Ad ideas for BestStory on Meta.

"นี่ไอ้เลว กล้าดียังไงมาแอบดูฉันอาบน้ำ น่าไม่อายจริง ๆ !"

ชายหนุ่มลืมตาแห่งสวรรค์ขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากลืมตาแห่งสวรรค์คือมองดูเจ้าของบ้านแสนสวย ผลลัพธ์ที่ได้ช่างน่าเศร้าซะจริง!
------------------------------
ร้านอาหารหลวงสูตรเฉพาะตระกูลหลี่ ในประเทศหวาเซี่ยเมืองเจียงหนาน

ร้านอาหารตั้งอยู่ที่เจียงหนานที่มีพื้นที่เจริญ มีทั้งหมดห้าชั้น ชั้นแรกเป็นล๊อบบี้ ชั้นสองถึงชั้นสีเป็นห้องส่นตัว ชั้นห้าเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและห้องพักของพนักงาน

บรรพบุรุษของเชฟในร้านอาหารแห่งนี้คือเชฟในวัง เขามีทักษะพิเศษแฉพาะตัวจริงๆ ดังนั้นแม้ว่าราคาในร้านอาหารจะสูงมากก็ตาม แต่ธุรกิจยังดีอยู่

ถังฮั่นได้เรื่มใช้เวลาว่างของเทอมที่แล้วมาที่นี่เพื่อทำงาน-เรียน และส่งอาหาร มาทำงานเต็มวันที่นี่หลังจากวันหยุด ต้องการหาเงินเพื่อค่าเล่าเรียนภาคการศึกษาหน้า

ช่วงบ่ายร้านอาหารไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ถังฮั่นและเล่อเหมยซวนได้รวมตัวกันและพูดคุย พวกเขาล้วนเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุด เล่อเหมยซวนเธอได้ชื่นชอบถังฮั่นที่สูงและหล่อเหลามาก

เล่อเหมยซวนเห็นแหวนสีดำบนนิ้วชี้ซ้ายของถังฮั่น กล่าวว่า:”คุณผู้ชายยังใส่แหวนอยู่ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้ว่าคุณโสดอยู่เหรอ?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูดว่า: “นี่คือคุณปู่ได้เก็บไว้ให้ผม มันเป็นมรดกตกทอดของตระกูลถังของเรา คุณปู่บอกผมว่าแหวนอยู่คนก็อยู่ หากไม่มีแหวนก็จะไม่สามารถเข้าสู่ตระกูลถังได้”

“ของมีค่าแบบนี้ คือทองหรือเปล่า?”เล่อเหมยซวนคว้ามือซ้ายของถังฮั่น แล้วดูวงแหวนสีดำนี้อย่างรอบคอบ

ถังฮั่นพูด: “ไม่รู้ว่ามันทำจากวัสดุใด ไม่ใช่ทั้งเงินและทอง ไม่มีค่าแน่นอน แต่เป็นความทรงจำ มองดูมันแล้วก็จะคิดถึงคุณปู่”

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ก็ได้ยินเสียงจากด้านบน"จ่ายเงินเดือนแล้ว ทุกคนไปที่สำนักงานการเงินเพื่อรับค่าจ้าง"

ถังฮั่นรีบขึ้นไปที่สำนักงานการเงิน เขาขมวดคิ้วหลังจากได้รับเงินเดือนของเขา และได้กล่าวกับบัญชีจางจวนว่า:“พี่จาง จำนวนเงินเดือนของผมผิดหรือเปล่า?”

จางจวนเป็นผู้หญิงที่อ้วนผิวดำ เนื่องจากเขาเป็นญาดิของเจ้านายเขาจึงได้ถูกจัดให้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญนี้

“ไม่ถูกตรงไหน?” จางจวนได้พูดอย่างไม่มีความอดทน

ถังฮั่นพูด: “เดือนที่แล้วผมส่งไป232ออเดอร์ แต่ทำไมคุณคิดให้ผมแค่ 200 ออเดอร์ล่ะ?”

“ผู้จัดการโจวกล่าวว่า ให้ปัดเศษออก ก็ใช้200คำนวน”จางจวนกล่าว

“คุณจะคำนวนแบบนี้ได้อย่างไร ไม่ได้พูดไว้ก่อนล่วงหน้าเลยนิ? นอกจากนี้ เดือนก่อนหน้านี่ผมได้ส่งไป275ออเดอร์ คุณก็ไม่ได้คิดเป็น300ออเดอร์ให้ผมนิ?”

“เรี่ยงนี่ฉันไม่สามารถคุยได้ หากคุณมีความคิดอันใดๆไปคุยกับผู้จัดการโจว”จางจวนกล่าวอย่างไม่แยแส

“ผมไปเขาเดี๋ยวนี้แหละ”

ถังฮั่นหยิบสลิปเงินเดือนของเขาด้วยความโกรธแล้วตรงไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ แต่พอมาถึงหน้าประตูก็ได้หยุดลง เขาลังเล ตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับนักศึกษาที่จะหางานทำ ถึงแม้ที่นี่จะเหนี่อยหน่อย แต่รายได้ก็ถือว่ายังดีอยู่ มันดีกว่าทำงานที่อื่นมาก

ถ้าตัวเองระดมกำลังพลเข้าสอบสวนแบบนี้ โดนเจ้าอ้วนโจวไล่ออกจะทำอย่างไร?ถังฮั่นไม่อยากที่จะแบมือขอเงินที่บ้านอีก คิดในใจว่าครั้งนี้อดทนไว้ก่อน?

ผู้จัดการร้านอาหารนี้ชื่อว่าโจวฟาจี้ ทุกคนได้เรียกเขาว่าเจ้าอ้วนโจว คนนี้มักเอาเปรียบพนักงาน ถังฮั่นทำงานที่ร้านอาหารนี้สองเดือนกว่า ไม่สร้างความลำบากก็ถูกหักค่าจ้างโดยไม่มีเหตุผล

ภายในสำนักงาน เจ้าอ้วนโจวกำลังจับมือของสือเสี่ยวหลานเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุดเหมือนกัน มองหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอด้วยรอยยิ้มอันลามกบนใบหน้าของเธอ“เสี่ยวหลาน มานี่สิ พี่โจวจะตรวจร่างกายให้ เพื่อดูว่าคุณพัฒนาการได้ดีหรือไม่”

สือเสี่ยวหลานค่อนข้างที่จะขี้ขลาดอยู่แล้ว พักนึงเจ้าอ้วนโจวก็ทำนางตระหนกตกใจ เธอได้สะบัดมือของเจ้าอ้วนโจวออกแรงๆ พูดอย่างติดขัดๆว่า:“ผู้จัดการ คุณอย่าทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้น……ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกคนแล้วนะ”

เจ้าอ้วนโจวยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง:“เรียกคน? เรียกดูสิ แม้ว่าคุณจะตะโกนยังไงก็ไม่มีใครกล้าที่จะทำลายแผนการของผมเจ้าอ้วนโจว อยู่ที่ร้านอาหารนี้ ผมก็คือจักรพรรดิ อยากทำอะไรก็ทำ อยากนอนกับใครก็นอน ใครจะกล้าควบคุมผมล่ะ?”

เมื่อมองไปที่เจ้าอ้วนโจวที่ค่อยๆเข้าไกล้ สือเสี่ยวหลานกล่าวอย่างกังวลใจ:“อย่าเข้ามานะ ฉันจะบอกให้คุณ นี่มันผิดกฎหมายนะ ถ้าคุณเข้ามาอีกฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ”

“ผิดกฎหมายเหรอ? น่าตลก อยู่ที่อื่นผมไม่กล้าพูด ในแวดวงขาวดำที่เจียงหนานใครไม่รู้จักผมเจ้าอ้วนโจว ตลอดปีที่ผ่านมานี้ ตราบใดที่มันเป็นผู้หญิงที่ผมจับตามองมา ใครมันจะหลุดออกจะกำมือผมได้?

บางครั้งก็มีที่คิดไม่ได้ ร้องไห้และตะโกนแจ้งตำรวจ แล้วยังไงล่ะ ผมก็ยังยืนอยุ่ที่นี้อยู่ดี? เชื่อฟังหน่อย บริการเสี่ยให้ดีมีผลประโยชน์ให้เธอแน่นอน แจ้งตำรวจเป็นความคิดที่โง่มากๆ ทำให้ชื่อเสียงของเธอใม่ดีไปเปล่าๆ”

เจ้าอ้วนโจวเข้าใจดีว่าผู้หญิงอย่างสือเสียวหลาน เป็นคนที่รักชื่อเสียงของตนมาก นั้นเป็นสาเหตุที่คดีข่มขืนหลายๆคดี แม้ว่าตำรวจจะพบเหยื่อแล้ว แต่เหยื่อก็ปฏิเสธที่จะให้การเป็นพยาน

จากดวงตาที่ตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูกของสือเสี่ยวหลาน เจ้าอ้วนโจวเห็นว่าเขาทำให้เธอหวาดกลัวได้สำเร็จ เขาอุ้มสือเสียวหลานเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนลูกแกะตัวนึง และพูดว่า:

“ผมรู้ว่าทำไมเธอถึงออกมาทำงาน ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่มีเงินเหรอ คุณแม่ก็ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าผมไล่เธอออก ไม่ใช่แค่คุณแม่เธอจะไม่มีเงินรักษา เธอก็ต้องลาออกจากการเรียนด้วย

“คิดดู เธอเรียนมหาลัยง่ายไหม?หากเธอทำให้เสี่ยมีความสุขเนี้ย เดือนหน้าจะเพิ่มเงินเดือนให้เธอ1000”

ต้องบอกว่าเจ้าอ้วนโจวเป็นคนผ่านศึก สามารถจมตีทุกจุดอ่อนของสือเสียวหลาน ตอนนี้เธอสูญเสียความกล้าที่จะต่อต้าน หลับตาลงแน่น น้ำตาไหลอาบหน้า ให้เจ้าอ้วนโจวกดลงบนโซฟา

ณ ขณะนี้ถังฮั่นที่อยู่นอกประตูโกรธอย่างมาก ถ้าเจ้าอ้วนโจวเพียงแค่หักเงินเดือนเล็กน้อยยังพอทนได้ แต่ไอ้หลานนี้กลับใช้วิธีสกปรกเช่นนี้มาลังแกสือเสี่ยวหลาน สือเสี่ยวหลานและเล่อเหมยซวนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาในร้านอาหารนี้

ถังฮั่นเคยได้ยินมาก่อนว่าเจ้าอ้วนโจวใช้อำนาจในมือมาลังแกพนักงานหญิง เคยมีพนักงานหญิงคนนึงโดนเขาข่มขืนจนท้องแล้วฆ่าตัวตาย ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริง

เจ้าอ้วนโจวทับลงบนตัวของสือเสี่ยวหลาน รอยยิ้มอันชั่วร้ายได้ประกฎบนใบหน้าซึ้งแผนการของเขาได้สำเร็จ เขาปรดเข็มขัดออก กำลังจะเริ่มปฏิบัติ ทันใดนั้นประตูด้านหลังก็ได้เปิดออก

“ผู้จัดการโจว ผมมีธุระจะหาคุณ”ถังฮั่นเข้ามาพูด

เจ้าอ้วนโจวตกใจจนตัวสั่น เขามีความสุขมากเกินไปจนลืมล็อคประตู

เขารีปดึงกางแกงที่เลื่อนลงไปถึงหัวเข่า มางย้อนกลับไป คนที่เข้ามาคือถังฮั่น เด็กนี้เป็นคนที่ยุ่งยาก มักเป็นคู่แข่งกับเขา

เงินเดือนออกวันนี้ก็ได้ให้บทเรียนเขาไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเด็กนี้ยังกล้ามาทำลายแผนการของเขา เจ้าอ้วนโจวอึดอัดมากจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด

แต่มีคนเข้ามาแล้ว เจ้าอ้วนโจวก็ต้องเก็บอาหารไว้หน่อย เพราะถ้าเจ้านายรู้เรื่องนี้เข้าเขาก็คงจัดการกับเรื่องนี้ได้ยาก

เจ้าอ้วนโจวเหลือบมองสือเสี่ยวหลานอย่างไม่เต็มใจ กล่าวอย่างหน้าซื่อใจคดว่า: “เธอกลับไปทำก่อน เดี๋ยวมีเวลาผมค่อยนัดคุยกับคุณ”

หลังจากพูดจบ เจ้าอ้วนโจวก็ตะโกนบอกถังฮั่น: “เข้าห้องผู้นำไม่รู้จักเคาะประตูหรือไง นักศึกษาอย่างพวกเธอคุณสมบัติแบบนี้เหรอ?”

ถังฮั่นพูดอย่างเย็นชา: “คุณสมบัติผมแย่เหรอ ยังไงมันก็ดีกว่าการที่ฉวยโอกาสมาลังแกเด็กผู้หญิงไหม?”

เจ้าอ้วนโจวไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนที่น่าสงสารคนนี้ที่เขามักจะดูถูกละเลย ปรากฎว่าเยาะเย้ยเขาอย่างเปิดเผย พูดด้วยความโกรธ:“ถังฮั่น ลืมสถานะของนายแล้วหรือไง ลืมแล้วหรือไงว่านายกำลังคุยกับใครอยู่?อย่าลืมว่าผมคือผู้จักการ นายทำงานอยู่ใต้อำนาจผม ผมสามารถให้นายออกได้ภายในไม่กี่นาที!”

“คุณเป็นผู้จัดการแล้วอย่างไร ผู้จัดการสามารถปฏิบัติต่อพนักงานเหมือนไม่ใช่มนุษย์ได้หรือไง? ผู้จัดการสามารถหักเงินเดือนของผมได้ตามต้องการ สามารถดูถูกนักศึกษาหญิงตามใจคุณหรือไง?เธออายุพอๆกับลูกสาวคุณ คุณทำมันลงได้อย่างไร?”

เจ้าอ้วนโจวทำเรื่องไม่ดีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ความไม่พอใจที่ถังฮั่นสะสมอยู่ในใจมาเป็นเวลานานไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป ชั่วเวลานั้นระเบิดออกมาทันที

เจ้าอ้วนโจวจะระเบิดด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคิดว่าเด็กบริการที่เคยโดนเขาลังแกจะกล้าท่าทายเขา เป็นอะไรที่พริกหันจริงๆ

“ไอ้สารเลวน้อย กล้าที่จะพูดอีกครั้ง!”

“ผมว่าแล้ว นอกจากคุณจะรังแกพนักงานอย่างเราแล้วคุณทำอะไรได้อีก คุณมันสารเลว!” ไม่ไว้หน้ากันแล้ว ถังฮั่นไม่มีอะไรที่ต้องกังวนอีก

ไม่รอถังฮั่นพูดจบ เจ้าอ้วนโจวที่โกรธแค้นมากได้คว้าไวน์แดงครึ่งขวดบนโต๊ะแล้วโยนมันไปที่หัวของถังฮั่น

เสียงที่คมชัด ขวดไวน์แดงได้แตกบนหัวถังฮั่น ไวน์แดงสดผสมกับเลือดไหลตามลงมา

ถังฮั่นยกมือขึ้นเพื่อปิดบาดแผล แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดเลือดให้ไหลออกมาได้ เจ้าอ้วนโจวตีเขาแรงมากในครั้งนี้ ถังฮั่นรู้สึกเหมือนมีดวงดาววงเวียนอยู่รอบตาของเขา สติเขาเริ่มเบลอ เขาล้มลงและหมดสติไป

ถังฮั่นถูกนำส่งไปโรงพยาบาลโดยรถพยาบาล ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเลือดที่ไหลออกจากหน้าผากของเขาได้ถูกดูดเข้าไปในวงแหวนสีดำนั้น จากนั้นบาดแผลก็เริ่มสมานตัวช้าๆ

ในหมอกควันที่พล่ามัว ถังฮั่นมาถึงพื้นที่ลึกลับแห่งหนึ่ง จู่ๆชายชราคนหนึ่งก็ปรากฎตัวต่อหน้าเขา ชายชราผมขาว ลักษณะและจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์

“คุณคือใคร?”ถังฮั่นถาม

“ข้าคืออี้เฉินจือราชายาแห่งการแพทย์ ในเมื่อคุณได้รับแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ มันคือพรหมลิขิตให้เราได้มาเจอกัน วันนี้ข้าจะส่งทอดเทคนิคของราชายาแห่งการแพทย์ให้นาย โดยมีนายมาสืบทอดทักษะของข้าอิ้เฉินจือ รับความรู้และเทคนิคทางการแพทย์ของข้า

จากนี้ไปนายก็คือลูกศิษย์ของราชายาแห่งการแพทย์ อย่าลืมการฝึกแพทย์เพื่อช่วยเหลือผู้คน สะสมความดีและกรรมดีไว้ไห้มาก”

พูดอยู่ อิ้เฉินจือก็ผนึงมือสองข้างระหว่างฝึกซ้อม แสงสีทองทะลุระหว่างคิ้วของถังฮั่น จากนั้นค่อยๆหายไปต่อหน้าถังฮั่น

ต่อมา ข้อมูลจำนวนมหาศาลก็เริ่มเข้ามาในความทรงจำของถังฮั่น การจรรยาบรรณทางการแพทย์ ฝึกฝนสูตรธรรม อาร์เรย์เต๋า ฯลฯ ล้วนหลั่งไหลเข้ามาในหัวของถังฮัน

ข้อมลูจำนวนนี้มีมากเกินไป ถังฮั่นรู้สึกแค่ว่าหัวของเขาบวมมากจนแทบจะระเบิด สุดท้ายเขารู้สึกเพียงว่าจิตสำนึกของเขามืดมนอยู่ชั่วขณะนึงแล้วเป็นลมไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถังฮั่นตื่นจากการหลับใหลหัวของเขายังคงเจ็บอยู่จิ้ดๆ เขาเปิดตามองดูรอบๆ ตนเองอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เล่อเหมยซวนนอนเฟ้าอยู่ข้างเตียงและหลับไป นาฬิกาข้างเตียงแสดงเลวาเป็นตีสอง

ถังฮั่นหลับตาลงอีกครั้ง คิดย้อนกลับไปกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ สงสังว่าศรีษะของตนถูกทำร้ายจนเสียหรือไม่ ถีงสติฟั่นเฟือนเกิดขึ้น?

ถังฮั่นค่อยๆ ปรับลมหายใจและโชคลาภช้าๆตามที่ทักษะสวรรค์เร้นลับ (ในเรื่องเรยกว่าซวนเทียนกุง)ได้สืมทอดมา แค่รู้สึกถึงกระแสอากาศเล็กๆ ในตันเถียนที่ค่อยๆ ไหลไปทั่วร่างกาย อาการวิงเวียนศีรษะเริ่มมีสติขึ้นมาทันที เขาถึงแน่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจริงแน่นอน

การสืบทอดระดับแรกของซวนเทียนกุง ทำให้เขามีพื้นฐานที่ดี ถังฮั่นรู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน ความเหนื่อยของเมื่อวานหายไป เชื่อว่าตอนนี้หมัดเดียวของเขาสามารถฆ่าวัวได้ตัวนึง

เขาจมจิตสำนึกของเขาเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้อีกครั้ง พบว่าพื้นที่ข้างในมีขนานใหญ่มากเป็นร้อยลูกบาศก์เมตรได้ เก็บหินจิตวิญญาณไว้มากมายกองรวมกันเหมือนเนินเขา

หลังจากยืนยันทุกอย่างแล้วถังฮันก็ดีใจมาก เขาลุกขึ้นและกดจุดหลับของเล่อเหมยซวนทำให้เธอหลับลึกแล้วอุ้มเธอขึ้นนอนบนเตียง เขานั้งบนเก้าอี้แล้วเริ่มฝึกฝน

ทำตามความทรงจำที่ได้สืบทอดมา หินจิตวิญญานเป็นสิ่งที่ดี สามารถปลดปล่อยพลังจิตได้อย่างต่อเนื่องเป็นโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการฝึกฝน เขาหยิบหินจิตวิญญาณออกมาสองก้อนถือมันไว้ในมือและเริ่มฝึกฝน พลังงานที่แท้จริงของเขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิมมากกว่าสิบเท่า

รุ่งสางโดยไม่รู้ตัว จิตอันศักดิ์สิทธิ์ของถังฮั่นได้บังเกิดเขาได้นำหินจิตวิญญานที่มีขนานเล็กกว่าเล็กน้อยกลับสู่วงแหวนศักดิ์สิทธิ์และสิ้นสุดการฝึกฝน ถังฮั่นปลดล็อกจุดฝังแข็มของเล่อเหมยซวน เล่อเหมยซวนตื่นขึ้นมา เธอกระโดดลงมาจากเตียงทันทีและพูดกับถังฮั่นอย่างประหลาดใจ: “ฉันเป็นคนดูแลนายไม่ใช่เหรอ ทำไมฉันถึงมานอนอยู่บนเตียงล่ะ?”

ถังฮั่นพูด: “ผมเห็นว่าคุณเหนื่อย ก็เลยอุ้มคุณขึ้นบนเตียง”

เล่อเหมยซวนพูดอย่างสงสัย: “ฉันหลับลึกขนานนั้นเลยเหรอ นายอุ้มฉันฉันก็ยังไม่ตื่น?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูด: “ใครจะไปรู้ล่ะ บางทีคุณอาจจะแกล้งหลับแล้วตั้งใจให้ผมอุ้มคุณมั้ง”

“ไร้สาระ คุณไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม?”

เล่อเหมยซวนสงสัยว่าทำไมเธอถีงหลับลึกแบบนี้ เขาไม่ได้หลับสนิดแบบนี้เป็นเวลานานมากแล้ว

ถังฮันรีบโบกมือแล้วพูดว่า: "ไม่... ไม่... ผมแค่วางคุณลงบนเตียงไม่ได้ทำอะไรเลย"

เล่อเหมยซวนจ้องถังฮั่นด้วยความตุ้งติ้ง “นายเป็นคนโง่เหรอ ไม่ทำอะไรเลย?”

ถังฮั่นไม่มีอะไรจะพูด เขามักจะถูกเล่อเหมยซวนหยอกล้อเช่นนี้

“อาการบาดเจ็บของนายเป็นไงบ้าง นั้งลงให้ฉันดูหน่อย”เล่อเหมยซวนพูดอยู่ก็กดถังฮั่นนั้งลงบนเตียง จากนั้นใช้มือทั้งสองลูบศรีษะเบาๆ เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บบนศรีษะ

เมื่อมองดูศรีษะของถังฮั่นที่ไม่บุบสลายแล้วเล่อเหมยซวนพูดอย่างพึมพำ: “แปลกนะ ตอนแรกเห็นเลือดบนหัวนายเยอะมาก แต่พอไปตรวจที่โรงพยาบาลก็ไม่มีบาดแผล ไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น "

ถังฮั่นนั่งอยู่บนเตียง เล่อเหมยซวนยืนอยู่หน้าเขา ความสูงนี้กำลังดีที่จะวางหน้าอกที่สูงตระหง่านไว้ตรงหน้าเขาโดยไม่มีอะไรเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อผ้าของเล่อเหมยซวนยังเลอะเทอะเล็กน้อยเมื่อเธอเข้านอนยังไม่ได้แยกเสื้อผ้าออกให้เรียบร้อย ผิวสีขาวสว่างที่เปิดเผยเป็นชิ้นส่วน มันทำให้ตาของถังฮั่นแทบบอด

“มันใหญ่แค่ใหน? 35C? หรือ36D?”ถังฮั่นคิดอย่างจริงจัง แต่เขายังไม่รู้ขนาดของสาวๆมากนักเขารู้แค่ว่ามันดูใหญ่มากแต่ไม่รู้ว่ามันใหญ่แค่ไหน ดูเหมือนว่าต่อไปนี้จะต้องเรียนรู้ให้มันดีๆสะแล้ว

ในเวลานี้ เล่อเหมยซวนโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบด้านหลังศีรษะของเขา โอ้พระเจ้า คลื่นซัดเข้าที่หน้าถังฮั่นโดยตรงและเขาแทบจะหายใจไม่ออก

จมูกของถังฮั่นเริ่มร้อนเล็กน้อยและเขาก็รีบปิดตาโดยเร็ว กลัวว่าถ้าดูต่อไปอีกเลือดกำเดาจะไหลออกมา

ถึงแม้ตาจะปิดลงแล้ว กลิ่นหอมของความบริสุทธิ์ได้โชยมาอีกครั้ง กลิ่นหอมชัดเจนขึ้นและกลิ่นหอมมาก

"ถังฮั่น ฉันคุยกับนานอยู่นะ!"

เล่อเหมยซวนก็สังเกตเห็นว่าหน้าอกของเธอได้เข้าใกล้ถังฮั่นมากเกินไป อาชีพการงานของเธอก็เกือบจะสัมผัสใบหน้าของเขาแล้ว ร่องรอยของความเขินอายปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเธอก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ คุณพูดว่าอะไรนะ?”

ถังฮั่นรู้สึกทึ่งกับหน้าอกของเล่อเหมยซวนที่เต็มไปด้วยสีสันกลิ่นหอม สิ่งที่เขาคิดแค่ว่ามันใหญ่เท่าไหร่ แต่สิ่งที่เล่อเหมยซวนพูดไปเขาไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย

"ฉันถามว่า บาดแผลของนายเป็นอย่างไรบ้าง? "

"หายดีหมดแล้ว! "

"ทำไมหัวของนายมีเลือดไหลเยอะมาก แต่ตอนไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่มีบาดแผลเลย?"

“เธอคงเห็นมันผิดแล้วแหละ ผมมีผิวหนังที่หยาบและเนื้อหนา จะมีเลือดออกง่ายขนาดนี้ได้ยังไง เธอกังวลเกี่ยวกับฉันมากเกินไปและเข้าใจผิดว่าไวน์แดงเป็นเลือด”

ถังฮั่นหาคำแก้ตัวมาปิดบัง จะบอกว่าเลือดทั้งหมดนั้นมันไหลเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ก็คงไม่ได้

เล่อเหมยซวนพยักหน้าและยอมรับคำอธิบายนี้ เธอรู้สึกกังกลมากหลังจากรู้ว่าถังฮั่นได้รับบาดเจ็บ ถ้าไม่ใช่ว่าจะรีบส่งถังฮั่นไปโรงพยาบาล เธอคงจะต่อสู้กับเจ้าอ้วนโจวได้อย่างหนัก

ถังฮั่นถาม:"คุณมาได้อย่างไร? "

ล่อเหมยซวนกล่าวด้วยความโกรธ:"ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ? นายบาดเจ็บฉันควรมาดูแลไม่ใช่เหรอ? "

เธอชอบถังฮั่นมาโดยตลอด และเธอได้แสดงออกมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ถังฮั่ั่่่นมีแฟนแล้วเธอเลยไม่ได้ยอมรับมัน

"ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ตอนนั้นเธอไม่ได้อยู่ที่เกิดเหตุนิ แล้วรู้ได้อย่างไรว่าผมได้รับบาดเจ็บ?"ถังฮั่นรีบอธิบาย

" เสี่ยวหลานเป็นคนวิ่งมาบอกฉันเอง ฉันถึงรู้ว่านายได้รับบาดเจ็บ ให้ตายเถอะไอ้เจ้าอ้วนโจวนั้น นายได้รับบาดเจ็บสาหัสขนานนี้เขายังทิ้งคุณไว้ตามลำพัง ฉันและเซียวหลานเองที่เป็นคนส่งนายมาที่นี่

ที่จริงเสี่ยวหลานเขาอยากอยู่ดูแลนายต่อ แต่โอกาสดีๆแบบนี้ฉันจะให้เขาได้ง่ายๆได้อย่างไร เลยให้เขากลับไปพักผ่อน ฉันอยู่ดูแลนายต่อ เป็นยังไง นายซาบซึ้งมากเลยใช่ไหมล่ะ? "

ถังฮั่นรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆเล่อเหมยซวนดีกับเขามาโดยตลอด แต่น่าเสียดายเขามีเฉ่าถิงอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงเจ้าอ้วนโจว ถังฮันก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง ขวดนั้นถูกกระแทกอย่างแรง ถ้าเขาไม่ได้รับการสืบทอด เขาคงจะถูกกระทบกระเทือนทางสมอง สิ่งที่น่าเกียจชังที่สุดก็คือ หลังจากที่ทุบตีเขาแล้วยังไม่นำส่งโรงพยาบาล แต่ถูกปล่อยทิ้งใว้ในออฟฟิศโดยไม่ถามคำถามใดๆ

ไอ้เจ้าอ้วนนี้ที่ทำแต่เรื่องเลวร้าย ถังฮั่นแอบสาบานว่าจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ แต่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ตอนนี้ค่าเล่าเรียนก็เหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่ถ่วงเขาไว้ มันทำให้เขาหายแทบใจไม่ออก

ถังฮั่นพูด"เราออกจากโรงพยาบาลกันเถอะ"

เล่อเหมยซวนพูด:"รีบอะไรล่ะ นายพักไปก่อน รอนายหายดีแล้วค่อยไป"

ถังฮั่นพูด:"ผมหายดีแล้วจะพักต่อทำไม รีบทำงานหาเงินเถอะ ค่าเล่าเรียนสำหรับภาคสึกษาหน้ายังไม่มีเลย"

บทที่ 3 บ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8
พวกถังฮั่นสองคนทานอาหารเช้าข้างถนนอย่างเรียบง่าย แล้วก็รีบเดินทางไปทำงาน

ถังฮั่นเดินเข้าร้านก็ตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรับออเดอร์สั่งกลับบ้าน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเข้ากับเจ้าอ้วนโจว ถังฮั่นเดินไปหน้าเคาน์เตอร์โดยไม่ได้พูดอะไร

บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยไขมันของเจ้าอ้วนโจวนั้นเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงประหลาด " คนชั้นต่ำ มันก็คือคนชั้นต่ำ แต่ก็สามารถกลับมาทำงานได้เช้าขนาดนี้ แสดงว่าเมื่อวานผมเบามือไปหน่อยแหละ"

ถังฮั่นไม่ได้สนใจเขา เจ้าอ้วนโจวจึงพูดต่อ " เออ ผมลืมบอกไป แกมันไม่ใช่แค่คนชั้นต่ำ แต่ยังเป็นคนยาจกด้วย ต้องหาเช้ากินค่ำ ถ้าไม่มาทำงานก็จะไม่มีค่าเรียน และเมื่อไม่มีค่าเรียนก็ต้องไสหัวออกจากโรงเรียน"

ถังฮั่นก็ยังคงไม่ได้สนใจเขาเหมือนเดิม

เจ้าอ้วนโจวกวาดตาดูรูปร่างที่สูงสง่าของถังฮั่น ใบหน้าที่หล่อเหลา ในใจก็เกิดความอิจฉาขึ้นมา แล้วคิดในใจ เชี่ยเอ๊ย ทำไมผมต้องเกิดมารูปร่างหน้าตาแบบนี้ว่ะ นายมันเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ นี่ วันนี้ผมจะทำให้คุณรู้เลยว่า ต่อให้หล่อแค่ไหนก็ต้องกินข้าวใต้ตีนผม ดูสิว่าวันนี้ผมจะทำอะไรกับนายบ้าง

เจ้าอ้วนโจวหันหน้าไปพูดกับพนักงานหญิงซุนหลี่ว่า " วันนี้ ออเดอร์ไกลสุดต้องไปส่งไหนเหรอ "

ซุนหลี่ตอบ " ตอนนี้ รายการที่ไกลที่สุดในขณะนี้คือบ้านพักเถาหยวนหมายเลข 8 ซึ่งอยู่ห่างจากเรา 30 กิโลเมตร"

"ส่งออเดอร์นี้ให้เขา ให้เขาไปส่ง" เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูด

ไม่มีใครชอบรับออเดอร์ที่อยู่ไกลออกไปมากขนาดนี้ ซุนหลี่พูดอย่างไม่เต็มใจ "แต่คำสั่งนี้ไม่ได้อยู่ในเขตที่ถังฮั่นต้องรับผิดชอบนะ"

เจ้าอ้วนโจวทำสีหน้าแล้วพูดว่า "ฉันเป็นผู้จัดการ จะให้ใครรับผิดชอบมันเป็นการตัดสินใจของฉัน ให้เขาไปส่งซะ"

ซุนหลี่พยักหน้าอย่างเลือกไม่ได้ และรู้ว่าถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวโมโหอีกแล้ว

เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างเย่อหยิ่งกับถังฮั่นอีกครั้ง: "เจ้าหนู ตอนนี้นายรู้ถึงความแตกต่างของเราแล้วหรือยัง ฉันเป็นผู้จัดการและนายมันก็แค่เด็กรับใช้ ฉันจะเล่นนายยังไงก็ได้ นายไม่มีสิทธิ์จะมาขัดขืน"

ถังฮั่นเงยหน้าขึ้นและมองเจ้าอ้วนโจวด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาของถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวเกิดสะดุ้งตกใจ และรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เขาเป็นแค่พนักงาน ฉันจะกลัวเขาไปทำไมกัน เจ้าอ้วนโจวรู้สึกตัวเองเสียหน้ามาก จึงเรียกผู้ดูแลจางเจี้ยนเข้ามา " นาย มานี่ซิ"

จางเจี้ยนวิ่งเข้ามาแล้วถามว่า "ผู้จัดการ คุณมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูดว่า "ส่งรถไฟฟ้าของเขาไปซ่อมหน่อย วันนี้ให้เขาขี่จักรยานไปส่งออเดอร์ละกัน"

ระยะทางกว่าสามสิบกิโลเมตร แต่กลับให้ถังฮั่นขี่จักรยานไปส่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นการผลักถังฮั่นไปตายชัดๆ พนักงานรอบๆ ต่างก็แสดงสีหน้าไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปาก เพราะต่างก็กลัวจะหาเรื่องใส่ตัว

" ได้ครับ จะจัดการเดี๋ยวนี้เลย" จางเจี้ยนเป็นคนชอบเอาใจเจ้าอ้วนโจว ดังนั้นแน่นอนว่าเขาจะทำทุกอย่างที่เขาบอก

ซุนหลี่เห็นใจถังฮั่นมาก และพูดอย่างอดไม่ได้ "ผู้จัดการ ทางมันไกลเกินไป ถ้าหากว่าจะให้ขี่จักรยานไป ฉันเกรงว่ามันจะใช้เวลานานเกินไป อาหารจะเย็นแล้ว แล้วลูกค้าจะบ่นเอา"

" ถ้าลูกค้าบ่นก็หักเงินเขาสิ" เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างไร้เหตุผล

ถังฮั่นแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว ริ้วรอยบนหน้าผากก็เห็นชัดขึ้น และอยากจะซ้อนเจ้าอ้วนโจวเพื่อระบายความโกรธที่สะสมไว้ในใจ

แต่เขาทำไม่ได้ เมื่อนึกถึงฉากที่แม่ของเขาต้องแบกหน้าไปขอยืมค่าเทอมจากที่อื่น และคิดถึงพี่สาวที่ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อช่วยส่งตัวเองเรียน หมัดที่กำแน่นของฮั่นก็คลายออก เพื่อค่าเทอมของเขา เขาทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้น

เจ้าอ้วนโจวเห็นถังฮั่นที่แทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา เขาก็รู้สึกว่าตกอยู่ในอันตรายไปชั่วครู่

แต่เมื่อเห็นว่าถังฮั่นคลายกำปั้นนั้นเขาก็กลับเย่อหยิ่งอีกครั้งและพูดประชด: "ไอ้คนอดอยาก ไอ้คนจน ในใจคงเจ็บปวดสินะ แต่คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทน ฉันเป็นผู้จัดการ และคุณก็แค่ลูกจ้างตัวเหม็น คุณต้องให้ฉันเหยียบย่ำ ถ้าคุณเก่งจริง ก็มาเป็นเจ้านายสิ เมื่อได้เป็นเจ้านายแล้วผมจะยอมให้นายเหยียบย่ำตามใจเลย"

เมื่อเห็นถังฮั่นหยิบออร์เดอร์กำลังจะออกจากร้านอาหาร เจ้าอ้วนโจวก็รู้สึกซะใจ แต่เขาก็ยังไม่พอใจ เขาต้องหาเหตุผลอะไรสักอย่างเพื่อไล่ถังฮั่นออก ให้เขาไสหัวไป ทำให้ทุกคนในร้านรู้ว่าคนที่หาเรื่องตัวเจ้าอ้วนโจวนั้นจะมีจุดจบยังไง

ถังฮั่นปั่นจักรยานอย่างรวดเร็ว เขาระบายความโกรธลงบนจักรยาน ถังฮั่นบอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้น และให้คนชั่วอย่างเจ้าอ้วนโจวนั้นได้ชดใช้

บ้านพักเถาหยวนตั้งอยู่ในเขตชานเมือง ใกล้ชายหาด และห่างจากตัวเมือง 30 กิโลเมตร เป็นย่านที่มีตึกสูงที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงหนาน

หากเป็นถังฮั่นในอดีต ไม่ต้องพูดถึงความเหนื่อยล้าจากการขี่จักรยาน ต่อให้ไปถึงบ้าน แล้วลูกค้าไม่พอใจ แล้วก็คอมเมนต์แย่ๆกลับมา ครั้งนี้ก็เหนื่อยเปล่าแล้ว

อย่างไรก็ตามตอนนี้ถังฮั่นไม่ใช่ถังฮั่นคนเดิมอีกแล้ว หลังจากที่เขาฝึกวิชาซวนเทียนกุงร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาก รถจักรยานของเขาเคลื่อนที่เหมือนกำลังบิน และปั่นแซงรถยนต์คันแล้วคนเล่า ทำให้คนขับรถถึงกับเหลือบมองข้าง และถึงขั้นคิดว่านาฬิกาหน้าปัดรถเสียด้วยซ้ำ

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ถังฮั่นก็มาถึงบ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8 เป็นคฤหาสน์ที่มีสี่ชั้น มีประตูและลานบ้านเป็นของตัวเอง ตกแต่งได้สูงส่งและหรูหรามาก

ถังฮั่นเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ประตูนั้นเปิดอยู่ ถังฮั่นเคาะเบา ๆ สองสามครั้งแต่ก็ไม่มีใครออกมา เขาเดินถือกล่องอาหารเข้าไปในห้องรับรองแขกอย่างช้าๆ เขาเห็นชายชราในชุดถังนั่งดื่มชาบนโซฟาและกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

ถังฮั่นยืนอยู่ที่ประตูแล้วพูด "ท่านผู้เฒ่า ผมมาจากหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ ที่นี่ได้สั่งอาหารไหมครับ"

ชายชราเงยหน้าขึ้นมองถังฮั่นด้วยท่าทางที่เป็นกันเองมาก "ใช่ ใช่ เป็นของที่นี่"

ถังฮั่นเดินเข้าไปข้างในแล้วถามว่า "ท่านผู้เฒ่า จะให้ผมวางไว้ที่ไหนครับ"

ชายชราพูดว่า "พ่อหนุ่ม แกมานั่งก่อนสิ เดี๋ยวพ่อบ้านก็กลับมาแล้ว "

ถังฮั่นพูดด้วยความเกรงใจ "แต่ ฉันกำลังรีบครับ..."

ชายชรายิ้มแล้วพูดว่า " ไม่ต้องรีบ มานั่งกินชาก่อนสิ คุยเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันรู้ว่าคนที่เป็นไรเดอร์อย่างพวกแกรีบเร่งมาก เดี๋ยวพ่อบ้านกลับมา ผมจะให้เขาจ่ายค่าเสียเวลาให้แก"

ชายชราพูดและเทชาแก้วหนึ่งให้ถังฮั่น " วันนี้เกิดเรื่องแย่มาก ตอนเช้า แม่บ้านออกไปซื้อกับข้าว แต่กลับเกิดอุบัติเหตุ บอดี้การ์ดส่งเธอไปโรงพยาบาลแล้ว และเมื่อสักครู่พ่อบ้านก็ออกไปรับหมอเพื่อมารักษาฉัน ไปสักพักแล้ว เดี๋ยวคงกลับมาถึงแล้วละ"

ชายชรามีความเป็นมิตรและช่างพูด และคำพูดของเขาทำให้เขานึกถึงถังหมิงปู่ผู้ล่วงลับของเขา ซึ่งทำให้ถังฮั่นรู้สึกดีกับเขาเป็นอย่างมาก

ถ้ายังไม่ได้รับเงินถังฮั่นก็ไปไม่ได้ จึงนั่งลง และเขาเองก็ปั่นจักรยานมาไกลจึงกระหายมา น้ำชาที่ชายชราริมให้นั้นก็อุ่นพอดี ทำให้เขายกแก้วแล้วดื่มในอึกเดียว

"ท่านผู้เฒ่า ชาของท่านหอมมาก และช่วยดับกระหายได้จริงๆ"

ถังฮั่นไม่เข้าใจวิถีคนรักชา เขาเพียงรู้สึกว่าปากของเขามีกลิ่นหอมหลังจากที่ได้ดื่มช้าจากชายชรา

ชายชราต้องการรินชาให้ ถังฮั่นอีกครั้ง แต่ถังฮั่นรีบชงชาให้ชายชราก่อน แล้วก็ริมให้ตัวเองอีกแก้ว ถาม" ท่านผู้เฒ่า ท่านไม่สบายตรงไหนหรือ"

การแพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับการมอง การได้ยิน การถาม และความรู้สึก ถังฮั่นนั้นได้ข้อมูลเบื้องต้นของโรคของคนชราแล้ว เพียงแค่ต้องการยืนยันจากบทสนทนาเท่านั้น

คนชราตอบ " ฉันเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด และเป็นโรคแบบที่ทำการผ่าตัดไม่ได้ เคยไปรักษาทั่วทุกมุมโลกแล้ว แต่ก็ไม่มีวิธีไหนรักษาได้เลย ได้แต่กินยาฉีดยาควบคุมอาการไว้ และอีกอย่างคือ นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ"

ขณะที่เขาพูด จู่ๆ ชายชราก็แสดงท่าทางเจ็บปวด และใช้มือข้างหนึ่งปิดหัวใจและเอนตัวไปข้างหลัง
บทที่ 4 ฝังเข็มด้วยพลังชี่
ทันทีที่ถังฮั่นตรวจสอบชีพจรของชายชรา พูดอะไรก็เป็นไปอย่างนั้น ทันใดนั้นโรคหัวใจของชายชราก็กำเริบ

"ยา...ยา..."

สภาพของชายชราเปลี่ยนเป็นอ่อนแออย่างทันที แล้วก็พยายามยกมือชี้ไปยังลิ้นชักพร้อมทำเสียงอึกอัก

ถังฮั่นเปิดลิ้นชัก ข้างในนั้นมีขวดยารักษาหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วอยู่ข้น แต่เมื่อเปิดขวดก็พบว่าขวดนั้นว่างเปล่า

ในเวลานี้ ใบหน้าของชายชราซีดเผือด สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขาเหมือนหยาดฝน

สถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้ ทำให้ถังฮั่นไม่มีเวลาลังเลอะไรได้อีก เขาหยิบกล่องเข็มทองออกมาจากแหวนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นของสืบทอดเช่นกัน

ถังฮั่นหยิบเข็มทอแล้วก็เริ่มเดินพลังซวนเทียนกุง ทำให้มีลมปราณกระจายออกมาอย่างไม่หยุด เขาหายใจเข้าเฮือกหนึ่งแล้วก็ปล่อยเข็มทองสิบกว่าเล่มปักลงไปบนตัวของชายชราทันที

จากนั้นถังฮั่นก็กวาดฝ่ามือไปมา แล้วก็วางลงไปบนด้ามเข็มเหล่านั้นอย่างอ่อนโยน มีลมปราณอ่อนได้แทรกซึมผ่านเข็มเหล่านั้นเข้าไปในร่างกายของชายชรา

ถังฮั่นยังบิดปลายเข็มทองเบา ๆ ทีละอัน แล้วปล่อยมือ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือปลายเข็มทองเหล่านั้นยังคงสั่นเล็กน้อย

หลังจากทำทั้งหมดนี้ถังฮั่นก็ถอนหายใจยาว แม้ว่าเขาจะได้รับการสืบทอดวิชาโบราณ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฝังเข็มให้กับคนจริงๆ ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่ได้แย่

"คุณเป็นใคร และคุณกำลังทำอะไรที่นี่" ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากข้างหลังของถังฮั่น

ถังฮั่นหันกลับไปก็เห็นชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านยืนอยู่ข้างหลังเขา ด้านหลังเขายังมีชายชราคนหนึ่งที่แต่งตัวชุดคลุมยาวในมือถือกล่องยาไว้ด้วย

"ท่านผู้เฒ่าคนนี้จู่ๆ อาการก็กำเริบ ผมกำลังช่วยเขารักษาอาการอยู่" ถังฮั่นอธิบาย

พ่อบ้านจ้องมองชุดทำงานของถังฮั่นที่มีชื่อของหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ สลักไว้ก็โมโหอย่างหนัก ตะคอกใส่ " แกมันก็แค่เด็กส่งของ ยังจะบอกว่ากำลังรักษาอาการเหรอ หลอกผีหรือไง"

" ผมกำลังดูอาการให้ท่านผู้เฒ่าอยู่จริงๆ ..." ถังฮั่นพยายามจะอธิบาย แต่พ่อบ้านกระชากเขาออกมา " ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับนายท่านหยาง นายก็เตรียมตัวเข้าคุกได้เลย"

พ่อบ้านหันกลับไปบอกกับชายชราที่อยู่ข้างหลัง " ท่านซุนช่วยฉันดึงเข็มที่เด็กคนนี้ปักลงบนตัวนายท่านหยางออกหน่อย"

ถังฮั่นจำได้ว่าชายชราคนนี้ก็คือแพทย์แผนจีนชื่อดัง ซุนไป่เหนียน ซึ่งมักพบเห็นในทีวี บ่อยๆ สำหรับถังฮั่นที่เรียนสาขาเวชศาสตร์คลินิกในมหาวิทยาลัยนั้น ชื่อซุนไป่เหนียน นั้นเป็นที่รู้จักกันดีอย่างแน่นอนและเขามักถูกอาจารย์มหาวิทยาลัยกล่าวถึงว่าเป็นเกณฑ์มาตรฐานในด้านการแพทย์แผนจีน

ซุนไป่เหนียนเดินไปตรงหน้าชายชรา ยกมือขึ้นเพื่อดึงเข็มออก แต่เมื่อเขาเห็นปลายเข็มที่สั่นไม่หยุด ก็ยั้งมือไว้กลางอากาศ สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

" ท่านซุน รีบดึงซิครับ" พ่อบ้านรีบร้อน

ซุนไป่เหนียนดึงมือกลับมา พร้อมพูดด้วยอาการฝืนยิ้ม "ฉันขอโทษ ฉันดึงเข็มเล่มนี้ออกมาไม่ได้"

พ่อบ้านถามต่อ" ท่านซุน ทำไมถึงไม่ได้"

ซุนไป่เหนียนตอบกลับ " แพทย์แผนจีนของเรานั้น การฝังเข็มขั้นสูงต่างก็จะมีเทคนิคการฝังเข็มที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง หากไม่รู้วิถีการฝังเข็มนั้นก็ไม่อาจดึงเข็มออกได้ ถ้าหากการดึงเข็มไม่ถูกต้อง อย่างเบาก็อาจจะมีเลือดออก แต่ถ้าหนักมากก็อาจจะมีอันตรายต่อผู้ป่วยได้"

"ท่านซุน ท่านจะบอกว่าการฝังเข็มครั้งนี้มันเป็นเทคนิคชั้นสูงเหรอ"

" มันไม่เพียงแค่เป็นวิชาชั้นสูงเท่านั้น แต่เหมือนการฝังเข็มที่สืบทอดมาจากอดีตกาลเลย" ซุนไป่เหนียนพูดต่อ

" มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร เขาน่าจะฝังไปมั่วซั่ว ท่านซุนมองผิดพลาดไปหรือเปล่า"

ถ้าคนที่ตรงกันข้ามไม่ใช่ ซุนไป่เหนียนผู้โด่งดัง พ่อบ้านคงจะดุเขา ถังฮั่นเป็นแค่เด็กส่งอาหาร แล้วเขาจะรู้วิธีใช้พลังชี่ฝังเข็มได้อย่างไร

ในเวลานี้ ชายชราบนโซฟาพูดขึ้น "พ่อบ้าน ไม่ต้องไปถือสาแล้ว ฉันดีขึ้นมากแล้ว ชายหนุ่มคนนี้มีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ถ้าไม่ใช่เพื่อเขา ชีวิตของหยางหงต๋าคงดับไปแล้ว"

หยางหงต๋าเหรอ ที่แท้ชายชราคนนี้ก็คือผู้ก่อตั้งฉางคงกรุ๊ปอันโด่งดังนี่เอง เราเริ่มต้นสร้างฉางคงกรุ๊ปด้วยศูนย์ตั้งแต่อายุสิบกว่า ตอนนี้มีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้าน เป็นคนระดับตำนานของเมืองเจียงหนาน เมื่อก่อนถุงฮั่นได้ยินแค่ชื่อเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอตัวเป็นๆ

พ่อบ้านเห็นว่าสีหน้าของหยางหงต๋านั้นกลับมามีสีแดงชุ่มชื้นและคำพูดของเขาก็มีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ โดยปกติแล้ว ต่อให้หยางหงต๋าจะทานยาเข้าไปแล้วร่างกายก็จะอ่อนแอเป็นเวลานาน อาการไม่เคยฟื้นตัวเร็วเหมือนวันนี้

ในเมื่อหยางหงต๋าพูดอย่างนั้น พ่อบ้านก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ถังฮั่นได้เดินเข้าไปข้างหน้าหยางหงต๋าอีกครั้ง แล้วปัดมือขวาเบาๆ ทำให้เข็มทองบนตัวของเขาลอยออกมาทั้งหมด

ซุนไป่เหนียนเห็นการดึงเข็มที่รวดเร็วและแปลกประหลาดของถังฮั่นก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ไอ้หนุ่ม การฝังเข็มนี้ใช้พลังชี่ (ลมปราณ) หรือเปล่า"

ถังฮั่นตอบกลับ "ท่านซุนพูดถูก มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่"

"เป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่ มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่จริงๆ"

ซุนไป่เหนียนรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นการฝังเข็มด้วยพลังชี่จากชายหนุ่มตรงหน้า ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของการฝังเข็มการแพทย์แผนจีน

พ่อบ้านยังคงมีความกังวลใจเล็กน้อย จึงพูดกับซุนไป่เหนียนว่า " ท่านซุน ขอท่านช่วยตรวจชีพจรให้นายท่านของผมหน่อย ว่าอาการของท่านเป็นยังไงบ้าง"

ซุนไป่เหนียนเองก็อยากรู้ประสิทธิผลของการใช้พลังชี่ฝังเข็มเหมือนกัน จึงเดินไปตรวจชีพจรให้หยางหงต๋า เพียงแวบเดียวสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปมาก พ่อบ้านร้องถามด้วยความร้อนรน " ท่านซุน อาการนายท่านเป็นยังไงบ้าง"

" เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันได้ตรวจชีพจรของน้างหยาง ชีพจรของเขาอ่อนแอ เส้นเลือดอุดตัน และเส้นลมปราณของหัวใจไม่ราบรื่น ไม่คิดว่าตอนนี้เขาจะดีขึ้นมากขนาดนี้ มันเป็นไปได้อย่างไร โรคหัวใจของน้องหยางนั้นมีมาแต่กำเนิด” และยากที่จะรักษา ไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากฝังเข็มเพียงครั้งเดียวอาการส่วนใหญ่ก็ดีขึ้น ดูเหมือนว่าการฝังเข็มด้วยพลังชี่นั้นสมคำร่ำลือจริงๆ"

เมื่อพ่อบ้านได้ยินว่าอาการของหยางหงต๋าดีขึ้น ก็รู้สึกสบายใจขึ้น ความสุขก็แสดงออกมาจากสีหน้า สายตาที่มองถังฮั่นก็เปลี่ยนจากความโกรธในตอนแรกกลับกลายเป็นความรู้สึกขอบคุณแทน

ซุนไป่เหนียนพูดกับถังฮั่น "ไอ้หนุ่ม นายชื่อว่าอะไร"

"ผมชื่อถังฮั่นครับ"

นายเรียนรู้ทักษะการฝังเข็มจากใครหรือ"

" มันเป็นวิชาแพทย์ที่ถ่ายทอดจากตระกูล ผมเรียนจากท่านปู่ของผมครับ"

" ขอถามได้ไหมว่า ปูของนายชื่ออะไร"

"ปู่ของผมคือถังหมิงครับ"

“ถังหมิง ราชาแห่งการแพทย์คนปัจจุบัน นี่ ไอ้หนุ่ม นายเป็นคนอำเภอหนานฝูหรือเปล่า"

"ปู่ของผมคือราชาแห่งการแพทย์"

ถังฮั่นไม่กล้าบอกว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นได้รับการสืบทอดมาจากสำนักราชาแห่งการแพทย์ในอดีตกาล เขาทำได้เพียงถือว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นเป็นผลงานจากปู่ของเขา ซึ่งเมื่อก่อนนั้นถังหมิงเป็นคนที่มีความชำนาญทางการแพทย์จริง และได้สร้างตำนานราชาแห่งการแพทย์ในขณะนั้นไว้ แต่ว่าทั้งเขาและพ่อของถังฮั่นนั้นต่างก็จากไปก่อนวัยอันควร สิ่งที่ถังฮั่นเรียนรู้มาได้นั้นจึงน้อยนิด

"ไม่น่าแปลกใจ ไม่แปลกใจจริง ที่แท้ก็ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น อาจารย์ชื่อดังก็ต้องผลิตลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ท่านผู้เฒ่าราชาแห่งการแพทย์สุขภาพเป็นยังไงบ้าง เมื่อก่อนผมก็เคยเรียนวิชากับท่านอยู่หลายวัน ถือได้ว่าเป็นลูกศิษย์ของท่านคนหนึ่ง"

"ปู่ของผมเสียชีวิตแล้ว"

"น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ"

ซุนไป่เหนียนถอนหายใจยาว แล้วก็หันไปบอกกับหยางหงต๋าว่า " น้องหยาง ในเมื่อมีหลานของราชาแห่งการแพทย์อยู่ที่นี่ ผมขอลาไปก่อนนะครับ"

ซุนไป่เหนียนได้ปฏิบัติตามกฎของแพทย์แผนจีนโบราณ ในเมื่อมีคนอื่นกำลังทำการรักษาอยู่ ก็ขอลาออกไปด้วยตัวเอง

หลังจากส่งซุนไป่เหนียนแล้ว พ่อบ้านก็โค้งคำนับถังฮั่นอย่างจริงใจ แล้วพูดว่า "น้องถัง เมื่อสักครู่ผมมีตาแต่หามีแววไม่ ขอโทษด้วยจริงๆ"

ถังฮั่นก็รีบคำนับกลับทันที ปฏิกิริยาของพ่อบ้านเป็นเรื่องปกติ เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้คนปกติก็จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ดังนั้นถังฮั่นก็ไม่ได้สนใจมากนัก แต่เขากลับสนใจในความจงรักภักดีและความตรงไปตรงมาของพ่อบ้านมาก

หยางหงต๋ายืนขึ้นและเดินไปรอบ ๆ สองรอบ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกลับมาเป็นปกติ ยิ้มพูด " คิดไม่ถึงจริงๆ สั่งอาหารกลับได้หมอเทพน้อยมา สหายถังฮั่น ตาแก่อย่างผมต้องขอขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้จริงๆ"

ถังฮั่นตอบ "ถ้าท่านหยางเชื่อใจผม ผมจะฝังเข็มให้ท่านสัปดาห์ละครั้งและเสริมด้วยยาจีน ไม่เกินหนึ่งเดือน ผมรับรองว่าโรคของท่านผมรักษาให้หายขาดได้"

"จริงเหรอ โรคของฉันรักษาได้ให้หายขาดได้จริงเหรอ"

👇👇👇
✅ถ้าอยากอ่านเนื้อหาที่สนุกมากกว่านี้ในนิยายเรื่องนี้ ดาวน์โหลด #Funread และค้นหา👉หมอศักดิ์สิทธิ์แห่งนคร👈 รีบมาอ่านเนื้อหาที่สนุกเพิ่มเติมกับผู้อ่าน1.5ล้านคน!

"นี่ไอ้เลว กล้าดียังไงมาแอบดูฉันอาบน้ำ น่าไม่อายจริง ๆ !"

ชายหนุ่มลืมตาแห่งสวรรค์ขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากลืมตาแห่งสวรรค์คือมองดูเจ้าของบ้านแสนสวย ผลลัพธ์ที่ได้ช่างน่าเศร้าซะจริง!
------------------------------
ร้านอาหารหลวงสูตรเฉพาะตระกูลหลี่ ในประเทศหวาเซี่ยเมืองเจียงหนาน

ร้านอาหารตั้งอยู่ที่เจียงหนานที่มีพื้นที่เจริญ มีทั้งหมดห้าชั้น ชั้นแรกเป็นล๊อบบี้ ชั้นสองถึงชั้นสีเป็นห้องส่นตัว ชั้นห้าเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและห้องพักของพนักงาน

บรรพบุรุษของเชฟในร้านอาหารแห่งนี้คือเชฟในวัง เขามีทักษะพิเศษแฉพาะตัวจริงๆ ดังนั้นแม้ว่าราคาในร้านอาหารจะสูงมากก็ตาม แต่ธุรกิจยังดีอยู่

ถังฮั่นได้เรื่มใช้เวลาว่างของเทอมที่แล้วมาที่นี่เพื่อทำงาน-เรียน และส่งอาหาร มาทำงานเต็มวันที่นี่หลังจากวันหยุด ต้องการหาเงินเพื่อค่าเล่าเรียนภาคการศึกษาหน้า

ช่วงบ่ายร้านอาหารไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ถังฮั่นและเล่อเหมยซวนได้รวมตัวกันและพูดคุย พวกเขาล้วนเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุด เล่อเหมยซวนเธอได้ชื่นชอบถังฮั่นที่สูงและหล่อเหลามาก

เล่อเหมยซวนเห็นแหวนสีดำบนนิ้วชี้ซ้ายของถังฮั่น กล่าวว่า:”คุณผู้ชายยังใส่แหวนอยู่ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้ว่าคุณโสดอยู่เหรอ?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูดว่า: “นี่คือคุณปู่ได้เก็บไว้ให้ผม มันเป็นมรดกตกทอดของตระกูลถังของเรา คุณปู่บอกผมว่าแหวนอยู่คนก็อยู่ หากไม่มีแหวนก็จะไม่สามารถเข้าสู่ตระกูลถังได้”

“ของมีค่าแบบนี้ คือทองหรือเปล่า?”เล่อเหมยซวนคว้ามือซ้ายของถังฮั่น แล้วดูวงแหวนสีดำนี้อย่างรอบคอบ

ถังฮั่นพูด: “ไม่รู้ว่ามันทำจากวัสดุใด ไม่ใช่ทั้งเงินและทอง ไม่มีค่าแน่นอน แต่เป็นความทรงจำ มองดูมันแล้วก็จะคิดถึงคุณปู่”

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ก็ได้ยินเสียงจากด้านบน"จ่ายเงินเดือนแล้ว ทุกคนไปที่สำนักงานการเงินเพื่อรับค่าจ้าง"

ถังฮั่นรีบขึ้นไปที่สำนักงานการเงิน เขาขมวดคิ้วหลังจากได้รับเงินเดือนของเขา และได้กล่าวกับบัญชีจางจวนว่า:“พี่จาง จำนวนเงินเดือนของผมผิดหรือเปล่า?”

จางจวนเป็นผู้หญิงที่อ้วนผิวดำ เนื่องจากเขาเป็นญาดิของเจ้านายเขาจึงได้ถูกจัดให้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญนี้

“ไม่ถูกตรงไหน?” จางจวนได้พูดอย่างไม่มีความอดทน

ถังฮั่นพูด: “เดือนที่แล้วผมส่งไป232ออเดอร์ แต่ทำไมคุณคิดให้ผมแค่ 200 ออเดอร์ล่ะ?”

“ผู้จัดการโจวกล่าวว่า ให้ปัดเศษออก ก็ใช้200คำนวน”จางจวนกล่าว

“คุณจะคำนวนแบบนี้ได้อย่างไร ไม่ได้พูดไว้ก่อนล่วงหน้าเลยนิ? นอกจากนี้ เดือนก่อนหน้านี่ผมได้ส่งไป275ออเดอร์ คุณก็ไม่ได้คิดเป็น300ออเดอร์ให้ผมนิ?”

“เรี่ยงนี่ฉันไม่สามารถคุยได้ หากคุณมีความคิดอันใดๆไปคุยกับผู้จัดการโจว”จางจวนกล่าวอย่างไม่แยแส

“ผมไปเขาเดี๋ยวนี้แหละ”

ถังฮั่นหยิบสลิปเงินเดือนของเขาด้วยความโกรธแล้วตรงไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ แต่พอมาถึงหน้าประตูก็ได้หยุดลง เขาลังเล ตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับนักศึกษาที่จะหางานทำ ถึงแม้ที่นี่จะเหนี่อยหน่อย แต่รายได้ก็ถือว่ายังดีอยู่ มันดีกว่าทำงานที่อื่นมาก

ถ้าตัวเองระดมกำลังพลเข้าสอบสวนแบบนี้ โดนเจ้าอ้วนโจวไล่ออกจะทำอย่างไร?ถังฮั่นไม่อยากที่จะแบมือขอเงินที่บ้านอีก คิดในใจว่าครั้งนี้อดทนไว้ก่อน?

ผู้จัดการร้านอาหารนี้ชื่อว่าโจวฟาจี้ ทุกคนได้เรียกเขาว่าเจ้าอ้วนโจว คนนี้มักเอาเปรียบพนักงาน ถังฮั่นทำงานที่ร้านอาหารนี้สองเดือนกว่า ไม่สร้างความลำบากก็ถูกหักค่าจ้างโดยไม่มีเหตุผล

ภายในสำนักงาน เจ้าอ้วนโจวกำลังจับมือของสือเสี่ยวหลานเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุดเหมือนกัน มองหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอด้วยรอยยิ้มอันลามกบนใบหน้าของเธอ“เสี่ยวหลาน มานี่สิ พี่โจวจะตรวจร่างกายให้ เพื่อดูว่าคุณพัฒนาการได้ดีหรือไม่”

สือเสี่ยวหลานค่อนข้างที่จะขี้ขลาดอยู่แล้ว พักนึงเจ้าอ้วนโจวก็ทำนางตระหนกตกใจ เธอได้สะบัดมือของเจ้าอ้วนโจวออกแรงๆ พูดอย่างติดขัดๆว่า:“ผู้จัดการ คุณอย่าทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้น……ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกคนแล้วนะ”

เจ้าอ้วนโจวยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง:“เรียกคน? เรียกดูสิ แม้ว่าคุณจะตะโกนยังไงก็ไม่มีใครกล้าที่จะทำลายแผนการของผมเจ้าอ้วนโจว อยู่ที่ร้านอาหารนี้ ผมก็คือจักรพรรดิ อยากทำอะไรก็ทำ อยากนอนกับใครก็นอน ใครจะกล้าควบคุมผมล่ะ?”

เมื่อมองไปที่เจ้าอ้วนโจวที่ค่อยๆเข้าไกล้ สือเสี่ยวหลานกล่าวอย่างกังวลใจ:“อย่าเข้ามานะ ฉันจะบอกให้คุณ นี่มันผิดกฎหมายนะ ถ้าคุณเข้ามาอีกฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ”

“ผิดกฎหมายเหรอ? น่าตลก อยู่ที่อื่นผมไม่กล้าพูด ในแวดวงขาวดำที่เจียงหนานใครไม่รู้จักผมเจ้าอ้วนโจว ตลอดปีที่ผ่านมานี้ ตราบใดที่มันเป็นผู้หญิงที่ผมจับตามองมา ใครมันจะหลุดออกจะกำมือผมได้?

บางครั้งก็มีที่คิดไม่ได้ ร้องไห้และตะโกนแจ้งตำรวจ แล้วยังไงล่ะ ผมก็ยังยืนอยุ่ที่นี้อยู่ดี? เชื่อฟังหน่อย บริการเสี่ยให้ดีมีผลประโยชน์ให้เธอแน่นอน แจ้งตำรวจเป็นความคิดที่โง่มากๆ ทำให้ชื่อเสียงของเธอใม่ดีไปเปล่าๆ”

เจ้าอ้วนโจวเข้าใจดีว่าผู้หญิงอย่างสือเสียวหลาน เป็นคนที่รักชื่อเสียงของตนมาก นั้นเป็นสาเหตุที่คดีข่มขืนหลายๆคดี แม้ว่าตำรวจจะพบเหยื่อแล้ว แต่เหยื่อก็ปฏิเสธที่จะให้การเป็นพยาน

จากดวงตาที่ตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูกของสือเสี่ยวหลาน เจ้าอ้วนโจวเห็นว่าเขาทำให้เธอหวาดกลัวได้สำเร็จ เขาอุ้มสือเสียวหลานเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนลูกแกะตัวนึง และพูดว่า:

“ผมรู้ว่าทำไมเธอถึงออกมาทำงาน ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่มีเงินเหรอ คุณแม่ก็ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าผมไล่เธอออก ไม่ใช่แค่คุณแม่เธอจะไม่มีเงินรักษา เธอก็ต้องลาออกจากการเรียนด้วย

“คิดดู เธอเรียนมหาลัยง่ายไหม?หากเธอทำให้เสี่ยมีความสุขเนี้ย เดือนหน้าจะเพิ่มเงินเดือนให้เธอ1000”

ต้องบอกว่าเจ้าอ้วนโจวเป็นคนผ่านศึก สามารถจมตีทุกจุดอ่อนของสือเสียวหลาน ตอนนี้เธอสูญเสียความกล้าที่จะต่อต้าน หลับตาลงแน่น น้ำตาไหลอาบหน้า ให้เจ้าอ้วนโจวกดลงบนโซฟา

ณ ขณะนี้ถังฮั่นที่อยู่นอกประตูโกรธอย่างมาก ถ้าเจ้าอ้วนโจวเพียงแค่หักเงินเดือนเล็กน้อยยังพอทนได้ แต่ไอ้หลานนี้กลับใช้วิธีสกปรกเช่นนี้มาลังแกสือเสี่ยวหลาน สือเสี่ยวหลานและเล่อเหมยซวนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาในร้านอาหารนี้

ถังฮั่นเคยได้ยินมาก่อนว่าเจ้าอ้วนโจวใช้อำนาจในมือมาลังแกพนักงานหญิง เคยมีพนักงานหญิงคนนึงโดนเขาข่มขืนจนท้องแล้วฆ่าตัวตาย ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริง

เจ้าอ้วนโจวทับลงบนตัวของสือเสี่ยวหลาน รอยยิ้มอันชั่วร้ายได้ประกฎบนใบหน้าซึ้งแผนการของเขาได้สำเร็จ เขาปรดเข็มขัดออก กำลังจะเริ่มปฏิบัติ ทันใดนั้นประตูด้านหลังก็ได้เปิดออก

“ผู้จัดการโจว ผมมีธุระจะหาคุณ”ถังฮั่นเข้ามาพูด

เจ้าอ้วนโจวตกใจจนตัวสั่น เขามีความสุขมากเกินไปจนลืมล็อคประตู

เขารีปดึงกางแกงที่เลื่อนลงไปถึงหัวเข่า มางย้อนกลับไป คนที่เข้ามาคือถังฮั่น เด็กนี้เป็นคนที่ยุ่งยาก มักเป็นคู่แข่งกับเขา

เงินเดือนออกวันนี้ก็ได้ให้บทเรียนเขาไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเด็กนี้ยังกล้ามาทำลายแผนการของเขา เจ้าอ้วนโจวอึดอัดมากจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด

แต่มีคนเข้ามาแล้ว เจ้าอ้วนโจวก็ต้องเก็บอาหารไว้หน่อย เพราะถ้าเจ้านายรู้เรื่องนี้เข้าเขาก็คงจัดการกับเรื่องนี้ได้ยาก

เจ้าอ้วนโจวเหลือบมองสือเสี่ยวหลานอย่างไม่เต็มใจ กล่าวอย่างหน้าซื่อใจคดว่า: “เธอกลับไปทำก่อน เดี๋ยวมีเวลาผมค่อยนัดคุยกับคุณ”

หลังจากพูดจบ เจ้าอ้วนโจวก็ตะโกนบอกถังฮั่น: “เข้าห้องผู้นำไม่รู้จักเคาะประตูหรือไง นักศึกษาอย่างพวกเธอคุณสมบัติแบบนี้เหรอ?”

ถังฮั่นพูดอย่างเย็นชา: “คุณสมบัติผมแย่เหรอ ยังไงมันก็ดีกว่าการที่ฉวยโอกาสมาลังแกเด็กผู้หญิงไหม?”

เจ้าอ้วนโจวไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนที่น่าสงสารคนนี้ที่เขามักจะดูถูกละเลย ปรากฎว่าเยาะเย้ยเขาอย่างเปิดเผย พูดด้วยความโกรธ:“ถังฮั่น ลืมสถานะของนายแล้วหรือไง ลืมแล้วหรือไงว่านายกำลังคุยกับใครอยู่?อย่าลืมว่าผมคือผู้จักการ นายทำงานอยู่ใต้อำนาจผม ผมสามารถให้นายออกได้ภายในไม่กี่นาที!”

“คุณเป็นผู้จัดการแล้วอย่างไร ผู้จัดการสามารถปฏิบัติต่อพนักงานเหมือนไม่ใช่มนุษย์ได้หรือไง? ผู้จัดการสามารถหักเงินเดือนของผมได้ตามต้องการ สามารถดูถูกนักศึกษาหญิงตามใจคุณหรือไง?เธออายุพอๆกับลูกสาวคุณ คุณทำมันลงได้อย่างไร?”

เจ้าอ้วนโจวทำเรื่องไม่ดีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ความไม่พอใจที่ถังฮั่นสะสมอยู่ในใจมาเป็นเวลานานไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป ชั่วเวลานั้นระเบิดออกมาทันที

เจ้าอ้วนโจวจะระเบิดด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคิดว่าเด็กบริการที่เคยโดนเขาลังแกจะกล้าท่าทายเขา เป็นอะไรที่พริกหันจริงๆ

“ไอ้สารเลวน้อย กล้าที่จะพูดอีกครั้ง!”

“ผมว่าแล้ว นอกจากคุณจะรังแกพนักงานอย่างเราแล้วคุณทำอะไรได้อีก คุณมันสารเลว!” ไม่ไว้หน้ากันแล้ว ถังฮั่นไม่มีอะไรที่ต้องกังวนอีก

ไม่รอถังฮั่นพูดจบ เจ้าอ้วนโจวที่โกรธแค้นมากได้คว้าไวน์แดงครึ่งขวดบนโต๊ะแล้วโยนมันไปที่หัวของถังฮั่น

เสียงที่คมชัด ขวดไวน์แดงได้แตกบนหัวถังฮั่น ไวน์แดงสดผสมกับเลือดไหลตามลงมา

ถังฮั่นยกมือขึ้นเพื่อปิดบาดแผล แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดเลือดให้ไหลออกมาได้ เจ้าอ้วนโจวตีเขาแรงมากในครั้งนี้ ถังฮั่นรู้สึกเหมือนมีดวงดาววงเวียนอยู่รอบตาของเขา สติเขาเริ่มเบลอ เขาล้มลงและหมดสติไป

ถังฮั่นถูกนำส่งไปโรงพยาบาลโดยรถพยาบาล ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเลือดที่ไหลออกจากหน้าผากของเขาได้ถูกดูดเข้าไปในวงแหวนสีดำนั้น จากนั้นบาดแผลก็เริ่มสมานตัวช้าๆ

ในหมอกควันที่พล่ามัว ถังฮั่นมาถึงพื้นที่ลึกลับแห่งหนึ่ง จู่ๆชายชราคนหนึ่งก็ปรากฎตัวต่อหน้าเขา ชายชราผมขาว ลักษณะและจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์

“คุณคือใคร?”ถังฮั่นถาม

“ข้าคืออี้เฉินจือราชายาแห่งการแพทย์ ในเมื่อคุณได้รับแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ มันคือพรหมลิขิตให้เราได้มาเจอกัน วันนี้ข้าจะส่งทอดเทคนิคของราชายาแห่งการแพทย์ให้นาย โดยมีนายมาสืบทอดทักษะของข้าอิ้เฉินจือ รับความรู้และเทคนิคทางการแพทย์ของข้า

จากนี้ไปนายก็คือลูกศิษย์ของราชายาแห่งการแพทย์ อย่าลืมการฝึกแพทย์เพื่อช่วยเหลือผู้คน สะสมความดีและกรรมดีไว้ไห้มาก”

พูดอยู่ อิ้เฉินจือก็ผนึงมือสองข้างระหว่างฝึกซ้อม แสงสีทองทะลุระหว่างคิ้วของถังฮั่น จากนั้นค่อยๆหายไปต่อหน้าถังฮั่น

ต่อมา ข้อมูลจำนวนมหาศาลก็เริ่มเข้ามาในความทรงจำของถังฮั่น การจรรยาบรรณทางการแพทย์ ฝึกฝนสูตรธรรม อาร์เรย์เต๋า ฯลฯ ล้วนหลั่งไหลเข้ามาในหัวของถังฮัน

ข้อมลูจำนวนนี้มีมากเกินไป ถังฮั่นรู้สึกแค่ว่าหัวของเขาบวมมากจนแทบจะระเบิด สุดท้ายเขารู้สึกเพียงว่าจิตสำนึกของเขามืดมนอยู่ชั่วขณะนึงแล้วเป็นลมไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถังฮั่นตื่นจากการหลับใหลหัวของเขายังคงเจ็บอยู่จิ้ดๆ เขาเปิดตามองดูรอบๆ ตนเองอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เล่อเหมยซวนนอนเฟ้าอยู่ข้างเตียงและหลับไป นาฬิกาข้างเตียงแสดงเลวาเป็นตีสอง

ถังฮั่นหลับตาลงอีกครั้ง คิดย้อนกลับไปกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ สงสังว่าศรีษะของตนถูกทำร้ายจนเสียหรือไม่ ถีงสติฟั่นเฟือนเกิดขึ้น?

ถังฮั่นค่อยๆ ปรับลมหายใจและโชคลาภช้าๆตามที่ทักษะสวรรค์เร้นลับ (ในเรื่องเรยกว่าซวนเทียนกุง)ได้สืมทอดมา แค่รู้สึกถึงกระแสอากาศเล็กๆ ในตันเถียนที่ค่อยๆ ไหลไปทั่วร่างกาย อาการวิงเวียนศีรษะเริ่มมีสติขึ้นมาทันที เขาถึงแน่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจริงแน่นอน

การสืบทอดระดับแรกของซวนเทียนกุง ทำให้เขามีพื้นฐานที่ดี ถังฮั่นรู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน ความเหนื่อยของเมื่อวานหายไป เชื่อว่าตอนนี้หมัดเดียวของเขาสามารถฆ่าวัวได้ตัวนึง

เขาจมจิตสำนึกของเขาเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้อีกครั้ง พบว่าพื้นที่ข้างในมีขนานใหญ่มากเป็นร้อยลูกบาศก์เมตรได้ เก็บหินจิตวิญญาณไว้มากมายกองรวมกันเหมือนเนินเขา

หลังจากยืนยันทุกอย่างแล้วถังฮันก็ดีใจมาก เขาลุกขึ้นและกดจุดหลับของเล่อเหมยซวนทำให้เธอหลับลึกแล้วอุ้มเธอขึ้นนอนบนเตียง เขานั้งบนเก้าอี้แล้วเริ่มฝึกฝน

ทำตามความทรงจำที่ได้สืบทอดมา หินจิตวิญญานเป็นสิ่งที่ดี สามารถปลดปล่อยพลังจิตได้อย่างต่อเนื่องเป็นโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการฝึกฝน เขาหยิบหินจิตวิญญาณออกมาสองก้อนถือมันไว้ในมือและเริ่มฝึกฝน พลังงานที่แท้จริงของเขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิมมากกว่าสิบเท่า

รุ่งสางโดยไม่รู้ตัว จิตอันศักดิ์สิทธิ์ของถังฮั่นได้บังเกิดเขาได้นำหินจิตวิญญานที่มีขนานเล็กกว่าเล็กน้อยกลับสู่วงแหวนศักดิ์สิทธิ์และสิ้นสุดการฝึกฝน ถังฮั่นปลดล็อกจุดฝังแข็มของเล่อเหมยซวน เล่อเหมยซวนตื่นขึ้นมา เธอกระโดดลงมาจากเตียงทันทีและพูดกับถังฮั่นอย่างประหลาดใจ: “ฉันเป็นคนดูแลนายไม่ใช่เหรอ ทำไมฉันถึงมานอนอยู่บนเตียงล่ะ?”

ถังฮั่นพูด: “ผมเห็นว่าคุณเหนื่อย ก็เลยอุ้มคุณขึ้นบนเตียง”

เล่อเหมยซวนพูดอย่างสงสัย: “ฉันหลับลึกขนานนั้นเลยเหรอ นายอุ้มฉันฉันก็ยังไม่ตื่น?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูด: “ใครจะไปรู้ล่ะ บางทีคุณอาจจะแกล้งหลับแล้วตั้งใจให้ผมอุ้มคุณมั้ง”

“ไร้สาระ คุณไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม?”

เล่อเหมยซวนสงสัยว่าทำไมเธอถีงหลับลึกแบบนี้ เขาไม่ได้หลับสนิดแบบนี้เป็นเวลานานมากแล้ว

ถังฮันรีบโบกมือแล้วพูดว่า: "ไม่... ไม่... ผมแค่วางคุณลงบนเตียงไม่ได้ทำอะไรเลย"

เล่อเหมยซวนจ้องถังฮั่นด้วยความตุ้งติ้ง “นายเป็นคนโง่เหรอ ไม่ทำอะไรเลย?”

ถังฮั่นไม่มีอะไรจะพูด เขามักจะถูกเล่อเหมยซวนหยอกล้อเช่นนี้

“อาการบาดเจ็บของนายเป็นไงบ้าง นั้งลงให้ฉันดูหน่อย”เล่อเหมยซวนพูดอยู่ก็กดถังฮั่นนั้งลงบนเตียง จากนั้นใช้มือทั้งสองลูบศรีษะเบาๆ เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บบนศรีษะ

เมื่อมองดูศรีษะของถังฮั่นที่ไม่บุบสลายแล้วเล่อเหมยซวนพูดอย่างพึมพำ: “แปลกนะ ตอนแรกเห็นเลือดบนหัวนายเยอะมาก แต่พอไปตรวจที่โรงพยาบาลก็ไม่มีบาดแผล ไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น "

ถังฮั่นนั่งอยู่บนเตียง เล่อเหมยซวนยืนอยู่หน้าเขา ความสูงนี้กำลังดีที่จะวางหน้าอกที่สูงตระหง่านไว้ตรงหน้าเขาโดยไม่มีอะไรเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อผ้าของเล่อเหมยซวนยังเลอะเทอะเล็กน้อยเมื่อเธอเข้านอนยังไม่ได้แยกเสื้อผ้าออกให้เรียบร้อย ผิวสีขาวสว่างที่เปิดเผยเป็นชิ้นส่วน มันทำให้ตาของถังฮั่นแทบบอด

“มันใหญ่แค่ใหน? 35C? หรือ36D?”ถังฮั่นคิดอย่างจริงจัง แต่เขายังไม่รู้ขนาดของสาวๆมากนักเขารู้แค่ว่ามันดูใหญ่มากแต่ไม่รู้ว่ามันใหญ่แค่ไหน ดูเหมือนว่าต่อไปนี้จะต้องเรียนรู้ให้มันดีๆสะแล้ว

ในเวลานี้ เล่อเหมยซวนโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบด้านหลังศีรษะของเขา โอ้พระเจ้า คลื่นซัดเข้าที่หน้าถังฮั่นโดยตรงและเขาแทบจะหายใจไม่ออก

จมูกของถังฮั่นเริ่มร้อนเล็กน้อยและเขาก็รีบปิดตาโดยเร็ว กลัวว่าถ้าดูต่อไปอีกเลือดกำเดาจะไหลออกมา

ถึงแม้ตาจะปิดลงแล้ว กลิ่นหอมของความบริสุทธิ์ได้โชยมาอีกครั้ง กลิ่นหอมชัดเจนขึ้นและกลิ่นหอมมาก

"ถังฮั่น ฉันคุยกับนานอยู่นะ!"

เล่อเหมยซวนก็สังเกตเห็นว่าหน้าอกของเธอได้เข้าใกล้ถังฮั่นมากเกินไป อาชีพการงานของเธอก็เกือบจะสัมผัสใบหน้าของเขาแล้ว ร่องรอยของความเขินอายปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเธอก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ คุณพูดว่าอะไรนะ?”

ถังฮั่นรู้สึกทึ่งกับหน้าอกของเล่อเหมยซวนที่เต็มไปด้วยสีสันกลิ่นหอม สิ่งที่เขาคิดแค่ว่ามันใหญ่เท่าไหร่ แต่สิ่งที่เล่อเหมยซวนพูดไปเขาไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย

"ฉันถามว่า บาดแผลของนายเป็นอย่างไรบ้าง? "

"หายดีหมดแล้ว! "

"ทำไมหัวของนายมีเลือดไหลเยอะมาก แต่ตอนไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่มีบาดแผลเลย?"

“เธอคงเห็นมันผิดแล้วแหละ ผมมีผิวหนังที่หยาบและเนื้อหนา จะมีเลือดออกง่ายขนาดนี้ได้ยังไง เธอกังวลเกี่ยวกับฉันมากเกินไปและเข้าใจผิดว่าไวน์แดงเป็นเลือด”

ถังฮั่นหาคำแก้ตัวมาปิดบัง จะบอกว่าเลือดทั้งหมดนั้นมันไหลเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ก็คงไม่ได้

เล่อเหมยซวนพยักหน้าและยอมรับคำอธิบายนี้ เธอรู้สึกกังกลมากหลังจากรู้ว่าถังฮั่นได้รับบาดเจ็บ ถ้าไม่ใช่ว่าจะรีบส่งถังฮั่นไปโรงพยาบาล เธอคงจะต่อสู้กับเจ้าอ้วนโจวได้อย่างหนัก

ถังฮั่นถาม:"คุณมาได้อย่างไร? "

ล่อเหมยซวนกล่าวด้วยความโกรธ:"ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ? นายบาดเจ็บฉันควรมาดูแลไม่ใช่เหรอ? "

เธอชอบถังฮั่นมาโดยตลอด และเธอได้แสดงออกมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ถังฮั่ั่่่นมีแฟนแล้วเธอเลยไม่ได้ยอมรับมัน

"ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ตอนนั้นเธอไม่ได้อยู่ที่เกิดเหตุนิ แล้วรู้ได้อย่างไรว่าผมได้รับบาดเจ็บ?"ถังฮั่นรีบอธิบาย

" เสี่ยวหลานเป็นคนวิ่งมาบอกฉันเอง ฉันถึงรู้ว่านายได้รับบาดเจ็บ ให้ตายเถอะไอ้เจ้าอ้วนโจวนั้น นายได้รับบาดเจ็บสาหัสขนานนี้เขายังทิ้งคุณไว้ตามลำพัง ฉันและเซียวหลานเองที่เป็นคนส่งนายมาที่นี่

ที่จริงเสี่ยวหลานเขาอยากอยู่ดูแลนายต่อ แต่โอกาสดีๆแบบนี้ฉันจะให้เขาได้ง่ายๆได้อย่างไร เลยให้เขากลับไปพักผ่อน ฉันอยู่ดูแลนายต่อ เป็นยังไง นายซาบซึ้งมากเลยใช่ไหมล่ะ? "

ถังฮั่นรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆเล่อเหมยซวนดีกับเขามาโดยตลอด แต่น่าเสียดายเขามีเฉ่าถิงอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงเจ้าอ้วนโจว ถังฮันก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง ขวดนั้นถูกกระแทกอย่างแรง ถ้าเขาไม่ได้รับการสืบทอด เขาคงจะถูกกระทบกระเทือนทางสมอง สิ่งที่น่าเกียจชังที่สุดก็คือ หลังจากที่ทุบตีเขาแล้วยังไม่นำส่งโรงพยาบาล แต่ถูกปล่อยทิ้งใว้ในออฟฟิศโดยไม่ถามคำถามใดๆ

ไอ้เจ้าอ้วนนี้ที่ทำแต่เรื่องเลวร้าย ถังฮั่นแอบสาบานว่าจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ แต่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ตอนนี้ค่าเล่าเรียนก็เหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่ถ่วงเขาไว้ มันทำให้เขาหายแทบใจไม่ออก

ถังฮั่นพูด"เราออกจากโรงพยาบาลกันเถอะ"

เล่อเหมยซวนพูด:"รีบอะไรล่ะ นายพักไปก่อน รอนายหายดีแล้วค่อยไป"

ถังฮั่นพูด:"ผมหายดีแล้วจะพักต่อทำไม รีบทำงานหาเงินเถอะ ค่าเล่าเรียนสำหรับภาคสึกษาหน้ายังไม่มีเลย"

บทที่ 3 บ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8
พวกถังฮั่นสองคนทานอาหารเช้าข้างถนนอย่างเรียบง่าย แล้วก็รีบเดินทางไปทำงาน

ถังฮั่นเดินเข้าร้านก็ตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรับออเดอร์สั่งกลับบ้าน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเข้ากับเจ้าอ้วนโจว ถังฮั่นเดินไปหน้าเคาน์เตอร์โดยไม่ได้พูดอะไร

บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยไขมันของเจ้าอ้วนโจวนั้นเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงประหลาด " คนชั้นต่ำ มันก็คือคนชั้นต่ำ แต่ก็สามารถกลับมาทำงานได้เช้าขนาดนี้ แสดงว่าเมื่อวานผมเบามือไปหน่อยแหละ"

ถังฮั่นไม่ได้สนใจเขา เจ้าอ้วนโจวจึงพูดต่อ " เออ ผมลืมบอกไป แกมันไม่ใช่แค่คนชั้นต่ำ แต่ยังเป็นคนยาจกด้วย ต้องหาเช้ากินค่ำ ถ้าไม่มาทำงานก็จะไม่มีค่าเรียน และเมื่อไม่มีค่าเรียนก็ต้องไสหัวออกจากโรงเรียน"

ถังฮั่นก็ยังคงไม่ได้สนใจเขาเหมือนเดิม

เจ้าอ้วนโจวกวาดตาดูรูปร่างที่สูงสง่าของถังฮั่น ใบหน้าที่หล่อเหลา ในใจก็เกิดความอิจฉาขึ้นมา แล้วคิดในใจ เชี่ยเอ๊ย ทำไมผมต้องเกิดมารูปร่างหน้าตาแบบนี้ว่ะ นายมันเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ นี่ วันนี้ผมจะทำให้คุณรู้เลยว่า ต่อให้หล่อแค่ไหนก็ต้องกินข้าวใต้ตีนผม ดูสิว่าวันนี้ผมจะทำอะไรกับนายบ้าง

เจ้าอ้วนโจวหันหน้าไปพูดกับพนักงานหญิงซุนหลี่ว่า " วันนี้ ออเดอร์ไกลสุดต้องไปส่งไหนเหรอ "

ซุนหลี่ตอบ " ตอนนี้ รายการที่ไกลที่สุดในขณะนี้คือบ้านพักเถาหยวนหมายเลข 8 ซึ่งอยู่ห่างจากเรา 30 กิโลเมตร"

"ส่งออเดอร์นี้ให้เขา ให้เขาไปส่ง" เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูด

ไม่มีใครชอบรับออเดอร์ที่อยู่ไกลออกไปมากขนาดนี้ ซุนหลี่พูดอย่างไม่เต็มใจ "แต่คำสั่งนี้ไม่ได้อยู่ในเขตที่ถังฮั่นต้องรับผิดชอบนะ"

เจ้าอ้วนโจวทำสีหน้าแล้วพูดว่า "ฉันเป็นผู้จัดการ จะให้ใครรับผิดชอบมันเป็นการตัดสินใจของฉัน ให้เขาไปส่งซะ"

ซุนหลี่พยักหน้าอย่างเลือกไม่ได้ และรู้ว่าถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวโมโหอีกแล้ว

เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างเย่อหยิ่งกับถังฮั่นอีกครั้ง: "เจ้าหนู ตอนนี้นายรู้ถึงความแตกต่างของเราแล้วหรือยัง ฉันเป็นผู้จัดการและนายมันก็แค่เด็กรับใช้ ฉันจะเล่นนายยังไงก็ได้ นายไม่มีสิทธิ์จะมาขัดขืน"

ถังฮั่นเงยหน้าขึ้นและมองเจ้าอ้วนโจวด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาของถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวเกิดสะดุ้งตกใจ และรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เขาเป็นแค่พนักงาน ฉันจะกลัวเขาไปทำไมกัน เจ้าอ้วนโจวรู้สึกตัวเองเสียหน้ามาก จึงเรียกผู้ดูแลจางเจี้ยนเข้ามา " นาย มานี่ซิ"

จางเจี้ยนวิ่งเข้ามาแล้วถามว่า "ผู้จัดการ คุณมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูดว่า "ส่งรถไฟฟ้าของเขาไปซ่อมหน่อย วันนี้ให้เขาขี่จักรยานไปส่งออเดอร์ละกัน"

ระยะทางกว่าสามสิบกิโลเมตร แต่กลับให้ถังฮั่นขี่จักรยานไปส่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นการผลักถังฮั่นไปตายชัดๆ พนักงานรอบๆ ต่างก็แสดงสีหน้าไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปาก เพราะต่างก็กลัวจะหาเรื่องใส่ตัว

" ได้ครับ จะจัดการเดี๋ยวนี้เลย" จางเจี้ยนเป็นคนชอบเอาใจเจ้าอ้วนโจว ดังนั้นแน่นอนว่าเขาจะทำทุกอย่างที่เขาบอก

ซุนหลี่เห็นใจถังฮั่นมาก และพูดอย่างอดไม่ได้ "ผู้จัดการ ทางมันไกลเกินไป ถ้าหากว่าจะให้ขี่จักรยานไป ฉันเกรงว่ามันจะใช้เวลานานเกินไป อาหารจะเย็นแล้ว แล้วลูกค้าจะบ่นเอา"

" ถ้าลูกค้าบ่นก็หักเงินเขาสิ" เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างไร้เหตุผล

ถังฮั่นแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว ริ้วรอยบนหน้าผากก็เห็นชัดขึ้น และอยากจะซ้อนเจ้าอ้วนโจวเพื่อระบายความโกรธที่สะสมไว้ในใจ

แต่เขาทำไม่ได้ เมื่อนึกถึงฉากที่แม่ของเขาต้องแบกหน้าไปขอยืมค่าเทอมจากที่อื่น และคิดถึงพี่สาวที่ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อช่วยส่งตัวเองเรียน หมัดที่กำแน่นของฮั่นก็คลายออก เพื่อค่าเทอมของเขา เขาทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้น

เจ้าอ้วนโจวเห็นถังฮั่นที่แทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา เขาก็รู้สึกว่าตกอยู่ในอันตรายไปชั่วครู่

แต่เมื่อเห็นว่าถังฮั่นคลายกำปั้นนั้นเขาก็กลับเย่อหยิ่งอีกครั้งและพูดประชด: "ไอ้คนอดอยาก ไอ้คนจน ในใจคงเจ็บปวดสินะ แต่คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทน ฉันเป็นผู้จัดการ และคุณก็แค่ลูกจ้างตัวเหม็น คุณต้องให้ฉันเหยียบย่ำ ถ้าคุณเก่งจริง ก็มาเป็นเจ้านายสิ เมื่อได้เป็นเจ้านายแล้วผมจะยอมให้นายเหยียบย่ำตามใจเลย"

เมื่อเห็นถังฮั่นหยิบออร์เดอร์กำลังจะออกจากร้านอาหาร เจ้าอ้วนโจวก็รู้สึกซะใจ แต่เขาก็ยังไม่พอใจ เขาต้องหาเหตุผลอะไรสักอย่างเพื่อไล่ถังฮั่นออก ให้เขาไสหัวไป ทำให้ทุกคนในร้านรู้ว่าคนที่หาเรื่องตัวเจ้าอ้วนโจวนั้นจะมีจุดจบยังไง

ถังฮั่นปั่นจักรยานอย่างรวดเร็ว เขาระบายความโกรธลงบนจักรยาน ถังฮั่นบอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้น และให้คนชั่วอย่างเจ้าอ้วนโจวนั้นได้ชดใช้

บ้านพักเถาหยวนตั้งอยู่ในเขตชานเมือง ใกล้ชายหาด และห่างจากตัวเมือง 30 กิโลเมตร เป็นย่านที่มีตึกสูงที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงหนาน

หากเป็นถังฮั่นในอดีต ไม่ต้องพูดถึงความเหนื่อยล้าจากการขี่จักรยาน ต่อให้ไปถึงบ้าน แล้วลูกค้าไม่พอใจ แล้วก็คอมเมนต์แย่ๆกลับมา ครั้งนี้ก็เหนื่อยเปล่าแล้ว

อย่างไรก็ตามตอนนี้ถังฮั่นไม่ใช่ถังฮั่นคนเดิมอีกแล้ว หลังจากที่เขาฝึกวิชาซวนเทียนกุงร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาก รถจักรยานของเขาเคลื่อนที่เหมือนกำลังบิน และปั่นแซงรถยนต์คันแล้วคนเล่า ทำให้คนขับรถถึงกับเหลือบมองข้าง และถึงขั้นคิดว่านาฬิกาหน้าปัดรถเสียด้วยซ้ำ

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ถังฮั่นก็มาถึงบ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8 เป็นคฤหาสน์ที่มีสี่ชั้น มีประตูและลานบ้านเป็นของตัวเอง ตกแต่งได้สูงส่งและหรูหรามาก

ถังฮั่นเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ประตูนั้นเปิดอยู่ ถังฮั่นเคาะเบา ๆ สองสามครั้งแต่ก็ไม่มีใครออกมา เขาเดินถือกล่องอาหารเข้าไปในห้องรับรองแขกอย่างช้าๆ เขาเห็นชายชราในชุดถังนั่งดื่มชาบนโซฟาและกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

ถังฮั่นยืนอยู่ที่ประตูแล้วพูด "ท่านผู้เฒ่า ผมมาจากหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ ที่นี่ได้สั่งอาหารไหมครับ"

ชายชราเงยหน้าขึ้นมองถังฮั่นด้วยท่าทางที่เป็นกันเองมาก "ใช่ ใช่ เป็นของที่นี่"

ถังฮั่นเดินเข้าไปข้างในแล้วถามว่า "ท่านผู้เฒ่า จะให้ผมวางไว้ที่ไหนครับ"

ชายชราพูดว่า "พ่อหนุ่ม แกมานั่งก่อนสิ เดี๋ยวพ่อบ้านก็กลับมาแล้ว "

ถังฮั่นพูดด้วยความเกรงใจ "แต่ ฉันกำลังรีบครับ..."

ชายชรายิ้มแล้วพูดว่า " ไม่ต้องรีบ มานั่งกินชาก่อนสิ คุยเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันรู้ว่าคนที่เป็นไรเดอร์อย่างพวกแกรีบเร่งมาก เดี๋ยวพ่อบ้านกลับมา ผมจะให้เขาจ่ายค่าเสียเวลาให้แก"

ชายชราพูดและเทชาแก้วหนึ่งให้ถังฮั่น " วันนี้เกิดเรื่องแย่มาก ตอนเช้า แม่บ้านออกไปซื้อกับข้าว แต่กลับเกิดอุบัติเหตุ บอดี้การ์ดส่งเธอไปโรงพยาบาลแล้ว และเมื่อสักครู่พ่อบ้านก็ออกไปรับหมอเพื่อมารักษาฉัน ไปสักพักแล้ว เดี๋ยวคงกลับมาถึงแล้วละ"

ชายชรามีความเป็นมิตรและช่างพูด และคำพูดของเขาทำให้เขานึกถึงถังหมิงปู่ผู้ล่วงลับของเขา ซึ่งทำให้ถังฮั่นรู้สึกดีกับเขาเป็นอย่างมาก

ถ้ายังไม่ได้รับเงินถังฮั่นก็ไปไม่ได้ จึงนั่งลง และเขาเองก็ปั่นจักรยานมาไกลจึงกระหายมา น้ำชาที่ชายชราริมให้นั้นก็อุ่นพอดี ทำให้เขายกแก้วแล้วดื่มในอึกเดียว

"ท่านผู้เฒ่า ชาของท่านหอมมาก และช่วยดับกระหายได้จริงๆ"

ถังฮั่นไม่เข้าใจวิถีคนรักชา เขาเพียงรู้สึกว่าปากของเขามีกลิ่นหอมหลังจากที่ได้ดื่มช้าจากชายชรา

ชายชราต้องการรินชาให้ ถังฮั่นอีกครั้ง แต่ถังฮั่นรีบชงชาให้ชายชราก่อน แล้วก็ริมให้ตัวเองอีกแก้ว ถาม" ท่านผู้เฒ่า ท่านไม่สบายตรงไหนหรือ"

การแพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับการมอง การได้ยิน การถาม และความรู้สึก ถังฮั่นนั้นได้ข้อมูลเบื้องต้นของโรคของคนชราแล้ว เพียงแค่ต้องการยืนยันจากบทสนทนาเท่านั้น

คนชราตอบ " ฉันเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด และเป็นโรคแบบที่ทำการผ่าตัดไม่ได้ เคยไปรักษาทั่วทุกมุมโลกแล้ว แต่ก็ไม่มีวิธีไหนรักษาได้เลย ได้แต่กินยาฉีดยาควบคุมอาการไว้ และอีกอย่างคือ นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ"

ขณะที่เขาพูด จู่ๆ ชายชราก็แสดงท่าทางเจ็บปวด และใช้มือข้างหนึ่งปิดหัวใจและเอนตัวไปข้างหลัง
บทที่ 4 ฝังเข็มด้วยพลังชี่
ทันทีที่ถังฮั่นตรวจสอบชีพจรของชายชรา พูดอะไรก็เป็นไปอย่างนั้น ทันใดนั้นโรคหัวใจของชายชราก็กำเริบ

"ยา...ยา..."

สภาพของชายชราเปลี่ยนเป็นอ่อนแออย่างทันที แล้วก็พยายามยกมือชี้ไปยังลิ้นชักพร้อมทำเสียงอึกอัก

ถังฮั่นเปิดลิ้นชัก ข้างในนั้นมีขวดยารักษาหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วอยู่ข้น แต่เมื่อเปิดขวดก็พบว่าขวดนั้นว่างเปล่า

ในเวลานี้ ใบหน้าของชายชราซีดเผือด สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขาเหมือนหยาดฝน

สถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้ ทำให้ถังฮั่นไม่มีเวลาลังเลอะไรได้อีก เขาหยิบกล่องเข็มทองออกมาจากแหวนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นของสืบทอดเช่นกัน

ถังฮั่นหยิบเข็มทอแล้วก็เริ่มเดินพลังซวนเทียนกุง ทำให้มีลมปราณกระจายออกมาอย่างไม่หยุด เขาหายใจเข้าเฮือกหนึ่งแล้วก็ปล่อยเข็มทองสิบกว่าเล่มปักลงไปบนตัวของชายชราทันที

จากนั้นถังฮั่นก็กวาดฝ่ามือไปมา แล้วก็วางลงไปบนด้ามเข็มเหล่านั้นอย่างอ่อนโยน มีลมปราณอ่อนได้แทรกซึมผ่านเข็มเหล่านั้นเข้าไปในร่างกายของชายชรา

ถังฮั่นยังบิดปลายเข็มทองเบา ๆ ทีละอัน แล้วปล่อยมือ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือปลายเข็มทองเหล่านั้นยังคงสั่นเล็กน้อย

หลังจากทำทั้งหมดนี้ถังฮั่นก็ถอนหายใจยาว แม้ว่าเขาจะได้รับการสืบทอดวิชาโบราณ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฝังเข็มให้กับคนจริงๆ ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่ได้แย่

"คุณเป็นใคร และคุณกำลังทำอะไรที่นี่" ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากข้างหลังของถังฮั่น

ถังฮั่นหันกลับไปก็เห็นชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านยืนอยู่ข้างหลังเขา ด้านหลังเขายังมีชายชราคนหนึ่งที่แต่งตัวชุดคลุมยาวในมือถือกล่องยาไว้ด้วย

"ท่านผู้เฒ่าคนนี้จู่ๆ อาการก็กำเริบ ผมกำลังช่วยเขารักษาอาการอยู่" ถังฮั่นอธิบาย

พ่อบ้านจ้องมองชุดทำงานของถังฮั่นที่มีชื่อของหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ สลักไว้ก็โมโหอย่างหนัก ตะคอกใส่ " แกมันก็แค่เด็กส่งของ ยังจะบอกว่ากำลังรักษาอาการเหรอ หลอกผีหรือไง"

" ผมกำลังดูอาการให้ท่านผู้เฒ่าอยู่จริงๆ ..." ถังฮั่นพยายามจะอธิบาย แต่พ่อบ้านกระชากเขาออกมา " ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับนายท่านหยาง นายก็เตรียมตัวเข้าคุกได้เลย"

พ่อบ้านหันกลับไปบอกกับชายชราที่อยู่ข้างหลัง " ท่านซุนช่วยฉันดึงเข็มที่เด็กคนนี้ปักลงบนตัวนายท่านหยางออกหน่อย"

ถังฮั่นจำได้ว่าชายชราคนนี้ก็คือแพทย์แผนจีนชื่อดัง ซุนไป่เหนียน ซึ่งมักพบเห็นในทีวี บ่อยๆ สำหรับถังฮั่นที่เรียนสาขาเวชศาสตร์คลินิกในมหาวิทยาลัยนั้น ชื่อซุนไป่เหนียน นั้นเป็นที่รู้จักกันดีอย่างแน่นอนและเขามักถูกอาจารย์มหาวิทยาลัยกล่าวถึงว่าเป็นเกณฑ์มาตรฐานในด้านการแพทย์แผนจีน

ซุนไป่เหนียนเดินไปตรงหน้าชายชรา ยกมือขึ้นเพื่อดึงเข็มออก แต่เมื่อเขาเห็นปลายเข็มที่สั่นไม่หยุด ก็ยั้งมือไว้กลางอากาศ สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

" ท่านซุน รีบดึงซิครับ" พ่อบ้านรีบร้อน

ซุนไป่เหนียนดึงมือกลับมา พร้อมพูดด้วยอาการฝืนยิ้ม "ฉันขอโทษ ฉันดึงเข็มเล่มนี้ออกมาไม่ได้"

พ่อบ้านถามต่อ" ท่านซุน ทำไมถึงไม่ได้"

ซุนไป่เหนียนตอบกลับ " แพทย์แผนจีนของเรานั้น การฝังเข็มขั้นสูงต่างก็จะมีเทคนิคการฝังเข็มที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง หากไม่รู้วิถีการฝังเข็มนั้นก็ไม่อาจดึงเข็มออกได้ ถ้าหากการดึงเข็มไม่ถูกต้อง อย่างเบาก็อาจจะมีเลือดออก แต่ถ้าหนักมากก็อาจจะมีอันตรายต่อผู้ป่วยได้"

"ท่านซุน ท่านจะบอกว่าการฝังเข็มครั้งนี้มันเป็นเทคนิคชั้นสูงเหรอ"

" มันไม่เพียงแค่เป็นวิชาชั้นสูงเท่านั้น แต่เหมือนการฝังเข็มที่สืบทอดมาจากอดีตกาลเลย" ซุนไป่เหนียนพูดต่อ

" มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร เขาน่าจะฝังไปมั่วซั่ว ท่านซุนมองผิดพลาดไปหรือเปล่า"

ถ้าคนที่ตรงกันข้ามไม่ใช่ ซุนไป่เหนียนผู้โด่งดัง พ่อบ้านคงจะดุเขา ถังฮั่นเป็นแค่เด็กส่งอาหาร แล้วเขาจะรู้วิธีใช้พลังชี่ฝังเข็มได้อย่างไร

ในเวลานี้ ชายชราบนโซฟาพูดขึ้น "พ่อบ้าน ไม่ต้องไปถือสาแล้ว ฉันดีขึ้นมากแล้ว ชายหนุ่มคนนี้มีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ถ้าไม่ใช่เพื่อเขา ชีวิตของหยางหงต๋าคงดับไปแล้ว"

หยางหงต๋าเหรอ ที่แท้ชายชราคนนี้ก็คือผู้ก่อตั้งฉางคงกรุ๊ปอันโด่งดังนี่เอง เราเริ่มต้นสร้างฉางคงกรุ๊ปด้วยศูนย์ตั้งแต่อายุสิบกว่า ตอนนี้มีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้าน เป็นคนระดับตำนานของเมืองเจียงหนาน เมื่อก่อนถุงฮั่นได้ยินแค่ชื่อเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอตัวเป็นๆ

พ่อบ้านเห็นว่าสีหน้าของหยางหงต๋านั้นกลับมามีสีแดงชุ่มชื้นและคำพูดของเขาก็มีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ โดยปกติแล้ว ต่อให้หยางหงต๋าจะทานยาเข้าไปแล้วร่างกายก็จะอ่อนแอเป็นเวลานาน อาการไม่เคยฟื้นตัวเร็วเหมือนวันนี้

ในเมื่อหยางหงต๋าพูดอย่างนั้น พ่อบ้านก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ถังฮั่นได้เดินเข้าไปข้างหน้าหยางหงต๋าอีกครั้ง แล้วปัดมือขวาเบาๆ ทำให้เข็มทองบนตัวของเขาลอยออกมาทั้งหมด

ซุนไป่เหนียนเห็นการดึงเข็มที่รวดเร็วและแปลกประหลาดของถังฮั่นก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ไอ้หนุ่ม การฝังเข็มนี้ใช้พลังชี่ (ลมปราณ) หรือเปล่า"

ถังฮั่นตอบกลับ "ท่านซุนพูดถูก มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่"

"เป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่ มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่จริงๆ"

ซุนไป่เหนียนรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นการฝังเข็มด้วยพลังชี่จากชายหนุ่มตรงหน้า ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของการฝังเข็มการแพทย์แผนจีน

พ่อบ้านยังคงมีความกังวลใจเล็กน้อย จึงพูดกับซุนไป่เหนียนว่า " ท่านซุน ขอท่านช่วยตรวจชีพจรให้นายท่านของผมหน่อย ว่าอาการของท่านเป็นยังไงบ้าง"

ซุนไป่เหนียนเองก็อยากรู้ประสิทธิผลของการใช้พลังชี่ฝังเข็มเหมือนกัน จึงเดินไปตรวจชีพจรให้หยางหงต๋า เพียงแวบเดียวสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปมาก พ่อบ้านร้องถามด้วยความร้อนรน " ท่านซุน อาการนายท่านเป็นยังไงบ้าง"

" เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันได้ตรวจชีพจรของน้างหยาง ชีพจรของเขาอ่อนแอ เส้นเลือดอุดตัน และเส้นลมปราณของหัวใจไม่ราบรื่น ไม่คิดว่าตอนนี้เขาจะดีขึ้นมากขนาดนี้ มันเป็นไปได้อย่างไร โรคหัวใจของน้องหยางนั้นมีมาแต่กำเนิด” และยากที่จะรักษา ไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากฝังเข็มเพียงครั้งเดียวอาการส่วนใหญ่ก็ดีขึ้น ดูเหมือนว่าการฝังเข็มด้วยพลังชี่นั้นสมคำร่ำลือจริงๆ"

เมื่อพ่อบ้านได้ยินว่าอาการของหยางหงต๋าดีขึ้น ก็รู้สึกสบายใจขึ้น ความสุขก็แสดงออกมาจากสีหน้า สายตาที่มองถังฮั่นก็เปลี่ยนจากความโกรธในตอนแรกกลับกลายเป็นความรู้สึกขอบคุณแทน

ซุนไป่เหนียนพูดกับถังฮั่น "ไอ้หนุ่ม นายชื่อว่าอะไร"

"ผมชื่อถังฮั่นครับ"

นายเรียนรู้ทักษะการฝังเข็มจากใครหรือ"

" มันเป็นวิชาแพทย์ที่ถ่ายทอดจากตระกูล ผมเรียนจากท่านปู่ของผมครับ"

" ขอถามได้ไหมว่า ปูของนายชื่ออะไร"

"ปู่ของผมคือถังหมิงครับ"

“ถังหมิง ราชาแห่งการแพทย์คนปัจจุบัน นี่ ไอ้หนุ่ม นายเป็นคนอำเภอหนานฝูหรือเปล่า"

"ปู่ของผมคือราชาแห่งการแพทย์"

ถังฮั่นไม่กล้าบอกว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นได้รับการสืบทอดมาจากสำนักราชาแห่งการแพทย์ในอดีตกาล เขาทำได้เพียงถือว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นเป็นผลงานจากปู่ของเขา ซึ่งเมื่อก่อนนั้นถังหมิงเป็นคนที่มีความชำนาญทางการแพทย์จริง และได้สร้างตำนานราชาแห่งการแพทย์ในขณะนั้นไว้ แต่ว่าทั้งเขาและพ่อของถังฮั่นนั้นต่างก็จากไปก่อนวัยอันควร สิ่งที่ถังฮั่นเรียนรู้มาได้นั้นจึงน้อยนิด

"ไม่น่าแปลกใจ ไม่แปลกใจจริง ที่แท้ก็ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น อาจารย์ชื่อดังก็ต้องผลิตลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ท่านผู้เฒ่าราชาแห่งการแพทย์สุขภาพเป็นยังไงบ้าง เมื่อก่อนผมก็เคยเรียนวิชากับท่านอยู่หลายวัน ถือได้ว่าเป็นลูกศิษย์ของท่านคนหนึ่ง"

"ปู่ของผมเสียชีวิตแล้ว"

"น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ"

ซุนไป่เหนียนถอนหายใจยาว แล้วก็หันไปบอกกับหยางหงต๋าว่า " น้องหยาง ในเมื่อมีหลานของราชาแห่งการแพทย์อยู่ที่นี่ ผมขอลาไปก่อนนะครับ"

ซุนไป่เหนียนได้ปฏิบัติตามกฎของแพทย์แผนจีนโบราณ ในเมื่อมีคนอื่นกำลังทำการรักษาอยู่ ก็ขอลาออกไปด้วยตัวเอง

หลังจากส่งซุนไป่เหนียนแล้ว พ่อบ้านก็โค้งคำนับถังฮั่นอย่างจริงใจ แล้วพูดว่า "น้องถัง เมื่อสักครู่ผมมีตาแต่หามีแววไม่ ขอโทษด้วยจริงๆ"

ถังฮั่นก็รีบคำนับกลับทันที ปฏิกิริยาของพ่อบ้านเป็นเรื่องปกติ เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้คนปกติก็จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ดังนั้นถังฮั่นก็ไม่ได้สนใจมากนัก แต่เขากลับสนใจในความจงรักภักดีและความตรงไปตรงมาของพ่อบ้านมาก

หยางหงต๋ายืนขึ้นและเดินไปรอบ ๆ สองรอบ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกลับมาเป็นปกติ ยิ้มพูด " คิดไม่ถึงจริงๆ สั่งอาหารกลับได้หมอเทพน้อยมา สหายถังฮั่น ตาแก่อย่างผมต้องขอขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้จริงๆ"

ถังฮั่นตอบ "ถ้าท่านหยางเชื่อใจผม ผมจะฝังเข็มให้ท่านสัปดาห์ละครั้งและเสริมด้วยยาจีน ไม่เกินหนึ่งเดือน ผมรับรองว่าโรคของท่านผมรักษาให้หายขาดได้"

"จริงเหรอ โรคของฉันรักษาได้ให้หายขาดได้จริงเหรอ"

👇👇👇
✅ถ้าอยากอ่านเนื้อหาที่สนุกมากกว่านี้ในนิยายเรื่องนี้ ดาวน์โหลด #Funread และค้นหา👉หมอศักดิ์สิทธิ์แห่งนคร👈 รีบมาอ่านเนื้อหาที่สนุกเพิ่มเติมกับผู้อ่าน1.5ล้านคน!

"นี่ไอ้เลว กล้าดียังไงมาแอบดูฉันอาบน้ำ น่าไม่อายจริง ๆ !"

ชายหนุ่มลืมตาแห่งสวรรค์ขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากลืมตาแห่งสวรรค์คือมองดูเจ้าของบ้านแสนสวย ผลลัพธ์ที่ได้ช่างน่าเศร้าซะจริง!
------------------------------
ร้านอาหารหลวงสูตรเฉพาะตระกูลหลี่ ในประเทศหวาเซี่ยเมืองเจียงหนาน

ร้านอาหารตั้งอยู่ที่เจียงหนานที่มีพื้นที่เจริญ มีทั้งหมดห้าชั้น ชั้นแรกเป็นล๊อบบี้ ชั้นสองถึงชั้นสีเป็นห้องส่นตัว ชั้นห้าเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและห้องพักของพนักงาน

บรรพบุรุษของเชฟในร้านอาหารแห่งนี้คือเชฟในวัง เขามีทักษะพิเศษแฉพาะตัวจริงๆ ดังนั้นแม้ว่าราคาในร้านอาหารจะสูงมากก็ตาม แต่ธุรกิจยังดีอยู่

ถังฮั่นได้เรื่มใช้เวลาว่างของเทอมที่แล้วมาที่นี่เพื่อทำงาน-เรียน และส่งอาหาร มาทำงานเต็มวันที่นี่หลังจากวันหยุด ต้องการหาเงินเพื่อค่าเล่าเรียนภาคการศึกษาหน้า

ช่วงบ่ายร้านอาหารไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ถังฮั่นและเล่อเหมยซวนได้รวมตัวกันและพูดคุย พวกเขาล้วนเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุด เล่อเหมยซวนเธอได้ชื่นชอบถังฮั่นที่สูงและหล่อเหลามาก

เล่อเหมยซวนเห็นแหวนสีดำบนนิ้วชี้ซ้ายของถังฮั่น กล่าวว่า:”คุณผู้ชายยังใส่แหวนอยู่ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้ว่าคุณโสดอยู่เหรอ?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูดว่า: “นี่คือคุณปู่ได้เก็บไว้ให้ผม มันเป็นมรดกตกทอดของตระกูลถังของเรา คุณปู่บอกผมว่าแหวนอยู่คนก็อยู่ หากไม่มีแหวนก็จะไม่สามารถเข้าสู่ตระกูลถังได้”

“ของมีค่าแบบนี้ คือทองหรือเปล่า?”เล่อเหมยซวนคว้ามือซ้ายของถังฮั่น แล้วดูวงแหวนสีดำนี้อย่างรอบคอบ

ถังฮั่นพูด: “ไม่รู้ว่ามันทำจากวัสดุใด ไม่ใช่ทั้งเงินและทอง ไม่มีค่าแน่นอน แต่เป็นความทรงจำ มองดูมันแล้วก็จะคิดถึงคุณปู่”

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ก็ได้ยินเสียงจากด้านบน"จ่ายเงินเดือนแล้ว ทุกคนไปที่สำนักงานการเงินเพื่อรับค่าจ้าง"

ถังฮั่นรีบขึ้นไปที่สำนักงานการเงิน เขาขมวดคิ้วหลังจากได้รับเงินเดือนของเขา และได้กล่าวกับบัญชีจางจวนว่า:“พี่จาง จำนวนเงินเดือนของผมผิดหรือเปล่า?”

จางจวนเป็นผู้หญิงที่อ้วนผิวดำ เนื่องจากเขาเป็นญาดิของเจ้านายเขาจึงได้ถูกจัดให้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญนี้

“ไม่ถูกตรงไหน?” จางจวนได้พูดอย่างไม่มีความอดทน

ถังฮั่นพูด: “เดือนที่แล้วผมส่งไป232ออเดอร์ แต่ทำไมคุณคิดให้ผมแค่ 200 ออเดอร์ล่ะ?”

“ผู้จัดการโจวกล่าวว่า ให้ปัดเศษออก ก็ใช้200คำนวน”จางจวนกล่าว

“คุณจะคำนวนแบบนี้ได้อย่างไร ไม่ได้พูดไว้ก่อนล่วงหน้าเลยนิ? นอกจากนี้ เดือนก่อนหน้านี่ผมได้ส่งไป275ออเดอร์ คุณก็ไม่ได้คิดเป็น300ออเดอร์ให้ผมนิ?”

“เรี่ยงนี่ฉันไม่สามารถคุยได้ หากคุณมีความคิดอันใดๆไปคุยกับผู้จัดการโจว”จางจวนกล่าวอย่างไม่แยแส

“ผมไปเขาเดี๋ยวนี้แหละ”

ถังฮั่นหยิบสลิปเงินเดือนของเขาด้วยความโกรธแล้วตรงไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ แต่พอมาถึงหน้าประตูก็ได้หยุดลง เขาลังเล ตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับนักศึกษาที่จะหางานทำ ถึงแม้ที่นี่จะเหนี่อยหน่อย แต่รายได้ก็ถือว่ายังดีอยู่ มันดีกว่าทำงานที่อื่นมาก

ถ้าตัวเองระดมกำลังพลเข้าสอบสวนแบบนี้ โดนเจ้าอ้วนโจวไล่ออกจะทำอย่างไร?ถังฮั่นไม่อยากที่จะแบมือขอเงินที่บ้านอีก คิดในใจว่าครั้งนี้อดทนไว้ก่อน?

ผู้จัดการร้านอาหารนี้ชื่อว่าโจวฟาจี้ ทุกคนได้เรียกเขาว่าเจ้าอ้วนโจว คนนี้มักเอาเปรียบพนักงาน ถังฮั่นทำงานที่ร้านอาหารนี้สองเดือนกว่า ไม่สร้างความลำบากก็ถูกหักค่าจ้างโดยไม่มีเหตุผล

ภายในสำนักงาน เจ้าอ้วนโจวกำลังจับมือของสือเสี่ยวหลานเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุดเหมือนกัน มองหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอด้วยรอยยิ้มอันลามกบนใบหน้าของเธอ“เสี่ยวหลาน มานี่สิ พี่โจวจะตรวจร่างกายให้ เพื่อดูว่าคุณพัฒนาการได้ดีหรือไม่”

สือเสี่ยวหลานค่อนข้างที่จะขี้ขลาดอยู่แล้ว พักนึงเจ้าอ้วนโจวก็ทำนางตระหนกตกใจ เธอได้สะบัดมือของเจ้าอ้วนโจวออกแรงๆ พูดอย่างติดขัดๆว่า:“ผู้จัดการ คุณอย่าทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้น……ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกคนแล้วนะ”

เจ้าอ้วนโจวยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง:“เรียกคน? เรียกดูสิ แม้ว่าคุณจะตะโกนยังไงก็ไม่มีใครกล้าที่จะทำลายแผนการของผมเจ้าอ้วนโจว อยู่ที่ร้านอาหารนี้ ผมก็คือจักรพรรดิ อยากทำอะไรก็ทำ อยากนอนกับใครก็นอน ใครจะกล้าควบคุมผมล่ะ?”

เมื่อมองไปที่เจ้าอ้วนโจวที่ค่อยๆเข้าไกล้ สือเสี่ยวหลานกล่าวอย่างกังวลใจ:“อย่าเข้ามานะ ฉันจะบอกให้คุณ นี่มันผิดกฎหมายนะ ถ้าคุณเข้ามาอีกฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ”

“ผิดกฎหมายเหรอ? น่าตลก อยู่ที่อื่นผมไม่กล้าพูด ในแวดวงขาวดำที่เจียงหนานใครไม่รู้จักผมเจ้าอ้วนโจว ตลอดปีที่ผ่านมานี้ ตราบใดที่มันเป็นผู้หญิงที่ผมจับตามองมา ใครมันจะหลุดออกจะกำมือผมได้?

บางครั้งก็มีที่คิดไม่ได้ ร้องไห้และตะโกนแจ้งตำรวจ แล้วยังไงล่ะ ผมก็ยังยืนอยุ่ที่นี้อยู่ดี? เชื่อฟังหน่อย บริการเสี่ยให้ดีมีผลประโยชน์ให้เธอแน่นอน แจ้งตำรวจเป็นความคิดที่โง่มากๆ ทำให้ชื่อเสียงของเธอใม่ดีไปเปล่าๆ”

เจ้าอ้วนโจวเข้าใจดีว่าผู้หญิงอย่างสือเสียวหลาน เป็นคนที่รักชื่อเสียงของตนมาก นั้นเป็นสาเหตุที่คดีข่มขืนหลายๆคดี แม้ว่าตำรวจจะพบเหยื่อแล้ว แต่เหยื่อก็ปฏิเสธที่จะให้การเป็นพยาน

จากดวงตาที่ตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูกของสือเสี่ยวหลาน เจ้าอ้วนโจวเห็นว่าเขาทำให้เธอหวาดกลัวได้สำเร็จ เขาอุ้มสือเสียวหลานเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนลูกแกะตัวนึง และพูดว่า:

“ผมรู้ว่าทำไมเธอถึงออกมาทำงาน ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่มีเงินเหรอ คุณแม่ก็ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าผมไล่เธอออก ไม่ใช่แค่คุณแม่เธอจะไม่มีเงินรักษา เธอก็ต้องลาออกจากการเรียนด้วย

“คิดดู เธอเรียนมหาลัยง่ายไหม?หากเธอทำให้เสี่ยมีความสุขเนี้ย เดือนหน้าจะเพิ่มเงินเดือนให้เธอ1000”

ต้องบอกว่าเจ้าอ้วนโจวเป็นคนผ่านศึก สามารถจมตีทุกจุดอ่อนของสือเสียวหลาน ตอนนี้เธอสูญเสียความกล้าที่จะต่อต้าน หลับตาลงแน่น น้ำตาไหลอาบหน้า ให้เจ้าอ้วนโจวกดลงบนโซฟา

ณ ขณะนี้ถังฮั่นที่อยู่นอกประตูโกรธอย่างมาก ถ้าเจ้าอ้วนโจวเพียงแค่หักเงินเดือนเล็กน้อยยังพอทนได้ แต่ไอ้หลานนี้กลับใช้วิธีสกปรกเช่นนี้มาลังแกสือเสี่ยวหลาน สือเสี่ยวหลานและเล่อเหมยซวนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาในร้านอาหารนี้

ถังฮั่นเคยได้ยินมาก่อนว่าเจ้าอ้วนโจวใช้อำนาจในมือมาลังแกพนักงานหญิง เคยมีพนักงานหญิงคนนึงโดนเขาข่มขืนจนท้องแล้วฆ่าตัวตาย ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริง

เจ้าอ้วนโจวทับลงบนตัวของสือเสี่ยวหลาน รอยยิ้มอันชั่วร้ายได้ประกฎบนใบหน้าซึ้งแผนการของเขาได้สำเร็จ เขาปรดเข็มขัดออก กำลังจะเริ่มปฏิบัติ ทันใดนั้นประตูด้านหลังก็ได้เปิดออก

“ผู้จัดการโจว ผมมีธุระจะหาคุณ”ถังฮั่นเข้ามาพูด

เจ้าอ้วนโจวตกใจจนตัวสั่น เขามีความสุขมากเกินไปจนลืมล็อคประตู

เขารีปดึงกางแกงที่เลื่อนลงไปถึงหัวเข่า มางย้อนกลับไป คนที่เข้ามาคือถังฮั่น เด็กนี้เป็นคนที่ยุ่งยาก มักเป็นคู่แข่งกับเขา

เงินเดือนออกวันนี้ก็ได้ให้บทเรียนเขาไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเด็กนี้ยังกล้ามาทำลายแผนการของเขา เจ้าอ้วนโจวอึดอัดมากจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด

แต่มีคนเข้ามาแล้ว เจ้าอ้วนโจวก็ต้องเก็บอาหารไว้หน่อย เพราะถ้าเจ้านายรู้เรื่องนี้เข้าเขาก็คงจัดการกับเรื่องนี้ได้ยาก

เจ้าอ้วนโจวเหลือบมองสือเสี่ยวหลานอย่างไม่เต็มใจ กล่าวอย่างหน้าซื่อใจคดว่า: “เธอกลับไปทำก่อน เดี๋ยวมีเวลาผมค่อยนัดคุยกับคุณ”

หลังจากพูดจบ เจ้าอ้วนโจวก็ตะโกนบอกถังฮั่น: “เข้าห้องผู้นำไม่รู้จักเคาะประตูหรือไง นักศึกษาอย่างพวกเธอคุณสมบัติแบบนี้เหรอ?”

ถังฮั่นพูดอย่างเย็นชา: “คุณสมบัติผมแย่เหรอ ยังไงมันก็ดีกว่าการที่ฉวยโอกาสมาลังแกเด็กผู้หญิงไหม?”

เจ้าอ้วนโจวไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนที่น่าสงสารคนนี้ที่เขามักจะดูถูกละเลย ปรากฎว่าเยาะเย้ยเขาอย่างเปิดเผย พูดด้วยความโกรธ:“ถังฮั่น ลืมสถานะของนายแล้วหรือไง ลืมแล้วหรือไงว่านายกำลังคุยกับใครอยู่?อย่าลืมว่าผมคือผู้จักการ นายทำงานอยู่ใต้อำนาจผม ผมสามารถให้นายออกได้ภายในไม่กี่นาที!”

“คุณเป็นผู้จัดการแล้วอย่างไร ผู้จัดการสามารถปฏิบัติต่อพนักงานเหมือนไม่ใช่มนุษย์ได้หรือไง? ผู้จัดการสามารถหักเงินเดือนของผมได้ตามต้องการ สามารถดูถูกนักศึกษาหญิงตามใจคุณหรือไง?เธออายุพอๆกับลูกสาวคุณ คุณทำมันลงได้อย่างไร?”

เจ้าอ้วนโจวทำเรื่องไม่ดีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ความไม่พอใจที่ถังฮั่นสะสมอยู่ในใจมาเป็นเวลานานไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป ชั่วเวลานั้นระเบิดออกมาทันที

เจ้าอ้วนโจวจะระเบิดด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคิดว่าเด็กบริการที่เคยโดนเขาลังแกจะกล้าท่าทายเขา เป็นอะไรที่พริกหันจริงๆ

“ไอ้สารเลวน้อย กล้าที่จะพูดอีกครั้ง!”

“ผมว่าแล้ว นอกจากคุณจะรังแกพนักงานอย่างเราแล้วคุณทำอะไรได้อีก คุณมันสารเลว!” ไม่ไว้หน้ากันแล้ว ถังฮั่นไม่มีอะไรที่ต้องกังวนอีก

ไม่รอถังฮั่นพูดจบ เจ้าอ้วนโจวที่โกรธแค้นมากได้คว้าไวน์แดงครึ่งขวดบนโต๊ะแล้วโยนมันไปที่หัวของถังฮั่น

เสียงที่คมชัด ขวดไวน์แดงได้แตกบนหัวถังฮั่น ไวน์แดงสดผสมกับเลือดไหลตามลงมา

ถังฮั่นยกมือขึ้นเพื่อปิดบาดแผล แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดเลือดให้ไหลออกมาได้ เจ้าอ้วนโจวตีเขาแรงมากในครั้งนี้ ถังฮั่นรู้สึกเหมือนมีดวงดาววงเวียนอยู่รอบตาของเขา สติเขาเริ่มเบลอ เขาล้มลงและหมดสติไป

ถังฮั่นถูกนำส่งไปโรงพยาบาลโดยรถพยาบาล ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเลือดที่ไหลออกจากหน้าผากของเขาได้ถูกดูดเข้าไปในวงแหวนสีดำนั้น จากนั้นบาดแผลก็เริ่มสมานตัวช้าๆ

ในหมอกควันที่พล่ามัว ถังฮั่นมาถึงพื้นที่ลึกลับแห่งหนึ่ง จู่ๆชายชราคนหนึ่งก็ปรากฎตัวต่อหน้าเขา ชายชราผมขาว ลักษณะและจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์

“คุณคือใคร?”ถังฮั่นถาม

“ข้าคืออี้เฉินจือราชายาแห่งการแพทย์ ในเมื่อคุณได้รับแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ มันคือพรหมลิขิตให้เราได้มาเจอกัน วันนี้ข้าจะส่งทอดเทคนิคของราชายาแห่งการแพทย์ให้นาย โดยมีนายมาสืบทอดทักษะของข้าอิ้เฉินจือ รับความรู้และเทคนิคทางการแพทย์ของข้า

จากนี้ไปนายก็คือลูกศิษย์ของราชายาแห่งการแพทย์ อย่าลืมการฝึกแพทย์เพื่อช่วยเหลือผู้คน สะสมความดีและกรรมดีไว้ไห้มาก”

พูดอยู่ อิ้เฉินจือก็ผนึงมือสองข้างระหว่างฝึกซ้อม แสงสีทองทะลุระหว่างคิ้วของถังฮั่น จากนั้นค่อยๆหายไปต่อหน้าถังฮั่น

ต่อมา ข้อมูลจำนวนมหาศาลก็เริ่มเข้ามาในความทรงจำของถังฮั่น การจรรยาบรรณทางการแพทย์ ฝึกฝนสูตรธรรม อาร์เรย์เต๋า ฯลฯ ล้วนหลั่งไหลเข้ามาในหัวของถังฮัน

ข้อมลูจำนวนนี้มีมากเกินไป ถังฮั่นรู้สึกแค่ว่าหัวของเขาบวมมากจนแทบจะระเบิด สุดท้ายเขารู้สึกเพียงว่าจิตสำนึกของเขามืดมนอยู่ชั่วขณะนึงแล้วเป็นลมไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถังฮั่นตื่นจากการหลับใหลหัวของเขายังคงเจ็บอยู่จิ้ดๆ เขาเปิดตามองดูรอบๆ ตนเองอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เล่อเหมยซวนนอนเฟ้าอยู่ข้างเตียงและหลับไป นาฬิกาข้างเตียงแสดงเลวาเป็นตีสอง

ถังฮั่นหลับตาลงอีกครั้ง คิดย้อนกลับไปกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ สงสังว่าศรีษะของตนถูกทำร้ายจนเสียหรือไม่ ถีงสติฟั่นเฟือนเกิดขึ้น?

ถังฮั่นค่อยๆ ปรับลมหายใจและโชคลาภช้าๆตามที่ทักษะสวรรค์เร้นลับ (ในเรื่องเรยกว่าซวนเทียนกุง)ได้สืมทอดมา แค่รู้สึกถึงกระแสอากาศเล็กๆ ในตันเถียนที่ค่อยๆ ไหลไปทั่วร่างกาย อาการวิงเวียนศีรษะเริ่มมีสติขึ้นมาทันที เขาถึงแน่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจริงแน่นอน

การสืบทอดระดับแรกของซวนเทียนกุง ทำให้เขามีพื้นฐานที่ดี ถังฮั่นรู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน ความเหนื่อยของเมื่อวานหายไป เชื่อว่าตอนนี้หมัดเดียวของเขาสามารถฆ่าวัวได้ตัวนึง

เขาจมจิตสำนึกของเขาเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้อีกครั้ง พบว่าพื้นที่ข้างในมีขนานใหญ่มากเป็นร้อยลูกบาศก์เมตรได้ เก็บหินจิตวิญญาณไว้มากมายกองรวมกันเหมือนเนินเขา

หลังจากยืนยันทุกอย่างแล้วถังฮันก็ดีใจมาก เขาลุกขึ้นและกดจุดหลับของเล่อเหมยซวนทำให้เธอหลับลึกแล้วอุ้มเธอขึ้นนอนบนเตียง เขานั้งบนเก้าอี้แล้วเริ่มฝึกฝน

ทำตามความทรงจำที่ได้สืบทอดมา หินจิตวิญญานเป็นสิ่งที่ดี สามารถปลดปล่อยพลังจิตได้อย่างต่อเนื่องเป็นโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการฝึกฝน เขาหยิบหินจิตวิญญาณออกมาสองก้อนถือมันไว้ในมือและเริ่มฝึกฝน พลังงานที่แท้จริงของเขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิมมากกว่าสิบเท่า

รุ่งสางโดยไม่รู้ตัว จิตอันศักดิ์สิทธิ์ของถังฮั่นได้บังเกิดเขาได้นำหินจิตวิญญานที่มีขนานเล็กกว่าเล็กน้อยกลับสู่วงแหวนศักดิ์สิทธิ์และสิ้นสุดการฝึกฝน ถังฮั่นปลดล็อกจุดฝังแข็มของเล่อเหมยซวน เล่อเหมยซวนตื่นขึ้นมา เธอกระโดดลงมาจากเตียงทันทีและพูดกับถังฮั่นอย่างประหลาดใจ: “ฉันเป็นคนดูแลนายไม่ใช่เหรอ ทำไมฉันถึงมานอนอยู่บนเตียงล่ะ?”

ถังฮั่นพูด: “ผมเห็นว่าคุณเหนื่อย ก็เลยอุ้มคุณขึ้นบนเตียง”

เล่อเหมยซวนพูดอย่างสงสัย: “ฉันหลับลึกขนานนั้นเลยเหรอ นายอุ้มฉันฉันก็ยังไม่ตื่น?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูด: “ใครจะไปรู้ล่ะ บางทีคุณอาจจะแกล้งหลับแล้วตั้งใจให้ผมอุ้มคุณมั้ง”

“ไร้สาระ คุณไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม?”

เล่อเหมยซวนสงสัยว่าทำไมเธอถีงหลับลึกแบบนี้ เขาไม่ได้หลับสนิดแบบนี้เป็นเวลานานมากแล้ว

ถังฮันรีบโบกมือแล้วพูดว่า: "ไม่... ไม่... ผมแค่วางคุณลงบนเตียงไม่ได้ทำอะไรเลย"

เล่อเหมยซวนจ้องถังฮั่นด้วยความตุ้งติ้ง “นายเป็นคนโง่เหรอ ไม่ทำอะไรเลย?”

ถังฮั่นไม่มีอะไรจะพูด เขามักจะถูกเล่อเหมยซวนหยอกล้อเช่นนี้

“อาการบาดเจ็บของนายเป็นไงบ้าง นั้งลงให้ฉันดูหน่อย”เล่อเหมยซวนพูดอยู่ก็กดถังฮั่นนั้งลงบนเตียง จากนั้นใช้มือทั้งสองลูบศรีษะเบาๆ เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บบนศรีษะ

เมื่อมองดูศรีษะของถังฮั่นที่ไม่บุบสลายแล้วเล่อเหมยซวนพูดอย่างพึมพำ: “แปลกนะ ตอนแรกเห็นเลือดบนหัวนายเยอะมาก แต่พอไปตรวจที่โรงพยาบาลก็ไม่มีบาดแผล ไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น "

ถังฮั่นนั่งอยู่บนเตียง เล่อเหมยซวนยืนอยู่หน้าเขา ความสูงนี้กำลังดีที่จะวางหน้าอกที่สูงตระหง่านไว้ตรงหน้าเขาโดยไม่มีอะไรเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อผ้าของเล่อเหมยซวนยังเลอะเทอะเล็กน้อยเมื่อเธอเข้านอนยังไม่ได้แยกเสื้อผ้าออกให้เรียบร้อย ผิวสีขาวสว่างที่เปิดเผยเป็นชิ้นส่วน มันทำให้ตาของถังฮั่นแทบบอด

“มันใหญ่แค่ใหน? 35C? หรือ36D?”ถังฮั่นคิดอย่างจริงจัง แต่เขายังไม่รู้ขนาดของสาวๆมากนักเขารู้แค่ว่ามันดูใหญ่มากแต่ไม่รู้ว่ามันใหญ่แค่ไหน ดูเหมือนว่าต่อไปนี้จะต้องเรียนรู้ให้มันดีๆสะแล้ว

ในเวลานี้ เล่อเหมยซวนโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบด้านหลังศีรษะของเขา โอ้พระเจ้า คลื่นซัดเข้าที่หน้าถังฮั่นโดยตรงและเขาแทบจะหายใจไม่ออก

จมูกของถังฮั่นเริ่มร้อนเล็กน้อยและเขาก็รีบปิดตาโดยเร็ว กลัวว่าถ้าดูต่อไปอีกเลือดกำเดาจะไหลออกมา

ถึงแม้ตาจะปิดลงแล้ว กลิ่นหอมของความบริสุทธิ์ได้โชยมาอีกครั้ง กลิ่นหอมชัดเจนขึ้นและกลิ่นหอมมาก

"ถังฮั่น ฉันคุยกับนานอยู่นะ!"

เล่อเหมยซวนก็สังเกตเห็นว่าหน้าอกของเธอได้เข้าใกล้ถังฮั่นมากเกินไป อาชีพการงานของเธอก็เกือบจะสัมผัสใบหน้าของเขาแล้ว ร่องรอยของความเขินอายปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเธอก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ คุณพูดว่าอะไรนะ?”

ถังฮั่นรู้สึกทึ่งกับหน้าอกของเล่อเหมยซวนที่เต็มไปด้วยสีสันกลิ่นหอม สิ่งที่เขาคิดแค่ว่ามันใหญ่เท่าไหร่ แต่สิ่งที่เล่อเหมยซวนพูดไปเขาไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย

"ฉันถามว่า บาดแผลของนายเป็นอย่างไรบ้าง? "

"หายดีหมดแล้ว! "

"ทำไมหัวของนายมีเลือดไหลเยอะมาก แต่ตอนไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่มีบาดแผลเลย?"

“เธอคงเห็นมันผิดแล้วแหละ ผมมีผิวหนังที่หยาบและเนื้อหนา จะมีเลือดออกง่ายขนาดนี้ได้ยังไง เธอกังวลเกี่ยวกับฉันมากเกินไปและเข้าใจผิดว่าไวน์แดงเป็นเลือด”

ถังฮั่นหาคำแก้ตัวมาปิดบัง จะบอกว่าเลือดทั้งหมดนั้นมันไหลเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ก็คงไม่ได้

เล่อเหมยซวนพยักหน้าและยอมรับคำอธิบายนี้ เธอรู้สึกกังกลมากหลังจากรู้ว่าถังฮั่นได้รับบาดเจ็บ ถ้าไม่ใช่ว่าจะรีบส่งถังฮั่นไปโรงพยาบาล เธอคงจะต่อสู้กับเจ้าอ้วนโจวได้อย่างหนัก

ถังฮั่นถาม:"คุณมาได้อย่างไร? "

ล่อเหมยซวนกล่าวด้วยความโกรธ:"ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ? นายบาดเจ็บฉันควรมาดูแลไม่ใช่เหรอ? "

เธอชอบถังฮั่นมาโดยตลอด และเธอได้แสดงออกมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ถังฮั่ั่่่นมีแฟนแล้วเธอเลยไม่ได้ยอมรับมัน

"ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ตอนนั้นเธอไม่ได้อยู่ที่เกิดเหตุนิ แล้วรู้ได้อย่างไรว่าผมได้รับบาดเจ็บ?"ถังฮั่นรีบอธิบาย

" เสี่ยวหลานเป็นคนวิ่งมาบอกฉันเอง ฉันถึงรู้ว่านายได้รับบาดเจ็บ ให้ตายเถอะไอ้เจ้าอ้วนโจวนั้น นายได้รับบาดเจ็บสาหัสขนานนี้เขายังทิ้งคุณไว้ตามลำพัง ฉันและเซียวหลานเองที่เป็นคนส่งนายมาที่นี่

ที่จริงเสี่ยวหลานเขาอยากอยู่ดูแลนายต่อ แต่โอกาสดีๆแบบนี้ฉันจะให้เขาได้ง่ายๆได้อย่างไร เลยให้เขากลับไปพักผ่อน ฉันอยู่ดูแลนายต่อ เป็นยังไง นายซาบซึ้งมากเลยใช่ไหมล่ะ? "

ถังฮั่นรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆเล่อเหมยซวนดีกับเขามาโดยตลอด แต่น่าเสียดายเขามีเฉ่าถิงอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงเจ้าอ้วนโจว ถังฮันก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง ขวดนั้นถูกกระแทกอย่างแรง ถ้าเขาไม่ได้รับการสืบทอด เขาคงจะถูกกระทบกระเทือนทางสมอง สิ่งที่น่าเกียจชังที่สุดก็คือ หลังจากที่ทุบตีเขาแล้วยังไม่นำส่งโรงพยาบาล แต่ถูกปล่อยทิ้งใว้ในออฟฟิศโดยไม่ถามคำถามใดๆ

ไอ้เจ้าอ้วนนี้ที่ทำแต่เรื่องเลวร้าย ถังฮั่นแอบสาบานว่าจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ แต่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ตอนนี้ค่าเล่าเรียนก็เหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่ถ่วงเขาไว้ มันทำให้เขาหายแทบใจไม่ออก

ถังฮั่นพูด"เราออกจากโรงพยาบาลกันเถอะ"

เล่อเหมยซวนพูด:"รีบอะไรล่ะ นายพักไปก่อน รอนายหายดีแล้วค่อยไป"

ถังฮั่นพูด:"ผมหายดีแล้วจะพักต่อทำไม รีบทำงานหาเงินเถอะ ค่าเล่าเรียนสำหรับภาคสึกษาหน้ายังไม่มีเลย"

บทที่ 3 บ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8
พวกถังฮั่นสองคนทานอาหารเช้าข้างถนนอย่างเรียบง่าย แล้วก็รีบเดินทางไปทำงาน

ถังฮั่นเดินเข้าร้านก็ตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรับออเดอร์สั่งกลับบ้าน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเข้ากับเจ้าอ้วนโจว ถังฮั่นเดินไปหน้าเคาน์เตอร์โดยไม่ได้พูดอะไร

บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยไขมันของเจ้าอ้วนโจวนั้นเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงประหลาด " คนชั้นต่ำ มันก็คือคนชั้นต่ำ แต่ก็สามารถกลับมาทำงานได้เช้าขนาดนี้ แสดงว่าเมื่อวานผมเบามือไปหน่อยแหละ"

ถังฮั่นไม่ได้สนใจเขา เจ้าอ้วนโจวจึงพูดต่อ " เออ ผมลืมบอกไป แกมันไม่ใช่แค่คนชั้นต่ำ แต่ยังเป็นคนยาจกด้วย ต้องหาเช้ากินค่ำ ถ้าไม่มาทำงานก็จะไม่มีค่าเรียน และเมื่อไม่มีค่าเรียนก็ต้องไสหัวออกจากโรงเรียน"

ถังฮั่นก็ยังคงไม่ได้สนใจเขาเหมือนเดิม

เจ้าอ้วนโจวกวาดตาดูรูปร่างที่สูงสง่าของถังฮั่น ใบหน้าที่หล่อเหลา ในใจก็เกิดความอิจฉาขึ้นมา แล้วคิดในใจ เชี่ยเอ๊ย ทำไมผมต้องเกิดมารูปร่างหน้าตาแบบนี้ว่ะ นายมันเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ นี่ วันนี้ผมจะทำให้คุณรู้เลยว่า ต่อให้หล่อแค่ไหนก็ต้องกินข้าวใต้ตีนผม ดูสิว่าวันนี้ผมจะทำอะไรกับนายบ้าง

เจ้าอ้วนโจวหันหน้าไปพูดกับพนักงานหญิงซุนหลี่ว่า " วันนี้ ออเดอร์ไกลสุดต้องไปส่งไหนเหรอ "

ซุนหลี่ตอบ " ตอนนี้ รายการที่ไกลที่สุดในขณะนี้คือบ้านพักเถาหยวนหมายเลข 8 ซึ่งอยู่ห่างจากเรา 30 กิโลเมตร"

"ส่งออเดอร์นี้ให้เขา ให้เขาไปส่ง" เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูด

ไม่มีใครชอบรับออเดอร์ที่อยู่ไกลออกไปมากขนาดนี้ ซุนหลี่พูดอย่างไม่เต็มใจ "แต่คำสั่งนี้ไม่ได้อยู่ในเขตที่ถังฮั่นต้องรับผิดชอบนะ"

เจ้าอ้วนโจวทำสีหน้าแล้วพูดว่า "ฉันเป็นผู้จัดการ จะให้ใครรับผิดชอบมันเป็นการตัดสินใจของฉัน ให้เขาไปส่งซะ"

ซุนหลี่พยักหน้าอย่างเลือกไม่ได้ และรู้ว่าถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวโมโหอีกแล้ว

เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างเย่อหยิ่งกับถังฮั่นอีกครั้ง: "เจ้าหนู ตอนนี้นายรู้ถึงความแตกต่างของเราแล้วหรือยัง ฉันเป็นผู้จัดการและนายมันก็แค่เด็กรับใช้ ฉันจะเล่นนายยังไงก็ได้ นายไม่มีสิทธิ์จะมาขัดขืน"

ถังฮั่นเงยหน้าขึ้นและมองเจ้าอ้วนโจวด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาของถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวเกิดสะดุ้งตกใจ และรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เขาเป็นแค่พนักงาน ฉันจะกลัวเขาไปทำไมกัน เจ้าอ้วนโจวรู้สึกตัวเองเสียหน้ามาก จึงเรียกผู้ดูแลจางเจี้ยนเข้ามา " นาย มานี่ซิ"

จางเจี้ยนวิ่งเข้ามาแล้วถามว่า "ผู้จัดการ คุณมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูดว่า "ส่งรถไฟฟ้าของเขาไปซ่อมหน่อย วันนี้ให้เขาขี่จักรยานไปส่งออเดอร์ละกัน"

ระยะทางกว่าสามสิบกิโลเมตร แต่กลับให้ถังฮั่นขี่จักรยานไปส่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นการผลักถังฮั่นไปตายชัดๆ พนักงานรอบๆ ต่างก็แสดงสีหน้าไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปาก เพราะต่างก็กลัวจะหาเรื่องใส่ตัว

" ได้ครับ จะจัดการเดี๋ยวนี้เลย" จางเจี้ยนเป็นคนชอบเอาใจเจ้าอ้วนโจว ดังนั้นแน่นอนว่าเขาจะทำทุกอย่างที่เขาบอก

ซุนหลี่เห็นใจถังฮั่นมาก และพูดอย่างอดไม่ได้ "ผู้จัดการ ทางมันไกลเกินไป ถ้าหากว่าจะให้ขี่จักรยานไป ฉันเกรงว่ามันจะใช้เวลานานเกินไป อาหารจะเย็นแล้ว แล้วลูกค้าจะบ่นเอา"

" ถ้าลูกค้าบ่นก็หักเงินเขาสิ" เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างไร้เหตุผล

ถังฮั่นแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว ริ้วรอยบนหน้าผากก็เห็นชัดขึ้น และอยากจะซ้อนเจ้าอ้วนโจวเพื่อระบายความโกรธที่สะสมไว้ในใจ

แต่เขาทำไม่ได้ เมื่อนึกถึงฉากที่แม่ของเขาต้องแบกหน้าไปขอยืมค่าเทอมจากที่อื่น และคิดถึงพี่สาวที่ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อช่วยส่งตัวเองเรียน หมัดที่กำแน่นของฮั่นก็คลายออก เพื่อค่าเทอมของเขา เขาทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้น

เจ้าอ้วนโจวเห็นถังฮั่นที่แทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา เขาก็รู้สึกว่าตกอยู่ในอันตรายไปชั่วครู่

แต่เมื่อเห็นว่าถังฮั่นคลายกำปั้นนั้นเขาก็กลับเย่อหยิ่งอีกครั้งและพูดประชด: "ไอ้คนอดอยาก ไอ้คนจน ในใจคงเจ็บปวดสินะ แต่คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทน ฉันเป็นผู้จัดการ และคุณก็แค่ลูกจ้างตัวเหม็น คุณต้องให้ฉันเหยียบย่ำ ถ้าคุณเก่งจริง ก็มาเป็นเจ้านายสิ เมื่อได้เป็นเจ้านายแล้วผมจะยอมให้นายเหยียบย่ำตามใจเลย"

เมื่อเห็นถังฮั่นหยิบออร์เดอร์กำลังจะออกจากร้านอาหาร เจ้าอ้วนโจวก็รู้สึกซะใจ แต่เขาก็ยังไม่พอใจ เขาต้องหาเหตุผลอะไรสักอย่างเพื่อไล่ถังฮั่นออก ให้เขาไสหัวไป ทำให้ทุกคนในร้านรู้ว่าคนที่หาเรื่องตัวเจ้าอ้วนโจวนั้นจะมีจุดจบยังไง

ถังฮั่นปั่นจักรยานอย่างรวดเร็ว เขาระบายความโกรธลงบนจักรยาน ถังฮั่นบอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้น และให้คนชั่วอย่างเจ้าอ้วนโจวนั้นได้ชดใช้

บ้านพักเถาหยวนตั้งอยู่ในเขตชานเมือง ใกล้ชายหาด และห่างจากตัวเมือง 30 กิโลเมตร เป็นย่านที่มีตึกสูงที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงหนาน

หากเป็นถังฮั่นในอดีต ไม่ต้องพูดถึงความเหนื่อยล้าจากการขี่จักรยาน ต่อให้ไปถึงบ้าน แล้วลูกค้าไม่พอใจ แล้วก็คอมเมนต์แย่ๆกลับมา ครั้งนี้ก็เหนื่อยเปล่าแล้ว

อย่างไรก็ตามตอนนี้ถังฮั่นไม่ใช่ถังฮั่นคนเดิมอีกแล้ว หลังจากที่เขาฝึกวิชาซวนเทียนกุงร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาก รถจักรยานของเขาเคลื่อนที่เหมือนกำลังบิน และปั่นแซงรถยนต์คันแล้วคนเล่า ทำให้คนขับรถถึงกับเหลือบมองข้าง และถึงขั้นคิดว่านาฬิกาหน้าปัดรถเสียด้วยซ้ำ

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ถังฮั่นก็มาถึงบ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8 เป็นคฤหาสน์ที่มีสี่ชั้น มีประตูและลานบ้านเป็นของตัวเอง ตกแต่งได้สูงส่งและหรูหรามาก

ถังฮั่นเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ประตูนั้นเปิดอยู่ ถังฮั่นเคาะเบา ๆ สองสามครั้งแต่ก็ไม่มีใครออกมา เขาเดินถือกล่องอาหารเข้าไปในห้องรับรองแขกอย่างช้าๆ เขาเห็นชายชราในชุดถังนั่งดื่มชาบนโซฟาและกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

ถังฮั่นยืนอยู่ที่ประตูแล้วพูด "ท่านผู้เฒ่า ผมมาจากหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ ที่นี่ได้สั่งอาหารไหมครับ"

ชายชราเงยหน้าขึ้นมองถังฮั่นด้วยท่าทางที่เป็นกันเองมาก "ใช่ ใช่ เป็นของที่นี่"

ถังฮั่นเดินเข้าไปข้างในแล้วถามว่า "ท่านผู้เฒ่า จะให้ผมวางไว้ที่ไหนครับ"

ชายชราพูดว่า "พ่อหนุ่ม แกมานั่งก่อนสิ เดี๋ยวพ่อบ้านก็กลับมาแล้ว "

ถังฮั่นพูดด้วยความเกรงใจ "แต่ ฉันกำลังรีบครับ..."

ชายชรายิ้มแล้วพูดว่า " ไม่ต้องรีบ มานั่งกินชาก่อนสิ คุยเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันรู้ว่าคนที่เป็นไรเดอร์อย่างพวกแกรีบเร่งมาก เดี๋ยวพ่อบ้านกลับมา ผมจะให้เขาจ่ายค่าเสียเวลาให้แก"

ชายชราพูดและเทชาแก้วหนึ่งให้ถังฮั่น " วันนี้เกิดเรื่องแย่มาก ตอนเช้า แม่บ้านออกไปซื้อกับข้าว แต่กลับเกิดอุบัติเหตุ บอดี้การ์ดส่งเธอไปโรงพยาบาลแล้ว และเมื่อสักครู่พ่อบ้านก็ออกไปรับหมอเพื่อมารักษาฉัน ไปสักพักแล้ว เดี๋ยวคงกลับมาถึงแล้วละ"

ชายชรามีความเป็นมิตรและช่างพูด และคำพูดของเขาทำให้เขานึกถึงถังหมิงปู่ผู้ล่วงลับของเขา ซึ่งทำให้ถังฮั่นรู้สึกดีกับเขาเป็นอย่างมาก

ถ้ายังไม่ได้รับเงินถังฮั่นก็ไปไม่ได้ จึงนั่งลง และเขาเองก็ปั่นจักรยานมาไกลจึงกระหายมา น้ำชาที่ชายชราริมให้นั้นก็อุ่นพอดี ทำให้เขายกแก้วแล้วดื่มในอึกเดียว

"ท่านผู้เฒ่า ชาของท่านหอมมาก และช่วยดับกระหายได้จริงๆ"

ถังฮั่นไม่เข้าใจวิถีคนรักชา เขาเพียงรู้สึกว่าปากของเขามีกลิ่นหอมหลังจากที่ได้ดื่มช้าจากชายชรา

ชายชราต้องการรินชาให้ ถังฮั่นอีกครั้ง แต่ถังฮั่นรีบชงชาให้ชายชราก่อน แล้วก็ริมให้ตัวเองอีกแก้ว ถาม" ท่านผู้เฒ่า ท่านไม่สบายตรงไหนหรือ"

การแพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับการมอง การได้ยิน การถาม และความรู้สึก ถังฮั่นนั้นได้ข้อมูลเบื้องต้นของโรคของคนชราแล้ว เพียงแค่ต้องการยืนยันจากบทสนทนาเท่านั้น

คนชราตอบ " ฉันเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด และเป็นโรคแบบที่ทำการผ่าตัดไม่ได้ เคยไปรักษาทั่วทุกมุมโลกแล้ว แต่ก็ไม่มีวิธีไหนรักษาได้เลย ได้แต่กินยาฉีดยาควบคุมอาการไว้ และอีกอย่างคือ นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ"

ขณะที่เขาพูด จู่ๆ ชายชราก็แสดงท่าทางเจ็บปวด และใช้มือข้างหนึ่งปิดหัวใจและเอนตัวไปข้างหลัง
บทที่ 4 ฝังเข็มด้วยพลังชี่
ทันทีที่ถังฮั่นตรวจสอบชีพจรของชายชรา พูดอะไรก็เป็นไปอย่างนั้น ทันใดนั้นโรคหัวใจของชายชราก็กำเริบ

"ยา...ยา..."

สภาพของชายชราเปลี่ยนเป็นอ่อนแออย่างทันที แล้วก็พยายามยกมือชี้ไปยังลิ้นชักพร้อมทำเสียงอึกอัก

ถังฮั่นเปิดลิ้นชัก ข้างในนั้นมีขวดยารักษาหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วอยู่ข้น แต่เมื่อเปิดขวดก็พบว่าขวดนั้นว่างเปล่า

ในเวลานี้ ใบหน้าของชายชราซีดเผือด สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขาเหมือนหยาดฝน

สถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้ ทำให้ถังฮั่นไม่มีเวลาลังเลอะไรได้อีก เขาหยิบกล่องเข็มทองออกมาจากแหวนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นของสืบทอดเช่นกัน

ถังฮั่นหยิบเข็มทอแล้วก็เริ่มเดินพลังซวนเทียนกุง ทำให้มีลมปราณกระจายออกมาอย่างไม่หยุด เขาหายใจเข้าเฮือกหนึ่งแล้วก็ปล่อยเข็มทองสิบกว่าเล่มปักลงไปบนตัวของชายชราทันที

จากนั้นถังฮั่นก็กวาดฝ่ามือไปมา แล้วก็วางลงไปบนด้ามเข็มเหล่านั้นอย่างอ่อนโยน มีลมปราณอ่อนได้แทรกซึมผ่านเข็มเหล่านั้นเข้าไปในร่างกายของชายชรา

ถังฮั่นยังบิดปลายเข็มทองเบา ๆ ทีละอัน แล้วปล่อยมือ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือปลายเข็มทองเหล่านั้นยังคงสั่นเล็กน้อย

หลังจากทำทั้งหมดนี้ถังฮั่นก็ถอนหายใจยาว แม้ว่าเขาจะได้รับการสืบทอดวิชาโบราณ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฝังเข็มให้กับคนจริงๆ ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่ได้แย่

"คุณเป็นใคร และคุณกำลังทำอะไรที่นี่" ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากข้างหลังของถังฮั่น

ถังฮั่นหันกลับไปก็เห็นชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านยืนอยู่ข้างหลังเขา ด้านหลังเขายังมีชายชราคนหนึ่งที่แต่งตัวชุดคลุมยาวในมือถือกล่องยาไว้ด้วย

"ท่านผู้เฒ่าคนนี้จู่ๆ อาการก็กำเริบ ผมกำลังช่วยเขารักษาอาการอยู่" ถังฮั่นอธิบาย

พ่อบ้านจ้องมองชุดทำงานของถังฮั่นที่มีชื่อของหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ สลักไว้ก็โมโหอย่างหนัก ตะคอกใส่ " แกมันก็แค่เด็กส่งของ ยังจะบอกว่ากำลังรักษาอาการเหรอ หลอกผีหรือไง"

" ผมกำลังดูอาการให้ท่านผู้เฒ่าอยู่จริงๆ ..." ถังฮั่นพยายามจะอธิบาย แต่พ่อบ้านกระชากเขาออกมา " ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับนายท่านหยาง นายก็เตรียมตัวเข้าคุกได้เลย"

พ่อบ้านหันกลับไปบอกกับชายชราที่อยู่ข้างหลัง " ท่านซุนช่วยฉันดึงเข็มที่เด็กคนนี้ปักลงบนตัวนายท่านหยางออกหน่อย"

ถังฮั่นจำได้ว่าชายชราคนนี้ก็คือแพทย์แผนจีนชื่อดัง ซุนไป่เหนียน ซึ่งมักพบเห็นในทีวี บ่อยๆ สำหรับถังฮั่นที่เรียนสาขาเวชศาสตร์คลินิกในมหาวิทยาลัยนั้น ชื่อซุนไป่เหนียน นั้นเป็นที่รู้จักกันดีอย่างแน่นอนและเขามักถูกอาจารย์มหาวิทยาลัยกล่าวถึงว่าเป็นเกณฑ์มาตรฐานในด้านการแพทย์แผนจีน

ซุนไป่เหนียนเดินไปตรงหน้าชายชรา ยกมือขึ้นเพื่อดึงเข็มออก แต่เมื่อเขาเห็นปลายเข็มที่สั่นไม่หยุด ก็ยั้งมือไว้กลางอากาศ สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

" ท่านซุน รีบดึงซิครับ" พ่อบ้านรีบร้อน

ซุนไป่เหนียนดึงมือกลับมา พร้อมพูดด้วยอาการฝืนยิ้ม "ฉันขอโทษ ฉันดึงเข็มเล่มนี้ออกมาไม่ได้"

พ่อบ้านถามต่อ" ท่านซุน ทำไมถึงไม่ได้"

ซุนไป่เหนียนตอบกลับ " แพทย์แผนจีนของเรานั้น การฝังเข็มขั้นสูงต่างก็จะมีเทคนิคการฝังเข็มที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง หากไม่รู้วิถีการฝังเข็มนั้นก็ไม่อาจดึงเข็มออกได้ ถ้าหากการดึงเข็มไม่ถูกต้อง อย่างเบาก็อาจจะมีเลือดออก แต่ถ้าหนักมากก็อาจจะมีอันตรายต่อผู้ป่วยได้"

"ท่านซุน ท่านจะบอกว่าการฝังเข็มครั้งนี้มันเป็นเทคนิคชั้นสูงเหรอ"

" มันไม่เพียงแค่เป็นวิชาชั้นสูงเท่านั้น แต่เหมือนการฝังเข็มที่สืบทอดมาจากอดีตกาลเลย" ซุนไป่เหนียนพูดต่อ

" มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร เขาน่าจะฝังไปมั่วซั่ว ท่านซุนมองผิดพลาดไปหรือเปล่า"

ถ้าคนที่ตรงกันข้ามไม่ใช่ ซุนไป่เหนียนผู้โด่งดัง พ่อบ้านคงจะดุเขา ถังฮั่นเป็นแค่เด็กส่งอาหาร แล้วเขาจะรู้วิธีใช้พลังชี่ฝังเข็มได้อย่างไร

ในเวลานี้ ชายชราบนโซฟาพูดขึ้น "พ่อบ้าน ไม่ต้องไปถือสาแล้ว ฉันดีขึ้นมากแล้ว ชายหนุ่มคนนี้มีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ถ้าไม่ใช่เพื่อเขา ชีวิตของหยางหงต๋าคงดับไปแล้ว"

หยางหงต๋าเหรอ ที่แท้ชายชราคนนี้ก็คือผู้ก่อตั้งฉางคงกรุ๊ปอันโด่งดังนี่เอง เราเริ่มต้นสร้างฉางคงกรุ๊ปด้วยศูนย์ตั้งแต่อายุสิบกว่า ตอนนี้มีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้าน เป็นคนระดับตำนานของเมืองเจียงหนาน เมื่อก่อนถุงฮั่นได้ยินแค่ชื่อเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอตัวเป็นๆ

พ่อบ้านเห็นว่าสีหน้าของหยางหงต๋านั้นกลับมามีสีแดงชุ่มชื้นและคำพูดของเขาก็มีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ โดยปกติแล้ว ต่อให้หยางหงต๋าจะทานยาเข้าไปแล้วร่างกายก็จะอ่อนแอเป็นเวลานาน อาการไม่เคยฟื้นตัวเร็วเหมือนวันนี้

ในเมื่อหยางหงต๋าพูดอย่างนั้น พ่อบ้านก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ถังฮั่นได้เดินเข้าไปข้างหน้าหยางหงต๋าอีกครั้ง แล้วปัดมือขวาเบาๆ ทำให้เข็มทองบนตัวของเขาลอยออกมาทั้งหมด

ซุนไป่เหนียนเห็นการดึงเข็มที่รวดเร็วและแปลกประหลาดของถังฮั่นก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ไอ้หนุ่ม การฝังเข็มนี้ใช้พลังชี่ (ลมปราณ) หรือเปล่า"

ถังฮั่นตอบกลับ "ท่านซุนพูดถูก มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่"

"เป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่ มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่จริงๆ"

ซุนไป่เหนียนรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นการฝังเข็มด้วยพลังชี่จากชายหนุ่มตรงหน้า ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของการฝังเข็มการแพทย์แผนจีน

พ่อบ้านยังคงมีความกังวลใจเล็กน้อย จึงพูดกับซุนไป่เหนียนว่า " ท่านซุน ขอท่านช่วยตรวจชีพจรให้นายท่านของผมหน่อย ว่าอาการของท่านเป็นยังไงบ้าง"

ซุนไป่เหนียนเองก็อยากรู้ประสิทธิผลของการใช้พลังชี่ฝังเข็มเหมือนกัน จึงเดินไปตรวจชีพจรให้หยางหงต๋า เพียงแวบเดียวสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปมาก พ่อบ้านร้องถามด้วยความร้อนรน " ท่านซุน อาการนายท่านเป็นยังไงบ้าง"

" เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันได้ตรวจชีพจรของน้างหยาง ชีพจรของเขาอ่อนแอ เส้นเลือดอุดตัน และเส้นลมปราณของหัวใจไม่ราบรื่น ไม่คิดว่าตอนนี้เขาจะดีขึ้นมากขนาดนี้ มันเป็นไปได้อย่างไร โรคหัวใจของน้องหยางนั้นมีมาแต่กำเนิด” และยากที่จะรักษา ไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากฝังเข็มเพียงครั้งเดียวอาการส่วนใหญ่ก็ดีขึ้น ดูเหมือนว่าการฝังเข็มด้วยพลังชี่นั้นสมคำร่ำลือจริงๆ"

เมื่อพ่อบ้านได้ยินว่าอาการของหยางหงต๋าดีขึ้น ก็รู้สึกสบายใจขึ้น ความสุขก็แสดงออกมาจากสีหน้า สายตาที่มองถังฮั่นก็เปลี่ยนจากความโกรธในตอนแรกกลับกลายเป็นความรู้สึกขอบคุณแทน

ซุนไป่เหนียนพูดกับถังฮั่น "ไอ้หนุ่ม นายชื่อว่าอะไร"

"ผมชื่อถังฮั่นครับ"

นายเรียนรู้ทักษะการฝังเข็มจากใครหรือ"

" มันเป็นวิชาแพทย์ที่ถ่ายทอดจากตระกูล ผมเรียนจากท่านปู่ของผมครับ"

" ขอถามได้ไหมว่า ปูของนายชื่ออะไร"

"ปู่ของผมคือถังหมิงครับ"

“ถังหมิง ราชาแห่งการแพทย์คนปัจจุบัน นี่ ไอ้หนุ่ม นายเป็นคนอำเภอหนานฝูหรือเปล่า"

"ปู่ของผมคือราชาแห่งการแพทย์"

ถังฮั่นไม่กล้าบอกว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นได้รับการสืบทอดมาจากสำนักราชาแห่งการแพทย์ในอดีตกาล เขาทำได้เพียงถือว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นเป็นผลงานจากปู่ของเขา ซึ่งเมื่อก่อนนั้นถังหมิงเป็นคนที่มีความชำนาญทางการแพทย์จริง และได้สร้างตำนานราชาแห่งการแพทย์ในขณะนั้นไว้ แต่ว่าทั้งเขาและพ่อของถังฮั่นนั้นต่างก็จากไปก่อนวัยอันควร สิ่งที่ถังฮั่นเรียนรู้มาได้นั้นจึงน้อยนิด

"ไม่น่าแปลกใจ ไม่แปลกใจจริง ที่แท้ก็ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น อาจารย์ชื่อดังก็ต้องผลิตลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ท่านผู้เฒ่าราชาแห่งการแพทย์สุขภาพเป็นยังไงบ้าง เมื่อก่อนผมก็เคยเรียนวิชากับท่านอยู่หลายวัน ถือได้ว่าเป็นลูกศิษย์ของท่านคนหนึ่ง"

"ปู่ของผมเสียชีวิตแล้ว"

"น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ"

ซุนไป่เหนียนถอนหายใจยาว แล้วก็หันไปบอกกับหยางหงต๋าว่า " น้องหยาง ในเมื่อมีหลานของราชาแห่งการแพทย์อยู่ที่นี่ ผมขอลาไปก่อนนะครับ"

ซุนไป่เหนียนได้ปฏิบัติตามกฎของแพทย์แผนจีนโบราณ ในเมื่อมีคนอื่นกำลังทำการรักษาอยู่ ก็ขอลาออกไปด้วยตัวเอง

หลังจากส่งซุนไป่เหนียนแล้ว พ่อบ้านก็โค้งคำนับถังฮั่นอย่างจริงใจ แล้วพูดว่า "น้องถัง เมื่อสักครู่ผมมีตาแต่หามีแววไม่ ขอโทษด้วยจริงๆ"

ถังฮั่นก็รีบคำนับกลับทันที ปฏิกิริยาของพ่อบ้านเป็นเรื่องปกติ เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้คนปกติก็จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ดังนั้นถังฮั่นก็ไม่ได้สนใจมากนัก แต่เขากลับสนใจในความจงรักภักดีและความตรงไปตรงมาของพ่อบ้านมาก

หยางหงต๋ายืนขึ้นและเดินไปรอบ ๆ สองรอบ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกลับมาเป็นปกติ ยิ้มพูด " คิดไม่ถึงจริงๆ สั่งอาหารกลับได้หมอเทพน้อยมา สหายถังฮั่น ตาแก่อย่างผมต้องขอขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้จริงๆ"

ถังฮั่นตอบ "ถ้าท่านหยางเชื่อใจผม ผมจะฝังเข็มให้ท่านสัปดาห์ละครั้งและเสริมด้วยยาจีน ไม่เกินหนึ่งเดือน ผมรับรองว่าโรคของท่านผมรักษาให้หายขาดได้"

"จริงเหรอ โรคของฉันรักษาได้ให้หายขาดได้จริงเหรอ"

👇👇👇
✅ถ้าอยากอ่านเนื้อหาที่สนุกมากกว่านี้ในนิยายเรื่องนี้ ดาวน์โหลด #Funread และค้นหา👉หมอศักดิ์สิทธิ์แห่งนคร👈 รีบมาอ่านเนื้อหาที่สนุกเพิ่มเติมกับผู้อ่าน1.5ล้านคน!

"นี่ไอ้เลว กล้าดียังไงมาแอบดูฉันอาบน้ำ น่าไม่อายจริง ๆ !"

ชายหนุ่มลืมตาแห่งสวรรค์ขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากลืมตาแห่งสวรรค์คือมองดูเจ้าของบ้านแสนสวย ผลลัพธ์ที่ได้ช่างน่าเศร้าซะจริง!
------------------------------
ร้านอาหารหลวงสูตรเฉพาะตระกูลหลี่ ในประเทศหวาเซี่ยเมืองเจียงหนาน

ร้านอาหารตั้งอยู่ที่เจียงหนานที่มีพื้นที่เจริญ มีทั้งหมดห้าชั้น ชั้นแรกเป็นล๊อบบี้ ชั้นสองถึงชั้นสีเป็นห้องส่นตัว ชั้นห้าเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและห้องพักของพนักงาน

บรรพบุรุษของเชฟในร้านอาหารแห่งนี้คือเชฟในวัง เขามีทักษะพิเศษแฉพาะตัวจริงๆ ดังนั้นแม้ว่าราคาในร้านอาหารจะสูงมากก็ตาม แต่ธุรกิจยังดีอยู่

ถังฮั่นได้เรื่มใช้เวลาว่างของเทอมที่แล้วมาที่นี่เพื่อทำงาน-เรียน และส่งอาหาร มาทำงานเต็มวันที่นี่หลังจากวันหยุด ต้องการหาเงินเพื่อค่าเล่าเรียนภาคการศึกษาหน้า

ช่วงบ่ายร้านอาหารไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ถังฮั่นและเล่อเหมยซวนได้รวมตัวกันและพูดคุย พวกเขาล้วนเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุด เล่อเหมยซวนเธอได้ชื่นชอบถังฮั่นที่สูงและหล่อเหลามาก

เล่อเหมยซวนเห็นแหวนสีดำบนนิ้วชี้ซ้ายของถังฮั่น กล่าวว่า:”คุณผู้ชายยังใส่แหวนอยู่ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้ว่าคุณโสดอยู่เหรอ?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูดว่า: “นี่คือคุณปู่ได้เก็บไว้ให้ผม มันเป็นมรดกตกทอดของตระกูลถังของเรา คุณปู่บอกผมว่าแหวนอยู่คนก็อยู่ หากไม่มีแหวนก็จะไม่สามารถเข้าสู่ตระกูลถังได้”

“ของมีค่าแบบนี้ คือทองหรือเปล่า?”เล่อเหมยซวนคว้ามือซ้ายของถังฮั่น แล้วดูวงแหวนสีดำนี้อย่างรอบคอบ

ถังฮั่นพูด: “ไม่รู้ว่ามันทำจากวัสดุใด ไม่ใช่ทั้งเงินและทอง ไม่มีค่าแน่นอน แต่เป็นความทรงจำ มองดูมันแล้วก็จะคิดถึงคุณปู่”

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ก็ได้ยินเสียงจากด้านบน"จ่ายเงินเดือนแล้ว ทุกคนไปที่สำนักงานการเงินเพื่อรับค่าจ้าง"

ถังฮั่นรีบขึ้นไปที่สำนักงานการเงิน เขาขมวดคิ้วหลังจากได้รับเงินเดือนของเขา และได้กล่าวกับบัญชีจางจวนว่า:“พี่จาง จำนวนเงินเดือนของผมผิดหรือเปล่า?”

จางจวนเป็นผู้หญิงที่อ้วนผิวดำ เนื่องจากเขาเป็นญาดิของเจ้านายเขาจึงได้ถูกจัดให้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญนี้

“ไม่ถูกตรงไหน?” จางจวนได้พูดอย่างไม่มีความอดทน

ถังฮั่นพูด: “เดือนที่แล้วผมส่งไป232ออเดอร์ แต่ทำไมคุณคิดให้ผมแค่ 200 ออเดอร์ล่ะ?”

“ผู้จัดการโจวกล่าวว่า ให้ปัดเศษออก ก็ใช้200คำนวน”จางจวนกล่าว

“คุณจะคำนวนแบบนี้ได้อย่างไร ไม่ได้พูดไว้ก่อนล่วงหน้าเลยนิ? นอกจากนี้ เดือนก่อนหน้านี่ผมได้ส่งไป275ออเดอร์ คุณก็ไม่ได้คิดเป็น300ออเดอร์ให้ผมนิ?”

“เรี่ยงนี่ฉันไม่สามารถคุยได้ หากคุณมีความคิดอันใดๆไปคุยกับผู้จัดการโจว”จางจวนกล่าวอย่างไม่แยแส

“ผมไปเขาเดี๋ยวนี้แหละ”

ถังฮั่นหยิบสลิปเงินเดือนของเขาด้วยความโกรธแล้วตรงไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ แต่พอมาถึงหน้าประตูก็ได้หยุดลง เขาลังเล ตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับนักศึกษาที่จะหางานทำ ถึงแม้ที่นี่จะเหนี่อยหน่อย แต่รายได้ก็ถือว่ายังดีอยู่ มันดีกว่าทำงานที่อื่นมาก

ถ้าตัวเองระดมกำลังพลเข้าสอบสวนแบบนี้ โดนเจ้าอ้วนโจวไล่ออกจะทำอย่างไร?ถังฮั่นไม่อยากที่จะแบมือขอเงินที่บ้านอีก คิดในใจว่าครั้งนี้อดทนไว้ก่อน?

ผู้จัดการร้านอาหารนี้ชื่อว่าโจวฟาจี้ ทุกคนได้เรียกเขาว่าเจ้าอ้วนโจว คนนี้มักเอาเปรียบพนักงาน ถังฮั่นทำงานที่ร้านอาหารนี้สองเดือนกว่า ไม่สร้างความลำบากก็ถูกหักค่าจ้างโดยไม่มีเหตุผล

ภายในสำนักงาน เจ้าอ้วนโจวกำลังจับมือของสือเสี่ยวหลานเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุดเหมือนกัน มองหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอด้วยรอยยิ้มอันลามกบนใบหน้าของเธอ“เสี่ยวหลาน มานี่สิ พี่โจวจะตรวจร่างกายให้ เพื่อดูว่าคุณพัฒนาการได้ดีหรือไม่”

สือเสี่ยวหลานค่อนข้างที่จะขี้ขลาดอยู่แล้ว พักนึงเจ้าอ้วนโจวก็ทำนางตระหนกตกใจ เธอได้สะบัดมือของเจ้าอ้วนโจวออกแรงๆ พูดอย่างติดขัดๆว่า:“ผู้จัดการ คุณอย่าทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้น……ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกคนแล้วนะ”

เจ้าอ้วนโจวยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง:“เรียกคน? เรียกดูสิ แม้ว่าคุณจะตะโกนยังไงก็ไม่มีใครกล้าที่จะทำลายแผนการของผมเจ้าอ้วนโจว อยู่ที่ร้านอาหารนี้ ผมก็คือจักรพรรดิ อยากทำอะไรก็ทำ อยากนอนกับใครก็นอน ใครจะกล้าควบคุมผมล่ะ?”

เมื่อมองไปที่เจ้าอ้วนโจวที่ค่อยๆเข้าไกล้ สือเสี่ยวหลานกล่าวอย่างกังวลใจ:“อย่าเข้ามานะ ฉันจะบอกให้คุณ นี่มันผิดกฎหมายนะ ถ้าคุณเข้ามาอีกฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ”

“ผิดกฎหมายเหรอ? น่าตลก อยู่ที่อื่นผมไม่กล้าพูด ในแวดวงขาวดำที่เจียงหนานใครไม่รู้จักผมเจ้าอ้วนโจว ตลอดปีที่ผ่านมานี้ ตราบใดที่มันเป็นผู้หญิงที่ผมจับตามองมา ใครมันจะหลุดออกจะกำมือผมได้?

บางครั้งก็มีที่คิดไม่ได้ ร้องไห้และตะโกนแจ้งตำรวจ แล้วยังไงล่ะ ผมก็ยังยืนอยุ่ที่นี้อยู่ดี? เชื่อฟังหน่อย บริการเสี่ยให้ดีมีผลประโยชน์ให้เธอแน่นอน แจ้งตำรวจเป็นความคิดที่โง่มากๆ ทำให้ชื่อเสียงของเธอใม่ดีไปเปล่าๆ”

เจ้าอ้วนโจวเข้าใจดีว่าผู้หญิงอย่างสือเสียวหลาน เป็นคนที่รักชื่อเสียงของตนมาก นั้นเป็นสาเหตุที่คดีข่มขืนหลายๆคดี แม้ว่าตำรวจจะพบเหยื่อแล้ว แต่เหยื่อก็ปฏิเสธที่จะให้การเป็นพยาน

จากดวงตาที่ตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูกของสือเสี่ยวหลาน เจ้าอ้วนโจวเห็นว่าเขาทำให้เธอหวาดกลัวได้สำเร็จ เขาอุ้มสือเสียวหลานเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนลูกแกะตัวนึง และพูดว่า:

“ผมรู้ว่าทำไมเธอถึงออกมาทำงาน ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่มีเงินเหรอ คุณแม่ก็ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าผมไล่เธอออก ไม่ใช่แค่คุณแม่เธอจะไม่มีเงินรักษา เธอก็ต้องลาออกจากการเรียนด้วย

“คิดดู เธอเรียนมหาลัยง่ายไหม?หากเธอทำให้เสี่ยมีความสุขเนี้ย เดือนหน้าจะเพิ่มเงินเดือนให้เธอ1000”

ต้องบอกว่าเจ้าอ้วนโจวเป็นคนผ่านศึก สามารถจมตีทุกจุดอ่อนของสือเสียวหลาน ตอนนี้เธอสูญเสียความกล้าที่จะต่อต้าน หลับตาลงแน่น น้ำตาไหลอาบหน้า ให้เจ้าอ้วนโจวกดลงบนโซฟา

ณ ขณะนี้ถังฮั่นที่อยู่นอกประตูโกรธอย่างมาก ถ้าเจ้าอ้วนโจวเพียงแค่หักเงินเดือนเล็กน้อยยังพอทนได้ แต่ไอ้หลานนี้กลับใช้วิธีสกปรกเช่นนี้มาลังแกสือเสี่ยวหลาน สือเสี่ยวหลานและเล่อเหมยซวนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาในร้านอาหารนี้

ถังฮั่นเคยได้ยินมาก่อนว่าเจ้าอ้วนโจวใช้อำนาจในมือมาลังแกพนักงานหญิง เคยมีพนักงานหญิงคนนึงโดนเขาข่มขืนจนท้องแล้วฆ่าตัวตาย ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริง

เจ้าอ้วนโจวทับลงบนตัวของสือเสี่ยวหลาน รอยยิ้มอันชั่วร้ายได้ประกฎบนใบหน้าซึ้งแผนการของเขาได้สำเร็จ เขาปรดเข็มขัดออก กำลังจะเริ่มปฏิบัติ ทันใดนั้นประตูด้านหลังก็ได้เปิดออก

“ผู้จัดการโจว ผมมีธุระจะหาคุณ”ถังฮั่นเข้ามาพูด

เจ้าอ้วนโจวตกใจจนตัวสั่น เขามีความสุขมากเกินไปจนลืมล็อคประตู

เขารีปดึงกางแกงที่เลื่อนลงไปถึงหัวเข่า มางย้อนกลับไป คนที่เข้ามาคือถังฮั่น เด็กนี้เป็นคนที่ยุ่งยาก มักเป็นคู่แข่งกับเขา

เงินเดือนออกวันนี้ก็ได้ให้บทเรียนเขาไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเด็กนี้ยังกล้ามาทำลายแผนการของเขา เจ้าอ้วนโจวอึดอัดมากจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด

แต่มีคนเข้ามาแล้ว เจ้าอ้วนโจวก็ต้องเก็บอาหารไว้หน่อย เพราะถ้าเจ้านายรู้เรื่องนี้เข้าเขาก็คงจัดการกับเรื่องนี้ได้ยาก

เจ้าอ้วนโจวเหลือบมองสือเสี่ยวหลานอย่างไม่เต็มใจ กล่าวอย่างหน้าซื่อใจคดว่า: “เธอกลับไปทำก่อน เดี๋ยวมีเวลาผมค่อยนัดคุยกับคุณ”

หลังจากพูดจบ เจ้าอ้วนโจวก็ตะโกนบอกถังฮั่น: “เข้าห้องผู้นำไม่รู้จักเคาะประตูหรือไง นักศึกษาอย่างพวกเธอคุณสมบัติแบบนี้เหรอ?”

ถังฮั่นพูดอย่างเย็นชา: “คุณสมบัติผมแย่เหรอ ยังไงมันก็ดีกว่าการที่ฉวยโอกาสมาลังแกเด็กผู้หญิงไหม?”

เจ้าอ้วนโจวไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนที่น่าสงสารคนนี้ที่เขามักจะดูถูกละเลย ปรากฎว่าเยาะเย้ยเขาอย่างเปิดเผย พูดด้วยความโกรธ:“ถังฮั่น ลืมสถานะของนายแล้วหรือไง ลืมแล้วหรือไงว่านายกำลังคุยกับใครอยู่?อย่าลืมว่าผมคือผู้จักการ นายทำงานอยู่ใต้อำนาจผม ผมสามารถให้นายออกได้ภายในไม่กี่นาที!”

“คุณเป็นผู้จัดการแล้วอย่างไร ผู้จัดการสามารถปฏิบัติต่อพนักงานเหมือนไม่ใช่มนุษย์ได้หรือไง? ผู้จัดการสามารถหักเงินเดือนของผมได้ตามต้องการ สามารถดูถูกนักศึกษาหญิงตามใจคุณหรือไง?เธออายุพอๆกับลูกสาวคุณ คุณทำมันลงได้อย่างไร?”

เจ้าอ้วนโจวทำเรื่องไม่ดีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ความไม่พอใจที่ถังฮั่นสะสมอยู่ในใจมาเป็นเวลานานไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป ชั่วเวลานั้นระเบิดออกมาทันที

เจ้าอ้วนโจวจะระเบิดด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคิดว่าเด็กบริการที่เคยโดนเขาลังแกจะกล้าท่าทายเขา เป็นอะไรที่พริกหันจริงๆ

“ไอ้สารเลวน้อย กล้าที่จะพูดอีกครั้ง!”

“ผมว่าแล้ว นอกจากคุณจะรังแกพนักงานอย่างเราแล้วคุณทำอะไรได้อีก คุณมันสารเลว!” ไม่ไว้หน้ากันแล้ว ถังฮั่นไม่มีอะไรที่ต้องกังวนอีก

ไม่รอถังฮั่นพูดจบ เจ้าอ้วนโจวที่โกรธแค้นมากได้คว้าไวน์แดงครึ่งขวดบนโต๊ะแล้วโยนมันไปที่หัวของถังฮั่น

เสียงที่คมชัด ขวดไวน์แดงได้แตกบนหัวถังฮั่น ไวน์แดงสดผสมกับเลือดไหลตามลงมา

ถังฮั่นยกมือขึ้นเพื่อปิดบาดแผล แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดเลือดให้ไหลออกมาได้ เจ้าอ้วนโจวตีเขาแรงมากในครั้งนี้ ถังฮั่นรู้สึกเหมือนมีดวงดาววงเวียนอยู่รอบตาของเขา สติเขาเริ่มเบลอ เขาล้มลงและหมดสติไป

ถังฮั่นถูกนำส่งไปโรงพยาบาลโดยรถพยาบาล ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเลือดที่ไหลออกจากหน้าผากของเขาได้ถูกดูดเข้าไปในวงแหวนสีดำนั้น จากนั้นบาดแผลก็เริ่มสมานตัวช้าๆ

ในหมอกควันที่พล่ามัว ถังฮั่นมาถึงพื้นที่ลึกลับแห่งหนึ่ง จู่ๆชายชราคนหนึ่งก็ปรากฎตัวต่อหน้าเขา ชายชราผมขาว ลักษณะและจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์

“คุณคือใคร?”ถังฮั่นถาม

“ข้าคืออี้เฉินจือราชายาแห่งการแพทย์ ในเมื่อคุณได้รับแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ มันคือพรหมลิขิตให้เราได้มาเจอกัน วันนี้ข้าจะส่งทอดเทคนิคของราชายาแห่งการแพทย์ให้นาย โดยมีนายมาสืบทอดทักษะของข้าอิ้เฉินจือ รับความรู้และเทคนิคทางการแพทย์ของข้า

จากนี้ไปนายก็คือลูกศิษย์ของราชายาแห่งการแพทย์ อย่าลืมการฝึกแพทย์เพื่อช่วยเหลือผู้คน สะสมความดีและกรรมดีไว้ไห้มาก”

พูดอยู่ อิ้เฉินจือก็ผนึงมือสองข้างระหว่างฝึกซ้อม แสงสีทองทะลุระหว่างคิ้วของถังฮั่น จากนั้นค่อยๆหายไปต่อหน้าถังฮั่น

ต่อมา ข้อมูลจำนวนมหาศาลก็เริ่มเข้ามาในความทรงจำของถังฮั่น การจรรยาบรรณทางการแพทย์ ฝึกฝนสูตรธรรม อาร์เรย์เต๋า ฯลฯ ล้วนหลั่งไหลเข้ามาในหัวของถังฮัน

ข้อมลูจำนวนนี้มีมากเกินไป ถังฮั่นรู้สึกแค่ว่าหัวของเขาบวมมากจนแทบจะระเบิด สุดท้ายเขารู้สึกเพียงว่าจิตสำนึกของเขามืดมนอยู่ชั่วขณะนึงแล้วเป็นลมไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถังฮั่นตื่นจากการหลับใหลหัวของเขายังคงเจ็บอยู่จิ้ดๆ เขาเปิดตามองดูรอบๆ ตนเองอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เล่อเหมยซวนนอนเฟ้าอยู่ข้างเตียงและหลับไป นาฬิกาข้างเตียงแสดงเลวาเป็นตีสอง

ถังฮั่นหลับตาลงอีกครั้ง คิดย้อนกลับไปกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ สงสังว่าศรีษะของตนถูกทำร้ายจนเสียหรือไม่ ถีงสติฟั่นเฟือนเกิดขึ้น?

ถังฮั่นค่อยๆ ปรับลมหายใจและโชคลาภช้าๆตามที่ทักษะสวรรค์เร้นลับ (ในเรื่องเรยกว่าซวนเทียนกุง)ได้สืมทอดมา แค่รู้สึกถึงกระแสอากาศเล็กๆ ในตันเถียนที่ค่อยๆ ไหลไปทั่วร่างกาย อาการวิงเวียนศีรษะเริ่มมีสติขึ้นมาทันที เขาถึงแน่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจริงแน่นอน

การสืบทอดระดับแรกของซวนเทียนกุง ทำให้เขามีพื้นฐานที่ดี ถังฮั่นรู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน ความเหนื่อยของเมื่อวานหายไป เชื่อว่าตอนนี้หมัดเดียวของเขาสามารถฆ่าวัวได้ตัวนึง

เขาจมจิตสำนึกของเขาเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้อีกครั้ง พบว่าพื้นที่ข้างในมีขนานใหญ่มากเป็นร้อยลูกบาศก์เมตรได้ เก็บหินจิตวิญญาณไว้มากมายกองรวมกันเหมือนเนินเขา

หลังจากยืนยันทุกอย่างแล้วถังฮันก็ดีใจมาก เขาลุกขึ้นและกดจุดหลับของเล่อเหมยซวนทำให้เธอหลับลึกแล้วอุ้มเธอขึ้นนอนบนเตียง เขานั้งบนเก้าอี้แล้วเริ่มฝึกฝน

ทำตามความทรงจำที่ได้สืบทอดมา หินจิตวิญญานเป็นสิ่งที่ดี สามารถปลดปล่อยพลังจิตได้อย่างต่อเนื่องเป็นโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการฝึกฝน เขาหยิบหินจิตวิญญาณออกมาสองก้อนถือมันไว้ในมือและเริ่มฝึกฝน พลังงานที่แท้จริงของเขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิมมากกว่าสิบเท่า

รุ่งสางโดยไม่รู้ตัว จิตอันศักดิ์สิทธิ์ของถังฮั่นได้บังเกิดเขาได้นำหินจิตวิญญานที่มีขนานเล็กกว่าเล็กน้อยกลับสู่วงแหวนศักดิ์สิทธิ์และสิ้นสุดการฝึกฝน ถังฮั่นปลดล็อกจุดฝังแข็มของเล่อเหมยซวน เล่อเหมยซวนตื่นขึ้นมา เธอกระโดดลงมาจากเตียงทันทีและพูดกับถังฮั่นอย่างประหลาดใจ: “ฉันเป็นคนดูแลนายไม่ใช่เหรอ ทำไมฉันถึงมานอนอยู่บนเตียงล่ะ?”

ถังฮั่นพูด: “ผมเห็นว่าคุณเหนื่อย ก็เลยอุ้มคุณขึ้นบนเตียง”

เล่อเหมยซวนพูดอย่างสงสัย: “ฉันหลับลึกขนานนั้นเลยเหรอ นายอุ้มฉันฉันก็ยังไม่ตื่น?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูด: “ใครจะไปรู้ล่ะ บางทีคุณอาจจะแกล้งหลับแล้วตั้งใจให้ผมอุ้มคุณมั้ง”

“ไร้สาระ คุณไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม?”

เล่อเหมยซวนสงสัยว่าทำไมเธอถีงหลับลึกแบบนี้ เขาไม่ได้หลับสนิดแบบนี้เป็นเวลานานมากแล้ว

ถังฮันรีบโบกมือแล้วพูดว่า: "ไม่... ไม่... ผมแค่วางคุณลงบนเตียงไม่ได้ทำอะไรเลย"

เล่อเหมยซวนจ้องถังฮั่นด้วยความตุ้งติ้ง “นายเป็นคนโง่เหรอ ไม่ทำอะไรเลย?”

ถังฮั่นไม่มีอะไรจะพูด เขามักจะถูกเล่อเหมยซวนหยอกล้อเช่นนี้

“อาการบาดเจ็บของนายเป็นไงบ้าง นั้งลงให้ฉันดูหน่อย”เล่อเหมยซวนพูดอยู่ก็กดถังฮั่นนั้งลงบนเตียง จากนั้นใช้มือทั้งสองลูบศรีษะเบาๆ เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บบนศรีษะ

เมื่อมองดูศรีษะของถังฮั่นที่ไม่บุบสลายแล้วเล่อเหมยซวนพูดอย่างพึมพำ: “แปลกนะ ตอนแรกเห็นเลือดบนหัวนายเยอะมาก แต่พอไปตรวจที่โรงพยาบาลก็ไม่มีบาดแผล ไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น "

ถังฮั่นนั่งอยู่บนเตียง เล่อเหมยซวนยืนอยู่หน้าเขา ความสูงนี้กำลังดีที่จะวางหน้าอกที่สูงตระหง่านไว้ตรงหน้าเขาโดยไม่มีอะไรเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อผ้าของเล่อเหมยซวนยังเลอะเทอะเล็กน้อยเมื่อเธอเข้านอนยังไม่ได้แยกเสื้อผ้าออกให้เรียบร้อย ผิวสีขาวสว่างที่เปิดเผยเป็นชิ้นส่วน มันทำให้ตาของถังฮั่นแทบบอด

“มันใหญ่แค่ใหน? 35C? หรือ36D?”ถังฮั่นคิดอย่างจริงจัง แต่เขายังไม่รู้ขนาดของสาวๆมากนักเขารู้แค่ว่ามันดูใหญ่มากแต่ไม่รู้ว่ามันใหญ่แค่ไหน ดูเหมือนว่าต่อไปนี้จะต้องเรียนรู้ให้มันดีๆสะแล้ว

ในเวลานี้ เล่อเหมยซวนโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบด้านหลังศีรษะของเขา โอ้พระเจ้า คลื่นซัดเข้าที่หน้าถังฮั่นโดยตรงและเขาแทบจะหายใจไม่ออก

จมูกของถังฮั่นเริ่มร้อนเล็กน้อยและเขาก็รีบปิดตาโดยเร็ว กลัวว่าถ้าดูต่อไปอีกเลือดกำเดาจะไหลออกมา

ถึงแม้ตาจะปิดลงแล้ว กลิ่นหอมของความบริสุทธิ์ได้โชยมาอีกครั้ง กลิ่นหอมชัดเจนขึ้นและกลิ่นหอมมาก

"ถังฮั่น ฉันคุยกับนานอยู่นะ!"

เล่อเหมยซวนก็สังเกตเห็นว่าหน้าอกของเธอได้เข้าใกล้ถังฮั่นมากเกินไป อาชีพการงานของเธอก็เกือบจะสัมผัสใบหน้าของเขาแล้ว ร่องรอยของความเขินอายปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเธอก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ คุณพูดว่าอะไรนะ?”

ถังฮั่นรู้สึกทึ่งกับหน้าอกของเล่อเหมยซวนที่เต็มไปด้วยสีสันกลิ่นหอม สิ่งที่เขาคิดแค่ว่ามันใหญ่เท่าไหร่ แต่สิ่งที่เล่อเหมยซวนพูดไปเขาไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย

"ฉันถามว่า บาดแผลของนายเป็นอย่างไรบ้าง? "

"หายดีหมดแล้ว! "

"ทำไมหัวของนายมีเลือดไหลเยอะมาก แต่ตอนไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่มีบาดแผลเลย?"

“เธอคงเห็นมันผิดแล้วแหละ ผมมีผิวหนังที่หยาบและเนื้อหนา จะมีเลือดออกง่ายขนาดนี้ได้ยังไง เธอกังวลเกี่ยวกับฉันมากเกินไปและเข้าใจผิดว่าไวน์แดงเป็นเลือด”

ถังฮั่นหาคำแก้ตัวมาปิดบัง จะบอกว่าเลือดทั้งหมดนั้นมันไหลเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ก็คงไม่ได้

เล่อเหมยซวนพยักหน้าและยอมรับคำอธิบายนี้ เธอรู้สึกกังกลมากหลังจากรู้ว่าถังฮั่นได้รับบาดเจ็บ ถ้าไม่ใช่ว่าจะรีบส่งถังฮั่นไปโรงพยาบาล เธอคงจะต่อสู้กับเจ้าอ้วนโจวได้อย่างหนัก

ถังฮั่นถาม:"คุณมาได้อย่างไร? "

ล่อเหมยซวนกล่าวด้วยความโกรธ:"ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ? นายบาดเจ็บฉันควรมาดูแลไม่ใช่เหรอ? "

เธอชอบถังฮั่นมาโดยตลอด และเธอได้แสดงออกมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ถังฮั่ั่่่นมีแฟนแล้วเธอเลยไม่ได้ยอมรับมัน

"ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ตอนนั้นเธอไม่ได้อยู่ที่เกิดเหตุนิ แล้วรู้ได้อย่างไรว่าผมได้รับบาดเจ็บ?"ถังฮั่นรีบอธิบาย

" เสี่ยวหลานเป็นคนวิ่งมาบอกฉันเอง ฉันถึงรู้ว่านายได้รับบาดเจ็บ ให้ตายเถอะไอ้เจ้าอ้วนโจวนั้น นายได้รับบาดเจ็บสาหัสขนานนี้เขายังทิ้งคุณไว้ตามลำพัง ฉันและเซียวหลานเองที่เป็นคนส่งนายมาที่นี่

ที่จริงเสี่ยวหลานเขาอยากอยู่ดูแลนายต่อ แต่โอกาสดีๆแบบนี้ฉันจะให้เขาได้ง่ายๆได้อย่างไร เลยให้เขากลับไปพักผ่อน ฉันอยู่ดูแลนายต่อ เป็นยังไง นายซาบซึ้งมากเลยใช่ไหมล่ะ? "

ถังฮั่นรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆเล่อเหมยซวนดีกับเขามาโดยตลอด แต่น่าเสียดายเขามีเฉ่าถิงอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงเจ้าอ้วนโจว ถังฮันก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง ขวดนั้นถูกกระแทกอย่างแรง ถ้าเขาไม่ได้รับการสืบทอด เขาคงจะถูกกระทบกระเทือนทางสมอง สิ่งที่น่าเกียจชังที่สุดก็คือ หลังจากที่ทุบตีเขาแล้วยังไม่นำส่งโรงพยาบาล แต่ถูกปล่อยทิ้งใว้ในออฟฟิศโดยไม่ถามคำถามใดๆ

ไอ้เจ้าอ้วนนี้ที่ทำแต่เรื่องเลวร้าย ถังฮั่นแอบสาบานว่าจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ แต่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ตอนนี้ค่าเล่าเรียนก็เหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่ถ่วงเขาไว้ มันทำให้เขาหายแทบใจไม่ออก

ถังฮั่นพูด"เราออกจากโรงพยาบาลกันเถอะ"

เล่อเหมยซวนพูด:"รีบอะไรล่ะ นายพักไปก่อน รอนายหายดีแล้วค่อยไป"

ถังฮั่นพูด:"ผมหายดีแล้วจะพักต่อทำไม รีบทำงานหาเงินเถอะ ค่าเล่าเรียนสำหรับภาคสึกษาหน้ายังไม่มีเลย"

บทที่ 3 บ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8
พวกถังฮั่นสองคนทานอาหารเช้าข้างถนนอย่างเรียบง่าย แล้วก็รีบเดินทางไปทำงาน

ถังฮั่นเดินเข้าร้านก็ตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรับออเดอร์สั่งกลับบ้าน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเข้ากับเจ้าอ้วนโจว ถังฮั่นเดินไปหน้าเคาน์เตอร์โดยไม่ได้พูดอะไร

บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยไขมันของเจ้าอ้วนโจวนั้นเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงประหลาด " คนชั้นต่ำ มันก็คือคนชั้นต่ำ แต่ก็สามารถกลับมาทำงานได้เช้าขนาดนี้ แสดงว่าเมื่อวานผมเบามือไปหน่อยแหละ"

ถังฮั่นไม่ได้สนใจเขา เจ้าอ้วนโจวจึงพูดต่อ " เออ ผมลืมบอกไป แกมันไม่ใช่แค่คนชั้นต่ำ แต่ยังเป็นคนยาจกด้วย ต้องหาเช้ากินค่ำ ถ้าไม่มาทำงานก็จะไม่มีค่าเรียน และเมื่อไม่มีค่าเรียนก็ต้องไสหัวออกจากโรงเรียน"

ถังฮั่นก็ยังคงไม่ได้สนใจเขาเหมือนเดิม

เจ้าอ้วนโจวกวาดตาดูรูปร่างที่สูงสง่าของถังฮั่น ใบหน้าที่หล่อเหลา ในใจก็เกิดความอิจฉาขึ้นมา แล้วคิดในใจ เชี่ยเอ๊ย ทำไมผมต้องเกิดมารูปร่างหน้าตาแบบนี้ว่ะ นายมันเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ นี่ วันนี้ผมจะทำให้คุณรู้เลยว่า ต่อให้หล่อแค่ไหนก็ต้องกินข้าวใต้ตีนผม ดูสิว่าวันนี้ผมจะทำอะไรกับนายบ้าง

เจ้าอ้วนโจวหันหน้าไปพูดกับพนักงานหญิงซุนหลี่ว่า " วันนี้ ออเดอร์ไกลสุดต้องไปส่งไหนเหรอ "

ซุนหลี่ตอบ " ตอนนี้ รายการที่ไกลที่สุดในขณะนี้คือบ้านพักเถาหยวนหมายเลข 8 ซึ่งอยู่ห่างจากเรา 30 กิโลเมตร"

"ส่งออเดอร์นี้ให้เขา ให้เขาไปส่ง" เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูด

ไม่มีใครชอบรับออเดอร์ที่อยู่ไกลออกไปมากขนาดนี้ ซุนหลี่พูดอย่างไม่เต็มใจ "แต่คำสั่งนี้ไม่ได้อยู่ในเขตที่ถังฮั่นต้องรับผิดชอบนะ"

เจ้าอ้วนโจวทำสีหน้าแล้วพูดว่า "ฉันเป็นผู้จัดการ จะให้ใครรับผิดชอบมันเป็นการตัดสินใจของฉัน ให้เขาไปส่งซะ"

ซุนหลี่พยักหน้าอย่างเลือกไม่ได้ และรู้ว่าถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวโมโหอีกแล้ว

เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างเย่อหยิ่งกับถังฮั่นอีกครั้ง: "เจ้าหนู ตอนนี้นายรู้ถึงความแตกต่างของเราแล้วหรือยัง ฉันเป็นผู้จัดการและนายมันก็แค่เด็กรับใช้ ฉันจะเล่นนายยังไงก็ได้ นายไม่มีสิทธิ์จะมาขัดขืน"

ถังฮั่นเงยหน้าขึ้นและมองเจ้าอ้วนโจวด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาของถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวเกิดสะดุ้งตกใจ และรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เขาเป็นแค่พนักงาน ฉันจะกลัวเขาไปทำไมกัน เจ้าอ้วนโจวรู้สึกตัวเองเสียหน้ามาก จึงเรียกผู้ดูแลจางเจี้ยนเข้ามา " นาย มานี่ซิ"

จางเจี้ยนวิ่งเข้ามาแล้วถามว่า "ผู้จัดการ คุณมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูดว่า "ส่งรถไฟฟ้าของเขาไปซ่อมหน่อย วันนี้ให้เขาขี่จักรยานไปส่งออเดอร์ละกัน"

ระยะทางกว่าสามสิบกิโลเมตร แต่กลับให้ถังฮั่นขี่จักรยานไปส่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นการผลักถังฮั่นไปตายชัดๆ พนักงานรอบๆ ต่างก็แสดงสีหน้าไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปาก เพราะต่างก็กลัวจะหาเรื่องใส่ตัว

" ได้ครับ จะจัดการเดี๋ยวนี้เลย" จางเจี้ยนเป็นคนชอบเอาใจเจ้าอ้วนโจว ดังนั้นแน่นอนว่าเขาจะทำทุกอย่างที่เขาบอก

ซุนหลี่เห็นใจถังฮั่นมาก และพูดอย่างอดไม่ได้ "ผู้จัดการ ทางมันไกลเกินไป ถ้าหากว่าจะให้ขี่จักรยานไป ฉันเกรงว่ามันจะใช้เวลานานเกินไป อาหารจะเย็นแล้ว แล้วลูกค้าจะบ่นเอา"

" ถ้าลูกค้าบ่นก็หักเงินเขาสิ" เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างไร้เหตุผล

ถังฮั่นแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว ริ้วรอยบนหน้าผากก็เห็นชัดขึ้น และอยากจะซ้อนเจ้าอ้วนโจวเพื่อระบายความโกรธที่สะสมไว้ในใจ

แต่เขาทำไม่ได้ เมื่อนึกถึงฉากที่แม่ของเขาต้องแบกหน้าไปขอยืมค่าเทอมจากที่อื่น และคิดถึงพี่สาวที่ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อช่วยส่งตัวเองเรียน หมัดที่กำแน่นของฮั่นก็คลายออก เพื่อค่าเทอมของเขา เขาทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้น

เจ้าอ้วนโจวเห็นถังฮั่นที่แทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา เขาก็รู้สึกว่าตกอยู่ในอันตรายไปชั่วครู่

แต่เมื่อเห็นว่าถังฮั่นคลายกำปั้นนั้นเขาก็กลับเย่อหยิ่งอีกครั้งและพูดประชด: "ไอ้คนอดอยาก ไอ้คนจน ในใจคงเจ็บปวดสินะ แต่คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทน ฉันเป็นผู้จัดการ และคุณก็แค่ลูกจ้างตัวเหม็น คุณต้องให้ฉันเหยียบย่ำ ถ้าคุณเก่งจริง ก็มาเป็นเจ้านายสิ เมื่อได้เป็นเจ้านายแล้วผมจะยอมให้นายเหยียบย่ำตามใจเลย"

เมื่อเห็นถังฮั่นหยิบออร์เดอร์กำลังจะออกจากร้านอาหาร เจ้าอ้วนโจวก็รู้สึกซะใจ แต่เขาก็ยังไม่พอใจ เขาต้องหาเหตุผลอะไรสักอย่างเพื่อไล่ถังฮั่นออก ให้เขาไสหัวไป ทำให้ทุกคนในร้านรู้ว่าคนที่หาเรื่องตัวเจ้าอ้วนโจวนั้นจะมีจุดจบยังไง

ถังฮั่นปั่นจักรยานอย่างรวดเร็ว เขาระบายความโกรธลงบนจักรยาน ถังฮั่นบอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้น และให้คนชั่วอย่างเจ้าอ้วนโจวนั้นได้ชดใช้

บ้านพักเถาหยวนตั้งอยู่ในเขตชานเมือง ใกล้ชายหาด และห่างจากตัวเมือง 30 กิโลเมตร เป็นย่านที่มีตึกสูงที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงหนาน

หากเป็นถังฮั่นในอดีต ไม่ต้องพูดถึงความเหนื่อยล้าจากการขี่จักรยาน ต่อให้ไปถึงบ้าน แล้วลูกค้าไม่พอใจ แล้วก็คอมเมนต์แย่ๆกลับมา ครั้งนี้ก็เหนื่อยเปล่าแล้ว

อย่างไรก็ตามตอนนี้ถังฮั่นไม่ใช่ถังฮั่นคนเดิมอีกแล้ว หลังจากที่เขาฝึกวิชาซวนเทียนกุงร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาก รถจักรยานของเขาเคลื่อนที่เหมือนกำลังบิน และปั่นแซงรถยนต์คันแล้วคนเล่า ทำให้คนขับรถถึงกับเหลือบมองข้าง และถึงขั้นคิดว่านาฬิกาหน้าปัดรถเสียด้วยซ้ำ

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ถังฮั่นก็มาถึงบ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8 เป็นคฤหาสน์ที่มีสี่ชั้น มีประตูและลานบ้านเป็นของตัวเอง ตกแต่งได้สูงส่งและหรูหรามาก

ถังฮั่นเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ประตูนั้นเปิดอยู่ ถังฮั่นเคาะเบา ๆ สองสามครั้งแต่ก็ไม่มีใครออกมา เขาเดินถือกล่องอาหารเข้าไปในห้องรับรองแขกอย่างช้าๆ เขาเห็นชายชราในชุดถังนั่งดื่มชาบนโซฟาและกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

ถังฮั่นยืนอยู่ที่ประตูแล้วพูด "ท่านผู้เฒ่า ผมมาจากหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ ที่นี่ได้สั่งอาหารไหมครับ"

ชายชราเงยหน้าขึ้นมองถังฮั่นด้วยท่าทางที่เป็นกันเองมาก "ใช่ ใช่ เป็นของที่นี่"

ถังฮั่นเดินเข้าไปข้างในแล้วถามว่า "ท่านผู้เฒ่า จะให้ผมวางไว้ที่ไหนครับ"

ชายชราพูดว่า "พ่อหนุ่ม แกมานั่งก่อนสิ เดี๋ยวพ่อบ้านก็กลับมาแล้ว "

ถังฮั่นพูดด้วยความเกรงใจ "แต่ ฉันกำลังรีบครับ..."

ชายชรายิ้มแล้วพูดว่า " ไม่ต้องรีบ มานั่งกินชาก่อนสิ คุยเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันรู้ว่าคนที่เป็นไรเดอร์อย่างพวกแกรีบเร่งมาก เดี๋ยวพ่อบ้านกลับมา ผมจะให้เขาจ่ายค่าเสียเวลาให้แก"

ชายชราพูดและเทชาแก้วหนึ่งให้ถังฮั่น " วันนี้เกิดเรื่องแย่มาก ตอนเช้า แม่บ้านออกไปซื้อกับข้าว แต่กลับเกิดอุบัติเหตุ บอดี้การ์ดส่งเธอไปโรงพยาบาลแล้ว และเมื่อสักครู่พ่อบ้านก็ออกไปรับหมอเพื่อมารักษาฉัน ไปสักพักแล้ว เดี๋ยวคงกลับมาถึงแล้วละ"

ชายชรามีความเป็นมิตรและช่างพูด และคำพูดของเขาทำให้เขานึกถึงถังหมิงปู่ผู้ล่วงลับของเขา ซึ่งทำให้ถังฮั่นรู้สึกดีกับเขาเป็นอย่างมาก

ถ้ายังไม่ได้รับเงินถังฮั่นก็ไปไม่ได้ จึงนั่งลง และเขาเองก็ปั่นจักรยานมาไกลจึงกระหายมา น้ำชาที่ชายชราริมให้นั้นก็อุ่นพอดี ทำให้เขายกแก้วแล้วดื่มในอึกเดียว

"ท่านผู้เฒ่า ชาของท่านหอมมาก และช่วยดับกระหายได้จริงๆ"

ถังฮั่นไม่เข้าใจวิถีคนรักชา เขาเพียงรู้สึกว่าปากของเขามีกลิ่นหอมหลังจากที่ได้ดื่มช้าจากชายชรา

ชายชราต้องการรินชาให้ ถังฮั่นอีกครั้ง แต่ถังฮั่นรีบชงชาให้ชายชราก่อน แล้วก็ริมให้ตัวเองอีกแก้ว ถาม" ท่านผู้เฒ่า ท่านไม่สบายตรงไหนหรือ"

การแพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับการมอง การได้ยิน การถาม และความรู้สึก ถังฮั่นนั้นได้ข้อมูลเบื้องต้นของโรคของคนชราแล้ว เพียงแค่ต้องการยืนยันจากบทสนทนาเท่านั้น

คนชราตอบ " ฉันเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด และเป็นโรคแบบที่ทำการผ่าตัดไม่ได้ เคยไปรักษาทั่วทุกมุมโลกแล้ว แต่ก็ไม่มีวิธีไหนรักษาได้เลย ได้แต่กินยาฉีดยาควบคุมอาการไว้ และอีกอย่างคือ นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ"

ขณะที่เขาพูด จู่ๆ ชายชราก็แสดงท่าทางเจ็บปวด และใช้มือข้างหนึ่งปิดหัวใจและเอนตัวไปข้างหลัง
บทที่ 4 ฝังเข็มด้วยพลังชี่
ทันทีที่ถังฮั่นตรวจสอบชีพจรของชายชรา พูดอะไรก็เป็นไปอย่างนั้น ทันใดนั้นโรคหัวใจของชายชราก็กำเริบ

"ยา...ยา..."

สภาพของชายชราเปลี่ยนเป็นอ่อนแออย่างทันที แล้วก็พยายามยกมือชี้ไปยังลิ้นชักพร้อมทำเสียงอึกอัก

ถังฮั่นเปิดลิ้นชัก ข้างในนั้นมีขวดยารักษาหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วอยู่ข้น แต่เมื่อเปิดขวดก็พบว่าขวดนั้นว่างเปล่า

ในเวลานี้ ใบหน้าของชายชราซีดเผือด สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขาเหมือนหยาดฝน

สถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้ ทำให้ถังฮั่นไม่มีเวลาลังเลอะไรได้อีก เขาหยิบกล่องเข็มทองออกมาจากแหวนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นของสืบทอดเช่นกัน

ถังฮั่นหยิบเข็มทอแล้วก็เริ่มเดินพลังซวนเทียนกุง ทำให้มีลมปราณกระจายออกมาอย่างไม่หยุด เขาหายใจเข้าเฮือกหนึ่งแล้วก็ปล่อยเข็มทองสิบกว่าเล่มปักลงไปบนตัวของชายชราทันที

จากนั้นถังฮั่นก็กวาดฝ่ามือไปมา แล้วก็วางลงไปบนด้ามเข็มเหล่านั้นอย่างอ่อนโยน มีลมปราณอ่อนได้แทรกซึมผ่านเข็มเหล่านั้นเข้าไปในร่างกายของชายชรา

ถังฮั่นยังบิดปลายเข็มทองเบา ๆ ทีละอัน แล้วปล่อยมือ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือปลายเข็มทองเหล่านั้นยังคงสั่นเล็กน้อย

หลังจากทำทั้งหมดนี้ถังฮั่นก็ถอนหายใจยาว แม้ว่าเขาจะได้รับการสืบทอดวิชาโบราณ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฝังเข็มให้กับคนจริงๆ ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่ได้แย่

"คุณเป็นใคร และคุณกำลังทำอะไรที่นี่" ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากข้างหลังของถังฮั่น

ถังฮั่นหันกลับไปก็เห็นชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านยืนอยู่ข้างหลังเขา ด้านหลังเขายังมีชายชราคนหนึ่งที่แต่งตัวชุดคลุมยาวในมือถือกล่องยาไว้ด้วย

"ท่านผู้เฒ่าคนนี้จู่ๆ อาการก็กำเริบ ผมกำลังช่วยเขารักษาอาการอยู่" ถังฮั่นอธิบาย

พ่อบ้านจ้องมองชุดทำงานของถังฮั่นที่มีชื่อของหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ สลักไว้ก็โมโหอย่างหนัก ตะคอกใส่ " แกมันก็แค่เด็กส่งของ ยังจะบอกว่ากำลังรักษาอาการเหรอ หลอกผีหรือไง"

" ผมกำลังดูอาการให้ท่านผู้เฒ่าอยู่จริงๆ ..." ถังฮั่นพยายามจะอธิบาย แต่พ่อบ้านกระชากเขาออกมา " ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับนายท่านหยาง นายก็เตรียมตัวเข้าคุกได้เลย"

พ่อบ้านหันกลับไปบอกกับชายชราที่อยู่ข้างหลัง " ท่านซุนช่วยฉันดึงเข็มที่เด็กคนนี้ปักลงบนตัวนายท่านหยางออกหน่อย"

ถังฮั่นจำได้ว่าชายชราคนนี้ก็คือแพทย์แผนจีนชื่อดัง ซุนไป่เหนียน ซึ่งมักพบเห็นในทีวี บ่อยๆ สำหรับถังฮั่นที่เรียนสาขาเวชศาสตร์คลินิกในมหาวิทยาลัยนั้น ชื่อซุนไป่เหนียน นั้นเป็นที่รู้จักกันดีอย่างแน่นอนและเขามักถูกอาจารย์มหาวิทยาลัยกล่าวถึงว่าเป็นเกณฑ์มาตรฐานในด้านการแพทย์แผนจีน

ซุนไป่เหนียนเดินไปตรงหน้าชายชรา ยกมือขึ้นเพื่อดึงเข็มออก แต่เมื่อเขาเห็นปลายเข็มที่สั่นไม่หยุด ก็ยั้งมือไว้กลางอากาศ สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

" ท่านซุน รีบดึงซิครับ" พ่อบ้านรีบร้อน

ซุนไป่เหนียนดึงมือกลับมา พร้อมพูดด้วยอาการฝืนยิ้ม "ฉันขอโทษ ฉันดึงเข็มเล่มนี้ออกมาไม่ได้"

พ่อบ้านถามต่อ" ท่านซุน ทำไมถึงไม่ได้"

ซุนไป่เหนียนตอบกลับ " แพทย์แผนจีนของเรานั้น การฝังเข็มขั้นสูงต่างก็จะมีเทคนิคการฝังเข็มที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง หากไม่รู้วิถีการฝังเข็มนั้นก็ไม่อาจดึงเข็มออกได้ ถ้าหากการดึงเข็มไม่ถูกต้อง อย่างเบาก็อาจจะมีเลือดออก แต่ถ้าหนักมากก็อาจจะมีอันตรายต่อผู้ป่วยได้"

"ท่านซุน ท่านจะบอกว่าการฝังเข็มครั้งนี้มันเป็นเทคนิคชั้นสูงเหรอ"

" มันไม่เพียงแค่เป็นวิชาชั้นสูงเท่านั้น แต่เหมือนการฝังเข็มที่สืบทอดมาจากอดีตกาลเลย" ซุนไป่เหนียนพูดต่อ

" มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร เขาน่าจะฝังไปมั่วซั่ว ท่านซุนมองผิดพลาดไปหรือเปล่า"

ถ้าคนที่ตรงกันข้ามไม่ใช่ ซุนไป่เหนียนผู้โด่งดัง พ่อบ้านคงจะดุเขา ถังฮั่นเป็นแค่เด็กส่งอาหาร แล้วเขาจะรู้วิธีใช้พลังชี่ฝังเข็มได้อย่างไร

ในเวลานี้ ชายชราบนโซฟาพูดขึ้น "พ่อบ้าน ไม่ต้องไปถือสาแล้ว ฉันดีขึ้นมากแล้ว ชายหนุ่มคนนี้มีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ถ้าไม่ใช่เพื่อเขา ชีวิตของหยางหงต๋าคงดับไปแล้ว"

หยางหงต๋าเหรอ ที่แท้ชายชราคนนี้ก็คือผู้ก่อตั้งฉางคงกรุ๊ปอันโด่งดังนี่เอง เราเริ่มต้นสร้างฉางคงกรุ๊ปด้วยศูนย์ตั้งแต่อายุสิบกว่า ตอนนี้มีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้าน เป็นคนระดับตำนานของเมืองเจียงหนาน เมื่อก่อนถุงฮั่นได้ยินแค่ชื่อเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอตัวเป็นๆ

พ่อบ้านเห็นว่าสีหน้าของหยางหงต๋านั้นกลับมามีสีแดงชุ่มชื้นและคำพูดของเขาก็มีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ โดยปกติแล้ว ต่อให้หยางหงต๋าจะทานยาเข้าไปแล้วร่างกายก็จะอ่อนแอเป็นเวลานาน อาการไม่เคยฟื้นตัวเร็วเหมือนวันนี้

ในเมื่อหยางหงต๋าพูดอย่างนั้น พ่อบ้านก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ถังฮั่นได้เดินเข้าไปข้างหน้าหยางหงต๋าอีกครั้ง แล้วปัดมือขวาเบาๆ ทำให้เข็มทองบนตัวของเขาลอยออกมาทั้งหมด

ซุนไป่เหนียนเห็นการดึงเข็มที่รวดเร็วและแปลกประหลาดของถังฮั่นก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ไอ้หนุ่ม การฝังเข็มนี้ใช้พลังชี่ (ลมปราณ) หรือเปล่า"

ถังฮั่นตอบกลับ "ท่านซุนพูดถูก มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่"

"เป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่ มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่จริงๆ"

ซุนไป่เหนียนรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นการฝังเข็มด้วยพลังชี่จากชายหนุ่มตรงหน้า ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของการฝังเข็มการแพทย์แผนจีน

พ่อบ้านยังคงมีความกังวลใจเล็กน้อย จึงพูดกับซุนไป่เหนียนว่า " ท่านซุน ขอท่านช่วยตรวจชีพจรให้นายท่านของผมหน่อย ว่าอาการของท่านเป็นยังไงบ้าง"

ซุนไป่เหนียนเองก็อยากรู้ประสิทธิผลของการใช้พลังชี่ฝังเข็มเหมือนกัน จึงเดินไปตรวจชีพจรให้หยางหงต๋า เพียงแวบเดียวสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปมาก พ่อบ้านร้องถามด้วยความร้อนรน " ท่านซุน อาการนายท่านเป็นยังไงบ้าง"

" เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันได้ตรวจชีพจรของน้างหยาง ชีพจรของเขาอ่อนแอ เส้นเลือดอุดตัน และเส้นลมปราณของหัวใจไม่ราบรื่น ไม่คิดว่าตอนนี้เขาจะดีขึ้นมากขนาดนี้ มันเป็นไปได้อย่างไร โรคหัวใจของน้องหยางนั้นมีมาแต่กำเนิด” และยากที่จะรักษา ไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากฝังเข็มเพียงครั้งเดียวอาการส่วนใหญ่ก็ดีขึ้น ดูเหมือนว่าการฝังเข็มด้วยพลังชี่นั้นสมคำร่ำลือจริงๆ"

เมื่อพ่อบ้านได้ยินว่าอาการของหยางหงต๋าดีขึ้น ก็รู้สึกสบายใจขึ้น ความสุขก็แสดงออกมาจากสีหน้า สายตาที่มองถังฮั่นก็เปลี่ยนจากความโกรธในตอนแรกกลับกลายเป็นความรู้สึกขอบคุณแทน

ซุนไป่เหนียนพูดกับถังฮั่น "ไอ้หนุ่ม นายชื่อว่าอะไร"

"ผมชื่อถังฮั่นครับ"

นายเรียนรู้ทักษะการฝังเข็มจากใครหรือ"

" มันเป็นวิชาแพทย์ที่ถ่ายทอดจากตระกูล ผมเรียนจากท่านปู่ของผมครับ"

" ขอถามได้ไหมว่า ปูของนายชื่ออะไร"

"ปู่ของผมคือถังหมิงครับ"

“ถังหมิง ราชาแห่งการแพทย์คนปัจจุบัน นี่ ไอ้หนุ่ม นายเป็นคนอำเภอหนานฝูหรือเปล่า"

"ปู่ของผมคือราชาแห่งการแพทย์"

ถังฮั่นไม่กล้าบอกว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นได้รับการสืบทอดมาจากสำนักราชาแห่งการแพทย์ในอดีตกาล เขาทำได้เพียงถือว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นเป็นผลงานจากปู่ของเขา ซึ่งเมื่อก่อนนั้นถังหมิงเป็นคนที่มีความชำนาญทางการแพทย์จริง และได้สร้างตำนานราชาแห่งการแพทย์ในขณะนั้นไว้ แต่ว่าทั้งเขาและพ่อของถังฮั่นนั้นต่างก็จากไปก่อนวัยอันควร สิ่งที่ถังฮั่นเรียนรู้มาได้นั้นจึงน้อยนิด

"ไม่น่าแปลกใจ ไม่แปลกใจจริง ที่แท้ก็ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น อาจารย์ชื่อดังก็ต้องผลิตลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ท่านผู้เฒ่าราชาแห่งการแพทย์สุขภาพเป็นยังไงบ้าง เมื่อก่อนผมก็เคยเรียนวิชากับท่านอยู่หลายวัน ถือได้ว่าเป็นลูกศิษย์ของท่านคนหนึ่ง"

"ปู่ของผมเสียชีวิตแล้ว"

"น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ"

ซุนไป่เหนียนถอนหายใจยาว แล้วก็หันไปบอกกับหยางหงต๋าว่า " น้องหยาง ในเมื่อมีหลานของราชาแห่งการแพทย์อยู่ที่นี่ ผมขอลาไปก่อนนะครับ"

ซุนไป่เหนียนได้ปฏิบัติตามกฎของแพทย์แผนจีนโบราณ ในเมื่อมีคนอื่นกำลังทำการรักษาอยู่ ก็ขอลาออกไปด้วยตัวเอง

หลังจากส่งซุนไป่เหนียนแล้ว พ่อบ้านก็โค้งคำนับถังฮั่นอย่างจริงใจ แล้วพูดว่า "น้องถัง เมื่อสักครู่ผมมีตาแต่หามีแววไม่ ขอโทษด้วยจริงๆ"

ถังฮั่นก็รีบคำนับกลับทันที ปฏิกิริยาของพ่อบ้านเป็นเรื่องปกติ เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้คนปกติก็จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ดังนั้นถังฮั่นก็ไม่ได้สนใจมากนัก แต่เขากลับสนใจในความจงรักภักดีและความตรงไปตรงมาของพ่อบ้านมาก

หยางหงต๋ายืนขึ้นและเดินไปรอบ ๆ สองรอบ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกลับมาเป็นปกติ ยิ้มพูด " คิดไม่ถึงจริงๆ สั่งอาหารกลับได้หมอเทพน้อยมา สหายถังฮั่น ตาแก่อย่างผมต้องขอขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้จริงๆ"

ถังฮั่นตอบ "ถ้าท่านหยางเชื่อใจผม ผมจะฝังเข็มให้ท่านสัปดาห์ละครั้งและเสริมด้วยยาจีน ไม่เกินหนึ่งเดือน ผมรับรองว่าโรคของท่านผมรักษาให้หายขาดได้"

"จริงเหรอ โรคของฉันรักษาได้ให้หายขาดได้จริงเหรอ"

👇👇👇
✅ถ้าอยากอ่านเนื้อหาที่สนุกมากกว่านี้ในนิยายเรื่องนี้ ดาวน์โหลด #Funread และค้นหา👉หมอศักดิ์สิทธิ์แห่งนคร👈 รีบมาอ่านเนื้อหาที่สนุกเพิ่มเติมกับผู้อ่าน1.5ล้านคน!

"นี่ไอ้เลว กล้าดียังไงมาแอบดูฉันอาบน้ำ น่าไม่อายจริง ๆ !"

ชายหนุ่มลืมตาแห่งสวรรค์ขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากลืมตาแห่งสวรรค์คือมองดูเจ้าของบ้านแสนสวย ผลลัพธ์ที่ได้ช่างน่าเศร้าซะจริง!
------------------------------
ร้านอาหารหลวงสูตรเฉพาะตระกูลหลี่ ในประเทศหวาเซี่ยเมืองเจียงหนาน

ร้านอาหารตั้งอยู่ที่เจียงหนานที่มีพื้นที่เจริญ มีทั้งหมดห้าชั้น ชั้นแรกเป็นล๊อบบี้ ชั้นสองถึงชั้นสีเป็นห้องส่นตัว ชั้นห้าเป็นห้องทำงานของผู้จัดการและห้องพักของพนักงาน

บรรพบุรุษของเชฟในร้านอาหารแห่งนี้คือเชฟในวัง เขามีทักษะพิเศษแฉพาะตัวจริงๆ ดังนั้นแม้ว่าราคาในร้านอาหารจะสูงมากก็ตาม แต่ธุรกิจยังดีอยู่

ถังฮั่นได้เรื่มใช้เวลาว่างของเทอมที่แล้วมาที่นี่เพื่อทำงาน-เรียน และส่งอาหาร มาทำงานเต็มวันที่นี่หลังจากวันหยุด ต้องการหาเงินเพื่อค่าเล่าเรียนภาคการศึกษาหน้า

ช่วงบ่ายร้านอาหารไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ถังฮั่นและเล่อเหมยซวนได้รวมตัวกันและพูดคุย พวกเขาล้วนเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุด เล่อเหมยซวนเธอได้ชื่นชอบถังฮั่นที่สูงและหล่อเหลามาก

เล่อเหมยซวนเห็นแหวนสีดำบนนิ้วชี้ซ้ายของถังฮั่น กล่าวว่า:”คุณผู้ชายยังใส่แหวนอยู่ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้ว่าคุณโสดอยู่เหรอ?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูดว่า: “นี่คือคุณปู่ได้เก็บไว้ให้ผม มันเป็นมรดกตกทอดของตระกูลถังของเรา คุณปู่บอกผมว่าแหวนอยู่คนก็อยู่ หากไม่มีแหวนก็จะไม่สามารถเข้าสู่ตระกูลถังได้”

“ของมีค่าแบบนี้ คือทองหรือเปล่า?”เล่อเหมยซวนคว้ามือซ้ายของถังฮั่น แล้วดูวงแหวนสีดำนี้อย่างรอบคอบ

ถังฮั่นพูด: “ไม่รู้ว่ามันทำจากวัสดุใด ไม่ใช่ทั้งเงินและทอง ไม่มีค่าแน่นอน แต่เป็นความทรงจำ มองดูมันแล้วก็จะคิดถึงคุณปู่”

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ก็ได้ยินเสียงจากด้านบน"จ่ายเงินเดือนแล้ว ทุกคนไปที่สำนักงานการเงินเพื่อรับค่าจ้าง"

ถังฮั่นรีบขึ้นไปที่สำนักงานการเงิน เขาขมวดคิ้วหลังจากได้รับเงินเดือนของเขา และได้กล่าวกับบัญชีจางจวนว่า:“พี่จาง จำนวนเงินเดือนของผมผิดหรือเปล่า?”

จางจวนเป็นผู้หญิงที่อ้วนผิวดำ เนื่องจากเขาเป็นญาดิของเจ้านายเขาจึงได้ถูกจัดให้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญนี้

“ไม่ถูกตรงไหน?” จางจวนได้พูดอย่างไม่มีความอดทน

ถังฮั่นพูด: “เดือนที่แล้วผมส่งไป232ออเดอร์ แต่ทำไมคุณคิดให้ผมแค่ 200 ออเดอร์ล่ะ?”

“ผู้จัดการโจวกล่าวว่า ให้ปัดเศษออก ก็ใช้200คำนวน”จางจวนกล่าว

“คุณจะคำนวนแบบนี้ได้อย่างไร ไม่ได้พูดไว้ก่อนล่วงหน้าเลยนิ? นอกจากนี้ เดือนก่อนหน้านี่ผมได้ส่งไป275ออเดอร์ คุณก็ไม่ได้คิดเป็น300ออเดอร์ให้ผมนิ?”

“เรี่ยงนี่ฉันไม่สามารถคุยได้ หากคุณมีความคิดอันใดๆไปคุยกับผู้จัดการโจว”จางจวนกล่าวอย่างไม่แยแส

“ผมไปเขาเดี๋ยวนี้แหละ”

ถังฮั่นหยิบสลิปเงินเดือนของเขาด้วยความโกรธแล้วตรงไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ แต่พอมาถึงหน้าประตูก็ได้หยุดลง เขาลังเล ตอนนี้เป็นเรื่องยากสำหรับนักศึกษาที่จะหางานทำ ถึงแม้ที่นี่จะเหนี่อยหน่อย แต่รายได้ก็ถือว่ายังดีอยู่ มันดีกว่าทำงานที่อื่นมาก

ถ้าตัวเองระดมกำลังพลเข้าสอบสวนแบบนี้ โดนเจ้าอ้วนโจวไล่ออกจะทำอย่างไร?ถังฮั่นไม่อยากที่จะแบมือขอเงินที่บ้านอีก คิดในใจว่าครั้งนี้อดทนไว้ก่อน?

ผู้จัดการร้านอาหารนี้ชื่อว่าโจวฟาจี้ ทุกคนได้เรียกเขาว่าเจ้าอ้วนโจว คนนี้มักเอาเปรียบพนักงาน ถังฮั่นทำงานที่ร้านอาหารนี้สองเดือนกว่า ไม่สร้างความลำบากก็ถูกหักค่าจ้างโดยไม่มีเหตุผล

ภายในสำนักงาน เจ้าอ้วนโจวกำลังจับมือของสือเสี่ยวหลานเป็นนักศึกษาที่มาทำงานในช่วงวันหยุดเหมือนกัน มองหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอด้วยรอยยิ้มอันลามกบนใบหน้าของเธอ“เสี่ยวหลาน มานี่สิ พี่โจวจะตรวจร่างกายให้ เพื่อดูว่าคุณพัฒนาการได้ดีหรือไม่”

สือเสี่ยวหลานค่อนข้างที่จะขี้ขลาดอยู่แล้ว พักนึงเจ้าอ้วนโจวก็ทำนางตระหนกตกใจ เธอได้สะบัดมือของเจ้าอ้วนโจวออกแรงๆ พูดอย่างติดขัดๆว่า:“ผู้จัดการ คุณอย่าทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้น……ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกคนแล้วนะ”

เจ้าอ้วนโจวยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง:“เรียกคน? เรียกดูสิ แม้ว่าคุณจะตะโกนยังไงก็ไม่มีใครกล้าที่จะทำลายแผนการของผมเจ้าอ้วนโจว อยู่ที่ร้านอาหารนี้ ผมก็คือจักรพรรดิ อยากทำอะไรก็ทำ อยากนอนกับใครก็นอน ใครจะกล้าควบคุมผมล่ะ?”

เมื่อมองไปที่เจ้าอ้วนโจวที่ค่อยๆเข้าไกล้ สือเสี่ยวหลานกล่าวอย่างกังวลใจ:“อย่าเข้ามานะ ฉันจะบอกให้คุณ นี่มันผิดกฎหมายนะ ถ้าคุณเข้ามาอีกฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ”

“ผิดกฎหมายเหรอ? น่าตลก อยู่ที่อื่นผมไม่กล้าพูด ในแวดวงขาวดำที่เจียงหนานใครไม่รู้จักผมเจ้าอ้วนโจว ตลอดปีที่ผ่านมานี้ ตราบใดที่มันเป็นผู้หญิงที่ผมจับตามองมา ใครมันจะหลุดออกจะกำมือผมได้?

บางครั้งก็มีที่คิดไม่ได้ ร้องไห้และตะโกนแจ้งตำรวจ แล้วยังไงล่ะ ผมก็ยังยืนอยุ่ที่นี้อยู่ดี? เชื่อฟังหน่อย บริการเสี่ยให้ดีมีผลประโยชน์ให้เธอแน่นอน แจ้งตำรวจเป็นความคิดที่โง่มากๆ ทำให้ชื่อเสียงของเธอใม่ดีไปเปล่าๆ”

เจ้าอ้วนโจวเข้าใจดีว่าผู้หญิงอย่างสือเสียวหลาน เป็นคนที่รักชื่อเสียงของตนมาก นั้นเป็นสาเหตุที่คดีข่มขืนหลายๆคดี แม้ว่าตำรวจจะพบเหยื่อแล้ว แต่เหยื่อก็ปฏิเสธที่จะให้การเป็นพยาน

จากดวงตาที่ตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูกของสือเสี่ยวหลาน เจ้าอ้วนโจวเห็นว่าเขาทำให้เธอหวาดกลัวได้สำเร็จ เขาอุ้มสือเสียวหลานเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนลูกแกะตัวนึง และพูดว่า:

“ผมรู้ว่าทำไมเธอถึงออกมาทำงาน ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่มีเงินเหรอ คุณแม่ก็ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าผมไล่เธอออก ไม่ใช่แค่คุณแม่เธอจะไม่มีเงินรักษา เธอก็ต้องลาออกจากการเรียนด้วย

“คิดดู เธอเรียนมหาลัยง่ายไหม?หากเธอทำให้เสี่ยมีความสุขเนี้ย เดือนหน้าจะเพิ่มเงินเดือนให้เธอ1000”

ต้องบอกว่าเจ้าอ้วนโจวเป็นคนผ่านศึก สามารถจมตีทุกจุดอ่อนของสือเสียวหลาน ตอนนี้เธอสูญเสียความกล้าที่จะต่อต้าน หลับตาลงแน่น น้ำตาไหลอาบหน้า ให้เจ้าอ้วนโจวกดลงบนโซฟา

ณ ขณะนี้ถังฮั่นที่อยู่นอกประตูโกรธอย่างมาก ถ้าเจ้าอ้วนโจวเพียงแค่หักเงินเดือนเล็กน้อยยังพอทนได้ แต่ไอ้หลานนี้กลับใช้วิธีสกปรกเช่นนี้มาลังแกสือเสี่ยวหลาน สือเสี่ยวหลานและเล่อเหมยซวนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาในร้านอาหารนี้

ถังฮั่นเคยได้ยินมาก่อนว่าเจ้าอ้วนโจวใช้อำนาจในมือมาลังแกพนักงานหญิง เคยมีพนักงานหญิงคนนึงโดนเขาข่มขืนจนท้องแล้วฆ่าตัวตาย ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริง

เจ้าอ้วนโจวทับลงบนตัวของสือเสี่ยวหลาน รอยยิ้มอันชั่วร้ายได้ประกฎบนใบหน้าซึ้งแผนการของเขาได้สำเร็จ เขาปรดเข็มขัดออก กำลังจะเริ่มปฏิบัติ ทันใดนั้นประตูด้านหลังก็ได้เปิดออก

“ผู้จัดการโจว ผมมีธุระจะหาคุณ”ถังฮั่นเข้ามาพูด

เจ้าอ้วนโจวตกใจจนตัวสั่น เขามีความสุขมากเกินไปจนลืมล็อคประตู

เขารีปดึงกางแกงที่เลื่อนลงไปถึงหัวเข่า มางย้อนกลับไป คนที่เข้ามาคือถังฮั่น เด็กนี้เป็นคนที่ยุ่งยาก มักเป็นคู่แข่งกับเขา

เงินเดือนออกวันนี้ก็ได้ให้บทเรียนเขาไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเด็กนี้ยังกล้ามาทำลายแผนการของเขา เจ้าอ้วนโจวอึดอัดมากจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด

แต่มีคนเข้ามาแล้ว เจ้าอ้วนโจวก็ต้องเก็บอาหารไว้หน่อย เพราะถ้าเจ้านายรู้เรื่องนี้เข้าเขาก็คงจัดการกับเรื่องนี้ได้ยาก

เจ้าอ้วนโจวเหลือบมองสือเสี่ยวหลานอย่างไม่เต็มใจ กล่าวอย่างหน้าซื่อใจคดว่า: “เธอกลับไปทำก่อน เดี๋ยวมีเวลาผมค่อยนัดคุยกับคุณ”

หลังจากพูดจบ เจ้าอ้วนโจวก็ตะโกนบอกถังฮั่น: “เข้าห้องผู้นำไม่รู้จักเคาะประตูหรือไง นักศึกษาอย่างพวกเธอคุณสมบัติแบบนี้เหรอ?”

ถังฮั่นพูดอย่างเย็นชา: “คุณสมบัติผมแย่เหรอ ยังไงมันก็ดีกว่าการที่ฉวยโอกาสมาลังแกเด็กผู้หญิงไหม?”

เจ้าอ้วนโจวไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนที่น่าสงสารคนนี้ที่เขามักจะดูถูกละเลย ปรากฎว่าเยาะเย้ยเขาอย่างเปิดเผย พูดด้วยความโกรธ:“ถังฮั่น ลืมสถานะของนายแล้วหรือไง ลืมแล้วหรือไงว่านายกำลังคุยกับใครอยู่?อย่าลืมว่าผมคือผู้จักการ นายทำงานอยู่ใต้อำนาจผม ผมสามารถให้นายออกได้ภายในไม่กี่นาที!”

“คุณเป็นผู้จัดการแล้วอย่างไร ผู้จัดการสามารถปฏิบัติต่อพนักงานเหมือนไม่ใช่มนุษย์ได้หรือไง? ผู้จัดการสามารถหักเงินเดือนของผมได้ตามต้องการ สามารถดูถูกนักศึกษาหญิงตามใจคุณหรือไง?เธออายุพอๆกับลูกสาวคุณ คุณทำมันลงได้อย่างไร?”

เจ้าอ้วนโจวทำเรื่องไม่ดีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ความไม่พอใจที่ถังฮั่นสะสมอยู่ในใจมาเป็นเวลานานไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป ชั่วเวลานั้นระเบิดออกมาทันที

เจ้าอ้วนโจวจะระเบิดด้วยความโกรธ เขาไม่เคยคิดว่าเด็กบริการที่เคยโดนเขาลังแกจะกล้าท่าทายเขา เป็นอะไรที่พริกหันจริงๆ

“ไอ้สารเลวน้อย กล้าที่จะพูดอีกครั้ง!”

“ผมว่าแล้ว นอกจากคุณจะรังแกพนักงานอย่างเราแล้วคุณทำอะไรได้อีก คุณมันสารเลว!” ไม่ไว้หน้ากันแล้ว ถังฮั่นไม่มีอะไรที่ต้องกังวนอีก

ไม่รอถังฮั่นพูดจบ เจ้าอ้วนโจวที่โกรธแค้นมากได้คว้าไวน์แดงครึ่งขวดบนโต๊ะแล้วโยนมันไปที่หัวของถังฮั่น

เสียงที่คมชัด ขวดไวน์แดงได้แตกบนหัวถังฮั่น ไวน์แดงสดผสมกับเลือดไหลตามลงมา

ถังฮั่นยกมือขึ้นเพื่อปิดบาดแผล แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดเลือดให้ไหลออกมาได้ เจ้าอ้วนโจวตีเขาแรงมากในครั้งนี้ ถังฮั่นรู้สึกเหมือนมีดวงดาววงเวียนอยู่รอบตาของเขา สติเขาเริ่มเบลอ เขาล้มลงและหมดสติไป

ถังฮั่นถูกนำส่งไปโรงพยาบาลโดยรถพยาบาล ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเลือดที่ไหลออกจากหน้าผากของเขาได้ถูกดูดเข้าไปในวงแหวนสีดำนั้น จากนั้นบาดแผลก็เริ่มสมานตัวช้าๆ

ในหมอกควันที่พล่ามัว ถังฮั่นมาถึงพื้นที่ลึกลับแห่งหนึ่ง จู่ๆชายชราคนหนึ่งก็ปรากฎตัวต่อหน้าเขา ชายชราผมขาว ลักษณะและจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์

“คุณคือใคร?”ถังฮั่นถาม

“ข้าคืออี้เฉินจือราชายาแห่งการแพทย์ ในเมื่อคุณได้รับแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ มันคือพรหมลิขิตให้เราได้มาเจอกัน วันนี้ข้าจะส่งทอดเทคนิคของราชายาแห่งการแพทย์ให้นาย โดยมีนายมาสืบทอดทักษะของข้าอิ้เฉินจือ รับความรู้และเทคนิคทางการแพทย์ของข้า

จากนี้ไปนายก็คือลูกศิษย์ของราชายาแห่งการแพทย์ อย่าลืมการฝึกแพทย์เพื่อช่วยเหลือผู้คน สะสมความดีและกรรมดีไว้ไห้มาก”

พูดอยู่ อิ้เฉินจือก็ผนึงมือสองข้างระหว่างฝึกซ้อม แสงสีทองทะลุระหว่างคิ้วของถังฮั่น จากนั้นค่อยๆหายไปต่อหน้าถังฮั่น

ต่อมา ข้อมูลจำนวนมหาศาลก็เริ่มเข้ามาในความทรงจำของถังฮั่น การจรรยาบรรณทางการแพทย์ ฝึกฝนสูตรธรรม อาร์เรย์เต๋า ฯลฯ ล้วนหลั่งไหลเข้ามาในหัวของถังฮัน

ข้อมลูจำนวนนี้มีมากเกินไป ถังฮั่นรู้สึกแค่ว่าหัวของเขาบวมมากจนแทบจะระเบิด สุดท้ายเขารู้สึกเพียงว่าจิตสำนึกของเขามืดมนอยู่ชั่วขณะนึงแล้วเป็นลมไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ถังฮั่นตื่นจากการหลับใหลหัวของเขายังคงเจ็บอยู่จิ้ดๆ เขาเปิดตามองดูรอบๆ ตนเองอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เล่อเหมยซวนนอนเฟ้าอยู่ข้างเตียงและหลับไป นาฬิกาข้างเตียงแสดงเลวาเป็นตีสอง

ถังฮั่นหลับตาลงอีกครั้ง คิดย้อนกลับไปกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ สงสังว่าศรีษะของตนถูกทำร้ายจนเสียหรือไม่ ถีงสติฟั่นเฟือนเกิดขึ้น?

ถังฮั่นค่อยๆ ปรับลมหายใจและโชคลาภช้าๆตามที่ทักษะสวรรค์เร้นลับ (ในเรื่องเรยกว่าซวนเทียนกุง)ได้สืมทอดมา แค่รู้สึกถึงกระแสอากาศเล็กๆ ในตันเถียนที่ค่อยๆ ไหลไปทั่วร่างกาย อาการวิงเวียนศีรษะเริ่มมีสติขึ้นมาทันที เขาถึงแน่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจริงแน่นอน

การสืบทอดระดับแรกของซวนเทียนกุง ทำให้เขามีพื้นฐานที่ดี ถังฮั่นรู้สึกว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงาน ความเหนื่อยของเมื่อวานหายไป เชื่อว่าตอนนี้หมัดเดียวของเขาสามารถฆ่าวัวได้ตัวนึง

เขาจมจิตสำนึกของเขาเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้อีกครั้ง พบว่าพื้นที่ข้างในมีขนานใหญ่มากเป็นร้อยลูกบาศก์เมตรได้ เก็บหินจิตวิญญาณไว้มากมายกองรวมกันเหมือนเนินเขา

หลังจากยืนยันทุกอย่างแล้วถังฮันก็ดีใจมาก เขาลุกขึ้นและกดจุดหลับของเล่อเหมยซวนทำให้เธอหลับลึกแล้วอุ้มเธอขึ้นนอนบนเตียง เขานั้งบนเก้าอี้แล้วเริ่มฝึกฝน

ทำตามความทรงจำที่ได้สืบทอดมา หินจิตวิญญานเป็นสิ่งที่ดี สามารถปลดปล่อยพลังจิตได้อย่างต่อเนื่องเป็นโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการฝึกฝน เขาหยิบหินจิตวิญญาณออกมาสองก้อนถือมันไว้ในมือและเริ่มฝึกฝน พลังงานที่แท้จริงของเขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิมมากกว่าสิบเท่า

รุ่งสางโดยไม่รู้ตัว จิตอันศักดิ์สิทธิ์ของถังฮั่นได้บังเกิดเขาได้นำหินจิตวิญญานที่มีขนานเล็กกว่าเล็กน้อยกลับสู่วงแหวนศักดิ์สิทธิ์และสิ้นสุดการฝึกฝน ถังฮั่นปลดล็อกจุดฝังแข็มของเล่อเหมยซวน เล่อเหมยซวนตื่นขึ้นมา เธอกระโดดลงมาจากเตียงทันทีและพูดกับถังฮั่นอย่างประหลาดใจ: “ฉันเป็นคนดูแลนายไม่ใช่เหรอ ทำไมฉันถึงมานอนอยู่บนเตียงล่ะ?”

ถังฮั่นพูด: “ผมเห็นว่าคุณเหนื่อย ก็เลยอุ้มคุณขึ้นบนเตียง”

เล่อเหมยซวนพูดอย่างสงสัย: “ฉันหลับลึกขนานนั้นเลยเหรอ นายอุ้มฉันฉันก็ยังไม่ตื่น?”

ถังฮั่นหัวเราะและพูด: “ใครจะไปรู้ล่ะ บางทีคุณอาจจะแกล้งหลับแล้วตั้งใจให้ผมอุ้มคุณมั้ง”

“ไร้สาระ คุณไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม?”

เล่อเหมยซวนสงสัยว่าทำไมเธอถีงหลับลึกแบบนี้ เขาไม่ได้หลับสนิดแบบนี้เป็นเวลานานมากแล้ว

ถังฮันรีบโบกมือแล้วพูดว่า: "ไม่... ไม่... ผมแค่วางคุณลงบนเตียงไม่ได้ทำอะไรเลย"

เล่อเหมยซวนจ้องถังฮั่นด้วยความตุ้งติ้ง “นายเป็นคนโง่เหรอ ไม่ทำอะไรเลย?”

ถังฮั่นไม่มีอะไรจะพูด เขามักจะถูกเล่อเหมยซวนหยอกล้อเช่นนี้

“อาการบาดเจ็บของนายเป็นไงบ้าง นั้งลงให้ฉันดูหน่อย”เล่อเหมยซวนพูดอยู่ก็กดถังฮั่นนั้งลงบนเตียง จากนั้นใช้มือทั้งสองลูบศรีษะเบาๆ เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บบนศรีษะ

เมื่อมองดูศรีษะของถังฮั่นที่ไม่บุบสลายแล้วเล่อเหมยซวนพูดอย่างพึมพำ: “แปลกนะ ตอนแรกเห็นเลือดบนหัวนายเยอะมาก แต่พอไปตรวจที่โรงพยาบาลก็ไม่มีบาดแผล ไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น "

ถังฮั่นนั่งอยู่บนเตียง เล่อเหมยซวนยืนอยู่หน้าเขา ความสูงนี้กำลังดีที่จะวางหน้าอกที่สูงตระหง่านไว้ตรงหน้าเขาโดยไม่มีอะไรเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อผ้าของเล่อเหมยซวนยังเลอะเทอะเล็กน้อยเมื่อเธอเข้านอนยังไม่ได้แยกเสื้อผ้าออกให้เรียบร้อย ผิวสีขาวสว่างที่เปิดเผยเป็นชิ้นส่วน มันทำให้ตาของถังฮั่นแทบบอด

“มันใหญ่แค่ใหน? 35C? หรือ36D?”ถังฮั่นคิดอย่างจริงจัง แต่เขายังไม่รู้ขนาดของสาวๆมากนักเขารู้แค่ว่ามันดูใหญ่มากแต่ไม่รู้ว่ามันใหญ่แค่ไหน ดูเหมือนว่าต่อไปนี้จะต้องเรียนรู้ให้มันดีๆสะแล้ว

ในเวลานี้ เล่อเหมยซวนโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบด้านหลังศีรษะของเขา โอ้พระเจ้า คลื่นซัดเข้าที่หน้าถังฮั่นโดยตรงและเขาแทบจะหายใจไม่ออก

จมูกของถังฮั่นเริ่มร้อนเล็กน้อยและเขาก็รีบปิดตาโดยเร็ว กลัวว่าถ้าดูต่อไปอีกเลือดกำเดาจะไหลออกมา

ถึงแม้ตาจะปิดลงแล้ว กลิ่นหอมของความบริสุทธิ์ได้โชยมาอีกครั้ง กลิ่นหอมชัดเจนขึ้นและกลิ่นหอมมาก

"ถังฮั่น ฉันคุยกับนานอยู่นะ!"

เล่อเหมยซวนก็สังเกตเห็นว่าหน้าอกของเธอได้เข้าใกล้ถังฮั่นมากเกินไป อาชีพการงานของเธอก็เกือบจะสัมผัสใบหน้าของเขาแล้ว ร่องรอยของความเขินอายปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเธอก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ คุณพูดว่าอะไรนะ?”

ถังฮั่นรู้สึกทึ่งกับหน้าอกของเล่อเหมยซวนที่เต็มไปด้วยสีสันกลิ่นหอม สิ่งที่เขาคิดแค่ว่ามันใหญ่เท่าไหร่ แต่สิ่งที่เล่อเหมยซวนพูดไปเขาไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย

"ฉันถามว่า บาดแผลของนายเป็นอย่างไรบ้าง? "

"หายดีหมดแล้ว! "

"ทำไมหัวของนายมีเลือดไหลเยอะมาก แต่ตอนไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่มีบาดแผลเลย?"

“เธอคงเห็นมันผิดแล้วแหละ ผมมีผิวหนังที่หยาบและเนื้อหนา จะมีเลือดออกง่ายขนาดนี้ได้ยังไง เธอกังวลเกี่ยวกับฉันมากเกินไปและเข้าใจผิดว่าไวน์แดงเป็นเลือด”

ถังฮั่นหาคำแก้ตัวมาปิดบัง จะบอกว่าเลือดทั้งหมดนั้นมันไหลเข้าไปในวงแหวนศักดิ์สิทธิ์นี้ก็คงไม่ได้

เล่อเหมยซวนพยักหน้าและยอมรับคำอธิบายนี้ เธอรู้สึกกังกลมากหลังจากรู้ว่าถังฮั่นได้รับบาดเจ็บ ถ้าไม่ใช่ว่าจะรีบส่งถังฮั่นไปโรงพยาบาล เธอคงจะต่อสู้กับเจ้าอ้วนโจวได้อย่างหนัก

ถังฮั่นถาม:"คุณมาได้อย่างไร? "

ล่อเหมยซวนกล่าวด้วยความโกรธ:"ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ? นายบาดเจ็บฉันควรมาดูแลไม่ใช่เหรอ? "

เธอชอบถังฮั่นมาโดยตลอด และเธอได้แสดงออกมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ถังฮั่ั่่่นมีแฟนแล้วเธอเลยไม่ได้ยอมรับมัน

"ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ตอนนั้นเธอไม่ได้อยู่ที่เกิดเหตุนิ แล้วรู้ได้อย่างไรว่าผมได้รับบาดเจ็บ?"ถังฮั่นรีบอธิบาย

" เสี่ยวหลานเป็นคนวิ่งมาบอกฉันเอง ฉันถึงรู้ว่านายได้รับบาดเจ็บ ให้ตายเถอะไอ้เจ้าอ้วนโจวนั้น นายได้รับบาดเจ็บสาหัสขนานนี้เขายังทิ้งคุณไว้ตามลำพัง ฉันและเซียวหลานเองที่เป็นคนส่งนายมาที่นี่

ที่จริงเสี่ยวหลานเขาอยากอยู่ดูแลนายต่อ แต่โอกาสดีๆแบบนี้ฉันจะให้เขาได้ง่ายๆได้อย่างไร เลยให้เขากลับไปพักผ่อน ฉันอยู่ดูแลนายต่อ เป็นยังไง นายซาบซึ้งมากเลยใช่ไหมล่ะ? "

ถังฮั่นรู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆเล่อเหมยซวนดีกับเขามาโดยตลอด แต่น่าเสียดายเขามีเฉ่าถิงอยู่แล้ว

เมื่อนึกถึงเจ้าอ้วนโจว ถังฮันก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง ขวดนั้นถูกกระแทกอย่างแรง ถ้าเขาไม่ได้รับการสืบทอด เขาคงจะถูกกระทบกระเทือนทางสมอง สิ่งที่น่าเกียจชังที่สุดก็คือ หลังจากที่ทุบตีเขาแล้วยังไม่นำส่งโรงพยาบาล แต่ถูกปล่อยทิ้งใว้ในออฟฟิศโดยไม่ถามคำถามใดๆ

ไอ้เจ้าอ้วนนี้ที่ทำแต่เรื่องเลวร้าย ถังฮั่นแอบสาบานว่าจะไม่ปล่อยเขาไปแน่ แต่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ตอนนี้ค่าเล่าเรียนก็เหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่ถ่วงเขาไว้ มันทำให้เขาหายแทบใจไม่ออก

ถังฮั่นพูด"เราออกจากโรงพยาบาลกันเถอะ"

เล่อเหมยซวนพูด:"รีบอะไรล่ะ นายพักไปก่อน รอนายหายดีแล้วค่อยไป"

ถังฮั่นพูด:"ผมหายดีแล้วจะพักต่อทำไม รีบทำงานหาเงินเถอะ ค่าเล่าเรียนสำหรับภาคสึกษาหน้ายังไม่มีเลย"

บทที่ 3 บ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8
พวกถังฮั่นสองคนทานอาหารเช้าข้างถนนอย่างเรียบง่าย แล้วก็รีบเดินทางไปทำงาน

ถังฮั่นเดินเข้าร้านก็ตรงไปยังหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรับออเดอร์สั่งกลับบ้าน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเข้ากับเจ้าอ้วนโจว ถังฮั่นเดินไปหน้าเคาน์เตอร์โดยไม่ได้พูดอะไร

บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยไขมันของเจ้าอ้วนโจวนั้นเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงประหลาด " คนชั้นต่ำ มันก็คือคนชั้นต่ำ แต่ก็สามารถกลับมาทำงานได้เช้าขนาดนี้ แสดงว่าเมื่อวานผมเบามือไปหน่อยแหละ"

ถังฮั่นไม่ได้สนใจเขา เจ้าอ้วนโจวจึงพูดต่อ " เออ ผมลืมบอกไป แกมันไม่ใช่แค่คนชั้นต่ำ แต่ยังเป็นคนยาจกด้วย ต้องหาเช้ากินค่ำ ถ้าไม่มาทำงานก็จะไม่มีค่าเรียน และเมื่อไม่มีค่าเรียนก็ต้องไสหัวออกจากโรงเรียน"

ถังฮั่นก็ยังคงไม่ได้สนใจเขาเหมือนเดิม

เจ้าอ้วนโจวกวาดตาดูรูปร่างที่สูงสง่าของถังฮั่น ใบหน้าที่หล่อเหลา ในใจก็เกิดความอิจฉาขึ้นมา แล้วคิดในใจ เชี่ยเอ๊ย ทำไมผมต้องเกิดมารูปร่างหน้าตาแบบนี้ว่ะ นายมันเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ นี่ วันนี้ผมจะทำให้คุณรู้เลยว่า ต่อให้หล่อแค่ไหนก็ต้องกินข้าวใต้ตีนผม ดูสิว่าวันนี้ผมจะทำอะไรกับนายบ้าง

เจ้าอ้วนโจวหันหน้าไปพูดกับพนักงานหญิงซุนหลี่ว่า " วันนี้ ออเดอร์ไกลสุดต้องไปส่งไหนเหรอ "

ซุนหลี่ตอบ " ตอนนี้ รายการที่ไกลที่สุดในขณะนี้คือบ้านพักเถาหยวนหมายเลข 8 ซึ่งอยู่ห่างจากเรา 30 กิโลเมตร"

"ส่งออเดอร์นี้ให้เขา ให้เขาไปส่ง" เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูด

ไม่มีใครชอบรับออเดอร์ที่อยู่ไกลออกไปมากขนาดนี้ ซุนหลี่พูดอย่างไม่เต็มใจ "แต่คำสั่งนี้ไม่ได้อยู่ในเขตที่ถังฮั่นต้องรับผิดชอบนะ"

เจ้าอ้วนโจวทำสีหน้าแล้วพูดว่า "ฉันเป็นผู้จัดการ จะให้ใครรับผิดชอบมันเป็นการตัดสินใจของฉัน ให้เขาไปส่งซะ"

ซุนหลี่พยักหน้าอย่างเลือกไม่ได้ และรู้ว่าถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวโมโหอีกแล้ว

เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างเย่อหยิ่งกับถังฮั่นอีกครั้ง: "เจ้าหนู ตอนนี้นายรู้ถึงความแตกต่างของเราแล้วหรือยัง ฉันเป็นผู้จัดการและนายมันก็แค่เด็กรับใช้ ฉันจะเล่นนายยังไงก็ได้ นายไม่มีสิทธิ์จะมาขัดขืน"

ถังฮั่นเงยหน้าขึ้นและมองเจ้าอ้วนโจวด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาของถังฮั่นทำให้เจ้าอ้วนโจวเกิดสะดุ้งตกใจ และรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

เขาเป็นแค่พนักงาน ฉันจะกลัวเขาไปทำไมกัน เจ้าอ้วนโจวรู้สึกตัวเองเสียหน้ามาก จึงเรียกผู้ดูแลจางเจี้ยนเข้ามา " นาย มานี่ซิ"

จางเจี้ยนวิ่งเข้ามาแล้วถามว่า "ผู้จัดการ คุณมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

เจ้าอ้วนโจวชี้ไปที่ถังฮั่นแล้วพูดว่า "ส่งรถไฟฟ้าของเขาไปซ่อมหน่อย วันนี้ให้เขาขี่จักรยานไปส่งออเดอร์ละกัน"

ระยะทางกว่าสามสิบกิโลเมตร แต่กลับให้ถังฮั่นขี่จักรยานไปส่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นการผลักถังฮั่นไปตายชัดๆ พนักงานรอบๆ ต่างก็แสดงสีหน้าไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปาก เพราะต่างก็กลัวจะหาเรื่องใส่ตัว

" ได้ครับ จะจัดการเดี๋ยวนี้เลย" จางเจี้ยนเป็นคนชอบเอาใจเจ้าอ้วนโจว ดังนั้นแน่นอนว่าเขาจะทำทุกอย่างที่เขาบอก

ซุนหลี่เห็นใจถังฮั่นมาก และพูดอย่างอดไม่ได้ "ผู้จัดการ ทางมันไกลเกินไป ถ้าหากว่าจะให้ขี่จักรยานไป ฉันเกรงว่ามันจะใช้เวลานานเกินไป อาหารจะเย็นแล้ว แล้วลูกค้าจะบ่นเอา"

" ถ้าลูกค้าบ่นก็หักเงินเขาสิ" เจ้าอ้วนโจวพูดอย่างไร้เหตุผล

ถังฮั่นแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว ริ้วรอยบนหน้าผากก็เห็นชัดขึ้น และอยากจะซ้อนเจ้าอ้วนโจวเพื่อระบายความโกรธที่สะสมไว้ในใจ

แต่เขาทำไม่ได้ เมื่อนึกถึงฉากที่แม่ของเขาต้องแบกหน้าไปขอยืมค่าเทอมจากที่อื่น และคิดถึงพี่สาวที่ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อช่วยส่งตัวเองเรียน หมัดที่กำแน่นของฮั่นก็คลายออก เพื่อค่าเทอมของเขา เขาทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้น

เจ้าอ้วนโจวเห็นถังฮั่นที่แทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา เขาก็รู้สึกว่าตกอยู่ในอันตรายไปชั่วครู่

แต่เมื่อเห็นว่าถังฮั่นคลายกำปั้นนั้นเขาก็กลับเย่อหยิ่งอีกครั้งและพูดประชด: "ไอ้คนอดอยาก ไอ้คนจน ในใจคงเจ็บปวดสินะ แต่คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทน ฉันเป็นผู้จัดการ และคุณก็แค่ลูกจ้างตัวเหม็น คุณต้องให้ฉันเหยียบย่ำ ถ้าคุณเก่งจริง ก็มาเป็นเจ้านายสิ เมื่อได้เป็นเจ้านายแล้วผมจะยอมให้นายเหยียบย่ำตามใจเลย"

เมื่อเห็นถังฮั่นหยิบออร์เดอร์กำลังจะออกจากร้านอาหาร เจ้าอ้วนโจวก็รู้สึกซะใจ แต่เขาก็ยังไม่พอใจ เขาต้องหาเหตุผลอะไรสักอย่างเพื่อไล่ถังฮั่นออก ให้เขาไสหัวไป ทำให้ทุกคนในร้านรู้ว่าคนที่หาเรื่องตัวเจ้าอ้วนโจวนั้นจะมีจุดจบยังไง

ถังฮั่นปั่นจักรยานอย่างรวดเร็ว เขาระบายความโกรธลงบนจักรยาน ถังฮั่นบอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้น และให้คนชั่วอย่างเจ้าอ้วนโจวนั้นได้ชดใช้

บ้านพักเถาหยวนตั้งอยู่ในเขตชานเมือง ใกล้ชายหาด และห่างจากตัวเมือง 30 กิโลเมตร เป็นย่านที่มีตึกสูงที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงหนาน

หากเป็นถังฮั่นในอดีต ไม่ต้องพูดถึงความเหนื่อยล้าจากการขี่จักรยาน ต่อให้ไปถึงบ้าน แล้วลูกค้าไม่พอใจ แล้วก็คอมเมนต์แย่ๆกลับมา ครั้งนี้ก็เหนื่อยเปล่าแล้ว

อย่างไรก็ตามตอนนี้ถังฮั่นไม่ใช่ถังฮั่นคนเดิมอีกแล้ว หลังจากที่เขาฝึกวิชาซวนเทียนกุงร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาก รถจักรยานของเขาเคลื่อนที่เหมือนกำลังบิน และปั่นแซงรถยนต์คันแล้วคนเล่า ทำให้คนขับรถถึงกับเหลือบมองข้าง และถึงขั้นคิดว่านาฬิกาหน้าปัดรถเสียด้วยซ้ำ

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ถังฮั่นก็มาถึงบ้านพักเถาหยวนเลขที่ 8 เป็นคฤหาสน์ที่มีสี่ชั้น มีประตูและลานบ้านเป็นของตัวเอง ตกแต่งได้สูงส่งและหรูหรามาก

ถังฮั่นเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ประตูนั้นเปิดอยู่ ถังฮั่นเคาะเบา ๆ สองสามครั้งแต่ก็ไม่มีใครออกมา เขาเดินถือกล่องอาหารเข้าไปในห้องรับรองแขกอย่างช้าๆ เขาเห็นชายชราในชุดถังนั่งดื่มชาบนโซฟาและกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

ถังฮั่นยืนอยู่ที่ประตูแล้วพูด "ท่านผู้เฒ่า ผมมาจากหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ ที่นี่ได้สั่งอาหารไหมครับ"

ชายชราเงยหน้าขึ้นมองถังฮั่นด้วยท่าทางที่เป็นกันเองมาก "ใช่ ใช่ เป็นของที่นี่"

ถังฮั่นเดินเข้าไปข้างในแล้วถามว่า "ท่านผู้เฒ่า จะให้ผมวางไว้ที่ไหนครับ"

ชายชราพูดว่า "พ่อหนุ่ม แกมานั่งก่อนสิ เดี๋ยวพ่อบ้านก็กลับมาแล้ว "

ถังฮั่นพูดด้วยความเกรงใจ "แต่ ฉันกำลังรีบครับ..."

ชายชรายิ้มแล้วพูดว่า " ไม่ต้องรีบ มานั่งกินชาก่อนสิ คุยเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันรู้ว่าคนที่เป็นไรเดอร์อย่างพวกแกรีบเร่งมาก เดี๋ยวพ่อบ้านกลับมา ผมจะให้เขาจ่ายค่าเสียเวลาให้แก"

ชายชราพูดและเทชาแก้วหนึ่งให้ถังฮั่น " วันนี้เกิดเรื่องแย่มาก ตอนเช้า แม่บ้านออกไปซื้อกับข้าว แต่กลับเกิดอุบัติเหตุ บอดี้การ์ดส่งเธอไปโรงพยาบาลแล้ว และเมื่อสักครู่พ่อบ้านก็ออกไปรับหมอเพื่อมารักษาฉัน ไปสักพักแล้ว เดี๋ยวคงกลับมาถึงแล้วละ"

ชายชรามีความเป็นมิตรและช่างพูด และคำพูดของเขาทำให้เขานึกถึงถังหมิงปู่ผู้ล่วงลับของเขา ซึ่งทำให้ถังฮั่นรู้สึกดีกับเขาเป็นอย่างมาก

ถ้ายังไม่ได้รับเงินถังฮั่นก็ไปไม่ได้ จึงนั่งลง และเขาเองก็ปั่นจักรยานมาไกลจึงกระหายมา น้ำชาที่ชายชราริมให้นั้นก็อุ่นพอดี ทำให้เขายกแก้วแล้วดื่มในอึกเดียว

"ท่านผู้เฒ่า ชาของท่านหอมมาก และช่วยดับกระหายได้จริงๆ"

ถังฮั่นไม่เข้าใจวิถีคนรักชา เขาเพียงรู้สึกว่าปากของเขามีกลิ่นหอมหลังจากที่ได้ดื่มช้าจากชายชรา

ชายชราต้องการรินชาให้ ถังฮั่นอีกครั้ง แต่ถังฮั่นรีบชงชาให้ชายชราก่อน แล้วก็ริมให้ตัวเองอีกแก้ว ถาม" ท่านผู้เฒ่า ท่านไม่สบายตรงไหนหรือ"

การแพทย์แผนจีนให้ความสำคัญกับการมอง การได้ยิน การถาม และความรู้สึก ถังฮั่นนั้นได้ข้อมูลเบื้องต้นของโรคของคนชราแล้ว เพียงแค่ต้องการยืนยันจากบทสนทนาเท่านั้น

คนชราตอบ " ฉันเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิด และเป็นโรคแบบที่ทำการผ่าตัดไม่ได้ เคยไปรักษาทั่วทุกมุมโลกแล้ว แต่ก็ไม่มีวิธีไหนรักษาได้เลย ได้แต่กินยาฉีดยาควบคุมอาการไว้ และอีกอย่างคือ นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ"

ขณะที่เขาพูด จู่ๆ ชายชราก็แสดงท่าทางเจ็บปวด และใช้มือข้างหนึ่งปิดหัวใจและเอนตัวไปข้างหลัง
บทที่ 4 ฝังเข็มด้วยพลังชี่
ทันทีที่ถังฮั่นตรวจสอบชีพจรของชายชรา พูดอะไรก็เป็นไปอย่างนั้น ทันใดนั้นโรคหัวใจของชายชราก็กำเริบ

"ยา...ยา..."

สภาพของชายชราเปลี่ยนเป็นอ่อนแออย่างทันที แล้วก็พยายามยกมือชี้ไปยังลิ้นชักพร้อมทำเสียงอึกอัก

ถังฮั่นเปิดลิ้นชัก ข้างในนั้นมีขวดยารักษาหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วอยู่ข้น แต่เมื่อเปิดขวดก็พบว่าขวดนั้นว่างเปล่า

ในเวลานี้ ใบหน้าของชายชราซีดเผือด สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขาเหมือนหยาดฝน

สถานการณ์ที่เร่งด่วนนี้ ทำให้ถังฮั่นไม่มีเวลาลังเลอะไรได้อีก เขาหยิบกล่องเข็มทองออกมาจากแหวนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นของสืบทอดเช่นกัน

ถังฮั่นหยิบเข็มทอแล้วก็เริ่มเดินพลังซวนเทียนกุง ทำให้มีลมปราณกระจายออกมาอย่างไม่หยุด เขาหายใจเข้าเฮือกหนึ่งแล้วก็ปล่อยเข็มทองสิบกว่าเล่มปักลงไปบนตัวของชายชราทันที

จากนั้นถังฮั่นก็กวาดฝ่ามือไปมา แล้วก็วางลงไปบนด้ามเข็มเหล่านั้นอย่างอ่อนโยน มีลมปราณอ่อนได้แทรกซึมผ่านเข็มเหล่านั้นเข้าไปในร่างกายของชายชรา

ถังฮั่นยังบิดปลายเข็มทองเบา ๆ ทีละอัน แล้วปล่อยมือ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือปลายเข็มทองเหล่านั้นยังคงสั่นเล็กน้อย

หลังจากทำทั้งหมดนี้ถังฮั่นก็ถอนหายใจยาว แม้ว่าเขาจะได้รับการสืบทอดวิชาโบราณ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฝังเข็มให้กับคนจริงๆ ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่ได้แย่

"คุณเป็นใคร และคุณกำลังทำอะไรที่นี่" ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากข้างหลังของถังฮั่น

ถังฮั่นหันกลับไปก็เห็นชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านยืนอยู่ข้างหลังเขา ด้านหลังเขายังมีชายชราคนหนึ่งที่แต่งตัวชุดคลุมยาวในมือถือกล่องยาไว้ด้วย

"ท่านผู้เฒ่าคนนี้จู่ๆ อาการก็กำเริบ ผมกำลังช่วยเขารักษาอาการอยู่" ถังฮั่นอธิบาย

พ่อบ้านจ้องมองชุดทำงานของถังฮั่นที่มีชื่อของหลี่ซื่อซีเคร็ทพาเลซ สลักไว้ก็โมโหอย่างหนัก ตะคอกใส่ " แกมันก็แค่เด็กส่งของ ยังจะบอกว่ากำลังรักษาอาการเหรอ หลอกผีหรือไง"

" ผมกำลังดูอาการให้ท่านผู้เฒ่าอยู่จริงๆ ..." ถังฮั่นพยายามจะอธิบาย แต่พ่อบ้านกระชากเขาออกมา " ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับนายท่านหยาง นายก็เตรียมตัวเข้าคุกได้เลย"

พ่อบ้านหันกลับไปบอกกับชายชราที่อยู่ข้างหลัง " ท่านซุนช่วยฉันดึงเข็มที่เด็กคนนี้ปักลงบนตัวนายท่านหยางออกหน่อย"

ถังฮั่นจำได้ว่าชายชราคนนี้ก็คือแพทย์แผนจีนชื่อดัง ซุนไป่เหนียน ซึ่งมักพบเห็นในทีวี บ่อยๆ สำหรับถังฮั่นที่เรียนสาขาเวชศาสตร์คลินิกในมหาวิทยาลัยนั้น ชื่อซุนไป่เหนียน นั้นเป็นที่รู้จักกันดีอย่างแน่นอนและเขามักถูกอาจารย์มหาวิทยาลัยกล่าวถึงว่าเป็นเกณฑ์มาตรฐานในด้านการแพทย์แผนจีน

ซุนไป่เหนียนเดินไปตรงหน้าชายชรา ยกมือขึ้นเพื่อดึงเข็มออก แต่เมื่อเขาเห็นปลายเข็มที่สั่นไม่หยุด ก็ยั้งมือไว้กลางอากาศ สีหน้าของเขาก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

" ท่านซุน รีบดึงซิครับ" พ่อบ้านรีบร้อน

ซุนไป่เหนียนดึงมือกลับมา พร้อมพูดด้วยอาการฝืนยิ้ม "ฉันขอโทษ ฉันดึงเข็มเล่มนี้ออกมาไม่ได้"

พ่อบ้านถามต่อ" ท่านซุน ทำไมถึงไม่ได้"

ซุนไป่เหนียนตอบกลับ " แพทย์แผนจีนของเรานั้น การฝังเข็มขั้นสูงต่างก็จะมีเทคนิคการฝังเข็มที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง หากไม่รู้วิถีการฝังเข็มนั้นก็ไม่อาจดึงเข็มออกได้ ถ้าหากการดึงเข็มไม่ถูกต้อง อย่างเบาก็อาจจะมีเลือดออก แต่ถ้าหนักมากก็อาจจะมีอันตรายต่อผู้ป่วยได้"

"ท่านซุน ท่านจะบอกว่าการฝังเข็มครั้งนี้มันเป็นเทคนิคชั้นสูงเหรอ"

" มันไม่เพียงแค่เป็นวิชาชั้นสูงเท่านั้น แต่เหมือนการฝังเข็มที่สืบทอดมาจากอดีตกาลเลย" ซุนไป่เหนียนพูดต่อ

" มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นแค่คนส่งอาหาร เขาน่าจะฝังไปมั่วซั่ว ท่านซุนมองผิดพลาดไปหรือเปล่า"

ถ้าคนที่ตรงกันข้ามไม่ใช่ ซุนไป่เหนียนผู้โด่งดัง พ่อบ้านคงจะดุเขา ถังฮั่นเป็นแค่เด็กส่งอาหาร แล้วเขาจะรู้วิธีใช้พลังชี่ฝังเข็มได้อย่างไร

ในเวลานี้ ชายชราบนโซฟาพูดขึ้น "พ่อบ้าน ไม่ต้องไปถือสาแล้ว ฉันดีขึ้นมากแล้ว ชายหนุ่มคนนี้มีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ถ้าไม่ใช่เพื่อเขา ชีวิตของหยางหงต๋าคงดับไปแล้ว"

หยางหงต๋าเหรอ ที่แท้ชายชราคนนี้ก็คือผู้ก่อตั้งฉางคงกรุ๊ปอันโด่งดังนี่เอง เราเริ่มต้นสร้างฉางคงกรุ๊ปด้วยศูนย์ตั้งแต่อายุสิบกว่า ตอนนี้มีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้าน เป็นคนระดับตำนานของเมืองเจียงหนาน เมื่อก่อนถุงฮั่นได้ยินแค่ชื่อเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอตัวเป็นๆ

พ่อบ้านเห็นว่าสีหน้าของหยางหงต๋านั้นกลับมามีสีแดงชุ่มชื้นและคำพูดของเขาก็มีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ โดยปกติแล้ว ต่อให้หยางหงต๋าจะทานยาเข้าไปแล้วร่างกายก็จะอ่อนแอเป็นเวลานาน อาการไม่เคยฟื้นตัวเร็วเหมือนวันนี้

ในเมื่อหยางหงต๋าพูดอย่างนั้น พ่อบ้านก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ถังฮั่นได้เดินเข้าไปข้างหน้าหยางหงต๋าอีกครั้ง แล้วปัดมือขวาเบาๆ ทำให้เข็มทองบนตัวของเขาลอยออกมาทั้งหมด

ซุนไป่เหนียนเห็นการดึงเข็มที่รวดเร็วและแปลกประหลาดของถังฮั่นก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ไอ้หนุ่ม การฝังเข็มนี้ใช้พลังชี่ (ลมปราณ) หรือเปล่า"

ถังฮั่นตอบกลับ "ท่านซุนพูดถูก มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่"

"เป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่ มันเป็นการดึงเข็มด้วยพลังชี่จริงๆ"

ซุนไป่เหนียนรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นการฝังเข็มด้วยพลังชี่จากชายหนุ่มตรงหน้า ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของการฝังเข็มการแพทย์แผนจีน

พ่อบ้านยังคงมีความกังวลใจเล็กน้อย จึงพูดกับซุนไป่เหนียนว่า " ท่านซุน ขอท่านช่วยตรวจชีพจรให้นายท่านของผมหน่อย ว่าอาการของท่านเป็นยังไงบ้าง"

ซุนไป่เหนียนเองก็อยากรู้ประสิทธิผลของการใช้พลังชี่ฝังเข็มเหมือนกัน จึงเดินไปตรวจชีพจรให้หยางหงต๋า เพียงแวบเดียวสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปมาก พ่อบ้านร้องถามด้วยความร้อนรน " ท่านซุน อาการนายท่านเป็นยังไงบ้าง"

" เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันได้ตรวจชีพจรของน้างหยาง ชีพจรของเขาอ่อนแอ เส้นเลือดอุดตัน และเส้นลมปราณของหัวใจไม่ราบรื่น ไม่คิดว่าตอนนี้เขาจะดีขึ้นมากขนาดนี้ มันเป็นไปได้อย่างไร โรคหัวใจของน้องหยางนั้นมีมาแต่กำเนิด” และยากที่จะรักษา ไม่คาดคิดเลยว่า หลังจากฝังเข็มเพียงครั้งเดียวอาการส่วนใหญ่ก็ดีขึ้น ดูเหมือนว่าการฝังเข็มด้วยพลังชี่นั้นสมคำร่ำลือจริงๆ"

เมื่อพ่อบ้านได้ยินว่าอาการของหยางหงต๋าดีขึ้น ก็รู้สึกสบายใจขึ้น ความสุขก็แสดงออกมาจากสีหน้า สายตาที่มองถังฮั่นก็เปลี่ยนจากความโกรธในตอนแรกกลับกลายเป็นความรู้สึกขอบคุณแทน

ซุนไป่เหนียนพูดกับถังฮั่น "ไอ้หนุ่ม นายชื่อว่าอะไร"

"ผมชื่อถังฮั่นครับ"

นายเรียนรู้ทักษะการฝังเข็มจากใครหรือ"

" มันเป็นวิชาแพทย์ที่ถ่ายทอดจากตระกูล ผมเรียนจากท่านปู่ของผมครับ"

" ขอถามได้ไหมว่า ปูของนายชื่ออะไร"

"ปู่ของผมคือถังหมิงครับ"

“ถังหมิง ราชาแห่งการแพทย์คนปัจจุบัน นี่ ไอ้หนุ่ม นายเป็นคนอำเภอหนานฝูหรือเปล่า"

"ปู่ของผมคือราชาแห่งการแพทย์"

ถังฮั่นไม่กล้าบอกว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นได้รับการสืบทอดมาจากสำนักราชาแห่งการแพทย์ในอดีตกาล เขาทำได้เพียงถือว่าทักษะทางการแพทย์ของเขานั้นเป็นผลงานจากปู่ของเขา ซึ่งเมื่อก่อนนั้นถังหมิงเป็นคนที่มีความชำนาญทางการแพทย์จริง และได้สร้างตำนานราชาแห่งการแพทย์ในขณะนั้นไว้ แต่ว่าทั้งเขาและพ่อของถังฮั่นนั้นต่างก็จากไปก่อนวัยอันควร สิ่งที่ถังฮั่นเรียนรู้มาได้นั้นจึงน้อยนิด

"ไม่น่าแปลกใจ ไม่แปลกใจจริง ที่แท้ก็ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น อาจารย์ชื่อดังก็ต้องผลิตลูกศิษย์ที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ท่านผู้เฒ่าราชาแห่งการแพทย์สุขภาพเป็นยังไงบ้าง เมื่อก่อนผมก็เคยเรียนวิชากับท่านอยู่หลายวัน ถือได้ว่าเป็นลูกศิษย์ของท่านคนหนึ่ง"

"ปู่ของผมเสียชีวิตแล้ว"

"น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ"

ซุนไป่เหนียนถอนหายใจยาว แล้วก็หันไปบอกกับหยางหงต๋าว่า " น้องหยาง ในเมื่อมีหลานของราชาแห่งการแพทย์อยู่ที่นี่ ผมขอลาไปก่อนนะครับ"

ซุนไป่เหนียนได้ปฏิบัติตามกฎของแพทย์แผนจีนโบราณ ในเมื่อมีคนอื่นกำลังทำการรักษาอยู่ ก็ขอลาออกไปด้วยตัวเอง

หลังจากส่งซุนไป่เหนียนแล้ว พ่อบ้านก็โค้งคำนับถังฮั่นอย่างจริงใจ แล้วพูดว่า "น้องถัง เมื่อสักครู่ผมมีตาแต่หามีแววไม่ ขอโทษด้วยจริงๆ"

ถังฮั่นก็รีบคำนับกลับทันที ปฏิกิริยาของพ่อบ้านเป็นเรื่องปกติ เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้คนปกติก็จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ดังนั้นถังฮั่นก็ไม่ได้สนใจมากนัก แต่เขากลับสนใจในความจงรักภักดีและความตรงไปตรงมาของพ่อบ้านมาก

หยางหงต๋ายืนขึ้นและเดินไปรอบ ๆ สองรอบ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกลับมาเป็นปกติ ยิ้มพูด " คิดไม่ถึงจริงๆ สั่งอาหารกลับได้หมอเทพน้อยมา สหายถังฮั่น ตาแก่อย่างผมต้องขอขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้จริงๆ"

ถังฮั่นตอบ "ถ้าท่านหยางเชื่อใจผม ผมจะฝังเข็มให้ท่านสัปดาห์ละครั้งและเสริมด้วยยาจีน ไม่เกินหนึ่งเดือน ผมรับรองว่าโรคของท่านผมรักษาให้หายขาดได้"

"จริงเหรอ โรคของฉันรักษาได้ให้หายขาดได้จริงเหรอ"

👇👇👇
✅ถ้าอยากอ่านเนื้อหาที่สนุกมากกว่านี้ในนิยายเรื่องนี้ ดาวน์โหลด #Funread และค้นหา👉หมอศักดิ์สิทธิ์แห่งนคร👈 รีบมาอ่านเนื้อหาที่สนุกเพิ่มเติมกับผู้อ่าน1.5ล้านคน!

😰She rose to power by seducing and enticing the CEO into bed, and the two often engaged in inappropriate behavior in the office. But she angered a seemingly poor man. When the CEO found out, he was terrified and broke into a cold sweat. He slapped her hard and fired her on the spot. Little did she know that the poor man was actually a powerful magnate.
“This shot is not administered, Grandma will not survive beyond 12 o'clock!"When the words come out, the whole family was shocked.All looked at Michael blankly.
Was he cursing the Grandma to death?
Was he crazy?
"Michael! What nonsense are you talking about here? Do you have the right to speak?" A middle-aged man wearing gold-rimmed glasses took the lead in scolding.
This was the old madam's third son, named Christopher Scarlett. He was one of the vice directors of the Scarlett family's Aprox Group and was responsible for the family's clothing industry.
Although the Scarlett family's industry was not large in Josebatt City, it had a wide range of interests. In addition to real estate, it also managed the catering and clothing business.
However, although Christopher was the deputy director, he had fame but no power. All the power of the Scarlett family was in the hands of the old madam, and the rest of them had only temporary positions.
"Michael, are you cursing grandma? You bastard, are you tired of living?" A young man next to him who looked very similar to Christopher pointed at Michael's nose and cursed.
This man's name was Charlotte, and the young woman next to him was called Mia. They were Christopher's children.
When Charlotte finished speaking, Mia also chuckled, "Michael, I know grandma has never liked you, but that's because you failed our Scarlett family, but no matter what happens, you can't curse grandma to death! "
"Agreed!"
"You also know acupuncture? Why are you pretending to be knowledgeable?"
"Michael, you are so vicious! Grandma treats you very well."
"Isabella, how do you manage your husband? Coming here to curse grandma?"
"Is your family going to rebel?"
The Scarlett family members all criticized, either scolding Michael or reprimanding Isabella.
"I'm sorry, I'm sorry, I'm going to tell Michael to leave," Isabella quickly apologized.
The old madam was no longer happy either. Her face was cold and the smile was gone.
"Isabella, I've always liked you. If your grandfather hadn't insisted on having his way, with this loser's qualification, he dares to have the thought of marrying you?"
"Grandma, I'm sorry, this is my fault. I will teach Michael a lesson. I'm sorry, Grandma," Isabella said with her head lowered.
"But the old madam's condition is very perilous at present, I just..."
"Shut up!"
Michael wanted to say something more, but Isabella suddenly turned around and yelled at him.
Michael was slightly startled.
But Isabella's eyes filled with tears and eyes reddening, staring at him angrily.
The depths of those eyes filled with helplessness and pain.
"You get lost! Get out of here now!"
Isabella pointed to the door and shouted hysterically again.
Michael sighed, shook his head, and walked out of the ward.
The relatives of the Scarlett family either sneered or showed contempt, and were not surprised by the result.
"Isabella, you are too kind!" The Old Madam shook her head, but her tone was a bit mean, "Actually, I have been thinking about your problem these days, girl. It's not that grandma has any prejudice against you but this kind of personality of yours is easy for others to cheat you. After thinking about it for a long time, I think you should let someone else take your financial position. You can work in our sales department. Don't worry, the salary will not be less than what is yours previously. It will be whatever you deserve."
"Grandma, I..." Isabella was shocked and tried to answer hastily.
However, before she could finish her words, the old madam interrupted her again.
"Isabella, I know what you are going to say, and I also know that you will definitely be unhappy, but I have thought about this for a long time. Financial matters are not trivial. You are still young and inexperienced, so I plans to leave it to your Uncle Christopher. You've experienced it yourself, you can't even control a loser, let alone others. Our Scarlett family is going to fight for a big project recently, and we must be strict with our finances. If anything goes wrong at this time because of Michael, it will affect our entire Scarlett family, so Isabella, please let go of it first, and when this project is over, Grandma will let you continue to manage the finances! Be obedient!"
The old madam said lightly, without much expression on her face.
Isabella looked stunned. After a moment, she sighed and whispered, "Okay, grandma."
Only then did she realize that Michael was just an excuse.
The old madam intended to let her hand over the financial aspect.
Isabella could guess that it was Christopher who was fanning the flames beside old madam's ears.
Although Isabella was very capable, and the Scarlett family's corporate finances had never had any problems over the years, the old madam liked to use her relatives rather than talented people. In the eyes of the old madam, Isabella was a married granddaughter, how can she compare with her son?
"Let's handle the handover tomorrow. Isabella, you go back first. The sales department has recently received a few orders. You should quickly get familiar with them, Christopher!"
"Mom, I'm here," Christopher hurriedly stepped forward.
"You are the deputy director and oversee the finances too. Can you handle it?" The Old Madam asked kindly.
"Don't worry, Mom, even if I'm too busy, I still have Charlotte. Charlotte is a bona fide postgraduate student in economics and management. As long as he helps me, you can take care of your health with peace of mind!" Christopher said with a smile.
"Yes, Grandma, just rest assured. I will report to you every week on the company's affairs." Charlotte also stepped forward to express his position.
"Okay, okay, with you here, I will feel at ease." The old madam smiled like a flower.
Everyone in the Scarlett family was full of smiles.
But Isabella was listless.
She worked hard for so long, but all her work was taken over by Christopher's family, which in turn would make anyone feel uncomfortable.
Asshole!
It's all caused by Michael!
Isabella clenched her hands tightly and gritted her teeth, wishing she could tear Michael into pieces.
"Grandma, if that's the case, I'll go back first." Isabella suppressed her anger and whispered.
"Go." The Old Madam raised her hand and waved nonchalantly, but her arm was shaking a little.
Isabella didn't pay attention and turned to leave.
But right at this time.
Poof!
The old Mrs. Scarlett who had just been fine tilted her neck suddenly and rolled off the bed, unconscious on the spot.
"Huh?"
The Scarlett family were all stunned.
Isabella, who had just walked out of the door, was also stunned.
"Mom!"
"Grandmother!!"
"Grandma, what's wrong with you?"
"Joseph! Quickly, Joseph! Look what's wrong with mom!"
"Don't worry, don't worry! Get mom on the bed quickly and pinch her philtrum!"
Joseph also panicked and shouted calmly, then hurriedly held old madam's wrist and took her pulse.
However, after a moment, Joseph's face became increasingly unpleasant.
"Joseph, what's wrong with mom?" Christopher asked hurriedly.
"Mom's pulse is very weak, she is about to die!" Joseph said blankly.
"What?"
The Scarlett family were all dumbfounded.
"Mom was so energetic and looked so good just now. Why is she dying all of a sudden?" Sophia said tremblingly.
"The old madam can't die now. The company is now under her control. If she dies suddenly, wouldn't our entire Aprox Group be in chaos?" Christopher's wife Amelia Zimmer also spoke up.
But having said that, these people truly hoped that the old madam would die soon. After all, once the old madam dies, they would be able to divide the Scarlett family's property.
But Joseph and Christopher were not too happy about it. Christopher had just taken charge of the finances and had a bright future. Joseph had spent so much to win the old madam's favor, how could he accept this situation?
Joseph pinched the needle again and pricked the old madam's temple and Fengchi's acupoint.
However, there was still no effect.
"Joseph, Mom's breathing is getting weaker and weaker. What's going on?" Christopher was anxious.
"Mom's condition is very strange, and the attack happened too suddenly. I can't diagnose her. Go outside and call the nurse. Invite Master Quinn from the hospital! Hurry!"Joseph said with his head full of sweat.
The situation was no longer under his control.
Daniel ran out immediately.
But after a while, he came back with a sad face, "Dad, Joseph, the nurse called, and Master Quinn is not in the hospital! He has gone on a medical visit!"
"What?" Joseph was dumbfounded.
"Joseph, why don't you call other doctors?"
"Even I can't figure out Mom's symptoms, so what's the use of other doctors coming? No one in the whole hospital can treat her except Master Quinn!" Joseph said dejectedly.
"Then is grandma going to..."
"Joseph, think of a solution quickly!"
"Transfer mom to the emergency room immediately! Rescue her first! I'll call the hospital authorities! There must be a solution, don't panic!"
Joseph trying to stay calm.
People nodded and immediately started to rush.
No one expected this sudden change.
Everything happened too fast!
Isabella stared blankly at the panicked Scarlett family, feeling at a loss for a moment.
Suddenly!
She thought of something and hurriedly took out her mobile phone from her bag and dialed the number.
"What's wrong?" Michael's voice sounded on the other end of the phone.
"Grandma is dying!" Isabella said tremblingly.
"I know." Michael's tone seemed calm.
"Did you expect this to happen? Is there anything you can do?"
"Yes, I have."
"Then why don't you come over quickly and save grandma?" Isabella shouted urgently.
However, there was silence on the other side of the phone for two or three seconds, and an indifferent voice sounded.
"I'm sorry, I don't want to!"
Isabella was stunned.
For a moment she thought she had heard wrong.
But rational sense told her no.
Michael actually dared to reject her?
In the past three years, he had been almost absolutely obedient to herself and had never refused her anything. Although he can't do most things, why did he refuse so simply this time?
"What do you mean?" Isabella was shocked and asked in a deep voice.
"What I said literally."
"You want grandma to die?"
"Whether she dies or not has nothing to do with me."
"But she is your grandma after all! Besides, if anything happens to her, with the attitude of Uncle Joseph and Uncle Christopher, will there still be room for us in the Scarlett Family?" Isabella was a little agitated.
She was distressed about this family, but this man stayed out of it.
Michael was silent for a moment, then asked very seriously, "Do you want me to save her?"
"Of course I do."
"Okay, I'll help. But you have to go with me because Uncle Joseph and Uncle Christopher will not allow me to enter the rescue room. You have to convince them!"
"Where are you?"
"The entrance to the emergency room," Michael said.
Isabella was slightly stunned and hurried to the emergency room.
Michael stood there as if he had already expected it.
Looking at Michael's calm look, Isabella felt a surge of fire in her heart.
"Hey!" Isabella's face was cold," Can you really save Grandma?"
Michael took out his phone and checked the time, "There are still three minutes left."
"What three minutes?"
"If you can't let me go in to save grandma within three minutes, then all our relatives and friends will have to go to Scarlett Family for a meal in a few days."
Isabella was slightly startled before she understood what this meant.
To be honest, she didn't quite believe Michael.
They had been married for three years, and although they did not acknowledge their relationship, she knew exactly what kind of man Michael was.
Even Uncle Joseph can't do anything to Grandma, how could this loser do it?
"Forget it, I don't have a choice. I believe you for once!" Isabella gritted her teeth, grabbed Michael's hand, and walked towards the emergency room.
At this moment, several experts from the hospital have arrived.
Traditional Chinese medicine was slow to take effect, so they can only rely on Western medicine for such sudden symptoms.
However, despite efforts to save the situation, nothing could be done and the situation was out of control.
Joseph's face was pale as he walked out of the emergency room weakly.
"Uncle Joseph, how is mom?"
Everyone from the Scarlett Family gathered around.
"All of you get lost!" Joseph yelled irritably.
People were shocked.
Joseph took out his mobile phone and dialed a number.
"Joseph, I understand the situation. I'm already on my way here. You must find a way to stabilize old Mrs. Scarlett no matter what!" A breathless voice sounded on the other side of the phone.
That was the voice of Master Quinn from the Traditional Chinese Medicine Hospital.
Master Quinn was an outstanding figure in Josebatt City's traditional Chinese medicine community. He was not only very experienced but also from a good background. He was once a professor at the Traditional Chinese Medicine Department of Yorniles University. Later, his son was assigned to work in Josebatt City, so he came with him.
"Master Quinn, my mother's symptoms occurred so suddenly that the directors of several departments were unable to detect the illness. The people in the emergency department have tried their best to stabilize her condition, but the effect is very little. I'm afraid my mother won't be able to survive your visit." Joseph cried but no tears.
"The situation is that bad?" Master Quinn was also stunned.
"Old mister, please come here first. I will try my best to hold on. Now you are my only hope."
"You must hold on!" After saying that, he hung up the phone.
Joseph sighed repeatedly and turned around, going back to the emergency room.
At this time, a hand held him.
Joseph was stunned and turned around to find Isabella standing behind him.
"Isabella, what are you doing?" Joseph was in a bad mood and his tone was not very polite.
"Uncle Joseph, Michael said he had a way to save grandma!" Isabella said cautiously.
"Nonsense! Isabella! Are you still fooling around here at this time? Do you want grandma to die?" Joseph was furious.
"Uncle Joseph, I'm not fooling around. Michael might really have a solution." Isabella was anxious.
"Even I can't deal with your grandma's illness. What can a wimp who can't even cook do? Are you saying that I'm not even as good as him?" Joseph laughed angrily and pointed at Isabella's nose. "Isabella, let me tell you, grandma is lying in there with her life or death uncertain. If something happens to her, your family will be the first to get out of the Scarlett Family!"
After saying that, Joseph opened the door and went in.
Everyone in the Scarlett Family next to them stared at Isabella and Michael.
"It's already like this and you are still talking nonsense here!"
"This family is not thoughtful at all."
Sounds of scolding came towards her.
Isabella's face was pale and her body was shaking slightly, but at this moment, she still mustered up the courage to shout, "Uncle Joseph, have you forgotten? Michael said before that something would happen to Grandma! What he said was on point! Isn't it?”
Just as the words fell to the ground, Joseph's steps were startled.
The scolding all around also stopped abruptly.
That's it!
Only then did they remember Michael's so-called 'cursing' to the old Mrs. Scarlett.
Wasn't this confirmed?
Was it a coincidence?
But wasn't this too much of a coincidence?
Joseph's face flashed with red and white.
"I said before that you missed one injection, but you didn't believe it. But now, this one missed injection is taking Grandma's life. Grandma's situation is very urgent. If you don't let me in, then Grandma is really hopeless." Michael said very appropriately.
"You loser! What are you talking about? Are you blaming me? You're a nobody!" Joseph was annoyed and wanted to rush to teach Michael a lesson, but was stopped by Christopher.
"Brother Joseph, don't be impulsive!" Christopher hurriedly advised, "Mom's condition is very bad now, and she may die at any time. Since you are helpless, why not let this guy try."
"Are you crazy? Believing this idiot?" Joseph glared at Christopher.
Christopher smiled secretly and whispered, "Brother Joseph, if Mom dies, all you have done will be in vain, and the company's finances may not even be in my hands. I think this is something that neither you nor I want to see. Since we can't do anything about it, just let him try. Besides, if he goes, won't you not have to take the blame for my mother's accident?”
Joseph immediately understood what Christopher said and frowned.
"You mean to put all the responsibility on Michael?"
"If something happens to your mother and the news spreads, everyone in Josebatt City will know that you nursed your mother to death. This will be a huge blow to your reputation. Brother David may also use this topic to take advantage of it. Now that someone is taking the blame for you, why not?"
When Joseph heard this, his expression became serious. After thinking for a moment, he hummed to himself, "What does it mean taking the blame? Mom's accident has nothing to do with me."
Christopher smiled and said nothing.
"Michael, go in!" Joseph coughed, turned around, and said coldly.
"Dad, you really let this waste go in?" Daniel's eyes widened.
"I am the doctor or you are the doctor? I have the final say here!" Joseph scolded.
Daniel shrank his neck, and the Scarlett family fell silent.
"Go in!" Joseph said to Michael.
"Uncle Joseph, I am willing to take action for Isabella's sake. I hope you understand this."
Michael lightly said and walked inside without looking back.
Joseph's eyes showed annoyance, and the Scarlett family even cursed loudly.
Isabella was extremely awkward.
After entering the emergency room, Michael walked non-stop toward the rescue station.
"Who are you?"
"What are you doing? Why don't you even the scrubs?"
The doctors surrounding the old madam asked.
Michael ignored him and pushed away the people at the rescue table. He stretched his hand and pressed the acupuncture points on the old madam's body.
No need for a scalpel or a needle, just two fingers?
What is this person doing?
People around were confused.
"What happened? Who let him in?"
"Nurse, get him out quickly!"
"So reckless."
A doctor wearing glasses jumped up in anger and wanted to drag Michael away.
There was some chaos at the scene.
Joseph walked in and hurried up to explain.
But at this time.
Beep!
A sharp sound sounded.
Everyone was stunned for a moment, and when they looked around, they realized that the actual image on the ECG monitor was already a straight line.
"The patient has no vital signs!" a young doctor said hoarsely.
"Time is too tight."
"Dr. Joseph, my condolences."
The other doctors and nurses took off their hats and sighed.
"Asshole!"
Joseph rushed up, grabbed Michael's collar, and roared angrily, "You killed my mother, please give back my mother's life!"

Following my mother's last words, I disguised myself as a useless person and became a Matrilocal son-in-law to someone else, for a period of three years. Now, the three-year time has come to an end...
"But...Mom, you don't know that you are wrong, very wrong. In my eyes, the Leach Family is just a bunch of completely useless people! Why should I be afraid of them?"
“This shot is not administered, Grandma will not survive beyond 12 o'clock!"When the words come out, the whole family was shocked.All looked at Michael blankly.
Was he cursing the Grandma to death?
Was he crazy?
"Michael! What nonsense are you talking about here? Do you have the right to speak?" A middle-aged man wearing gold-rimmed glasses took the lead in scolding.
This was the old madam's third son, named Christopher Scarlett. He was one of the vice directors of the Scarlett family's Aprox Group and was responsible for the family's clothing industry.
Although the Scarlett family's industry was not large in Josebatt City, it had a wide range of interests. In addition to real estate, it also managed the catering and clothing business.
However, although Christopher was the deputy director, he had fame but no power. All the power of the Scarlett family was in the hands of the old madam, and the rest of them had only temporary positions.
"Michael, are you cursing grandma? You bastard, are you tired of living?" A young man next to him who looked very similar to Christopher pointed at Michael's nose and cursed.
This man's name was Charlotte, and the young woman next to him was called Mia. They were Christopher's children.
When Charlotte finished speaking, Mia also chuckled, "Michael, I know grandma has never liked you, but that's because you failed our Scarlett family, but no matter what happens, you can't curse grandma to death! "
"Agreed!"
"You also know acupuncture? Why are you pretending to be knowledgeable?"
"Michael, you are so vicious! Grandma treats you very well."
"Isabella, how do you manage your husband? Coming here to curse grandma?"
"Is your family going to rebel?"
The Scarlett family members all criticized, either scolding Michael or reprimanding Isabella.
"I'm sorry, I'm sorry, I'm going to tell Michael to leave," Isabella quickly apologized.
The old madam was no longer happy either. Her face was cold and the smile was gone.
"Isabella, I've always liked you. If your grandfather hadn't insisted on having his way, with this loser's qualification, he dares to have the thought of marrying you?"
"Grandma, I'm sorry, this is my fault. I will teach Michael a lesson. I'm sorry, Grandma," Isabella said with her head lowered.
"But the old madam's condition is very perilous at present, I just..."
"Shut up!"
Michael wanted to say something more, but Isabella suddenly turned around and yelled at him.
Michael was slightly startled.
But Isabella's eyes filled with tears and eyes reddening, staring at him angrily.
The depths of those eyes filled with helplessness and pain.
"You get lost! Get out of here now!"
Isabella pointed to the door and shouted hysterically again.
Michael sighed, shook his head, and walked out of the ward.
The relatives of the Scarlett family either sneered or showed contempt, and were not surprised by the result.
"Isabella, you are too kind!" The Old Madam shook her head, but her tone was a bit mean, "Actually, I have been thinking about your problem these days, girl. It's not that grandma has any prejudice against you but this kind of personality of yours is easy for others to cheat you. After thinking about it for a long time, I think you should let someone else take your financial position. You can work in our sales department. Don't worry, the salary will not be less than what is yours previously. It will be whatever you deserve."
"Grandma, I..." Isabella was shocked and tried to answer hastily.
However, before she could finish her words, the old madam interrupted her again.
"Isabella, I know what you are going to say, and I also know that you will definitely be unhappy, but I have thought about this for a long time. Financial matters are not trivial. You are still young and inexperienced, so I plans to leave it to your Uncle Christopher. You've experienced it yourself, you can't even control a loser, let alone others. Our Scarlett family is going to fight for a big project recently, and we must be strict with our finances. If anything goes wrong at this time because of Michael, it will affect our entire Scarlett family, so Isabella, please let go of it first, and when this project is over, Grandma will let you continue to manage the finances! Be obedient!"
The old madam said lightly, without much expression on her face.
Isabella looked stunned. After a moment, she sighed and whispered, "Okay, grandma."
Only then did she realize that Michael was just an excuse.
The old madam intended to let her hand over the financial aspect.
Isabella could guess that it was Christopher who was fanning the flames beside old madam's ears.
Although Isabella was very capable, and the Scarlett family's corporate finances had never had any problems over the years, the old madam liked to use her relatives rather than talented people. In the eyes of the old madam, Isabella was a married granddaughter, how can she compare with her son?
"Let's handle the handover tomorrow. Isabella, you go back first. The sales department has recently received a few orders. You should quickly get familiar with them, Christopher!"
"Mom, I'm here," Christopher hurriedly stepped forward.
"You are the deputy director and oversee the finances too. Can you handle it?" The Old Madam asked kindly.
"Don't worry, Mom, even if I'm too busy, I still have Charlotte. Charlotte is a bona fide postgraduate student in economics and management. As long as he helps me, you can take care of your health with peace of mind!" Christopher said with a smile.
"Yes, Grandma, just rest assured. I will report to you every week on the company's affairs." Charlotte also stepped forward to express his position.
"Okay, okay, with you here, I will feel at ease." The old madam smiled like a flower.
Everyone in the Scarlett family was full of smiles.
But Isabella was listless.
She worked hard for so long, but all her work was taken over by Christopher's family, which in turn would make anyone feel uncomfortable.
Asshole!
It's all caused by Michael!
Isabella clenched her hands tightly and gritted her teeth, wishing she could tear Michael into pieces.
"Grandma, if that's the case, I'll go back first." Isabella suppressed her anger and whispered.
"Go." The Old Madam raised her hand and waved nonchalantly, but her arm was shaking a little.
Isabella didn't pay attention and turned to leave.
But right at this time.
Poof!
The old Mrs. Scarlett who had just been fine tilted her neck suddenly and rolled off the bed, unconscious on the spot.
"Huh?"
The Scarlett family were all stunned.
Isabella, who had just walked out of the door, was also stunned.
"Mom!"
"Grandmother!!"
"Grandma, what's wrong with you?"
"Joseph! Quickly, Joseph! Look what's wrong with mom!"
"Don't worry, don't worry! Get mom on the bed quickly and pinch her philtrum!"
Joseph also panicked and shouted calmly, then hurriedly held old madam's wrist and took her pulse.
However, after a moment, Joseph's face became increasingly unpleasant.
"Joseph, what's wrong with mom?" Christopher asked hurriedly.
"Mom's pulse is very weak, she is about to die!" Joseph said blankly.
"What?"
The Scarlett family were all dumbfounded.
"Mom was so energetic and looked so good just now. Why is she dying all of a sudden?" Sophia said tremblingly.
"The old madam can't die now. The company is now under her control. If she dies suddenly, wouldn't our entire Aprox Group be in chaos?" Christopher's wife Amelia Zimmer also spoke up.
But having said that, these people truly hoped that the old madam would die soon. After all, once the old madam dies, they would be able to divide the Scarlett family's property.
But Joseph and Christopher were not too happy about it. Christopher had just taken charge of the finances and had a bright future. Joseph had spent so much to win the old madam's favor, how could he accept this situation?
Joseph pinched the needle again and pricked the old madam's temple and Fengchi's acupoint.
However, there was still no effect.
"Joseph, Mom's breathing is getting weaker and weaker. What's going on?" Christopher was anxious.
"Mom's condition is very strange, and the attack happened too suddenly. I can't diagnose her. Go outside and call the nurse. Invite Master Quinn from the hospital! Hurry!"Joseph said with his head full of sweat.
The situation was no longer under his control.
Daniel ran out immediately.
But after a while, he came back with a sad face, "Dad, Joseph, the nurse called, and Master Quinn is not in the hospital! He has gone on a medical visit!"
"What?" Joseph was dumbfounded.
"Joseph, why don't you call other doctors?"
"Even I can't figure out Mom's symptoms, so what's the use of other doctors coming? No one in the whole hospital can treat her except Master Quinn!" Joseph said dejectedly.
"Then is grandma going to..."
"Joseph, think of a solution quickly!"
"Transfer mom to the emergency room immediately! Rescue her first! I'll call the hospital authorities! There must be a solution, don't panic!"
Joseph trying to stay calm.
People nodded and immediately started to rush.
No one expected this sudden change.
Everything happened too fast!
Isabella stared blankly at the panicked Scarlett family, feeling at a loss for a moment.
Suddenly!
She thought of something and hurriedly took out her mobile phone from her bag and dialed the number.
"What's wrong?" Michael's voice sounded on the other end of the phone.
"Grandma is dying!" Isabella said tremblingly.
"I know." Michael's tone seemed calm.
"Did you expect this to happen? Is there anything you can do?"
"Yes, I have."
"Then why don't you come over quickly and save grandma?" Isabella shouted urgently.
However, there was silence on the other side of the phone for two or three seconds, and an indifferent voice sounded.
"I'm sorry, I don't want to!"
Isabella was stunned.
For a moment she thought she had heard wrong.
But rational sense told her no.
Michael actually dared to reject her?
In the past three years, he had been almost absolutely obedient to herself and had never refused her anything. Although he can't do most things, why did he refuse so simply this time?
"What do you mean?" Isabella was shocked and asked in a deep voice.
"What I said literally."
"You want grandma to die?"
"Whether she dies or not has nothing to do with me."
"But she is your grandma after all! Besides, if anything happens to her, with the attitude of Uncle Joseph and Uncle Christopher, will there still be room for us in the Scarlett Family?" Isabella was a little agitated.
She was distressed about this family, but this man stayed out of it.
Michael was silent for a moment, then asked very seriously, "Do you want me to save her?"
"Of course I do."
"Okay, I'll help. But you have to go with me because Uncle Joseph and Uncle Christopher will not allow me to enter the rescue room. You have to convince them!"
"Where are you?"
"The entrance to the emergency room," Michael said.
Isabella was slightly stunned and hurried to the emergency room.
Michael stood there as if he had already expected it.
Looking at Michael's calm look, Isabella felt a surge of fire in her heart.
"Hey!" Isabella's face was cold," Can you really save Grandma?"
Michael took out his phone and checked the time, "There are still three minutes left."
"What three minutes?"
"If you can't let me go in to save grandma within three minutes, then all our relatives and friends will have to go to Scarlett Family for a meal in a few days."
Isabella was slightly startled before she understood what this meant.
To be honest, she didn't quite believe Michael.
They had been married for three years, and although they did not acknowledge their relationship, she knew exactly what kind of man Michael was.
Even Uncle Joseph can't do anything to Grandma, how could this loser do it?
"Forget it, I don't have a choice. I believe you for once!" Isabella gritted her teeth, grabbed Michael's hand, and walked towards the emergency room.
At this moment, several experts from the hospital have arrived.
Traditional Chinese medicine was slow to take effect, so they can only rely on Western medicine for such sudden symptoms.
However, despite efforts to save the situation, nothing could be done and the situation was out of control.
Joseph's face was pale as he walked out of the emergency room weakly.
"Uncle Joseph, how is mom?"
Everyone from the Scarlett Family gathered around.
"All of you get lost!" Joseph yelled irritably.
People were shocked.
Joseph took out his mobile phone and dialed a number.
"Joseph, I understand the situation. I'm already on my way here. You must find a way to stabilize old Mrs. Scarlett no matter what!" A breathless voice sounded on the other side of the phone.
That was the voice of Master Quinn from the Traditional Chinese Medicine Hospital.
Master Quinn was an outstanding figure in Josebatt City's traditional Chinese medicine community. He was not only very experienced but also from a good background. He was once a professor at the Traditional Chinese Medicine Department of Yorniles University. Later, his son was assigned to work in Josebatt City, so he came with him.
"Master Quinn, my mother's symptoms occurred so suddenly that the directors of several departments were unable to detect the illness. The people in the emergency department have tried their best to stabilize her condition, but the effect is very little. I'm afraid my mother won't be able to survive your visit." Joseph cried but no tears.
"The situation is that bad?" Master Quinn was also stunned.
"Old mister, please come here first. I will try my best to hold on. Now you are my only hope."
"You must hold on!" After saying that, he hung up the phone.
Joseph sighed repeatedly and turned around, going back to the emergency room.
At this time, a hand held him.
Joseph was stunned and turned around to find Isabella standing behind him.
"Isabella, what are you doing?" Joseph was in a bad mood and his tone was not very polite.
"Uncle Joseph, Michael said he had a way to save grandma!" Isabella said cautiously.
"Nonsense! Isabella! Are you still fooling around here at this time? Do you want grandma to die?" Joseph was furious.
"Uncle Joseph, I'm not fooling around. Michael might really have a solution." Isabella was anxious.
"Even I can't deal with your grandma's illness. What can a wimp who can't even cook do? Are you saying that I'm not even as good as him?" Joseph laughed angrily and pointed at Isabella's nose. "Isabella, let me tell you, grandma is lying in there with her life or death uncertain. If something happens to her, your family will be the first to get out of the Scarlett Family!"
After saying that, Joseph opened the door and went in.
Everyone in the Scarlett Family next to them stared at Isabella and Michael.
"It's already like this and you are still talking nonsense here!"
"This family is not thoughtful at all."
Sounds of scolding came towards her.
Isabella's face was pale and her body was shaking slightly, but at this moment, she still mustered up the courage to shout, "Uncle Joseph, have you forgotten? Michael said before that something would happen to Grandma! What he said was on point! Isn't it?”
Just as the words fell to the ground, Joseph's steps were startled.
The scolding all around also stopped abruptly.
That's it!
Only then did they remember Michael's so-called 'cursing' to the old Mrs. Scarlett.
Wasn't this confirmed?
Was it a coincidence?
But wasn't this too much of a coincidence?
Joseph's face flashed with red and white.
"I said before that you missed one injection, but you didn't believe it. But now, this one missed injection is taking Grandma's life. Grandma's situation is very urgent. If you don't let me in, then Grandma is really hopeless." Michael said very appropriately.
"You loser! What are you talking about? Are you blaming me? You're a nobody!" Joseph was annoyed and wanted to rush to teach Michael a lesson, but was stopped by Christopher.
"Brother Joseph, don't be impulsive!" Christopher hurriedly advised, "Mom's condition is very bad now, and she may die at any time. Since you are helpless, why not let this guy try."
"Are you crazy? Believing this idiot?" Joseph glared at Christopher.
Christopher smiled secretly and whispered, "Brother Joseph, if Mom dies, all you have done will be in vain, and the company's finances may not even be in my hands. I think this is something that neither you nor I want to see. Since we can't do anything about it, just let him try. Besides, if he goes, won't you not have to take the blame for my mother's accident?”
Joseph immediately understood what Christopher said and frowned.
"You mean to put all the responsibility on Michael?"
"If something happens to your mother and the news spreads, everyone in Josebatt City will know that you nursed your mother to death. This will be a huge blow to your reputation. Brother David may also use this topic to take advantage of it. Now that someone is taking the blame for you, why not?"
When Joseph heard this, his expression became serious. After thinking for a moment, he hummed to himself, "What does it mean taking the blame? Mom's accident has nothing to do with me."
Christopher smiled and said nothing.
"Michael, go in!" Joseph coughed, turned around, and said coldly.
"Dad, you really let this waste go in?" Daniel's eyes widened.
"I am the doctor or you are the doctor? I have the final say here!" Joseph scolded.
Daniel shrank his neck, and the Scarlett family fell silent.
"Go in!" Joseph said to Michael.
"Uncle Joseph, I am willing to take action for Isabella's sake. I hope you understand this."
Michael lightly said and walked inside without looking back.
Joseph's eyes showed annoyance, and the Scarlett family even cursed loudly.
Isabella was extremely awkward.
After entering the emergency room, Michael walked non-stop toward the rescue station.
"Who are you?"
"What are you doing? Why don't you even the scrubs?"
The doctors surrounding the old madam asked.
Michael ignored him and pushed away the people at the rescue table. He stretched his hand and pressed the acupuncture points on the old madam's body.
No need for a scalpel or a needle, just two fingers?
What is this person doing?
People around were confused.
"What happened? Who let him in?"
"Nurse, get him out quickly!"
"So reckless."
A doctor wearing glasses jumped up in anger and wanted to drag Michael away.
There was some chaos at the scene.
Joseph walked in and hurried up to explain.
But at this time.
Beep!
A sharp sound sounded.
Everyone was stunned for a moment, and when they looked around, they realized that the actual image on the ECG monitor was already a straight line.
"The patient has no vital signs!" a young doctor said hoarsely.
"Time is too tight."
"Dr. Joseph, my condolences."
The other doctors and nurses took off their hats and sighed.
"Asshole!"
Joseph rushed up, grabbed Michael's collar, and roared angrily, "You killed my mother, please give back my mother's life!"

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

บทที่ 1 คุณหมอเทวดาในคุก
คุกหลงหู รถเบนซ์เอสคลาสคันหนึ่งกับรถแลนด์โรเวอร์สองคันขับตามกันเข้ามาในประตูใหญ่ ผู้บัญชาการเรือนจำกับหัวหน้าหลักสองสามคนล้วนยืนตรงรออยู่ตรงหน้าตึกสำนักงานด้วยความนอบน้อม

เมื่อรถจอดลง ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ลงมาจากรถแลนด์โรเวอร์ และเดินมาเปิดประตูรถเบนซ์ ต่อมาชายวัยกลางคนที่มีสีหน้าป่วยคนหนึ่งก็เดินลงมาจากรถอย่างช้า ๆ ภายใต้การประคองของเขา

ชายวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าปี ท่าทางดูมีอำนาจมาก ๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะป่วยเป็นโรคบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาบ่อย ๆ ความเจ็บปวดนี้รุนแรงจนทำให้เขาไม่มีทางยอมรับโดยที่หน้าไม่เปลี่ยนสีได้ และเกิดความรู้สึกเบื่อโลกขึ้นมาพักหนึ่ง

"นายพลฉู่!" ผู้บัญชาการเรือนจำตัวสั่นเทิ้ม และแสดงความเคารพชายวัยกลางคน

คนที่มาก็คือนายพลสามดาวในเขตสงครามประเทศเหยียนหลง ชื่อว่าฉู่เทียนอิง เขามีตำแหน่งที่สูงมาก ๆ ทางการทหาร และมียศทหารเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย อนาคตไกลไม่มีที่สิ้นสุด

ฉู่เทียนอิงโบกมือเบา ๆ "ไม่ต้องมากพิธี ผู้บัญชาการหลี่ ลำบากคุณแล้ว คุณหมอเทวดาอู๋คนนั้นอยู่ที่ไหน?"

ผู้บัญชาการหลี่ชื่อว่าหลี่เซิ่งกั๋ว เป็นผู้บัญชาการเรือนจำหลงหู และเมื่อเขาได้ยิน เขาก็รีบก้มตัวลงทันที "อู๋เป่ยรออยู่ในห้องโถงใหญ่แล้ว เชิญท่านนายพล!"

เขานำทางอยู่ด้านหน้า และคนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้าไปในตึกสำนักงานด้วยความเอิกเกริก ส่วนในห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่งก็มีชายหนุ่มที่สวมชุดนักโทษนั่งอยู่คนหนึ่ง อายุยี่สิบเอ็ดยี่สิบสองปี หน้าตาไม่ได้น่ากลัว เขากำลังคาบบุหรี่อยู่ในปากและหรี่ตา ราวกับกำลังมองคนที่เดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่กลุ่มนี้

เขาชื่อว่าอู๋เป่ย หรือก็คือ "คุณหมอเทวดาอู๋" ในคำพูดของหลี่เซิ่งกั๋ว

"ดับบุหรี่ซะ ท่านนายพลไม่สามารถได้กลิ่นบุหรี่ได้" การ์ดที่มีรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งพูดด้วยความเย็นชา

อู๋เป่ยไม่ได้สนใจอีกฝ่าย แต่กลับถามว่า "ใครคือผู้ป่วย?"

ฉู่เทียนอิงจึงมองชายหนุ่มคนนี้ด้วยความประหลาดใจ เขาก็คือคุณหมอเทวดาอู๋คนนั้น แต่ทำไมเขาถึงเด็กขนาดนี้? ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเล็กน้อย และพูดว่า "คุณหมอเทวดาอู๋ ฉันเอง"

หลังจากพูดประโยคนี้จบ ก็ดูเหมือนว่าเขาจะสำลักกลิ่นบุหรี่ ดังนั้นเขาจึงไอออกมาสองสามครั้ง เพราะหลังจากที่เขามีอาการปวดหัว เขาก็ไม่สามารถได้กลิ่นบุหรี่ได้

หลี่เซิ่งกั๋วจึงแสดงสีหน้าตกใจออกมา และพูดทันทีว่า "อู๋เป่ยดับบุหรี่ซะ ไม่เห็นเหรอไงว่านายพลฉู่ไอแล้ว?"

อู๋เป่ยพ่นควันออกมาวงหนึ่ง และพูดอย่างเฉยเมยว่า "ไม่เป็นไร ให้เขาไออีกสักสองสามครั้ง"

การ์ดคนนั้นจึงโมโหขึ้นมา และยื่นมือเข้ามาแย่งบุหรี่ในปากของอู๋เป่ย แต่เขาเพิ่งจะยื่นมือออกมาได้ครึ่งหนึ่ง อู๋เป่ยก็ยื่นมือออกไปปัดครั้งหนึ่ง ต่อมาการ์ดคนนั้นก็รู้สึกชาไปทั้งแขนขวาราวกับถูกไฟช็อต และยกแขนไม่ขึ้นอยู่นานมาก

เขาจึงตกตะลึง และหดตัวกลับไป จ้องอู๋เป่ยด้วยความระแวดระวังเป็นอย่างยิ่ง และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด "เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ!"

"จัดการ!"

เสียงพูดยังไม่ทันเงียบ อย่างน้อยก็มีห้าคนหันปืนมาทางอู๋เป่ยแล้ว เพราะในฐานะที่พวกเขาเป็นการ์ด ดังนั้นความปลอดภัยของท่านนายพลจึงสำคัญที่สุด

แต่อู๋เป่ยกลับพูดอย่างเหนื่อยหน่าย "พวกคุณปฏิบัติแบบนี้กับคุณหมอเหรอ?"

ฉู่เทียนอิงจึงยกมือขึ้นมา และพูดว่า "เก็บปืนซะ"

ทุกคนจึงเก็บปืน ส่วนฉู่เทียนอิงก็แสดงสีหน้าเสียใจออกมา "คุณหมอเทวดาอู๋ ทำให้คุณตกใจแล้ว ไม่ทราบว่าคุณสามารถตรวจโรคให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

"ได้แน่นอน" อู๋เป่ยยิ้มออกมา "รักษาโรคเพื่อช่วยชีวิตคนเป็นหน้าที่ของคุณหมอ นอกจากนี้โรคของคุณก็รักษาได้ไม่ยาก"

ต่อมาด้านหลังฉู่เทียนอิงก็มีชายหนุ่มที่หล่อเหลาและสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นมา ดวงตาวาววับ และเขาก็ถามว่า "คุณหมอเทวดาคนนี้ คุณคงไม่ใช่นักต้มตุ๋นหรอกใช่ไหม? คุณยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของผมป่วยเป็นอะไร คุณก็พูดแล้วเหรอว่าสามารถรักษาให้หายได้?"

อู๋เป่ยจึงมองคนที่พูดครั้งหนึ่ง และพูดด้วยความเฉยเมยว่า "ใครบอกว่าผมไม่รู้?"

ชายหนุ่มคนนั้นเป็นลูกชายของฉู่เทียนอิง ชื่อว่าฉู่เสี่ยวตง ซึ่งเขาตกตะลึงขึ้นมาครู่หนึ่ง "คุณรู้เหรอ?"

อู๋เป่ยไม่สนใจเขา แต่กลับถามฉู่เทียนอิงว่า "คุณป่วยหัวบ่อย ๆ และเมื่อปวดขึ้นมาแล้วก็เจ็บเจียนตาย ถึงขนาดที่ต้องบรรเทาด้วยกดและฝังเข็มใช่หรือไม่? ส่วนช่วงเวลาที่ปวดหัวรุนแรงที่สุด ปกติแล้วจะเป็นตอนตีสองถึงตีตาม และตีห้าถึงหกโมงเช้า ซึ่งอาการปวดหัวรุนแรงทำให้คุณภาพการนอนของคุณแย่มาก และภูมิคุ้มกันต่ำลง ดังนั้นช่วงนี้คุณจึงเป็นหวัดบ่อย ๆ นอกจากนี้ยังเป็นปอดบวมและกระเพาะอาหารอักเสบอีกด้วย ผมพูดถูกหรือเปล่า?"

เมื่อคำพูดนี้ถูกพูดออกมา ฉู่เทียนอิงก็ตัวสั่นเทิ้ม และเขาก็อดที่จะพูดออกมาไม่ได้ว่า "คุณอู๋เป็นคุณหมอเทวดาจริง ๆ คุณพูดถูกทั้งหมด!"

ฉู่เสี่ยวตงจึงตกตะลึงขึ้นมา เขาพูดถูกทั้งหมดได้ยังไง?

อู๋เป่ยจึงพูดต่อว่า "ดังนั้นโรคของคุณ ผมจึงสามารถรักษาได้! แต่ก่อนที่จะรักษา ผมต้องคุยกับผู้บัญชาการหลี่ก่อน"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาทันที เพราะเขารู้ว่าอู๋เป่ยต้องการลดโทษอีกแล้ว สองปีก่อนตอนที่เพิ่งเข้าคุก อู๋เป่ยต้องโทษจำคุกเจ็ดปี ต่อมาเขาได้รับการลดโทษสองครั้ง ดังนั้นจึงลดเหลือสามปี แต่ในตอนนี้อีกฝ่ายอยากให้เขาลดโทษอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกลำบากใจมาก ๆ!

อู๋เป่ยจึงยิ้มหยันออกมา "ผู้บัญชาการหลี่ คุณทำหน้านิ่วคิ้วขมวดหมายความว่ายังไง? หรือคุณรู้ว่าผมอยากจะพูดอะไร?"

ผู้บัญชาการหลี่รู้สึกอยากจะร้องไห้ ดังนั้นเขาจึงโน้มเข้าไปใกล้ ๆ และพูดออกมาด้วยความนอบน้อมว่า "น้องอู๋ ไม่สามารถลดได้แล้วจริง ๆ! เบื้องบนมีกฎเกณฑ์ว่า ระยะเวลาของการลดโทษสองครั้ง อย่างน้อยต้องห่างกันหนึ่งปี แต่ในตอนนี้เพิ่งห่างจากการลดโทษครั้งก่อนของนายแค่สามเดือนเอง"

อู๋เป่ยจึงยิ้มหยัน "เหลวไหล! ในมือของคุณกุมรายชื่อสิทธิพิเศษอยู่สองชื่อไม่ใช่เหรอ?"

ผู้บัญชาการหลี่จึงแสดงสีหน้าไม่น่ามองออกมาครู่หนึ่ง เพราะรายชื่อสิทธิพิเศษนั้นล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง และหมายถึงนักโทษที่แสดงออกและปรับปรุงตัวดีที่สุด ซึ่งถ้าคนแบบนี้ต้องโทษไม่ถึงสองปี ก็สามารถปล่อยตัวไปก่อนได้ แต่เรื่องที่อู๋เป่ยอยากให้เขาใช้รายชื่อสิทธิพิเศษนั้น แน่นอนว่าเขาไม่ยอม ต้องเข้าใจก่อนว่ามีคนไม่รู้ตั้งเท่าไหร่กำลังเข้าแถวเฝ้ารายชื่อสิทธิพิเศษนี้อยู่

และเมื่อเห็นสีหน้าของหลี่เซิ่งกั๋ว อู๋เป่ยก็หลับตาลง และพูดด้วยความเฉยเมยว่า "ผมง่วงแล้ว อยากพักผ่อน ส่งผมกลับห้องขังเถอะ"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงร้อนใจขึ้นมาแล้ว และเขาก็รีบพูดทันทีว่า "อู๋เป่ย นายว่าแบบนี้ล่ะเป็นไง ฉันจะหาเพื่อนมาประกันตัวนาย?"

อู๋เป่ยจึงหลุบตาลง "ผมต้องการแค่ลดโทษ! และต้องออกไปภายในสามวันอีกด้วย!"

อู๋เป่ยมีเหตุผลที่อยากจะออกไป เพราะว่าเมื่อเช้าเขาคุยโทรศัพท์กับที่บ้าน และน้องสาวก็บอกว่าแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาล ดังนั้นเขาจึงร้อนใจดั่งไฟลน และอยากจะรีบกลับไปบ้านทันที

แต่เมื่อได้ยิน หลี่เซิ่งกั๋วก็ร้อนใจขึ้นมา เพราะเขายังคิดอยู่เลยว่าอู๋เป่ยจะยอมต่อรอง แต่จู่ ๆ ฉู่เสี่ยวตงก็ลุกขึ้นมา และพูดว่า "คุณหมอเทวดาอู๋ ขอเพียงคุณสามารถรักษาคุณพ่อของผมให้หายได้ ผมรับรองว่าคุณจะสามารถออกจากคุกได้ภายในวันนี้!"

เขาพูดรับรองกับอู๋เป่ยโดยตรง หลังจากนั้นก็มองไปยังหลี่เซิ่งกั๋ว "ผู้บัญชาการหลี่ ผมรู้คุณค่าของรายชื่อสิทธิพิเศษนี้ดี แต่ผมก็ยังอยากจะให้คุณผ่อนผันหน่อย แล้วผมจะใช้เครือข่ายความสัมพันธ์ของตระกูลฉู่มอบรายชื่อสิทธิพิเศษอีกสองชื่อให้กับคุกของพวกคุณในปีหน้า"

และเมื่อได้ยินว่ามีคนยอมจ่ายเงินเพื่อสิ่งนี้ และยังได้รับรายชื่อเพิ่มมากอีกหนึ่งชื่ออีกด้วย หลี่เซิ่งกั๋วก็ดีใจขึ้นมาทันที ดังนั้นเขาจึงพูดว่า "ไม่มีปัญหา ฉันจะให้คนไปดำเนินการเดี๋ยวนี้!"

หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะให้อู๋เป่ย "น้องอู๋ ในที่สุดนายก็สามารถออกไปได้แล้ว อย่าลืมกลับมาเยี่ยมฉันบ่อย ๆ ล่ะ"

"เยี่ยมบ้าอะไร!" อู๋เป่ยด่าออกมาด้วยความโมโห สถานที่แย่ ๆ นี้ เขาไม่อยากจะกลับมาอีกแล้ว

และในเวลานี้เขาก็ลุกขึ้นมา กวักมือให้ฉู่เทียนอิงนั่งลง หลังจากนั้นเขาก็หยิบเข็มทองชุดหนึ่งออกมา และเริ่มฝังเข็มรักษา ส่วนสิ่งที่เขาแสดงออกมาเรียกว่าเข็มเทพยกระดับลิ่วหยัง ซึ่งใช้สำหรับรักษาอาการปวดเส้นประสาทบริเวณหัวโดยเฉพาะ และบนโลกใบนี้ก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถใช้วิธีการฝังเข็มนี้ได้!

และหลังจากนั้นไม่นาน บนหัวของฉู่เทียนอิงก็เต็มไปด้วยเข็มทอง ขณะเดียวกันอาการปวดหัวของเขาก็หายไป และจิตใจของเขาก็ผ่อนคลายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

และเมื่อเห็นสีหน้าของคุณพ่อ ฉู่เสี่ยวตงก็รู้สึกนับถือจากใจจริง "คุณอู๋ เมื่อกี้ผมเสียมารยาทแล้ว วิชาแพทย์ของคุณหายากมากจริง ๆ!"

แต่อู๋เป่ยกลับพูดอย่างเฉยเมยว่า "การตอบสนองของคุณไม่เลว เพราะการรักษาโรคจำเป็นต้องรอบคอบจริง ๆ"

และหลังจากปักเข็มเสร็จ เขาก็เขียนใบสั่งยาให้กับฉู่เสี่ยวตง "ทุกวันเวลาปวดหัวก็ต้มกิน กินทุกครั้งที่ปวดหัว"

ฉู่เสี่ยวตงจึงรับใบสั่งยามาด้วยสองมือ และถามว่า "คุณอู๋ นายแค่ไหนพ่อของผมจึงจะหายเป็นปกติ?"

"ผ่านการฝังเข็มครั้งนี้ของผม กินยาสามวันก็หายเป็นปกติแล้ว" อู๋เป่ยพูดเวลาในการหายเป็นปกติออกมาด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจมาก ๆ

ฉู่เสี่ยวตงจึงดีใจขึ้นมา และพูดกับฉู่เทียนอิงว่า "พ่อ ได้ยินแล้วหรือยัง? เดี๋ยวพ่อก็จะหายเป็นปกติแล้ว!"

ฉู่เทียนอิงจึงลืมตาขึ้นมา และยิ้มออกมาเล็กน้อย "การฝังเข็มครั้งนี้ของคุณ ฉันรู้สึกจิตใจปลอดโปร่ง และสบายไปทั้งตัว สมแล้วที่เป็นคุณหมอเทวดา"

อู๋เป่ยไม่ได้สนใจการประจบของเขา แต่กลับใช้สองมือกดลงไปบนแผ่นหลังของเขา กระตุ้นเจินชี่ภายในร่างกาย และใช้วิธีการที่พิเศษเชื่อมต่อทางเดินเลือดลมของเขา ทำให้ผลการรักษาดียิ่งขึ้น

และหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง หัวของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อ และมีไอความร้อนระเหยออกมา ก่อตัวเป็นเสาขนาดนิ้วโป้ง และสูงประมาณสิบเซนติเมตร

และเมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็มองด้วยความมึนงง แต่การ์ดวัยกลางคนคนหนึ่งกลับตัวสั่นเทิ้ม และพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นว่า "นี่คือ สามดอกไม้รวมยอด?"

บทที่ 2 มังกรออกจากคุก
ทุกคนงงงวย อะไรคือสามดอกไม้รวมยอด?

แต่อู๋เป่ยกลับหยุดมืออย่างช้า ๆ จนเสานั้นก็หายไปราวกับไม่ได้ยิน หลังจากจากนั้นเขาก็ยื่นมือเก็บเข็มทองทั้งหมดอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า และพูดอย่างเฉยเมยว่า "เสร็จแล้ว"

ฉู่เทียนอิงจึงลุกขึ้นมา สะบัดแขนและหมุนคอ ซึ่งเขารู้สึกสบายและผ่อนคลายเป็นอย่างยิ่ง ราวกับกลับไปมีสภาพอายุยี่สิบปี

เขาทั้งตกใจและดีใจ ดังนั้นเขาจึงกุมมือของอู๋เป่ยเอาไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้นว่า "คุณหมอเทวดาอู๋ บุญคุณที่ช่วยชีวิต เทียนอิงจะไม่ลืมตลอดชีวิต!"

เมื่อเห็นว่าเขามีนิสัยใช่ได้ อู๋เป่ยก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย และพูดว่า "นายพลฉู่ไม่ต้องเกรงใจ คุณเป็นทหารที่ปกป้องประเทศ การสามารถรักษาอาการปวดหัวของคุณให้หายได้ก็นับว่าเป็นเกียรติของผม"

ฉู่เทียนอิงจึงหัวเราะฮา ๆ ออกมา "คุณหมอเทวดาอู๋ คำพูดตามมารยาท ฉันก็ไม่พูดมากแล้ว ต่อไปถ้าหากคุณมีเวลา คุณก็ไปหาฉันที่แถบซีเป่ยได้ แล้วฉันจะต้อนรับคุณอย่างดีแน่นอน!"

อู๋เป่ยจึงยิ้มออกมา "แน่นอน!"

ต่อมาฉู่เสี่ยวตงก็เดินเข้ามา วางบัตรธนาคารใบหนึ่งลงในมือของอู๋เป่ยและพูดว่า "คุณอู๋ นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อย โปรดรับเอาไว้ด้วย"

อู๋เป่ยก็ไม่ได้พูดคำพูดที่เป็นพิธี และเขาก็เก็บเข้ากระเป๋าทันที "ขอบคุณ"

ฉู่เสี่ยวตงเคารพนับถืออู๋เป่ยเป็นอย่างยิ่ง ส่วนอู๋เป่ยก็รู้สึกคนคนนี้สามารถคบหาได้ ดังนั้นพวกเขาสองคนจึงแลกเปลี่ยนช่องทางติดต่อกัน หลังจากนั้นคนกลุ่มนี้ก็ขอตัวลา

แต่หลังจากที่ขบวนรถขับออกมาจากประตูใหญ่ของคุกแล้ว จู่ ๆ ฉู่เสี่ยวตงก็ถามการ์ดคนนั้นว่า "คุณอากุ่ย สามดอกไม้รวมยอดที่คุณพูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไง?"

อากุ่ยมีชื่อเล่นว่า "ปืนผี" เพราะเขามีฝีมือการยิงปืนราวกับผี ซึ่งเขาเป็นหนึ่งในมือหนึ่งข้างกายของฉู่เทียนอิง และมีวรยุทธ์อยู่กับตัว ดังนั้นหลังจากที่เห็นเสานั้น สายตาที่คุณอากุ่ยคนนี้มองอู๋เป่ยจึงเต็มไปด้วยความเคารพยำเกรง นี่จึงทำให้ฉู่เสี่ยวตงประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

อากุ่ยจึงถอนใจออกมายาว ๆ ครั้งหนึ่ง และพูดว่า "สามดอกไม้รวมยอดเป็นระดับที่ร้ายกาจที่สุดของการฝึกกำลังภายใน คนแบบนี้ห่างจากปรมาจารย์ฐานะเทพเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น"

ฉู่เสี่ยวตงจึงตกตะลึง ปรมาจารย์เหรอ?

อากุ่ยจึงพูดต่อว่า "พวกคุณอาจจะไม่รู้ว่าสามดอกไม้รวมยอดเป็นแนวคิดยังไง ผมมีชื่อเล่นว่าปืนผี เพราะฝีมือการยิงปืนราวกับผี แถมยังมีวรยุทธ์อยู่กับตัวอีกด้วย แต่ว่าถ้าหากเผชิญกับเขาภายในสามสิบเมตรละก็ ผมก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย! และถ้าหากเป็นภายในห้าสิบเมตรละก็ ผมก็มีโอกาสรอดเพียงแค่หนึ่งส่วนเท่านั้น!"

ในใจของฉู่เสี่ยวตงจึงตกตะลึงขึ้นมา "ห้าสิบเมตรจึงจะมีโอกาสหนึ่งส่วนเหรอ?"

อากุ่ยพยักหน้า "คนในระดับสามดอกไม้รวมยอด ความคิดราวกับเทพ การเคลื่อนไหวราวกับผี ดังนั้นการคิดจะลอบสังหารพวกเขาจึงเป็นเรื่องยาก แถมโอกาสหนึ่งส่วนนั้น ผมก็ยังต้องสร้างขึ้นมาภายใต้สภาพแวดล้อมที่โล่งกว้าง อย่างเช่นจัตุรัสอีกด้วย ดังนั้นถ้าหากรอบ ๆ มีที่กำบังละก็ เช่นนั้นผมก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย"

ฉู่เสี่ยวตงจึงครุ่นคิด และพูดว่า "ดูท่าผมคงต้องคบหาอู๋เป่ยคนนี้ให้ดี!"

และหลังจากที่ขบวนรถจากไปไม่นาน หลี่เซิ่งกั๋วก็นำเอกสารปึกหนึ่งมาให้อู๋เป่ยเซ็นชื่อ และหลังจากที่เซ็นชื่อเสร็จ เขาก็พูดว่า "น้องชาย ถ้าหากไม่มีเหตุการณ์เหนือความคาดหมาย พรุ่งนี้นายก็สามารถออกไปได้"

"พรุ่งนี้?" อู๋เป่ยไม่สามารถรอได้แม้แต่ครู่เดียว ดังนั้นเขาจึงขมวดคิ้วถามว่า "ตอนนี้ผมยังไปไม่ได้เหรอ?"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงครุ่นคิด และคิดในใจว่าช่วยคนก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด ดังนั้นเขาจึงกัดฟันพูดว่า "ได้ นายไปตอนนี้ได้เลย ขั้นตอนต่อไปฉันจะช่วยดำเนินการให้นายเอง และหลังจากดำเนินการเสร็จแล้ว ฉันก็จะโทรไปหานาย"

อู๋เป่ยจึงแสดงความเคารพ "ขอบคุณท่านผู้เฒ่าหลี่!"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงโบกมือติด ๆ กัน "ด้วยมิตรภาพสองปีของพวกเรา พูดแบบนี้ก็เท่ากับเห็นเป็นคนอื่น ไป ไปบอกลาพวกเขาเถอะ!"

คนที่อู๋เป่ยต้องบอกลาก็คือนักโทษหนึ่งพันกว่าคนของคุกแห่งนี้ เพราะอย่างน้อยเกินครึ่งของนักโทษเหล่านี้เคยได้รับบุญคุณจากเขา เนื่องจากภายในระยะเวลาหนึ่งปีกว่า โรคกระเพาะ โรคไขข้ออักเสบ โรคต้อกระจกและโรคหัวใจของพวกเขาล้วนค่อย ๆ หายเป็นปกติภายใต้การรักษาของเขา ดังนั้นคนเหล่านี้จึงรู้สึกขอบคุณเขาเป็นอย่างยิ่ง

นอกจากนี้เกินครึ่งของผู้คุมนักโทษก็เคยได้รับความช่วยเหลือจากอู๋เป่ยด้วยเช่นกัน เพราะเมื่อพวกเขาและคนในครอบครัวมีปัญหาสุขภาพ พวกเขาก็ล้วนมาให้อู๋เป่ยรักษา และอู๋เป่ยก็สามารถรักษาให้หายได้ตลอด

ดังนั้นสนามกว้างสำหรับให้นักโทษออกกำลังกายจึงมีนักโทษอยู่กลุ่มหนึ่งและผู้คุมนักโทษหลายสิบคนกำลังรอเขาอยู่ และเมื่อเห็นอู๋เป่ยปรากฏตัวออกมา พวกเขาก็โค้งคำนับพร้อมกัน และพูดเสียงดังว่า "ถ้าจะมาอีกครั้งก็ยินดีต้อนรับ!"

เดิมทีอู๋เป่ยรู้สึกตื้นตันเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้ เขาก็ด่าออกมาทันทีว่า "ลุงพวกนายสิ!"

เนื่องจากพวกผู้คุมนักโทษกลัวจะเกิดความวุ่นวาย ดังนั้นพิธีส่งจึงเรียบง่ายมาก ๆ ทุกคนแค่ตะโกนคำว่าดูแลตัวเองด้วยสองสามครั้งและรีบกลับไปทันที ส่วนคนที่ส่งอู๋เป่ยออกนอกประตูในตอนสุดท้าย ก็มีเพียงหลี่เซิ่งกั๋วและผู้ช่วยสองสามคนของเขาเท่านั้น

"น้องชาย หลังจากนายไปครั้งนี้ การที่พวกเราจะเจอกันอีกก็คงยากแล้ว แต่ถ้าหากมีเรื่องอะไร นายก็โทรมาหาฉันได้ ถ้าหากฉันช่วยได้ฉันจะช่วยนายแน่นอน" หลี่เซิ่งกั๋วพูดออกมาจากใจจริง

อู๋เป่ยจึงถูจมูก "ได้ ถ้าหากมีเวลาผมจะเล่นกับพวกคุณ จริงสิ ใบสั่งยาที่ผมเขียนให้คุณ คุณยังต้องกินต่อไปอีก และหลังจากนี้อีกสามเดือนก็ค่อยหยุดกิน"

ครึ่งปีก่อนหลี่เซิ่งกั๋วป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง และเป็นอู๋เป่ยที่แย่งชีวิตของเขากลับมาจากในมือของยมบาลได้ ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่รู้สึกซาบซึ้งต่ออู๋เป่ยมากที่สุด

"เข้าใจแล้ว ฉันจะกินอย่างต่อเนื่อง" หลี่เซิ่งกั๋วพูดออกมาพร้อมกับยิ้ม

และเมื่อออกมาจากประตูคุก หลี่เซิ่งกั๋วก็หยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมายื่นให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยจึงตกตะลึง "หมายความว่ายังไง?"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงยิ้มและพูดว่า "น้องชาย ในนี้เป็นเงินสองแสนที่รวบรวมจากพวกเราผู้คุมนักโทษทุกคน แม้เงินจะไม่มาก แต่นี่ก็เป็นน้ำใจเล็กน้อยของพวกเรา ถือเสียว่าพวกเราให้เงินอั่งเปางานแต่งแก่นายก็แล้วกัน แต่ว่าถ้าหากนายจะแต่งงานจริง ๆ ละก็ จำเอาไว้ว่าต้องเรียกพวกเราไปดื่มเหล้ามงคลด้วย"

ในใจของอู๋เป่ยจึงรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาครู่หนึ่ง เพราะแม้หลี่เซิ่งกั๋วคนนี้จะประพฤติตัวปลิ้นปล้อน แต่เขาก็มีด้านที่จริงใจด้วยเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงไม่เกรงใจและรับบัตรเอาไว้

ต่อมาหลี่เซิ่งกั๋วก็ยื่นโน้ตใบหนึ่งให้อู๋เป่ยทันที ซึ่งด้านบนมีที่อยู่และเบอร์ติดต่อเขียนเอาไว้ และเขาก็พูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า "น้องชาย นี่คือหลานสาวของนักธุรกิจใหญ่คนหนึ่ง ไม่ง่ายเลยกว่าฉันจะหาเงินมาให้นายได้ หากนายสามารถรักษาเธอได้ ค่ารักษาพยาบาลอย่างน้อยก็เจ็ดหลัก!"

ในใจของอู๋เป่ยจึงรู้สึกตื้นตันขึ้นมา และเขาก็เก็บโน้ตเอาไว้และพูดว่า "ขอบคุณ! แล้วก็ฝากขอบคุณพวกเขาด้วย ไม่ต้องไปส่งผมหรอก ผมไปแล้วนะ!"

เขาเป็นคนง่าย ๆ ดังนั้นเมื่อพูดจบ เขาจึงหมุนตัวเดินจากไป

อู๋เป่ยใช้โทรศัพท์เรียกรถมาคันหนึ่ง และให้โชเฟอร์ขับไปยังสถานีรถโดยสาร ซึ่งต้องใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง และแม้เขาจะใช้ชีวิตอยู่ในคุกมาสองปีแล้ว แต่เขาก็มีโทรศัพท์มาโดยตลอด และไม่เพียงแค่มีโทรศัพท์เท่านั้น เพราะแม้แต่ห้องขังที่เขาพักก็ยังเป็นห้องสองห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก อุปกรณ์ครบครัน

และเมื่อรถขับออกไป อู๋เป่ยก็คิดในใจว่า "ในที่สุดก็ได้กลับบ้านแล้ว!" ส่วนในดวงตาของเขาก็มีทั้งความคิดถึงและความเคียดแค้น

และความคิดของเขาก็ลอยกลับไปยังเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นเขายังเป็นนักศึกษาปีสองคนหนึ่ง และมีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม แต่คุณพ่อของเขากลับถูกรถที่ขับเร็วชนในระหว่างทางไปทำงานอย่างไม่คาดคิด และเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

ซึ่งคนที่ขับรถก็คือลูกหลานคนรวยคนหนึ่งที่ชื่อว่าซ่งซื่อจิน และไม่เพียงแค่ขับเร็วเท่านั้น แต่ยังสูบยาแล้วขับอีกด้วย แต่ผู้อาวุโสในครอบครัวของเขากลับร่ำรวยและมีบารมี ดังนั้นหลังจากที่พวกเขาดำเนินการรอบหนึ่ง จึงกลายเป็นคุณพ่อของเขาต้องรับผิดชอบเป็นส่วนใหญ่ และท้ายที่สุดก็ต้องชดใช้เงินสองแสน

แต่ซ่งซื่อจินที่สูบยาและขับรถเร็วจนชนคนเสียชีวิตคนนั้น กลับยังคงใช้ชีวิตสำมะเลเทเมาต่อไป เพราะว่ามีคนยอมรับผิดแทนเขา

แต่อู๋เป่ยกลับรู้สึกว่าเรื่องราวมีลับลมคมในเกินไป ดังนั้นเขาจึงเริ่มลงมือตรวจสอบ แต่ในระหว่างที่กำลังตรวจสอบ เขากลับถูกคนที่มีฐานะไม่ชัดเจนกลุ่มหนึ่งถือมีดไล่แทง และในระหว่างที่กำลังชุลมุนกันอยู่ เขาก็แย่งกริชเล่มหนึ่งมาได้ และแทงหนึ่งในนั้นจนบาดเจ็บหนัก

แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บด้วยเหมือนกัน ต่อมาเลือดก็หยดลงไปบนจี้หยกบนหน้าอก และกระตุ้นผนึกในนั้น และด้วยเหตุนี้เขาจึงได้รับการสืบทอดที่ยอดเยี่ยมจากอารยธรรมตั้งแต่ก่อนยุคประวัติศาสตร์ และความสามารถที่พิเศษอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ "ตาวิเศษ"! ตาวิเศษนี้มีความสามารถในการมองทะลุ สามารถมองเห็นทางเดินเลือดลม เลือดเนื้อและเส้นประสาทในร่างกายได้ และยังสามารถมองเห็นรูปร่างชีวิตที่ไม่จัดอยู่ในมิติแห่งความเป็นจริงอีกด้วย อย่างเช่นเทพกับพระอรหันต์ ปีศาจกับวิญญาณ!

สิ่งที่สืบทอดในจี้หยกประกอบไปด้วยวิชาแพทย์ เวทมนตร์คาถา ยุทธวิธีการเคลื่อนทัพและวรยุทธ์ เป็นต้น ครอบคลุมทุกอย่าง ยอดเยี่ยมเกินบรรยาย

และเนื่องจากอู๋เป่ยตกตะลึงกับข้อมูลในสมอง และยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ดังนั้นคนที่ถูกส่งออกมาโดยตรงจึงเข้ามาจับเขาในที่เกิดเหตุ ต่อมาศาลก็ยื่นฟ้องในข้อกล่าวหาทะเลาะวิวาทและทำร้ายผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ตัดสินโทษจำคุกเขาเจ็ดปี

แต่หลังจากเข้าไปคุกแล้ว อู๋เป่ยกลับสามารถตั้งใจศึกษาการสืบทอดของอารยธรรมยุคก่อนประวัติศาสตร์ได้ และหลังจากที่มุ่งเรียนวิชาแพทย์และวรยุทธ์อยู่ครึ่งปี เขาก็ได้กลายเป็นคุณหมอเทวดาในคุก

และหลังจากนั้นหนึ่งปี แม้แต่คนที่อยู่นอกคุกก็ยังพากันมารักษากับเขา ซึ่งเขาไม่ต้องการค่ารักษา และต้องการเพียงการลดโทษเท่านั้น ดังนั้นนี่จึงทำให้เขามีตำแหน่งที่พิเศษ จนแม้แต่หลี่เซิ่งกั๋วผู้บัญชาการเรือนจำก็ยังต้องสุภาพกับเขา และเรียกเขาว่าน้องชาย

และแน่นอนว่าเมื่อเทียบกับวิชาแพทย์แล้ว วรยุทธ์ของเขาร้ายกาจยิ่งกว่า แต่ขอเพียงเขาไม่แสดงออกไปโดยตรง คนในคุกก็ล้วนไม่มีทางรู้ได้เลย

"แม่ น้องสาว ผมกำลังจะกลับไปบ้านแล้ว!"

"ยังมีเสี่ยวฉิงอีกคน เธอรอฉันมาแล้วสองปี ฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีแน่นอน!"

"และท้ายที่สุด ซ่งซื่อจิน! แกชนพ่อของฉันจนเสียชีวิต ฉันจะทำให้แกทรมานยิ่งกว่าตาย!"

อู๋เป่ยวางแผนอยู่ในใจ ดังนั้นดวงตาของของเขาจึงเดี๋ยวอ่อนโยนเดี๋ยวอำมหิต

บทที่ 3 ต่อยหมาป่าบนรถโดยสาร
และเมื่อรถขับมาถึงสถานีรถโดยสาร อู๋เป่ยก็เอาเงินไปเข้าบัตรของตัวเองที่ธนาคาร และนอกจากเงินสองแสนที่หลี่เซิ่งกั๋วให้แล้ว เขาก็ยังมีเงินสามแสนที่ฉู่เทียนอิงให้ และเงินห้าแสนกว่าที่เขาสะสมจากการรักษาโรคให้คนอื่นในคุก ซึ่งรวมกันแล้วเขาก็มีเงินอยู่หนึ่งล้าน!

หลังจากซื้อตั๋วและขึ้นรถแล้ว เขาก็หลับตาตั้งสมาธิ และนั่งฝึกพลังภายใน

ซึ่งสิ่งที่เขาก็คือเคล็ดลับเทียนตี้ซวินหวงในการฝึกวรยุทธ์ และวิธีการฝึกนี้ก็แบ่งออกเป็นสี่ฐานะเทียนตี้ซวินหวน ซึ่งฐานะหวงในนั้นก็แบ่งออกเป็นการฝึกลมปราณ การฝึกจิตใจ และการสร้างพื้นฐานสามขั้นตอนใหญ่ แต่ในตอนนี้เขายังไม่อยู่ในขั้นฝึกลมปราณเลย

ซึ่งลมปราณภายในร่างกายที่เคลื่อนไปตามทางเดินเลือดลม ทำให้ร่างกายของเขารู้สึกสบาย จิตใจปลอดโปร่ง และไร้ความกังวล

แต่จู่ ๆ จมูกของเขาก็ได้กลิ่นที่หอมเย็นสายหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงอดที่จะลืมตาขึ้นมาไม่ได้ และไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่ผู้หญิงสวยคนหนึ่งมายืนอยู่ข้าง ๆ เขา เธอกำลังสวมหูฟัง หน้าตางดงาม และมีอายุประมาณยี่สิบปี แถมเธอยังไม่เพียงมีรูปร่างที่ดีเท่านั้น เพราะใบหน้าของเธอก็ยังงดงามราวกับนางฟ้าลงมาจุติอีกด้วย

โดยเฉพาะขาคู่นั้นที่สวยงามเป็นอย่างยิ่ง และมันก็เป็นขาที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาก่อน เพราะมันทั้งขาว ตรง กลมกลึง และมีกล้ามเนื้อที่กระชับ ถึงขนาดที่เขารู้สึกว่า เพียงแค่ขาที่สวยคู่นี้ก็สามารถทำให้จิตใจของเขารู้สึกได้แล้ว

เธอสวมรองเท้าสีขาว และแม้แต่ข้อเท้าของเธอก็สวยงามมาก ๆ และแน่นอนว่าผู้หญิงที่ขายาวล้วนไม่มีทางเตี้ย สาวสวยคนนี้สูงประมาณร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร เธอสวมกางเกงยีนขาสั้นสีแดงอ่อน ท่อนบนสวมเสื้อเอวลอยสีขาวที่เย็นสบาย เผยให้เห็นหน้าท้องที่สวยงาม และท้องน้อยที่ขาวผ่องและราบเรียบ

ส่วนหน้าอกของเธอก็ใหญ่มาก ดังนั้นตอนที่รถโคลงเคลง มันจึงส่ายไปมา ส่วนอู๋เป่ยก็กวาดสายตามองเล็กน้อย และปากของเขาก็แห้งผากขึ้นมาทันที

เพราะสองปีที่อยู่ในคุกเขาไม่ได้สัมผัสผู้หญิงเลย ดังนั้นในสายตาของเขา ผู้หญิงทุกคนจึงล้วนมีแรงดึงดูด จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงสาวสวยชั้นหนึ่งแบบนี้

และเมื่อเขาตั้งสมาธิ ตาวิเศษข้างซ้ายก็เริ่มทำงาน เสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้นจึงหายไปทันที และเขาก็เห็นรูปร่างที่สวยงาม ส่วนหน้าอกก็ตั้งชูชัน......

ดังนั้นเขาจึงรีบเบนสายตาทันที เพราะเขากลัวว่าตัวเองจะเลือดกำเดาไหล

แต่เมื่อเบนสายตาออกมา เขาก็อดที่จะอยากมองอีกครั้งไม่ได้ และในเวลานี้ เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นควงแขนของเขาอย่างฉับพลัน และเธอก็พูดด้วยเสียงที่นุ่มนวลว่า "สามี ฉันรู้สึกกระหาย คุณมีน้ำไหม?"

อู๋เป่ยจึงตกตะลึงขึ้นมา อะไรนะ สามีเหรอ? แต่วินาทีต่อมา เขาก็ตระหนักถึงอะไรบางอย่าง ที่แท้ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ในตู้โดยสารมีคนยืนเต็มไปหมด แถมยังมีชายหนุ่มสี่คนยืนล้อมผู้หญิงคนนี้เอาไว้ ซึ่งสายตาของพวกเขาไม่น่าไว้ใจ เพราะมันแฝงไว้ด้วยการคุกคามอย่างรุนแรง

หรือว่า......คนกลุ่มนี้จะเป็นอันธพาล?

ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย หยิบน้ำสะอาดออกมาจากกระเป๋ายื่นให้ผู้หญิงคนนี้ และพูดว่า "ให้เธอ"

ในสายตาของชายหนุ่มสี่คนจึงมีความหงุดหงิดปรากฏออกมาเล็กน้อย เพราะพวกเขาตามผู้หญิงคนนี้มาตลอดทาง แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงมีสามีเพิ่มขึ้นมาได้?

ชายหนุ่มคนนั้นที่เป็นหัวหน้าจึงไม่ยอมแพ้ เขาหรี่ตาลง และพูดกับอู๋เป่ยว่า "น้องชาย แฟนของนายสวยมาก ๆ เธอชื่อว่าอะไรเหรอ?"

อู๋เป่ยจึงเหลือบมองคนคนนั้นครั้งหนึ่ง "เกี่ยวอะไรกับนายด้วย?"

ผู้ชายคนนั้นจึงยิ้มหยันออกมา "ฉันขอแนะนำนายนะว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น และรีบหาที่ลงจากรถ มิฉะนั้น......"

มุมปากของอู๋เป่ยจึงเหยียดยิ้มออกมา "ได้สิ ฉันก็ใกล้ถึงป้ายแล้ว อีกเดี๋ยวฉันก็ลงจากรถ"

ก้นบึ้งหัวใจของผู้หญิงคนนั้นจึงรู้สึกหนังอึ้ง ผู้ชายไม่สามารถพึ่งพาได้จริง ๆ ด้วย!

ชายหนุ่มสองสามคนนั้นจึงเผยใบหน้าภูมิใจออกมา เพราะขอเพียงอู๋เป่ยลงจากรถ ที่เหลือก็จัดการได้ง่ายแล้ว เนื่องจากบนตัวพวกเขามียา ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถพาสาวสวยคนนี้ลงไปจากรถได้แน่นอน หลังจากนั้นก็หมุนเวียนกันเล่น!

และในเวลานี้ โชเฟอร์ก็ตะโกนว่า "ถึงหมู่บ้านเสี่ยวสือแล้ว มีคนลงไหม?"

หมู่บ้านเสี่ยวสือห่างจากเมืองที่บ้านเขาอยู่ไม่ไกล ดังนั้นอู๋เป่ยจึงพูดทันทีว่า "จอดด้วย"

โชเฟอร์จึงจอดรถ ส่วนด้านนอกก็เป็นสามแยกที่โล่งกว้างและไม่มีคน

แต่จู่ ๆ เขาก็ดึงมือของผู้หญิงคนนั้น และยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า "ภรรยา ถึงป้ายแล้ว พวกเราลงจากรถกันเถอะ"

ผู้หญิงคนนั้นจึงตกตะลึงขึ้นมาครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็ตามหลินเฟิงลงมาจากรถ ส่วนชายหนุ่มสี่คนก็ล้วนตกตะลึง ต่อมาพวกเขาก็กัดฟันด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ตามลงมาด้วย

และเมื่อประตูรถปิดลง รถก็ขับไปด้านหน้าต่อ

"หน็อย! ฉันบอกให้แกอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ดูเหมือนว่าแกจะติดค้างบทเรียนฉันแล้ว!" ชายหนุ่มที่เป็นหัวหน้าหัวเราะเยาะออกมาครั้งหนึ่ง ดึงกริชเล่มหนึ่งออกมาจากเอว และคนสี่คนก็เดินเข้ามาหาอู๋เป่ย

แต่อู๋เป่ยกลับกวาดสายตามองกริชด้วยความเฉยเมยครั้งหนึ่ง และพูดว่า "ฉันขอแนะนำพวกนายว่าให้ไปเสียแต่ตอนนี้ เพราะฉันมือหนัก ดังนั้นถ้าหากลงมือละก็ ก็ทำให้พวกนายบาดเจ็บ"

ชายหนุ่มเหล่านั้นจึงตกตะลึงขึ้นมาครู่หนึ่ง แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็หัวเราะออกมา "โอ้โห! ปากแข็งมาก แต่ไม่รู้ว่าหมัดจะแข็งด้วยหรือเปล่า!"

และเมื่อคำพูดจบลง พวกเขาสี่คนก็พุ่งเข้ามา

อู๋เป่ยไม่ได้ถอยหลบ แต่กลับพุ่งเข้าไปหา และเขาก็ไปถึงตรงหน้าคนเหล้านั้นอย่างรวดเร็ว และไม่รอให้พวกเขาตอบสนองออกมา เขาก็เตะสองคนในนั้นกระเด็นออกไปทันที ส่วนสองคนที่เหลือ คนหนึ่งก็ถูกเตะจนกระดูกเท้าแตก ส่วนอีกคนก็ถูกเขาใช้ศอกกระทุ้งจนกระดูกซี่โครงหัก

และดูเหมือนเสียงกรีดร้องจะดังขึ้นมาพร้อมกัน ส่วนคนทั้งหมดก็ฟุบอยู่บนพื้น เหงื่อเย็นผุดขึ้นมา และมีสีหน้าที่เจ็บปวด

แต่อู๋เป่ยกลับตบมือราวกับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง และพูดว่า "ฉันเตือนพวกนายแล้ว แต่น่าเสียดายที่พวกนายไม่ยอมฟัง ดังนั้นพวกนายโทรเรียกรถพยาบาลเองเถอะ แต่ฉันก็ได้ใช้วิธีการลับไปแล้ว ดังนั้นภายในสามปี ร่างกายของพวกนายจะรู้สึกเจ็บปวดตลอดเวลา แต่พวกนายก็ไม่ต้องกังวล เพราะหลังจากนี้ประมาณห้าปีมันก็จะสามารถหายเป็นปกติได้"

พูดจบเขาก็หันไปยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น และถามว่า "คนสวย คุณจะไปที่ไหน?"

ผู้หญิงคนนั้นถึงได้สติกลับมาจากการตกตะลึง และเธอก็รีบพูดทันทีว่า "ขอบคุณ!"

อู๋เป่ยจึงตอบว่า "ไม่ต้องเกรงใจ"

ผู้หญิงคนนั้นจึงครุ่นคิด และจู่ ๆ เธอก็ถามขึ้นมาว่า "พี่ชาย คุณจะไปที่ไหน พาฉันไปด้วยได้ไหม?"

อู๋เป่ยจึงตกตะลึง พาเธอไปด้วยเหรอ?

ไม่รอให้เขาปฏิเสธ ผู้คนนั้นก็รีบพูดทันทีว่า "ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวมาก ๆ ไม่กล้ากลับบ้านเพียงคนเดียว"

อู๋เป่ยคิดดูก็รู้สึกว่าถูก เพราะเมื่อผ่านเรื่องแบบนี้มา ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องรู้สึกหวาดกลัว ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า "เช่นนั้นก็ได้ เธอตามฉันกลับไปในเมืองก่อน หลังจากนั้นก็ค่อยคิดอีกที โอเคไหม?"

ผู้หญิงคนนั้นจึงพยักหน้าแรง ๆ "ฉันชื่อว่าถังจื่อยี่ คุณชื่ออะไร?"

"อู๋เป่ย" เขาตอบ "เดินตามถนนเส้นนี้อีกหนึ่งกิโลเมตรก็จะเป็นถนนรอบเมือง พวกเราจะเรียกรถกันที่นั่น"

ถังจื่อยี่พยักหน้า แล้วเธอกับอู๋เป่ยก็เดินเคียงกันไปด้านหน้า

เส้นทางหนึ่งกิโลเมตร ใช้เวลาสิบนาทีก็เดินถึงแล้ว และเป็นอย่างที่อู๋เป่ยพูดจริง ๆ มันเป็นถนนรอบเมืองที่กว้างขวางเส้นหนึ่ง

รออีกประมาณสองสามนาที พวกเขาก็นั่งรถแท็กซี่คันหนึ่งเข้าไปยังเขตเมือง

เมืองแห่งนี้ชื่อมีว่าเมืองหมิงหยาง มีประชากรล้านกว่าคน ส่วนด้านเศรษฐกิจก็อยู่ในอันดับหนึ่งร้อยกว่าของประเทศ ซึ่งบ้านของอู๋เป่ยตั้งอยู่ในชานเมืองตะวันออกของเมืองหมิงหยาง และที่นั่นก็เป็นจุดบรรจบของเมืองกับชุมชน

และหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว อู๋เป่ยก็โทรไปหาน้องสาว น้องสาวของเขาชื่อว่าอู๋เหม่ย ปีนี้อายุสิบหกปี กำลังเรียนอยู่ชั้นม.5 เธอทั้งฉลาดและสวย แถมยังขยันเป็นอย่างยิ่งอีกด้วย

เนื่องจากอู๋เป่ยติดคุกอยู่สองปี ดังนั้นน้องสาวจึงต้องลำบากไม่น้อย เขาจึงรู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง แต่โชคดีหลังจากที่เข้าคุกไปได้ไม่นาน เขาก็มีสิทธิพิเศษ ดังนั้นทุก ๆ วันเขาจึงสามารถพูดคุยกับน้องสาวได้ แถมยังสามารถโอนเงินที่หามาได้ให้เธอได้อีกด้วย

แต่หลังจากที่โทรไป กลับไม่มีคนรับสาย ดังนั้นอู๋เป่ยจึงรู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย เขาจึงกดต่อไป แต่หลังจากโทรติดต่อไปแล้วสามสาย ก็ยังไม่มีคนรับสายอยู่ดี!

ในใจของอู๋เป่ยจึงรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมา หรือว่าจะเกิดเรื่อง? ดังนั้นเขาจึงกดโทรไปหาคุณแม่ แต่ในครั้งนี้กลับมีคนรับอย่างรวดเร็ว

"เสี่ยวเป่ย" เสียงของหญิงวัยกลางคนที่อ่อนโยนเป็นอย่างยิ่งดังออกมาจากลำโพง

อู๋เป่ยจึงรีบถามทันทีว่า "แม่ เสี่ยวเหม่ยล่ะ?"

"ช่วงเช้าเสี่ยวเหม่ยมาโรงพยาบาลแล้วรอบหนึ่ง เมื่อกี้เธอออกไปซื้อของกินให้แม่" คุณแม่ตอบออกมา

"เธอไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วยเหรอ?" อู๋เป่ยถอนใจออกมาเล็กน้อยและถามต่อ

"เอาไปสิ ทำไม ลูกโทรไม่ติดเหรอ?" ในใจของคุณแม่จึงมีเสียง "กึก" ดังขึ้นมาครั้งหนึ่ง

อู๋เป่ยกลัวเธอรู้สึกกังวล ดังนั้นเขาจึงพูดว่า "ไม่มีอะไร ผมจะลองโทรต่อไปดู"

แต่หลังจากที่วางสาย จิตใจของอู๋เป่ยกลับเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน เพราะน้องสาวตั้งสายเรียกเข้าของเขาเป็นเสียงที่พิเศษ ดังนั้นถ้าหากได้ยินเสียงเรียกเข้าของเขา เธอจะต้องรับสายแน่นอน แต่ในครั้งนี้โทรไปแล้วสามครั้งกลับไม่มีใครรับ ถ้าหากไม่ได้ตั้งเงียบ ก็ต้องเป็นเพราะเธอไม่สามารถรับได้!

👀👀👀
ชื่อหนังสือ👉"ยอดคุณหมอตาวิเศษ"👈ดาวน์โหลดเดี๋ยวนี้ #FunRead-new อ่านฉบับเต็มของหนังสือเล่มนี้!✅

บทที่ 1 คุณหมอเทวดาในคุก
คุกหลงหู รถเบนซ์เอสคลาสคันหนึ่งกับรถแลนด์โรเวอร์สองคันขับตามกันเข้ามาในประตูใหญ่ ผู้บัญชาการเรือนจำกับหัวหน้าหลักสองสามคนล้วนยืนตรงรออยู่ตรงหน้าตึกสำนักงานด้วยความนอบน้อม

เมื่อรถจอดลง ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ลงมาจากรถแลนด์โรเวอร์ และเดินมาเปิดประตูรถเบนซ์ ต่อมาชายวัยกลางคนที่มีสีหน้าป่วยคนหนึ่งก็เดินลงมาจากรถอย่างช้า ๆ ภายใต้การประคองของเขา

ชายวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าปี ท่าทางดูมีอำนาจมาก ๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะป่วยเป็นโรคบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาบ่อย ๆ ความเจ็บปวดนี้รุนแรงจนทำให้เขาไม่มีทางยอมรับโดยที่หน้าไม่เปลี่ยนสีได้ และเกิดความรู้สึกเบื่อโลกขึ้นมาพักหนึ่ง

"นายพลฉู่!" ผู้บัญชาการเรือนจำตัวสั่นเทิ้ม และแสดงความเคารพชายวัยกลางคน

คนที่มาก็คือนายพลสามดาวในเขตสงครามประเทศเหยียนหลง ชื่อว่าฉู่เทียนอิง เขามีตำแหน่งที่สูงมาก ๆ ทางการทหาร และมียศทหารเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย อนาคตไกลไม่มีที่สิ้นสุด

ฉู่เทียนอิงโบกมือเบา ๆ "ไม่ต้องมากพิธี ผู้บัญชาการหลี่ ลำบากคุณแล้ว คุณหมอเทวดาอู๋คนนั้นอยู่ที่ไหน?"

ผู้บัญชาการหลี่ชื่อว่าหลี่เซิ่งกั๋ว เป็นผู้บัญชาการเรือนจำหลงหู และเมื่อเขาได้ยิน เขาก็รีบก้มตัวลงทันที "อู๋เป่ยรออยู่ในห้องโถงใหญ่แล้ว เชิญท่านนายพล!"

เขานำทางอยู่ด้านหน้า และคนกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้าไปในตึกสำนักงานด้วยความเอิกเกริก ส่วนในห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่งก็มีชายหนุ่มที่สวมชุดนักโทษนั่งอยู่คนหนึ่ง อายุยี่สิบเอ็ดยี่สิบสองปี หน้าตาไม่ได้น่ากลัว เขากำลังคาบบุหรี่อยู่ในปากและหรี่ตา ราวกับกำลังมองคนที่เดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่กลุ่มนี้

เขาชื่อว่าอู๋เป่ย หรือก็คือ "คุณหมอเทวดาอู๋" ในคำพูดของหลี่เซิ่งกั๋ว

"ดับบุหรี่ซะ ท่านนายพลไม่สามารถได้กลิ่นบุหรี่ได้" การ์ดที่มีรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งพูดด้วยความเย็นชา

อู๋เป่ยไม่ได้สนใจอีกฝ่าย แต่กลับถามว่า "ใครคือผู้ป่วย?"

ฉู่เทียนอิงจึงมองชายหนุ่มคนนี้ด้วยความประหลาดใจ เขาก็คือคุณหมอเทวดาอู๋คนนั้น แต่ทำไมเขาถึงเด็กขนาดนี้? ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเล็กน้อย และพูดว่า "คุณหมอเทวดาอู๋ ฉันเอง"

หลังจากพูดประโยคนี้จบ ก็ดูเหมือนว่าเขาจะสำลักกลิ่นบุหรี่ ดังนั้นเขาจึงไอออกมาสองสามครั้ง เพราะหลังจากที่เขามีอาการปวดหัว เขาก็ไม่สามารถได้กลิ่นบุหรี่ได้

หลี่เซิ่งกั๋วจึงแสดงสีหน้าตกใจออกมา และพูดทันทีว่า "อู๋เป่ยดับบุหรี่ซะ ไม่เห็นเหรอไงว่านายพลฉู่ไอแล้ว?"

อู๋เป่ยพ่นควันออกมาวงหนึ่ง และพูดอย่างเฉยเมยว่า "ไม่เป็นไร ให้เขาไออีกสักสองสามครั้ง"

การ์ดคนนั้นจึงโมโหขึ้นมา และยื่นมือเข้ามาแย่งบุหรี่ในปากของอู๋เป่ย แต่เขาเพิ่งจะยื่นมือออกมาได้ครึ่งหนึ่ง อู๋เป่ยก็ยื่นมือออกไปปัดครั้งหนึ่ง ต่อมาการ์ดคนนั้นก็รู้สึกชาไปทั้งแขนขวาราวกับถูกไฟช็อต และยกแขนไม่ขึ้นอยู่นานมาก

เขาจึงตกตะลึง และหดตัวกลับไป จ้องอู๋เป่ยด้วยความระแวดระวังเป็นอย่างยิ่ง และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด "เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ!"

"จัดการ!"

เสียงพูดยังไม่ทันเงียบ อย่างน้อยก็มีห้าคนหันปืนมาทางอู๋เป่ยแล้ว เพราะในฐานะที่พวกเขาเป็นการ์ด ดังนั้นความปลอดภัยของท่านนายพลจึงสำคัญที่สุด

แต่อู๋เป่ยกลับพูดอย่างเหนื่อยหน่าย "พวกคุณปฏิบัติแบบนี้กับคุณหมอเหรอ?"

ฉู่เทียนอิงจึงยกมือขึ้นมา และพูดว่า "เก็บปืนซะ"

ทุกคนจึงเก็บปืน ส่วนฉู่เทียนอิงก็แสดงสีหน้าเสียใจออกมา "คุณหมอเทวดาอู๋ ทำให้คุณตกใจแล้ว ไม่ทราบว่าคุณสามารถตรวจโรคให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

"ได้แน่นอน" อู๋เป่ยยิ้มออกมา "รักษาโรคเพื่อช่วยชีวิตคนเป็นหน้าที่ของคุณหมอ นอกจากนี้โรคของคุณก็รักษาได้ไม่ยาก"

ต่อมาด้านหลังฉู่เทียนอิงก็มีชายหนุ่มที่หล่อเหลาและสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นมา ดวงตาวาววับ และเขาก็ถามว่า "คุณหมอเทวดาคนนี้ คุณคงไม่ใช่นักต้มตุ๋นหรอกใช่ไหม? คุณยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของผมป่วยเป็นอะไร คุณก็พูดแล้วเหรอว่าสามารถรักษาให้หายได้?"

อู๋เป่ยจึงมองคนที่พูดครั้งหนึ่ง และพูดด้วยความเฉยเมยว่า "ใครบอกว่าผมไม่รู้?"

ชายหนุ่มคนนั้นเป็นลูกชายของฉู่เทียนอิง ชื่อว่าฉู่เสี่ยวตง ซึ่งเขาตกตะลึงขึ้นมาครู่หนึ่ง "คุณรู้เหรอ?"

อู๋เป่ยไม่สนใจเขา แต่กลับถามฉู่เทียนอิงว่า "คุณป่วยหัวบ่อย ๆ และเมื่อปวดขึ้นมาแล้วก็เจ็บเจียนตาย ถึงขนาดที่ต้องบรรเทาด้วยกดและฝังเข็มใช่หรือไม่? ส่วนช่วงเวลาที่ปวดหัวรุนแรงที่สุด ปกติแล้วจะเป็นตอนตีสองถึงตีตาม และตีห้าถึงหกโมงเช้า ซึ่งอาการปวดหัวรุนแรงทำให้คุณภาพการนอนของคุณแย่มาก และภูมิคุ้มกันต่ำลง ดังนั้นช่วงนี้คุณจึงเป็นหวัดบ่อย ๆ นอกจากนี้ยังเป็นปอดบวมและกระเพาะอาหารอักเสบอีกด้วย ผมพูดถูกหรือเปล่า?"

เมื่อคำพูดนี้ถูกพูดออกมา ฉู่เทียนอิงก็ตัวสั่นเทิ้ม และเขาก็อดที่จะพูดออกมาไม่ได้ว่า "คุณอู๋เป็นคุณหมอเทวดาจริง ๆ คุณพูดถูกทั้งหมด!"

ฉู่เสี่ยวตงจึงตกตะลึงขึ้นมา เขาพูดถูกทั้งหมดได้ยังไง?

อู๋เป่ยจึงพูดต่อว่า "ดังนั้นโรคของคุณ ผมจึงสามารถรักษาได้! แต่ก่อนที่จะรักษา ผมต้องคุยกับผู้บัญชาการหลี่ก่อน"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาทันที เพราะเขารู้ว่าอู๋เป่ยต้องการลดโทษอีกแล้ว สองปีก่อนตอนที่เพิ่งเข้าคุก อู๋เป่ยต้องโทษจำคุกเจ็ดปี ต่อมาเขาได้รับการลดโทษสองครั้ง ดังนั้นจึงลดเหลือสามปี แต่ในตอนนี้อีกฝ่ายอยากให้เขาลดโทษอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกลำบากใจมาก ๆ!

อู๋เป่ยจึงยิ้มหยันออกมา "ผู้บัญชาการหลี่ คุณทำหน้านิ่วคิ้วขมวดหมายความว่ายังไง? หรือคุณรู้ว่าผมอยากจะพูดอะไร?"

ผู้บัญชาการหลี่รู้สึกอยากจะร้องไห้ ดังนั้นเขาจึงโน้มเข้าไปใกล้ ๆ และพูดออกมาด้วยความนอบน้อมว่า "น้องอู๋ ไม่สามารถลดได้แล้วจริง ๆ! เบื้องบนมีกฎเกณฑ์ว่า ระยะเวลาของการลดโทษสองครั้ง อย่างน้อยต้องห่างกันหนึ่งปี แต่ในตอนนี้เพิ่งห่างจากการลดโทษครั้งก่อนของนายแค่สามเดือนเอง"

อู๋เป่ยจึงยิ้มหยัน "เหลวไหล! ในมือของคุณกุมรายชื่อสิทธิพิเศษอยู่สองชื่อไม่ใช่เหรอ?"

ผู้บัญชาการหลี่จึงแสดงสีหน้าไม่น่ามองออกมาครู่หนึ่ง เพราะรายชื่อสิทธิพิเศษนั้นล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง และหมายถึงนักโทษที่แสดงออกและปรับปรุงตัวดีที่สุด ซึ่งถ้าคนแบบนี้ต้องโทษไม่ถึงสองปี ก็สามารถปล่อยตัวไปก่อนได้ แต่เรื่องที่อู๋เป่ยอยากให้เขาใช้รายชื่อสิทธิพิเศษนั้น แน่นอนว่าเขาไม่ยอม ต้องเข้าใจก่อนว่ามีคนไม่รู้ตั้งเท่าไหร่กำลังเข้าแถวเฝ้ารายชื่อสิทธิพิเศษนี้อยู่

และเมื่อเห็นสีหน้าของหลี่เซิ่งกั๋ว อู๋เป่ยก็หลับตาลง และพูดด้วยความเฉยเมยว่า "ผมง่วงแล้ว อยากพักผ่อน ส่งผมกลับห้องขังเถอะ"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงร้อนใจขึ้นมาแล้ว และเขาก็รีบพูดทันทีว่า "อู๋เป่ย นายว่าแบบนี้ล่ะเป็นไง ฉันจะหาเพื่อนมาประกันตัวนาย?"

อู๋เป่ยจึงหลุบตาลง "ผมต้องการแค่ลดโทษ! และต้องออกไปภายในสามวันอีกด้วย!"

อู๋เป่ยมีเหตุผลที่อยากจะออกไป เพราะว่าเมื่อเช้าเขาคุยโทรศัพท์กับที่บ้าน และน้องสาวก็บอกว่าแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาล ดังนั้นเขาจึงร้อนใจดั่งไฟลน และอยากจะรีบกลับไปบ้านทันที

แต่เมื่อได้ยิน หลี่เซิ่งกั๋วก็ร้อนใจขึ้นมา เพราะเขายังคิดอยู่เลยว่าอู๋เป่ยจะยอมต่อรอง แต่จู่ ๆ ฉู่เสี่ยวตงก็ลุกขึ้นมา และพูดว่า "คุณหมอเทวดาอู๋ ขอเพียงคุณสามารถรักษาคุณพ่อของผมให้หายได้ ผมรับรองว่าคุณจะสามารถออกจากคุกได้ภายในวันนี้!"

เขาพูดรับรองกับอู๋เป่ยโดยตรง หลังจากนั้นก็มองไปยังหลี่เซิ่งกั๋ว "ผู้บัญชาการหลี่ ผมรู้คุณค่าของรายชื่อสิทธิพิเศษนี้ดี แต่ผมก็ยังอยากจะให้คุณผ่อนผันหน่อย แล้วผมจะใช้เครือข่ายความสัมพันธ์ของตระกูลฉู่มอบรายชื่อสิทธิพิเศษอีกสองชื่อให้กับคุกของพวกคุณในปีหน้า"

และเมื่อได้ยินว่ามีคนยอมจ่ายเงินเพื่อสิ่งนี้ และยังได้รับรายชื่อเพิ่มมากอีกหนึ่งชื่ออีกด้วย หลี่เซิ่งกั๋วก็ดีใจขึ้นมาทันที ดังนั้นเขาจึงพูดว่า "ไม่มีปัญหา ฉันจะให้คนไปดำเนินการเดี๋ยวนี้!"

หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะให้อู๋เป่ย "น้องอู๋ ในที่สุดนายก็สามารถออกไปได้แล้ว อย่าลืมกลับมาเยี่ยมฉันบ่อย ๆ ล่ะ"

"เยี่ยมบ้าอะไร!" อู๋เป่ยด่าออกมาด้วยความโมโห สถานที่แย่ ๆ นี้ เขาไม่อยากจะกลับมาอีกแล้ว

และในเวลานี้เขาก็ลุกขึ้นมา กวักมือให้ฉู่เทียนอิงนั่งลง หลังจากนั้นเขาก็หยิบเข็มทองชุดหนึ่งออกมา และเริ่มฝังเข็มรักษา ส่วนสิ่งที่เขาแสดงออกมาเรียกว่าเข็มเทพยกระดับลิ่วหยัง ซึ่งใช้สำหรับรักษาอาการปวดเส้นประสาทบริเวณหัวโดยเฉพาะ และบนโลกใบนี้ก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถใช้วิธีการฝังเข็มนี้ได้!

และหลังจากนั้นไม่นาน บนหัวของฉู่เทียนอิงก็เต็มไปด้วยเข็มทอง ขณะเดียวกันอาการปวดหัวของเขาก็หายไป และจิตใจของเขาก็ผ่อนคลายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

และเมื่อเห็นสีหน้าของคุณพ่อ ฉู่เสี่ยวตงก็รู้สึกนับถือจากใจจริง "คุณอู๋ เมื่อกี้ผมเสียมารยาทแล้ว วิชาแพทย์ของคุณหายากมากจริง ๆ!"

แต่อู๋เป่ยกลับพูดอย่างเฉยเมยว่า "การตอบสนองของคุณไม่เลว เพราะการรักษาโรคจำเป็นต้องรอบคอบจริง ๆ"

และหลังจากปักเข็มเสร็จ เขาก็เขียนใบสั่งยาให้กับฉู่เสี่ยวตง "ทุกวันเวลาปวดหัวก็ต้มกิน กินทุกครั้งที่ปวดหัว"

ฉู่เสี่ยวตงจึงรับใบสั่งยามาด้วยสองมือ และถามว่า "คุณอู๋ นายแค่ไหนพ่อของผมจึงจะหายเป็นปกติ?"

"ผ่านการฝังเข็มครั้งนี้ของผม กินยาสามวันก็หายเป็นปกติแล้ว" อู๋เป่ยพูดเวลาในการหายเป็นปกติออกมาด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจมาก ๆ

ฉู่เสี่ยวตงจึงดีใจขึ้นมา และพูดกับฉู่เทียนอิงว่า "พ่อ ได้ยินแล้วหรือยัง? เดี๋ยวพ่อก็จะหายเป็นปกติแล้ว!"

ฉู่เทียนอิงจึงลืมตาขึ้นมา และยิ้มออกมาเล็กน้อย "การฝังเข็มครั้งนี้ของคุณ ฉันรู้สึกจิตใจปลอดโปร่ง และสบายไปทั้งตัว สมแล้วที่เป็นคุณหมอเทวดา"

อู๋เป่ยไม่ได้สนใจการประจบของเขา แต่กลับใช้สองมือกดลงไปบนแผ่นหลังของเขา กระตุ้นเจินชี่ภายในร่างกาย และใช้วิธีการที่พิเศษเชื่อมต่อทางเดินเลือดลมของเขา ทำให้ผลการรักษาดียิ่งขึ้น

และหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง หัวของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อ และมีไอความร้อนระเหยออกมา ก่อตัวเป็นเสาขนาดนิ้วโป้ง และสูงประมาณสิบเซนติเมตร

และเมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็มองด้วยความมึนงง แต่การ์ดวัยกลางคนคนหนึ่งกลับตัวสั่นเทิ้ม และพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นว่า "นี่คือ สามดอกไม้รวมยอด?"

บทที่ 2 มังกรออกจากคุก
ทุกคนงงงวย อะไรคือสามดอกไม้รวมยอด?

แต่อู๋เป่ยกลับหยุดมืออย่างช้า ๆ จนเสานั้นก็หายไปราวกับไม่ได้ยิน หลังจากจากนั้นเขาก็ยื่นมือเก็บเข็มทองทั้งหมดอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า และพูดอย่างเฉยเมยว่า "เสร็จแล้ว"

ฉู่เทียนอิงจึงลุกขึ้นมา สะบัดแขนและหมุนคอ ซึ่งเขารู้สึกสบายและผ่อนคลายเป็นอย่างยิ่ง ราวกับกลับไปมีสภาพอายุยี่สิบปี

เขาทั้งตกใจและดีใจ ดังนั้นเขาจึงกุมมือของอู๋เป่ยเอาไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้นว่า "คุณหมอเทวดาอู๋ บุญคุณที่ช่วยชีวิต เทียนอิงจะไม่ลืมตลอดชีวิต!"

เมื่อเห็นว่าเขามีนิสัยใช่ได้ อู๋เป่ยก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย และพูดว่า "นายพลฉู่ไม่ต้องเกรงใจ คุณเป็นทหารที่ปกป้องประเทศ การสามารถรักษาอาการปวดหัวของคุณให้หายได้ก็นับว่าเป็นเกียรติของผม"

ฉู่เทียนอิงจึงหัวเราะฮา ๆ ออกมา "คุณหมอเทวดาอู๋ คำพูดตามมารยาท ฉันก็ไม่พูดมากแล้ว ต่อไปถ้าหากคุณมีเวลา คุณก็ไปหาฉันที่แถบซีเป่ยได้ แล้วฉันจะต้อนรับคุณอย่างดีแน่นอน!"

อู๋เป่ยจึงยิ้มออกมา "แน่นอน!"

ต่อมาฉู่เสี่ยวตงก็เดินเข้ามา วางบัตรธนาคารใบหนึ่งลงในมือของอู๋เป่ยและพูดว่า "คุณอู๋ นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อย โปรดรับเอาไว้ด้วย"

อู๋เป่ยก็ไม่ได้พูดคำพูดที่เป็นพิธี และเขาก็เก็บเข้ากระเป๋าทันที "ขอบคุณ"

ฉู่เสี่ยวตงเคารพนับถืออู๋เป่ยเป็นอย่างยิ่ง ส่วนอู๋เป่ยก็รู้สึกคนคนนี้สามารถคบหาได้ ดังนั้นพวกเขาสองคนจึงแลกเปลี่ยนช่องทางติดต่อกัน หลังจากนั้นคนกลุ่มนี้ก็ขอตัวลา

แต่หลังจากที่ขบวนรถขับออกมาจากประตูใหญ่ของคุกแล้ว จู่ ๆ ฉู่เสี่ยวตงก็ถามการ์ดคนนั้นว่า "คุณอากุ่ย สามดอกไม้รวมยอดที่คุณพูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไง?"

อากุ่ยมีชื่อเล่นว่า "ปืนผี" เพราะเขามีฝีมือการยิงปืนราวกับผี ซึ่งเขาเป็นหนึ่งในมือหนึ่งข้างกายของฉู่เทียนอิง และมีวรยุทธ์อยู่กับตัว ดังนั้นหลังจากที่เห็นเสานั้น สายตาที่คุณอากุ่ยคนนี้มองอู๋เป่ยจึงเต็มไปด้วยความเคารพยำเกรง นี่จึงทำให้ฉู่เสี่ยวตงประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

อากุ่ยจึงถอนใจออกมายาว ๆ ครั้งหนึ่ง และพูดว่า "สามดอกไม้รวมยอดเป็นระดับที่ร้ายกาจที่สุดของการฝึกกำลังภายใน คนแบบนี้ห่างจากปรมาจารย์ฐานะเทพเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้น"

ฉู่เสี่ยวตงจึงตกตะลึง ปรมาจารย์เหรอ?

อากุ่ยจึงพูดต่อว่า "พวกคุณอาจจะไม่รู้ว่าสามดอกไม้รวมยอดเป็นแนวคิดยังไง ผมมีชื่อเล่นว่าปืนผี เพราะฝีมือการยิงปืนราวกับผี แถมยังมีวรยุทธ์อยู่กับตัวอีกด้วย แต่ว่าถ้าหากเผชิญกับเขาภายในสามสิบเมตรละก็ ผมก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย! และถ้าหากเป็นภายในห้าสิบเมตรละก็ ผมก็มีโอกาสรอดเพียงแค่หนึ่งส่วนเท่านั้น!"

ในใจของฉู่เสี่ยวตงจึงตกตะลึงขึ้นมา "ห้าสิบเมตรจึงจะมีโอกาสหนึ่งส่วนเหรอ?"

อากุ่ยพยักหน้า "คนในระดับสามดอกไม้รวมยอด ความคิดราวกับเทพ การเคลื่อนไหวราวกับผี ดังนั้นการคิดจะลอบสังหารพวกเขาจึงเป็นเรื่องยาก แถมโอกาสหนึ่งส่วนนั้น ผมก็ยังต้องสร้างขึ้นมาภายใต้สภาพแวดล้อมที่โล่งกว้าง อย่างเช่นจัตุรัสอีกด้วย ดังนั้นถ้าหากรอบ ๆ มีที่กำบังละก็ เช่นนั้นผมก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย"

ฉู่เสี่ยวตงจึงครุ่นคิด และพูดว่า "ดูท่าผมคงต้องคบหาอู๋เป่ยคนนี้ให้ดี!"

และหลังจากที่ขบวนรถจากไปไม่นาน หลี่เซิ่งกั๋วก็นำเอกสารปึกหนึ่งมาให้อู๋เป่ยเซ็นชื่อ และหลังจากที่เซ็นชื่อเสร็จ เขาก็พูดว่า "น้องชาย ถ้าหากไม่มีเหตุการณ์เหนือความคาดหมาย พรุ่งนี้นายก็สามารถออกไปได้"

"พรุ่งนี้?" อู๋เป่ยไม่สามารถรอได้แม้แต่ครู่เดียว ดังนั้นเขาจึงขมวดคิ้วถามว่า "ตอนนี้ผมยังไปไม่ได้เหรอ?"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงครุ่นคิด และคิดในใจว่าช่วยคนก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด ดังนั้นเขาจึงกัดฟันพูดว่า "ได้ นายไปตอนนี้ได้เลย ขั้นตอนต่อไปฉันจะช่วยดำเนินการให้นายเอง และหลังจากดำเนินการเสร็จแล้ว ฉันก็จะโทรไปหานาย"

อู๋เป่ยจึงแสดงความเคารพ "ขอบคุณท่านผู้เฒ่าหลี่!"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงโบกมือติด ๆ กัน "ด้วยมิตรภาพสองปีของพวกเรา พูดแบบนี้ก็เท่ากับเห็นเป็นคนอื่น ไป ไปบอกลาพวกเขาเถอะ!"

คนที่อู๋เป่ยต้องบอกลาก็คือนักโทษหนึ่งพันกว่าคนของคุกแห่งนี้ เพราะอย่างน้อยเกินครึ่งของนักโทษเหล่านี้เคยได้รับบุญคุณจากเขา เนื่องจากภายในระยะเวลาหนึ่งปีกว่า โรคกระเพาะ โรคไขข้ออักเสบ โรคต้อกระจกและโรคหัวใจของพวกเขาล้วนค่อย ๆ หายเป็นปกติภายใต้การรักษาของเขา ดังนั้นคนเหล่านี้จึงรู้สึกขอบคุณเขาเป็นอย่างยิ่ง

นอกจากนี้เกินครึ่งของผู้คุมนักโทษก็เคยได้รับความช่วยเหลือจากอู๋เป่ยด้วยเช่นกัน เพราะเมื่อพวกเขาและคนในครอบครัวมีปัญหาสุขภาพ พวกเขาก็ล้วนมาให้อู๋เป่ยรักษา และอู๋เป่ยก็สามารถรักษาให้หายได้ตลอด

ดังนั้นสนามกว้างสำหรับให้นักโทษออกกำลังกายจึงมีนักโทษอยู่กลุ่มหนึ่งและผู้คุมนักโทษหลายสิบคนกำลังรอเขาอยู่ และเมื่อเห็นอู๋เป่ยปรากฏตัวออกมา พวกเขาก็โค้งคำนับพร้อมกัน และพูดเสียงดังว่า "ถ้าจะมาอีกครั้งก็ยินดีต้อนรับ!"

เดิมทีอู๋เป่ยรู้สึกตื้นตันเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้ เขาก็ด่าออกมาทันทีว่า "ลุงพวกนายสิ!"

เนื่องจากพวกผู้คุมนักโทษกลัวจะเกิดความวุ่นวาย ดังนั้นพิธีส่งจึงเรียบง่ายมาก ๆ ทุกคนแค่ตะโกนคำว่าดูแลตัวเองด้วยสองสามครั้งและรีบกลับไปทันที ส่วนคนที่ส่งอู๋เป่ยออกนอกประตูในตอนสุดท้าย ก็มีเพียงหลี่เซิ่งกั๋วและผู้ช่วยสองสามคนของเขาเท่านั้น

"น้องชาย หลังจากนายไปครั้งนี้ การที่พวกเราจะเจอกันอีกก็คงยากแล้ว แต่ถ้าหากมีเรื่องอะไร นายก็โทรมาหาฉันได้ ถ้าหากฉันช่วยได้ฉันจะช่วยนายแน่นอน" หลี่เซิ่งกั๋วพูดออกมาจากใจจริง

อู๋เป่ยจึงถูจมูก "ได้ ถ้าหากมีเวลาผมจะเล่นกับพวกคุณ จริงสิ ใบสั่งยาที่ผมเขียนให้คุณ คุณยังต้องกินต่อไปอีก และหลังจากนี้อีกสามเดือนก็ค่อยหยุดกิน"

ครึ่งปีก่อนหลี่เซิ่งกั๋วป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง และเป็นอู๋เป่ยที่แย่งชีวิตของเขากลับมาจากในมือของยมบาลได้ ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่รู้สึกซาบซึ้งต่ออู๋เป่ยมากที่สุด

"เข้าใจแล้ว ฉันจะกินอย่างต่อเนื่อง" หลี่เซิ่งกั๋วพูดออกมาพร้อมกับยิ้ม

และเมื่อออกมาจากประตูคุก หลี่เซิ่งกั๋วก็หยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมายื่นให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยจึงตกตะลึง "หมายความว่ายังไง?"

หลี่เซิ่งกั๋วจึงยิ้มและพูดว่า "น้องชาย ในนี้เป็นเงินสองแสนที่รวบรวมจากพวกเราผู้คุมนักโทษทุกคน แม้เงินจะไม่มาก แต่นี่ก็เป็นน้ำใจเล็กน้อยของพวกเรา ถือเสียว่าพวกเราให้เงินอั่งเปางานแต่งแก่นายก็แล้วกัน แต่ว่าถ้าหากนายจะแต่งงานจริง ๆ ละก็ จำเอาไว้ว่าต้องเรียกพวกเราไปดื่มเหล้ามงคลด้วย"

ในใจของอู๋เป่ยจึงรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาครู่หนึ่ง เพราะแม้หลี่เซิ่งกั๋วคนนี้จะประพฤติตัวปลิ้นปล้อน แต่เขาก็มีด้านที่จริงใจด้วยเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงไม่เกรงใจและรับบัตรเอาไว้

ต่อมาหลี่เซิ่งกั๋วก็ยื่นโน้ตใบหนึ่งให้อู๋เป่ยทันที ซึ่งด้านบนมีที่อยู่และเบอร์ติดต่อเขียนเอาไว้ และเขาก็พูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า "น้องชาย นี่คือหลานสาวของนักธุรกิจใหญ่คนหนึ่ง ไม่ง่ายเลยกว่าฉันจะหาเงินมาให้นายได้ หากนายสามารถรักษาเธอได้ ค่ารักษาพยาบาลอย่างน้อยก็เจ็ดหลัก!"

ในใจของอู๋เป่ยจึงรู้สึกตื้นตันขึ้นมา และเขาก็เก็บโน้ตเอาไว้และพูดว่า "ขอบคุณ! แล้วก็ฝากขอบคุณพวกเขาด้วย ไม่ต้องไปส่งผมหรอก ผมไปแล้วนะ!"

เขาเป็นคนง่าย ๆ ดังนั้นเมื่อพูดจบ เขาจึงหมุนตัวเดินจากไป

อู๋เป่ยใช้โทรศัพท์เรียกรถมาคันหนึ่ง และให้โชเฟอร์ขับไปยังสถานีรถโดยสาร ซึ่งต้องใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง และแม้เขาจะใช้ชีวิตอยู่ในคุกมาสองปีแล้ว แต่เขาก็มีโทรศัพท์มาโดยตลอด และไม่เพียงแค่มีโทรศัพท์เท่านั้น เพราะแม้แต่ห้องขังที่เขาพักก็ยังเป็นห้องสองห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก อุปกรณ์ครบครัน

และเมื่อรถขับออกไป อู๋เป่ยก็คิดในใจว่า "ในที่สุดก็ได้กลับบ้านแล้ว!" ส่วนในดวงตาของเขาก็มีทั้งความคิดถึงและความเคียดแค้น

และความคิดของเขาก็ลอยกลับไปยังเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นเขายังเป็นนักศึกษาปีสองคนหนึ่ง และมีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยม แต่คุณพ่อของเขากลับถูกรถที่ขับเร็วชนในระหว่างทางไปทำงานอย่างไม่คาดคิด และเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ

ซึ่งคนที่ขับรถก็คือลูกหลานคนรวยคนหนึ่งที่ชื่อว่าซ่งซื่อจิน และไม่เพียงแค่ขับเร็วเท่านั้น แต่ยังสูบยาแล้วขับอีกด้วย แต่ผู้อาวุโสในครอบครัวของเขากลับร่ำรวยและมีบารมี ดังนั้นหลังจากที่พวกเขาดำเนินการรอบหนึ่ง จึงกลายเป็นคุณพ่อของเขาต้องรับผิดชอบเป็นส่วนใหญ่ และท้ายที่สุดก็ต้องชดใช้เงินสองแสน

แต่ซ่งซื่อจินที่สูบยาและขับรถเร็วจนชนคนเสียชีวิตคนนั้น กลับยังคงใช้ชีวิตสำมะเลเทเมาต่อไป เพราะว่ามีคนยอมรับผิดแทนเขา

แต่อู๋เป่ยกลับรู้สึกว่าเรื่องราวมีลับลมคมในเกินไป ดังนั้นเขาจึงเริ่มลงมือตรวจสอบ แต่ในระหว่างที่กำลังตรวจสอบ เขากลับถูกคนที่มีฐานะไม่ชัดเจนกลุ่มหนึ่งถือมีดไล่แทง และในระหว่างที่กำลังชุลมุนกันอยู่ เขาก็แย่งกริชเล่มหนึ่งมาได้ และแทงหนึ่งในนั้นจนบาดเจ็บหนัก

แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บด้วยเหมือนกัน ต่อมาเลือดก็หยดลงไปบนจี้หยกบนหน้าอก และกระตุ้นผนึกในนั้น และด้วยเหตุนี้เขาจึงได้รับการสืบทอดที่ยอดเยี่ยมจากอารยธรรมตั้งแต่ก่อนยุคประวัติศาสตร์ และความสามารถที่พิเศษอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ "ตาวิเศษ"! ตาวิเศษนี้มีความสามารถในการมองทะลุ สามารถมองเห็นทางเดินเลือดลม เลือดเนื้อและเส้นประสาทในร่างกายได้ และยังสามารถมองเห็นรูปร่างชีวิตที่ไม่จัดอยู่ในมิติแห่งความเป็นจริงอีกด้วย อย่างเช่นเทพกับพระอรหันต์ ปีศาจกับวิญญาณ!

สิ่งที่สืบทอดในจี้หยกประกอบไปด้วยวิชาแพทย์ เวทมนตร์คาถา ยุทธวิธีการเคลื่อนทัพและวรยุทธ์ เป็นต้น ครอบคลุมทุกอย่าง ยอดเยี่ยมเกินบรรยาย

และเนื่องจากอู๋เป่ยตกตะลึงกับข้อมูลในสมอง และยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ดังนั้นคนที่ถูกส่งออกมาโดยตรงจึงเข้ามาจับเขาในที่เกิดเหตุ ต่อมาศาลก็ยื่นฟ้องในข้อกล่าวหาทะเลาะวิวาทและทำร้ายผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ตัดสินโทษจำคุกเขาเจ็ดปี

แต่หลังจากเข้าไปคุกแล้ว อู๋เป่ยกลับสามารถตั้งใจศึกษาการสืบทอดของอารยธรรมยุคก่อนประวัติศาสตร์ได้ และหลังจากที่มุ่งเรียนวิชาแพทย์และวรยุทธ์อยู่ครึ่งปี เขาก็ได้กลายเป็นคุณหมอเทวดาในคุก

และหลังจากนั้นหนึ่งปี แม้แต่คนที่อยู่นอกคุกก็ยังพากันมารักษากับเขา ซึ่งเขาไม่ต้องการค่ารักษา และต้องการเพียงการลดโทษเท่านั้น ดังนั้นนี่จึงทำให้เขามีตำแหน่งที่พิเศษ จนแม้แต่หลี่เซิ่งกั๋วผู้บัญชาการเรือนจำก็ยังต้องสุภาพกับเขา และเรียกเขาว่าน้องชาย

และแน่นอนว่าเมื่อเทียบกับวิชาแพทย์แล้ว วรยุทธ์ของเขาร้ายกาจยิ่งกว่า แต่ขอเพียงเขาไม่แสดงออกไปโดยตรง คนในคุกก็ล้วนไม่มีทางรู้ได้เลย

"แม่ น้องสาว ผมกำลังจะกลับไปบ้านแล้ว!"

"ยังมีเสี่ยวฉิงอีกคน เธอรอฉันมาแล้วสองปี ฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีแน่นอน!"

"และท้ายที่สุด ซ่งซื่อจิน! แกชนพ่อของฉันจนเสียชีวิต ฉันจะทำให้แกทรมานยิ่งกว่าตาย!"

อู๋เป่ยวางแผนอยู่ในใจ ดังนั้นดวงตาของของเขาจึงเดี๋ยวอ่อนโยนเดี๋ยวอำมหิต

บทที่ 3 ต่อยหมาป่าบนรถโดยสาร
และเมื่อรถขับมาถึงสถานีรถโดยสาร อู๋เป่ยก็เอาเงินไปเข้าบัตรของตัวเองที่ธนาคาร และนอกจากเงินสองแสนที่หลี่เซิ่งกั๋วให้แล้ว เขาก็ยังมีเงินสามแสนที่ฉู่เทียนอิงให้ และเงินห้าแสนกว่าที่เขาสะสมจากการรักษาโรคให้คนอื่นในคุก ซึ่งรวมกันแล้วเขาก็มีเงินอยู่หนึ่งล้าน!

หลังจากซื้อตั๋วและขึ้นรถแล้ว เขาก็หลับตาตั้งสมาธิ และนั่งฝึกพลังภายใน

ซึ่งสิ่งที่เขาก็คือเคล็ดลับเทียนตี้ซวินหวงในการฝึกวรยุทธ์ และวิธีการฝึกนี้ก็แบ่งออกเป็นสี่ฐานะเทียนตี้ซวินหวน ซึ่งฐานะหวงในนั้นก็แบ่งออกเป็นการฝึกลมปราณ การฝึกจิตใจ และการสร้างพื้นฐานสามขั้นตอนใหญ่ แต่ในตอนนี้เขายังไม่อยู่ในขั้นฝึกลมปราณเลย

ซึ่งลมปราณภายในร่างกายที่เคลื่อนไปตามทางเดินเลือดลม ทำให้ร่างกายของเขารู้สึกสบาย จิตใจปลอดโปร่ง และไร้ความกังวล

แต่จู่ ๆ จมูกของเขาก็ได้กลิ่นที่หอมเย็นสายหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงอดที่จะลืมตาขึ้นมาไม่ได้ และไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่ผู้หญิงสวยคนหนึ่งมายืนอยู่ข้าง ๆ เขา เธอกำลังสวมหูฟัง หน้าตางดงาม และมีอายุประมาณยี่สิบปี แถมเธอยังไม่เพียงมีรูปร่างที่ดีเท่านั้น เพราะใบหน้าของเธอก็ยังงดงามราวกับนางฟ้าลงมาจุติอีกด้วย

โดยเฉพาะขาคู่นั้นที่สวยงามเป็นอย่างยิ่ง และมันก็เป็นขาที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาก่อน เพราะมันทั้งขาว ตรง กลมกลึง และมีกล้ามเนื้อที่กระชับ ถึงขนาดที่เขารู้สึกว่า เพียงแค่ขาที่สวยคู่นี้ก็สามารถทำให้จิตใจของเขารู้สึกได้แล้ว

เธอสวมรองเท้าสีขาว และแม้แต่ข้อเท้าของเธอก็สวยงามมาก ๆ และแน่นอนว่าผู้หญิงที่ขายาวล้วนไม่มีทางเตี้ย สาวสวยคนนี้สูงประมาณร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร เธอสวมกางเกงยีนขาสั้นสีแดงอ่อน ท่อนบนสวมเสื้อเอวลอยสีขาวที่เย็นสบาย เผยให้เห็นหน้าท้องที่สวยงาม และท้องน้อยที่ขาวผ่องและราบเรียบ

ส่วนหน้าอกของเธอก็ใหญ่มาก ดังนั้นตอนที่รถโคลงเคลง มันจึงส่ายไปมา ส่วนอู๋เป่ยก็กวาดสายตามองเล็กน้อย และปากของเขาก็แห้งผากขึ้นมาทันที

เพราะสองปีที่อยู่ในคุกเขาไม่ได้สัมผัสผู้หญิงเลย ดังนั้นในสายตาของเขา ผู้หญิงทุกคนจึงล้วนมีแรงดึงดูด จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงสาวสวยชั้นหนึ่งแบบนี้

และเมื่อเขาตั้งสมาธิ ตาวิเศษข้างซ้ายก็เริ่มทำงาน เสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้นจึงหายไปทันที และเขาก็เห็นรูปร่างที่สวยงาม ส่วนหน้าอกก็ตั้งชูชัน......

ดังนั้นเขาจึงรีบเบนสายตาทันที เพราะเขากลัวว่าตัวเองจะเลือดกำเดาไหล

แต่เมื่อเบนสายตาออกมา เขาก็อดที่จะอยากมองอีกครั้งไม่ได้ และในเวลานี้ เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นควงแขนของเขาอย่างฉับพลัน และเธอก็พูดด้วยเสียงที่นุ่มนวลว่า "สามี ฉันรู้สึกกระหาย คุณมีน้ำไหม?"

อู๋เป่ยจึงตกตะลึงขึ้นมา อะไรนะ สามีเหรอ? แต่วินาทีต่อมา เขาก็ตระหนักถึงอะไรบางอย่าง ที่แท้ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ในตู้โดยสารมีคนยืนเต็มไปหมด แถมยังมีชายหนุ่มสี่คนยืนล้อมผู้หญิงคนนี้เอาไว้ ซึ่งสายตาของพวกเขาไม่น่าไว้ใจ เพราะมันแฝงไว้ด้วยการคุกคามอย่างรุนแรง

หรือว่า......คนกลุ่มนี้จะเป็นอันธพาล?

ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย หยิบน้ำสะอาดออกมาจากกระเป๋ายื่นให้ผู้หญิงคนนี้ และพูดว่า "ให้เธอ"

ในสายตาของชายหนุ่มสี่คนจึงมีความหงุดหงิดปรากฏออกมาเล็กน้อย เพราะพวกเขาตามผู้หญิงคนนี้มาตลอดทาง แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงมีสามีเพิ่มขึ้นมาได้?

ชายหนุ่มคนนั้นที่เป็นหัวหน้าจึงไม่ยอมแพ้ เขาหรี่ตาลง และพูดกับอู๋เป่ยว่า "น้องชาย แฟนของนายสวยมาก ๆ เธอชื่อว่าอะไรเหรอ?"

อู๋เป่ยจึงเหลือบมองคนคนนั้นครั้งหนึ่ง "เกี่ยวอะไรกับนายด้วย?"

ผู้ชายคนนั้นจึงยิ้มหยันออกมา "ฉันขอแนะนำนายนะว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น และรีบหาที่ลงจากรถ มิฉะนั้น......"

มุมปากของอู๋เป่ยจึงเหยียดยิ้มออกมา "ได้สิ ฉันก็ใกล้ถึงป้ายแล้ว อีกเดี๋ยวฉันก็ลงจากรถ"

ก้นบึ้งหัวใจของผู้หญิงคนนั้นจึงรู้สึกหนังอึ้ง ผู้ชายไม่สามารถพึ่งพาได้จริง ๆ ด้วย!

ชายหนุ่มสองสามคนนั้นจึงเผยใบหน้าภูมิใจออกมา เพราะขอเพียงอู๋เป่ยลงจากรถ ที่เหลือก็จัดการได้ง่ายแล้ว เนื่องจากบนตัวพวกเขามียา ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถพาสาวสวยคนนี้ลงไปจากรถได้แน่นอน หลังจากนั้นก็หมุนเวียนกันเล่น!

และในเวลานี้ โชเฟอร์ก็ตะโกนว่า "ถึงหมู่บ้านเสี่ยวสือแล้ว มีคนลงไหม?"

หมู่บ้านเสี่ยวสือห่างจากเมืองที่บ้านเขาอยู่ไม่ไกล ดังนั้นอู๋เป่ยจึงพูดทันทีว่า "จอดด้วย"

โชเฟอร์จึงจอดรถ ส่วนด้านนอกก็เป็นสามแยกที่โล่งกว้างและไม่มีคน

แต่จู่ ๆ เขาก็ดึงมือของผู้หญิงคนนั้น และยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า "ภรรยา ถึงป้ายแล้ว พวกเราลงจากรถกันเถอะ"

ผู้หญิงคนนั้นจึงตกตะลึงขึ้นมาครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็ตามหลินเฟิงลงมาจากรถ ส่วนชายหนุ่มสี่คนก็ล้วนตกตะลึง ต่อมาพวกเขาก็กัดฟันด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ตามลงมาด้วย

และเมื่อประตูรถปิดลง รถก็ขับไปด้านหน้าต่อ

"หน็อย! ฉันบอกให้แกอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ดูเหมือนว่าแกจะติดค้างบทเรียนฉันแล้ว!" ชายหนุ่มที่เป็นหัวหน้าหัวเราะเยาะออกมาครั้งหนึ่ง ดึงกริชเล่มหนึ่งออกมาจากเอว และคนสี่คนก็เดินเข้ามาหาอู๋เป่ย

แต่อู๋เป่ยกลับกวาดสายตามองกริชด้วยความเฉยเมยครั้งหนึ่ง และพูดว่า "ฉันขอแนะนำพวกนายว่าให้ไปเสียแต่ตอนนี้ เพราะฉันมือหนัก ดังนั้นถ้าหากลงมือละก็ ก็ทำให้พวกนายบาดเจ็บ"

ชายหนุ่มเหล่านั้นจึงตกตะลึงขึ้นมาครู่หนึ่ง แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็หัวเราะออกมา "โอ้โห! ปากแข็งมาก แต่ไม่รู้ว่าหมัดจะแข็งด้วยหรือเปล่า!"

และเมื่อคำพูดจบลง พวกเขาสี่คนก็พุ่งเข้ามา

อู๋เป่ยไม่ได้ถอยหลบ แต่กลับพุ่งเข้าไปหา และเขาก็ไปถึงตรงหน้าคนเหล้านั้นอย่างรวดเร็ว และไม่รอให้พวกเขาตอบสนองออกมา เขาก็เตะสองคนในนั้นกระเด็นออกไปทันที ส่วนสองคนที่เหลือ คนหนึ่งก็ถูกเตะจนกระดูกเท้าแตก ส่วนอีกคนก็ถูกเขาใช้ศอกกระทุ้งจนกระดูกซี่โครงหัก

และดูเหมือนเสียงกรีดร้องจะดังขึ้นมาพร้อมกัน ส่วนคนทั้งหมดก็ฟุบอยู่บนพื้น เหงื่อเย็นผุดขึ้นมา และมีสีหน้าที่เจ็บปวด

แต่อู๋เป่ยกลับตบมือราวกับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง และพูดว่า "ฉันเตือนพวกนายแล้ว แต่น่าเสียดายที่พวกนายไม่ยอมฟัง ดังนั้นพวกนายโทรเรียกรถพยาบาลเองเถอะ แต่ฉันก็ได้ใช้วิธีการลับไปแล้ว ดังนั้นภายในสามปี ร่างกายของพวกนายจะรู้สึกเจ็บปวดตลอดเวลา แต่พวกนายก็ไม่ต้องกังวล เพราะหลังจากนี้ประมาณห้าปีมันก็จะสามารถหายเป็นปกติได้"

พูดจบเขาก็หันไปยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น และถามว่า "คนสวย คุณจะไปที่ไหน?"

ผู้หญิงคนนั้นถึงได้สติกลับมาจากการตกตะลึง และเธอก็รีบพูดทันทีว่า "ขอบคุณ!"

อู๋เป่ยจึงตอบว่า "ไม่ต้องเกรงใจ"

ผู้หญิงคนนั้นจึงครุ่นคิด และจู่ ๆ เธอก็ถามขึ้นมาว่า "พี่ชาย คุณจะไปที่ไหน พาฉันไปด้วยได้ไหม?"

อู๋เป่ยจึงตกตะลึง พาเธอไปด้วยเหรอ?

ไม่รอให้เขาปฏิเสธ ผู้คนนั้นก็รีบพูดทันทีว่า "ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวมาก ๆ ไม่กล้ากลับบ้านเพียงคนเดียว"

อู๋เป่ยคิดดูก็รู้สึกว่าถูก เพราะเมื่อผ่านเรื่องแบบนี้มา ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องรู้สึกหวาดกลัว ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า "เช่นนั้นก็ได้ เธอตามฉันกลับไปในเมืองก่อน หลังจากนั้นก็ค่อยคิดอีกที โอเคไหม?"

ผู้หญิงคนนั้นจึงพยักหน้าแรง ๆ "ฉันชื่อว่าถังจื่อยี่ คุณชื่ออะไร?"

"อู๋เป่ย" เขาตอบ "เดินตามถนนเส้นนี้อีกหนึ่งกิโลเมตรก็จะเป็นถนนรอบเมือง พวกเราจะเรียกรถกันที่นั่น"

ถังจื่อยี่พยักหน้า แล้วเธอกับอู๋เป่ยก็เดินเคียงกันไปด้านหน้า

เส้นทางหนึ่งกิโลเมตร ใช้เวลาสิบนาทีก็เดินถึงแล้ว และเป็นอย่างที่อู๋เป่ยพูดจริง ๆ มันเป็นถนนรอบเมืองที่กว้างขวางเส้นหนึ่ง

รออีกประมาณสองสามนาที พวกเขาก็นั่งรถแท็กซี่คันหนึ่งเข้าไปยังเขตเมือง

เมืองแห่งนี้ชื่อมีว่าเมืองหมิงหยาง มีประชากรล้านกว่าคน ส่วนด้านเศรษฐกิจก็อยู่ในอันดับหนึ่งร้อยกว่าของประเทศ ซึ่งบ้านของอู๋เป่ยตั้งอยู่ในชานเมืองตะวันออกของเมืองหมิงหยาง และที่นั่นก็เป็นจุดบรรจบของเมืองกับชุมชน

และหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว อู๋เป่ยก็โทรไปหาน้องสาว น้องสาวของเขาชื่อว่าอู๋เหม่ย ปีนี้อายุสิบหกปี กำลังเรียนอยู่ชั้นม.5 เธอทั้งฉลาดและสวย แถมยังขยันเป็นอย่างยิ่งอีกด้วย

เนื่องจากอู๋เป่ยติดคุกอยู่สองปี ดังนั้นน้องสาวจึงต้องลำบากไม่น้อย เขาจึงรู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง แต่โชคดีหลังจากที่เข้าคุกไปได้ไม่นาน เขาก็มีสิทธิพิเศษ ดังนั้นทุก ๆ วันเขาจึงสามารถพูดคุยกับน้องสาวได้ แถมยังสามารถโอนเงินที่หามาได้ให้เธอได้อีกด้วย

แต่หลังจากที่โทรไป กลับไม่มีคนรับสาย ดังนั้นอู๋เป่ยจึงรู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย เขาจึงกดต่อไป แต่หลังจากโทรติดต่อไปแล้วสามสาย ก็ยังไม่มีคนรับสายอยู่ดี!

ในใจของอู๋เป่ยจึงรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมา หรือว่าจะเกิดเรื่อง? ดังนั้นเขาจึงกดโทรไปหาคุณแม่ แต่ในครั้งนี้กลับมีคนรับอย่างรวดเร็ว

"เสี่ยวเป่ย" เสียงของหญิงวัยกลางคนที่อ่อนโยนเป็นอย่างยิ่งดังออกมาจากลำโพง

อู๋เป่ยจึงรีบถามทันทีว่า "แม่ เสี่ยวเหม่ยล่ะ?"

"ช่วงเช้าเสี่ยวเหม่ยมาโรงพยาบาลแล้วรอบหนึ่ง เมื่อกี้เธอออกไปซื้อของกินให้แม่" คุณแม่ตอบออกมา

"เธอไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วยเหรอ?" อู๋เป่ยถอนใจออกมาเล็กน้อยและถามต่อ

"เอาไปสิ ทำไม ลูกโทรไม่ติดเหรอ?" ในใจของคุณแม่จึงมีเสียง "กึก" ดังขึ้นมาครั้งหนึ่ง

อู๋เป่ยกลัวเธอรู้สึกกังวล ดังนั้นเขาจึงพูดว่า "ไม่มีอะไร ผมจะลองโทรต่อไปดู"

แต่หลังจากที่วางสาย จิตใจของอู๋เป่ยกลับเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน เพราะน้องสาวตั้งสายเรียกเข้าของเขาเป็นเสียงที่พิเศษ ดังนั้นถ้าหากได้ยินเสียงเรียกเข้าของเขา เธอจะต้องรับสายแน่นอน แต่ในครั้งนี้โทรไปแล้วสามครั้งกลับไม่มีใครรับ ถ้าหากไม่ได้ตั้งเงียบ ก็ต้องเป็นเพราะเธอไม่สามารถรับได้!

👀👀👀
ชื่อหนังสือ👉"ยอดคุณหมอตาวิเศษ"👈ดาวน์โหลดเดี๋ยวนี้ #FunRead-new อ่านฉบับเต็มของหนังสือเล่มนี้!✅

"Thirty million for a needle of Acupuncture Treatment, are you willing?"
The richest man, suffering from a terminal illness, becomes a vegetable. Despite his family's worldwide search for renowned doctors, all efforts prove futile. Then, a young man administers three needles of Acupuncture Treatment, and miraculously, the old man wake
-------------------------
On a summer day at noon, on a certain street in the northern suburbs of Ning City.
Stanley Du rode his bicycle and arrived at the entrance of the Greenview Community Hospital.
He's 21 years old.
After this summer break, he will be starting his senior year at Ning City University Medical School.
Currently, he's working as a temporary helper at Greenview Community Hospital.
This hospital is privately owned and not very large, with just a dozen or so medical staff.
The patients who come here are all local residents, and the doctors here can only treat minor illnesses and injuries.
For those with serious or urgent conditions, the doctors here dare not treat them.
Stanley Du locked his bicycle and was about to go inside to start work.
At this moment, a red Honda Civic pulled up from a distance and stopped next to Stanley Du.
The car door swung open, revealing a pair of long legs in stockings stepping out.
When Stanley Du saw those long legs, he couldn't help but gulp.
Two young men who were at the hospital to seek medical attention were also looked at those long legs, and their eyeballs were almost popping out of their sockets.
The next moment, a beautiful woman with a curvy figure wearing a tight purple skirt got out of the car.
The beauty had extremely high attractiveness, fair skin, and delicate features.
She was named Dinah Yang, and her father owned this community hospital.
Dinah Yang not only had good looks and a great figure, but she also had a high IQ.
When she was in elementary school, she skipped two grades. When she went to college, she completed her medical degree at Tendu Medical University in just two years, making her a top student.
If it weren't to get close to Dinah Yang, Stanley Du wouldn't be working in this small hospital with a low monthly salary of 1,300 yuan.
But Dinah Yang only gave Stanley Du a casual glance and didn't even greet him before walking into the hospital.
At this moment, a slightly overweight female doctor urgently said to Dinah Yang, "Dinah, you've arrived just in time. We have an emergency patient, and your parents are not here. None of us doctors can handle this patient. Please go check it out."
Hearing this, Dinah Yang didn't even have time to change into her white coat before hurrying to the emergency room.
Stanley Du also followed.
In the emergency room, a woman in her sixties was lying on a bed and kept complaining that she had a headache.
A man in his thirties stood by the bed, looking distressed.
Dr. Sean Wang, the male doctor, was about to give the elderly woman a painkiller injection. Upon seeing Dinah Yang, he quickly said, "Dinah Yang, your medical skills are better than mine. Please take a look at this elderly lady."
After checking the elderly woman's blood pressure and heartbeat, Dinah Yang said, "It's not a big problem, she's having a migraine attack."
Then Dinah Yang turned around and instructed a nurse, "Prepare a high-dose injection of ibuprofen for the elderly woman."
The nurse quickly prepared the medication.
Dinah Yang intended to administer the injection and IV herself.
At this moment, Stanley Du suddenly intervened and stopped her.
"What are you trying to do?" Dinah Yang frowned and glared at Stanley Du. "Don't interfere with the patient's treatment!"
Stanley Du, a mere temporary worker doing odd jobs, dared to interfere with her patient's treatment?
It seemed like he didn't want to keep his job.
"Dinah Yang, ibuprofen has some side effects, and the elderly woman's health is not the best. So, I think you shouldn't give her a high-dose ibuprofen injection," Stanley Du calmly said.
Upon hearing this, the son of the elderly woman, the man in his thirties who was guarding the bedside, tightened his expression and looked at Dinah Yang.
Dinah Yang, however, coldly replied to Stanley Du, "I am in charge of the elderly woman's treatment. I will decide which medication to use, and you don't need to interfere."
Stanley Du kept silent.
The son of the elderly woman was still concerned and asked Dinah Yang, "Dr. Yang, are you sure it's safe to inject ibuprofen into my mother?”
"Don't worry, ibuprofen is specifically used to treat migraines. Once I give your mother the injection, her pain will subside," Dinah Yang replied calmly.
"But this male doctor just..." The man hesitated as he pointed to Stanley Du.
"Haha, you misunderstood. This young man is not a doctor at our hospital; he's just a temporary worker doing odd jobs here."
Before Dinah Yang could respond, the male doctor Sean Wang couldn't wait and mocked Stanley Du.
After learning that Stanley Du was just a temporary worker, the trust level of the elderly woman's son plummeted to zero.
He looked at Stanley Du with disdain and hostility.
At that moment, Sean Wang continued to taunt Stanley Du, "I must say, Stanley, you are just a temporary worker here, and you don't even have a medical license. How dare you question Dinah Yang's treatment plan? Who gave you the courage? Do you still want to work here?"
"Enough, Sean, please stop. Stanley Du, the emergency room is not your workstation. Go attend to your duties."
Dinah Yang interrupted Dr. Wang's mockery of Stanley Du.
Stanley Du, however, was very unhappy with Dr. Wang.
Damn, if Dinah Yang looked down on me, I could live with that.
Who could blame me for having a thing for a knockout like her?
But you, Sean Wang, we're in the same boat, just earning our keep in this small hospital.
What makes you think you can look down on me?
"Why are you still standing there? The floor tiles in the restroom need cleaning. Go clean them quickly."
Seeing that Stanley Du still refused to leave, Dinah Yang urged impatiently.
Stanley Du glanced at Dinah Yang, nodded, and walked away.
He had already warned Dinah Yang, but she had brushed it off.
Moreover, Dinah Yang had allowed Sean Wang to taunt and humiliate him.
In this case, there was no need for Stanley Du to stay here and continue being humiliated.
Although he was attracted to Dinah Yang's beauty and figure, he wasn't the kind of guy to let a beautiful woman trample all over him.
Stanley Du turned and walked out of the emergency room.
Shortly after, Dinah Yang gave the elderly woman an injection of ibuprofen.
The woman's screams quickly subsided.
The son of the elderly woman breathed a sigh of relief, praising Dinah Yang, "Dr. Yang, my mother is much better after the injection. Your medical skills are truly impressive."
Dinah Yang was pleased but humbly replied, "Let your mother rest for a while. Once the medication takes effect, she'll be able to leave the hospital."
The son of the elderly woman thanked Dinah Yang and escorted her and the medical team out of the emergency room.
A few minutes later, Stanley Du was mopping the floor in the men's restroom.
Just then, Sean Wang who was in urgent need of the restroom, pushed the door open.
Seeing Stanley Du, Sean Wang snorted contemptuously and entered one of the stalls.
Stanley Du quickly left the restroom.
A few minutes later, Sean Wang also came out of the restroom.
He deliberately said to Stanley Du, "Stanley, let me give you a piece of advice. If you want to succeed in your career, you must remember your place, talk less, and work more. Do you understand?"
Stanley Du was about to retort. At this moment, the son of the elderly woman rushed out of the emergency room, shouting, "Dr. Yang! Dr. Yang! My mom's condition is getting worse. Please come and see!"
Hearing this, Dinah Yang, Sean Wang, and the medical team quickly rushed into the emergency room.
Stanley Du threw the mop away and followed.
Inside the emergency room, the elderly woman was now convulsing, foaming at the mouth, and in extreme distress.
"Dr. Yang, my mother's condition has worsened."
The man in his thirties said anxiously, "Did you give her the wrong medication?"
chapter 2 Bai Fumei married a temporary worker?
Dinah Yang remained calm on the surface, but inside, she was in a panic.
The elderly woman, who had been quiet a moment ago, was now convulsing and foaming at the mouth?
This was undoubtedly a side effect of the ibuprofen!
If the elderly woman's body couldn't handle the side effects and she died in this small hospital, it would be a major problem.
At this moment, the elderly woman's eyes widened, her eyeballs protruded, and her face turned blue, indicating signs of suffocation.
When Dinah Yang saw this, she became even more panicked.
She quickly gave the elderly woman various first aid measures.
Sean Wang and the two female nurses stood by and did not dare to help.
They were also very nervous.
If they helped Dinah Yang and the elderly woman, unfortunately, passed away... they would all bear the responsibility.
Therefore, they all stood aside and allowed Dinah Yang to treat the elderly woman alone.
"You quack!"
As the elderly woman's condition worsened, with increasing foaming at the mouth and a deteriorating complexion, the man in his thirties couldn't contain his anger. He shouted at Dinah Yang in a fit of rage, "That temporary worker was right! The medication you injected my mom with has severe side effects! You're the one who's caused my mom to end up like this! I'm transferring her to another hospital! I can’t trust you quack doctors!"
After scolding, he pushed Dinah Yang away from his mother.
At this point, Dinah Yang's hands were trembling.
And the elderly woman intermittently moaned, "I... I feel so uncomfortable. I'm going to die... Son, I don't want to die. Please save me."
The son soon broke down.
He yelled at Dinah Yang, "You've nearly killed my mom! I'll make you pay for this, and you'll accompany my mother in death!"
In the next moment, he clenched his fist and charged toward Dinah Yang.
Sean Wang bravely saved the beauty and stepped forward to stop the man, but he received a punch to the eye socket.
Then Sean Wang screamed and knelt down.
The man wasn't stopping. He raised his fist again, charging at Dinah Yang.
Dinah Yang couldn't dodge, so she could only close her eyes and grit her teeth, preparing for the incoming blow.
But she waited for several seconds, but the expected punch never landed.
She opened her eyes nervously and saw that the man's fist had been blocked by a large hand.
And the owner of this sturdy hand was none other than the temporary worker who had just arrived, Stanley Du.
"Sir, please calm down. If you injure Dr. Yang, who will treat your mother?" Stanley Du said in a deep voice.
He had clenched his fingers into a strong grip, firmly holding onto the man's fist, rendering him immobile.
"She's a quack! I don't trust her! She almost killed my mother!" the man retorted with anger in his eyes.
"Give me some time and I can save your mother," Stanley Du said confidently.
Hearing this, Sean Wang and others were all stunned.
Could a mere temporary worker really have the ability to treat the elderly woman?
It’s impossible. He must be bragging!
Even Dinah Yang couldn't save that elderly woman. How could Stanley Du, a temporary worker, have better medical skills than Dinah Yang?
"Okay, I'll give you a chance."
The man said viciously, "But if you can't save my mother, I'll kill you first, and then this woman."
The reason why he was willing to give Stanley Du a chance was because before Dinah Yang injected the ibuprofen, Stanley Du had warned Dinah Yang that ibuprofen had many side effects and his mother might not be able to bear it.
Facts had proved that Stanley Du's warning was not unfounded.
Stanley Du was about to take action to save the elderly woman, but Dinah Yang stopped him.
"Are you sure you can save her?" Dinah Yang whispered.
"Haha, if the elderly woman dies, you won't bear any responsibility; I'll take full responsibility," Stanley Du said confidently.
"Why is he so confident?" Dinah Yang's heart was touched slightly.
Stanley Du had no time to talk to Dinah Yang. He reached out and massaged the elderly woman's abdomen a few times.
"Stop!" the man shouted.
Stanley Du sneered and said, "Heh, your mother is in her sixties. Do you think I have any ill thoughts about her?"
The man's expression faltered.
He had indeed had such thoughts just a moment ago.
But now that he had calmed down and thought about it carefully, he realized he was being paranoid.
Next, Stanley Du put his hand on the elderly woman's abdomen and massaged it a few times.
Unseen emerald-green energy flowed out of the elderly woman's body and penetrated into Stanley Du's hand.
This emerald-green energy was the residual power of the ibuprofen. They had been absorbed by Stanley Du.
Thirteen years ago, Stanley Du's parents had died in a car accident.
Then, Stanley Du met his master, The Bouldering Taoist Priest, who took him as a disciple.
The Bouldering Taoist Priest was the former head of the Medicine God Sect. He would let Stanley Du soak in medicinal baths for four hours every day.
After a long time, Stanley Du's body became a Myriad Medicinal Body.
His Myriad Medicinal Body could absorb the power of various medicines to enhance his own cultivation.
Even the most poisonous poison in the world would be absorbed and neutralized by Stanley Du's Myriad Medicinal Body.
After absorbing the residual effects of ibuprofen from the elderly woman's body, Stanley Du quickly retracted his hand from the elderly woman's abdomen.
Shortly after, the elderly woman's complexion quickly returned to normal.
She stopped crying and her breathing became much easier.
Two minutes later, the elderly woman sat up from the bed and gasped, "Oh, I feel much better. It's just that my head still hurts a bit."
Hearing this, the man cried with joy.
Dinah Yang and others were also relieved.
Next, Stanley Du stretched out two fingers and rubbed the acupuncture point behind the elderly woman's left ear more than a dozen times.
After Stanley Du stopped, the expression on the elderly woman's face was obviously much more relaxed.
"It's very comfortable. My head doesn't hurt anymore."
The elderly woman praised Stanley Du, "Young man, I didn't expect that you have such great medical skills at such a young age. Your medical skills are passed down from your ancestors, right?"
Stanley Du didn't speak, just nodded.
On his waist was a palm-sized snakeskin bag. This was a Mustard Seed Bag with a cubic meter of storage space inside.
There was a darksteel plate inside the bag.
The darksteel plate was the most precious artifact of the Medicine God Sect, the Shennong Token.
Shennong, the ancient Medicine God, was the first owner of Shennong Token and the Mustard Seed Bag.
The Bouldering Taoist Priest and Stanley Du, as well as the previous heads of the Medicine God Sect, were all direct descendants of Shennong.
Before they passed away, each head would store their insights and skills in the Shennong Token.
Some excelled in medicine, some in martial arts, some in appraisal, some in arts, and some in cooking.
All of these skills and knowledge had been perfectly inherited by Stanley Du.
The man who had been worried about his mother's condition praised Stanley Du sincerely, "Young man, your medical skills surpass all of them, yet they let you work as a temporary assistant. They're really short-sighted."
This compliment elevated Stanley Du's status and indirectly criticized Dinah Yang and the others.
Seeing their darkened expressions, Stanley Du quickly said, "Brother, please don't make enemies for me; I beg you."
The middle-aged man was momentarily stunned and then laughed awkwardly.
Then, he handed a business card to Stanley Du and patted his shoulder, saying, "If they mistreat you, give me a call. I, Randall Chen, won't let you down."
After saying that, Randall Chen left the hospital with his mother.
Dinah Yang felt a mixture of bitterness and regret.
She, a top medical student from Tongji Medical University, had been outperformed by a temporary assistant like Stanley Du.
"Come with me, I have something to ask you."
Dinah Yang glanced at Stanley Du, throwing these words coldly, and heading toward the lounge.
Stanley Du followed her.
"Tut! What ancestral medical skill? I think he stumbled upon it like a blind cat finding a dead mouse, just bluffing."
Sean Wang looked at Stanley Du's back and whispered jealously.
After a while, Stanley Du followed Dinah Yang and walked into the lounge.
"Stanley Du, right? How long have you been at our Greenview Hospital?"
Dinah Yang leaned back on the sofa and asked coldly.
"Well, I just came here, less than ten days," Stanley Du standing and said with a smile.
Dinah Yang nodded, took out two thousand yuan in cash from her bag, and handed it to Stanley Du, "This is your salary for this month. You don't need to come back anymore."
"Come on, I just helped you out of a difficult situation, and you won't give me a promotion or a raise, and that's fine. But why are you firing me?"
Stanley Du didn't take the money and asked, rolling his eyes.
Dinah Yang crossed her legs gracefully, with the corners of her delicate mouth slightly raised, and said disdainfully, "Your medical skills are better than mine, why do you want to stay in our small hospital with a monthly salary of only 1,300, and working as an assistant?"
"Haha, I've been waiting for you to ask me this."
Stanley Du suppressed his smile, stared at Dinah Yang's delicate and pretty face, and said seriously, "I stayed at this small hospital for you."
Dinah Yang's heart skipped a beat, but there was no expression of surprise or shyness on her face.
After a moment of silence, she chuckled, "Haha, so you're trying to hit on me. But I will never give you such a chance again. I already have a boyfriend."
"Haha, please stop making up stories. These days, every time you leave work, I've been quietly following you. You don't have a boyfriend."
Stanley Du smiled and said, "Those men who sent you flowers, invited you for dinner, and were all turned down by you, I've beat them down."
"You pervert! You've been stalking me!"
Dinah Yang was both shocked and angry, her voice stern, "If you keep this up, I'll call the police and have you arrested!"
"You are my wife, and I am doing this to protect you. Why should the police arrest me?" Stanley Du folded his hands and said with a smile.
As soon as these words came out, Sean Wang and the others, who were eavesdropping outside the lounge, were utterly shocked, their jaws dropping to the floor!
Dinah Yang was actually Stanley Du's wife?
This was impossible!
Dinah Yang could be considered a wealthy and attractive woman.
Stanley Du was just a newly arrived temporary worker.
If Dinah Yang were to marry Stanley Du, then Dinah Yang would have some serious issues with her judgment and intelligence!
chapter 3 Those who pretend to be poor are smart people
"You psycho! Who is your wife?"
Dinah Yang's angry voice came from the lounge, causing Sean Wang and others who were eavesdropping outside the door to wince, their eardrums hurt slightly.
Next, Dinah Yang in the lounge continued to humiliate Stanley Du in a low voice.
"Is it because no woman wants you, so you are crazy about women?"
"There are so many beauties in the world, why did you fixate on me?"
"If it's because you're poor and can't find a girlfriend, I can give you some money... 10,000 yuan. This money can cover several nights out. Don't be too greedy. I'm actually living paycheck to paycheck and haven't saved much."
After who knows how long, Dinah Yang, with a dry throat, finally stopped talking.
At this point, Stanley Du spoke slowly, "Dinah Yang, your father is Roy Yang, and your grandfather is Jay Yang. Ten years ago, your family still lived in Qutang Town to the south of Ning City. Your grandfather ran a small clinic in the town. Am I right?"
"You actually checked my family's past?"
Dinah Yang's face changed slightly, and she stared at Stanley Du coldly. "What are you trying to do?"
Stanley Du did not answer Dinah Yang's question but continued, "Ten years ago, there was an elderly man and a young boy who became your neighbors. The old man's surname was Chen, and he was a skilled barefoot doctor. He helped cure several difficult illnesses for your grandfather, who greatly admired him and considered him like a brother."
At this point, Stanley Du deliberately paused and looked at Dinah Yang's expression.
Sure enough, her surprise was even more evident.
Stanley Du continued, "That winter, your father fell seriously ill, diagnosed by the hospital as having aortic dissection. This condition could threaten your father's life at any moment, and no doctor in Ning City was willing to perform the surgery. In the end, it was the old man, Chen, in your family's small clinic who performed the surgery and saved your father's life. Your grandfather arranged for you to be engaged to the old man's grandson, the little boy who was with him. Do you remember the little boy's name?"
Dinah Yang was stunned.
Her childhood memories told her that what Stanley Du was saying was all true.
She remembered that at the time, she was not even twelve years old, and the old man's little grandson was slightly younger than her.
That little rascal liked to play with her and even stole kisses from her.
What was the little rascal's name again?
Right, he seemed to be called Stanley Du!
"You... you are that old man's grandson? What's your nickname?" Dinah Yang asked tentatively.
"My nickname is Little Naughty Boy."
Stanley Du smiled, "Your nickname is Big Gal. Isn't that right?"
Dinah Yang didn't say anything, which was taken as confirmation.
The Bouldering Taoist Priest was the Old Man Chen.
To avoid criticism, in front of outsiders, The Bouldering Taoist Priest called Stanley Du his grandson.
Stanley Du added, "Three years ago, I went to Qutang Town to find you, but I didn't expect that your family had already moved. At the time, I thought I would never see you again in this lifetime. However, just ten days ago, near this hospital, I saw your father, Roy Yang. He hasn't changed much in appearance compared to ten years ago, and I recognized him right away."
After a few seconds of silence, Stanley Du continued, "I followed your father and found out that he is the director of this small hospital. So I came here to apply for a job, becoming a temporary worker. I did all of this for you."
The last sentence was rather cheesy.
Dinah Yang's entire body felt goosebumps. She argued, "We were just kids back then, and that engagement wasn't legally binding!"
"Tsk, I don't care whether it's legal or not."
Stanley Du smiled and said nonchalantly, "Back then, your grandfather personally arranged for us to be engaged, and your parents also agreed to the engagement. Now, my grandfather and your grandfather have both passed away. If you break off this engagement, your entire family will be ungrateful. Your grandfathers in heaven won't rest in peace."
"Are you... morally blackmailing me?"
Dinah Yang glared at Stanley Du and pointed at Stanley Du, "Do you want to lay claim to me, huh?"
"I'm asserting my rights."
Stanley Du smirked, “Big Gal, my good wife, I am your husband. Whether you admit it or not."
Dinah Yang's heart was in turmoil, and she couldn't continue the conversation with Stanley Du.
Meanwhile, Sean Wang and others who had been eavesdropping outside quickly dispersed.
"So Stanley Du and Dinah Yang are childhood sweethearts?"
"Hmm, it's a new era of the rule of law now; such arranged marriages are no longer valid!"
"I agree. Their marriage can't go through. Their financial situations are too different."
"Haha, if Stanley Du goes to propose to Yang's family, they'll definitely reject him. Plus, this hospital belongs to Yang's family. They might even kick Stanley Du out of the hospital!"
…
At eight o'clock in the evening, countless homes were lit up.
In the living room of Dinah Yang's house, Stanley Du was undergoing a three-court trial, with Yang's father, mother, and Dinah Yang as the judges.
"Ahem, Stanley, do you have a house? Do you have a car?"
Dinah Yang's mother, Elen Zeng, glanced at Stanley Du from head to toe with a somewhat contemptuous tone.
"Not yet," Stanley Du said calmly.
"Your grandpa's medical skills are very good. Before he passed away, he should have left you a lot of money, right?" Elen Zeng asked again.
"When my old man was alive, he did make quite a bit of money. However, he was quite extravagant. After he died, he only left me a few hundred thousand. In the past two years, I’ve been studying at Ning City University and spent a lot of money. Now I only have 18,000 left in my bank account."
Stanley Du did not tell the truth.
The Bouldering Taoist Priest left him more than 10 billion just in bank deposits.
Apart from these deposits, The Bouldering Taoist Priest also transferred many shares of his companies to Stanley Du.
The Bouldering Taoist Priest had cured many wealthy people with complex ailments.
These deposits and shares were gifts from those wealthy individuals, all of which were now Stanley Du's property.
Stanley Du concealed his assets both to stay low-key and to observe the true character of the Yang family.
"18,000?"
Elen Zeng's tone suddenly increased by several notches. "You have no house, no car, and only 18,000, yet you want to marry my daughter as your wife. Do you expect my daughter to live with you in poverty?"
Roy Yang patted Elen Zeng's hand to signal her to maintain her composure and not get agitated.
"Mother-in-law, please don't be so harsh.”
Stanley Du pretended not to notice the sarcasm in Elen Zeng's words and said with a smile, "Although I don't have a car or a house now, and I don't have much money, my medical skills are passed down from my grandfather. With me overseeing your hospital, it's only a matter of one or two years before your small hospital becomes famous and prosperous in Ning City."
He said this with confidence, and Roy Yang and Elen Zeng also knew that Stanley Du was not bragging.
Roy Yang and Elen Zeng had already heard about Stanley Du's actions in helping Dinah Yang and curing the elderly woman.
The two of them were in a difficult position. They wanted Stanley Du to work for them in the hospital, but they also didn't want their daughter, Dinah Yang, to marry him so inexpensively.
"How about this: your engagement with my daughter remains valid."
After thinking for a long time, Roy Yang said to Stanley Du, "I will give you two years. In these two years, you need to stay and work in my hospital. If you become a renowned doctor in Ning City within these two years, I will hold a wedding for you and Big Gal to officially acknowledge you as my son-in-law."
"Okay, but Dinah Yang and I should get our marriage certificate first."
"No marriage certificate."
"Then how can I trust you?" Stanley Du was getting annoyed. "If I help you expand the hospital and make it successful, but you break your word and don't let Dinah Yang marry me, then I'll be at a loss."
"Hmph, I've always kept my promises. You have nothing now, yet you want to be a real couple with my daughter? Do you think we're all fools?"
Roy Yang raised his eyebrows and said seriously, "This two-year agreement is a test for you. If you don't accept this test, then the engagement between you and Dinah Yang will be null and void."
chapter 4 Provocation from colleagues
"Haha, father-in-law, you are really cunning. I accept your test."
Stanley Du agreed with his father-in-law, turned and asked Dinah Yang, "Honey, what do you think?"
Dinah Yang wanted to refuse, but couldn't bring herself to do so.
After all, Stanley Du and she had a long-standing engagement, and they were also childhood friends.
So, she rolled her eyes and said to Stanley Du, "I'll listen to my father."
"Great! These two years, without your permission, I won't touch you. But you also can't attract unwanted attention or betray me.”
"What do you take me for?"
Dinah Yang yelled at Stanley Du, "I am not a casual woman."
"Okay, okay, I love a chaste lady like you."
With the engagement settled, Stanley Du was no longer treating himself as an outsider.
He grinned and said, “Father-in-law and mother-in-law, can I bring my dirty laundry to your house to wash? The dorms at my school have poor facilities and no washing machine."
Elen Zeng said with a sullen face and gritted her teeth, "Okay."
"The cafeteria food at my school is terrible. Can I have dinner at your place?" Stanley Du was pushing his luck.
"Okay," Elen Zeng muttered through gritted teeth.
"Father-in-law, I don't want to do odd jobs anymore, and the monthly salary of 1,300 is too low. Can you increase it?"
Stanley Du continued to push his luck.
Roy Yang clenched his teeth, his cheeks twitching.
He swallowed his anger and replied, "You will be Dinah Yang's assistant from now on, and you can wear a white coat. As for your salary, the monthly base salary will be 1,500. In addition to your base salary, you'll get a 50 yuan bonus for curing a regular patient and a 200 yuan bonus for handling a difficult case. There's no upper limit."
The bonuses were quite low, and it seemed that his father-in-law and mother-in-law were both money-loving people.
After discussing the main issue with his father-in-law, Stanley Du left happily.
The reason why he wanted to marry Dinah Yang was because he really liked Dinah Yang.
The second reason was that his marriage to Dinah Yang was the last wish of his master The Bouldering Taoist Priest.
The Bouldering Taoist Priest, aside from being a skilled doctor, was also adept in fortune-telling and physiognomy.
He had left a will before his death, stating that Stanley Du and Dinah Yang were destined to be together.
After Stanley Du left, Elen Zeng closed the door, turned to her husband, and scolded, "Are you getting senile? Why did you give him hope? Our daughter is beautiful and well-educated. She should marry a successful and wealthy man. Marrying a poor guy is such a waste."
"This is just a delaying tactic."
Roy Yang sighed and said, "Back then, the engagement between Dinah Yang and Stanley Du was indeed arranged by my father and Old Man Chen. Moreover, Old Man Chen saved my life. If we were to cancel the engagement without a good reason, I wouldn't be able to face them in the afterlife."
After a pause, Roy Yang turned his head and asked Dinah Yang, "How do you feel about that guy?"
"My impression of him is still stuck in childhood, and it's a bit hazy."
Dinah Yang said bluntly, "I neither dislike nor particularly like him; that's how I see him."
Roy Yang nodded, "During this period, you should pay attention to him. See how much he's learned about Old Man Chen's medical skills."
"I was thinking the same thing," Dinah Yang agreed.
The next morning at 8:30 am, Stanley Du and Dinah Yang arrived at the community hospital almost simultaneously.
"I'm warning you, don't go telling everyone I'm your wife," Dinah Yang warned in a low voice.
Stanley Du pretended not to hear.
Not long after, Stanley Du found a white coat and put it on.
"Why is a temporary worker wearing a white coat?"
Seeing Stanley Du put on a white coat, other medical staff were surprised. Sean Wang couldn't wait to jump out and scold Stanley Du.
Stanley Du was too lazy to talk to Sean Wang.
He just looked at Dinah Yang and said nothing.
"Ahem, Stanley Du is no longer a temporary worker. From now on, he will be my assistant."
After saying these words, Dinah Yang left everyone behind and walked to the lounge.
Sean Wang looked at Stanley Du dumbfounded.
Yesterday, Stanley Du was still a temporary worker. He could scold or berate him whenever he wanted.
Today, however, Stanley Du had become Dinah Yang's assistant.
His promotion had happened astonishingly fast!
Could it be that the Yang family had approved the childhood engagement between Stanley Du and Dinah Yang?
Were Yang's parents really wanting to marry Dinah Yang to Stanley Du?
This was impossible! Stanley Du's looks and financial situation were worse than his!
Mr. Yang and his wife were both stingy and money-conscious.
How could they ever let their beautiful daughter marry Stanley Du?
Sean Wang also had his own fantasies about Dinah Yang.
However, due to his poor family background, he didn't dare to actively pursue her.
He worked hard in this small hospital, hoping to have a chance to become the son-in-law of the Yang family!
Even if they asked him to marry into the Yang family, he could accept it!
But he really didn't expect that Stanley Du would take away his position as the Yang family's son-in-law and shatter his dream!
Men these days, it's tough to get by!
Even for a position like being a son-in-law, the most shameless one, there's still competition!
Just when Sean Wang was extremely depressed, Stanley Du patted Sean Wang’s shoulder and said with a smile, "You heard it just now, I'm now Dinah Yang's assistant. It won't be long before I become part of the Yang family. If you still want to stay here, you need to be smart, understand?"
"Pretentious!" Sean Wang gave him a sour look and cursed in a low voice.
"Dare to insult me? Do you no longer want to work here?"
"Even if you become the son-in-law of the Yang family, you're just a mere 'son-in-law' at the end of the day. The owner of this hospital is your future father-in-law, Roy Yang. Hmph, you think you can fire me? You should ask Roy Yang first."
Sean Wang became more and more agitated, continuing to curse, "You're nothing but a useless person who got ahead through connections! My medical skills are better than yours, I earn more, and I have more experience. Yet you have the nerve to show off in front of me?"
Stanley Du was stunned for a moment and was about to respond with a comeback.
At this moment, four men in their twenties or thirties were rushed into the hospital.
These four people had dragons and tigers tattooed on their arms, and their hair was dyed colorful, looking like troublemakers.
"Doctor, my big brother has severe stomach pain, come and check on him!" a young man with bleached hair shouted, carrying a man with a large gold earring on his ear.
Sean Wang quickly assigned the earring-wearing man to an empty bed.
Initially, he wanted to treat this patient himself.
But then he thought it would be better to let Stanley Du handle it and test his capabilities.
"Dr. Du, let's use this patient as a practice case for you," Sean Wang said, gesturing toward Stanley Du.
The other medical staff immediately put down their work and looked at Stanley Du and Sean Wang.
These two guys, they got into a fight so quickly, huh?
"You first examine the patient," Stanley Du said.
Stanley Du knew what Sean Wang was planning.
Ten minutes later, Sean Wang handed a physical examination report to Stanley Du.
"Male patient, Theo Zhou, thirty years old, has severe pain in the upper right abdomen. According to the ultrasound, he has a mass near his gallbladder. I believe this is acute cholecystitis."
Stanley Du glanced at the patient, Theo Zhou, and said, "He doesn't have acute cholecystitis; he has ectopic appendicitis."
Sean Wang was stunned for a moment and sneered, "Are your medical skills taught by a sports teacher? The appendix is located in the lower right abdomen, not the upper right abdomen."
"Don't you understand what 'ectopic' means?" Stanley Du said sarcastically.
"What's going on?"
Dinah Yang was drawn over by their argument.
"Dinah Yang, Theo Zhou has been diagnosed with acute cholecystitis based on the ultrasound, but Stanley Du insists it's ectopic appendicitis. Hahaha, he's even more confident than the ultrasound!"
By saying this, Sean Wang was setting a trap for Stanley Du.
"The accuracy of ultrasound is not 100%. No matter how advanced the medical equipment is, misdiagnosis may occur."
Stanley Du ignored Sean Wang and said directly to Dinah Yang.
Dinah Yang was speechless.
If the ultrasound misdiagnoses, it would tarnish the hospital's reputation.
This guy, Stanley Du, was quite a troublemaker.
Just after he was promoted to assistant, he caused such a mess for the whole hospital.
Theo Zhou and his three buddies were standing by and overheard everything.
Felix Li, the guy with the yellow hair, said to Theo Zhou, "Boss, how can Dr. Du be better than an ultrasound? Don't believe him."
Upon hearing this, Sean Wang was overjoyed.
He believed that after this incident, Stanley Du's reputation had taken a hit.
Theo Zhou didn't believe Stanley Du either.
He held his stomach and endured the pain and said, "Dr. Wang, I trust you, please treat me!"
"You need surgery to remove your gallbladder."
"I need surgery?" Theo Zhou was shocked and asked Sean Wang, "What's the chance you can perform the surgery successfully?"
"Gallbladder removal is a minor procedure. I'm 80% sure I can do it. But Dr. Yang is even more skilled; she has at least a 90% success rate."
"Then I'll let Dr. Yang perform the surgery." Theo Zhou's choice was wise.
Dinah Yang didn’t refuse.
She instructed, "Sean Wang, you will be my assistant. Stanley Du, you're in charge of anesthesia."
Fifteen minutes later, in the operating room.
Stanley Du had already administered general anesthesia to Theo Zhou.
Just when Dinah Yang was about to open Zhou Tie's abdomen, Stanley Du suddenly said, "He really has ectopic appendicitis. Let me perform this surgery."
Theo Zhou was already under anesthesia and couldn't respond.
Even if Stanley Du were to perform the surgery, Theo Zhou wouldn't know.
"Don't be ridiculous!"
"I'm not causing trouble. If it's not appendicitis in an unusual location, I'll resign, and I won't bother you again." Stanley Du said seriously.
Sean Wang was secretly pleased.
He hoped Stanley Du would take over as the surgeon, thinking that Stanley Du was bound to lose.
"Alright, since you're so confident, you can perform the surgery."
Dinah Yang said, "If it turns out to be a misdiagnosis by you, you'll have to leave immediately!"
chapter 5 He is actually more accurate than B-ultrasound!
Stanley Du remained silent and made a 5 cm incision in the upper right abdomen of the patient.
He then cauterized the area to stop the bleeding and gently separated the peritoneum using forceps.
Lastly, Dinah Yang inserted a suction device.
The upper right abdomen is where the gallbladder is located.
Gallbladder inflammation doesn't produce pus.
If the patient had gallbladder inflammation, the suction couldn't draw out any pus.
But if it's ectopic appendicitis, the suction device will draw out the pus from inside the patient.
"Stanley Du, I don’t believe you're better than an ultrasound! If you extract pus, I'll drink it all!" Sean Wang whispered.
"What if you back out?" Stanley Du paused and asked Sean Wang.
"Hmph, if I back out, I'll resign from the hospital immediately!" Sean Wang confidently stated.
However, just as Sean Wang finished speaking, a large amount of yellowish-red pus appeared in the suction tube.
Sean Wang and Dinah Yang were both stunned!
It really was ectopic appendicitis! The ultrasound was misdiagnosed.
Could Stanley Du actually be more accurate than an ultrasound?
Was he just guessing?
After removing the pus, Stanley Du placed the suction device on a sterile cloth to avoid contaminating the surgical table.
He then continued to separate the peritoneum with the forceps gently.
Soon, a swollen, purplish-black appendix appeared in front of the three.
Any doctor could recognize it as an inflamed, pus-filled appendix.
"Sean, you have two choices.”
Stanley Du looked at Sean Wang and said teasingly, “Either drink the pus or resign and leave!"
Sean Wang's face twitched, looking shocked.
He obviously didn't want to drink the pus.
Resigning was also out of the question.
So he chose to stay silent, acting stubborn.
"Alright, Stanley Du, don't be too hard on Sean. Finish the surgery quickly," Dinah Yang intervened.
Listening to his wife's words, Stanley Du swiftly and gently removed the patient's appendix.
Stanley Du also delicately separated the remnants on the gallbladder's surface.
It looked easy but was a challenging task.
The wall of the gallbladder is very thin, and if not careful, it could be punctured.
But Stanley Du was both quick and gentle.
He completed the entire surgery in less than five minutes.
Afterward, Dinah Yang helped Stanley Du remove his gloves.
She whispered, "The ultrasound report didn't indicate ectopic appendicitis. How did you know?"
Stanley Du paused and joked, "It's a secret technique passed down from my grandfather. If you want to learn, have a son and a daughter for me, and I'll teach you."
Dinah Yang playfully rolled her eyes at him.
Two minutes later, the patient, Theo Zhou, was moved to a stretcher and wheeled out of the operating room.
"The surgery was so quick?"
"It wasn't a failure, was it?"
"If anything happens to Brother Theo, we'll tear this small hospital down!"
Theo Zhou's buddies were loudly discussing.
At that moment, Theo Zhou woke up from anesthesia.
Seeing him awake, the yellow-haired boy quickly asked, "Brother Theo, how do you feel?"
"I feel fine," Theo Zhou replied, sitting up.
Feeling a slight pain, he took a sharp breath and looked at his belly.
"The wound's stitched up, so my surgery's done. Dr. Yang, am I okay now?" Theo Zhou said.
Until now, he still thought that the person who performed the surgery was Dinah Yang.
"Rest for a day and come back tomorrow to remove the stitches," Dinah Yang replied.
"Thank you, Dr. Yang. I'll be sure to repay your kindness," Theo Zhou gratefully responded.
"Just settle the medical bill," Dinah Yang said, feeling a bit guilty since Stanley Du had done the work.
Upon hearing about the unpaid bill, Theo Zhou signaled his buddies, who immediately paid the fee with great respect.
After paying, Theo Zhou and his buddies left.
A few nurses quickly gathered around and praised Dr. Dinah Yang for her exceptional medical skills, as she completed a surgery in just a few minutes.
The more they complimented her, the more uncomfortable Dinah Yang felt.
Finally, unable to bear it anymore, she said, "The surgery earlier was actually done by Stanley Du. And the patient actually had an ectopic appendicitis, but was misdiagnosed by the ultrasound as having gallbladder inflammation."
The nurses were stunned and looked at Stanley Du with shock.
They couldn't believe that Stanley Du, who they knew as a temporary worker doing menial tasks, could actually perform surgery.
Furthermore, it was Stanley Du who insisted that the ultrasound had mistakenly diagnosed the patient with gallbladder inflammation instead of ectopic appendicitis.
There had even been a heated debate between Stanley Du and Sean Wang over this.
But the facts spoke for themselves. The ultrasound was wrong, and Stanley Du was right.
This guy's diagnosis was even more accurate than the ultrasound!
He will definitely become prosperous in the future.
They realized they should have a good relationship with him and not offend him.
The next moment, the nurses shifted their focus and complimented Stanley Du.
Sean Wang, watching Stanley Du being surrounded by all the girls, felt a mix of bitterness and jealousy. He murmured under his breath, "What's so great about you? You just got lucky this one time."
Dinah Yang, standing nearby, overheard him.
"Dr. Wang, you lost a bet to Stanley Du. He was generous enough not to force you to drink pus, and yet you're badmouthing him. Have you no shame?" Dinah Yang whispered.
Her words stunned Sean Wang, making him want to flee, but then he heard Stanley Du's stern voice.
"Stop right there!"
"What do you want?" Sean Wang asked nervously.
Stanley Du took the suction device from the operating room, which still contained pus.
"Either you drink this, or you resign!"
Stanley Du said coldly, "You lost the bet. You can't go back on your word."
Sean Wang was helpless. He looked at the Dinah Yang for help.
Dinah Yang was disgusted with Sean Wang's behavior but tried to mediate, "Stanley Du, you're colleagues. Don't go too far."
"Too far?" Stanley Du scoffed, then turned to Sean Wang, "Before the surgery, how did you insult me? Dare to tell everyone?"
Sean Wang stuttered, not daring to admit that he had called Stanley Du an incompetent who only got his position through connections.
He even claimed that his medical skills and experience surpassed Stanley Du's.
But the reality was, that he misdiagnosed the patient, while Stanley Du effortlessly completed the surgery and cured the patient.
If Sean Wang admitted to all he said, he would only further embarrass himself.
"What exactly did Sean Wang say?" Dinah Yang asked Stanley Du when Sean Wang remained silent.
Stanley Du recounted the insults without exaggerating.
After hearing this, everyone felt Sean Wang was way out of line.
Even if he looked down on Stanley Du, he shouldn't have said those things aloud.
It only showcased his lack of emotional intelligence, especially when he couldn't diagnose a patient that Stanley Du easily did.
Dinah Yang grew even more displeased with Sean Wang!
After all, Stanley Du was her fiancé. She could reprimand him, but she wouldn't tolerate others doing so!
"Sean Wang, you should resign," Dinah Yang declared.
"What?!" Sean Wang was shocked. "Dinah Yang, are you firing me?"
"My family owns this hospital. I have the right to fire you."
Sean Wang pleaded, "I know I was wrong. Please give me another chance to make amends. Don't fire me!"
He was genuinely terrified.
With his mediocre medical skills, finding a new good job would be difficult for him.
"After what happened, it's clear you and Stanley Du can't work together. If your skills were better than his, I would've kept you," Dinah Yang said coldly, but reasonably.
Seeing that pleading was useless, Sean Wang had no choice but to go through the resignation procedures in despair.
He really regrets it now.
He really couldn't believe that Stanley Du's medical skills were better than his own.
Even more surprising to him was that his few derogatory comments about Stanley Du could cost him his job.
If he had known this would happen, he would never have provoked Stanley Du.
Seeing that Dinah Yang had dismissed Sean Wang, Stanley Du felt comforted.
It seems this fiancée of mine really stands up for me.
The rest of the day at the hospital was quite relaxed.
The colleagues in the hospital treated Stanley Du with much more respect than before.
At lunchtime, a colleague even bought Stanley Du a fast-food meal.
This was the first time!
After work in the afternoon, Stanley Du hitched a ride with Dinah Yang's car to Ning City University.
Then he packed all his dirty clothes, which he hadn't washed for days, into Dinah Yang's car, asking her to take them home and wash them.
"You're so sloppy; your clothes even smell sour!" Dinah Yang scolded Stanley Du with a look of disgust and quickly drove away.
At the Yang residence, Dinah Yang casually threw Stanley Du's dirty clothes into the washing machine.
Roy Yang and Elen Zeng were sitting on the couch watching TV.
"Sweetheart, whose clothes are these?"
"They're all Stanley Du's dirty clothes. He insisted that I wash them for him!"
"What?!"
Elen Zeng angrily jumped up from the couch, "This poor guy has gone too far! He's treating you like a servant. Who does he think he is?"
She then turned to blame Roy Yang, "This is all your fault, being too kind to that poor boy! Why did you give him two years? You should've denied their engagement from the start!"
Roy Yang tried to calm his wife and then asked Dinah Yang, "How did that young man perform at work today?"
Dinah Yang told the truth about Stanley Du's performance today.
The more Roy Yang and Elen Zeng listened, the more alarmed they became.
Without Stanley Du's insistence and intervention, Dinah Yang and Sean Wang would have misdiagnosed the patient.
Their small family hospital would have gone under if there had been a fatal mistake due to the misdiagnosis.
"Ahem, the young man does have impressive medical skills. He did a great job today. Let's consider you washing his clothes as a reward," said Elen Zeng, sounding more subdued.
Dinah Yang nodded in agreement.
Roy Yang suddenly said, "Daughter, bring Stanley Du over for lunch tomorrow. I'll cook some special dishes to thank him properly."
Dinah Yang hesitated for a moment before nodding in agreement.
"You're inviting him over for dinner? Aren't you giving him too much credit?" Elen Zeng said, not pleased.
"You always think too little."
Roy Yang said with a cunning smile, "The young man probably learned from Old Man Chen. Being good to him only benefits us."

👇👇👇
<Matchless Urban Doctor>
Download #readme now, Continue reading this super hot novel!

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥

🔥🔥🔥With the inheritance of a medical god, Chuck Hao could control the fate of others. He could transform into a savior to save lives or into a reaper to kill without mercy! His inheritance marked the beginning of a tumultuous journey filled with thorns and blood....

🔥chapter 1 break off an engagement! Framed!🔥

"In a luxurious villa, a pleasurable moan echoed through the air.

"Chuck Hao, you come from the countryside and you're blind, you probably haven't been with a woman before!"

"Even though your eyes can't see, but... I truly am a stunning beauty."

"You're about to marry my sister, let me teach you, otherwise you won't know a thing when the time comes."

"Mmm!"

Chuck Hao responded lightly, his hand caressing her abdomen, finding the acupoints and applying some pressure. As Lillian Lin let out a soft moan, he withdrew his hand and said, "There you go."

"In the future, when you have your period, come find me and I'll give you a massage. It won't hurt anymore. Sit up and feel it!"

"It really doesn't hurt anymore," Lillian Lin exclaimed happily. "Wow, if you go and do blind massages, you could make a lot of money."

Chuck Hao's brow furrowed. "I... am a healer!"

After saying that, he continued, "If there's nothing else, please guide me out."

"Out?" Lillian Lin's voice from the bed suddenly turned strange. "Why do you want to go out?"

Without waiting for Chuck Hao to react, Lillian Lin grabbed his hand and exerted force. Chuck Hao lost his balance and tumbled down, falling directly onto Lillian Lin's body.

"Chuck Hao, what are you doing? You can't do this, I'm Qin Yi's sister, don't do this!"

Immediately, Lillian Lin let out a scream of terror.

"Bang!"

The room door was kicked open.

"Click, click!"

The sound of a camera shutter echoed, accompanied by an angry voice.

"Chuck Hao, what the fuck are you doing? Are you even human?"

Shortly after, a burly figure rushed to Chuck Hao's front, grabbing him forcefully from the bed.

On the bed, Lillian Lin, partially undressed, wore a terrified expression. She pulled up the covers to hide her body and said, "How could you do this to me? I'm Qin Yi's own sister!"

The burly figure holding Chuck Hao wore a sinister smile on his face."

"Bang!"

Then he threw a punch directly at Chuck Hao's face.

Chuck Hao staggered, pushed back by the punch, his back hitting the corner of the table. A piercing pain shot through his spine, and he slumped to the ground.

"You think someone like you, a piece of trash, can marry Linda?" the man sneered. "You're dreaming. I took a photo of what just happened, and I'll send it to Mr. Lin. He won't say a word against it!"

Chuck Hao forced a bitter smile. At this moment, he realized that ever since he set foot in this house, he had fallen into the Lin family's scheme.

The Lin family was a wealthy and prestigious clan in Jiangcheng.

Chuck Hao, on the other hand, came from a rural background. His grandfather and Linda Lin's grandfather were best friends, and Chuck Hao and Linda Lin were childhood playmates. When they were ten years old, their grandfathers arranged a marriage for them.

The wedding was set for the year when Chuck Hao turned thirty.

For all these years, Chuck Hao had been following his grandfather, working as a wandering doctor in the countryside. Three years ago, he lost his sight due to certain circumstances.

Linda Lin's grandfather, on the other hand, had left the countryside and built a business empire in Jiangcheng over the past twenty years. His net worth was in the billions, and he had long become rich.

A month ago, with half a year left until Chuck Hao turned thirty, his grandfather asked him to fulfill the engagement and come to Jiangcheng. He came alone, determined to abide by his grandfather's agreement. If the Lin family broke the engagement when he turned thirty, he would return.

Until today, the Lin family had deliberately avoided him, with Mr. Lin bedridden and the rest of the family unwilling to see him.

But Chuck Hao, true to his grandfather's wishes, intended to wait for six more months. If the Lin family reneged on the agreement when he turned thirty, he would leave.

However, today the Lin family suddenly invited him and asked him to come to discuss the engagement. Linda Lin's sister, Lillian Lin, personally came to fetch him.

When they arrived at the Lin family villa, Lillian Lin said that the family hadn't returned yet. Then she heard that Chuck Hao had some medical knowledge, and she was experiencing severe menstrual pain. She wanted Chuck Hao to take a look!

So Chuck Hao gave her a simple acupressure massage.

Originally, Chuck Hao thought that the Lin family wanted to fulfill the engagement. But now it seemed that it was all just a ruse.

Feeling the intense pain in his back, Chuck Hao remained calm. He let out a long breath and said, "If you just want to cancel the wedding, you didn't have to go to such lengths!"

"You dare to talk back?" the man stepped forward, punching and kicking the invisible Chuck Hao relentlessly, aiming to beat him to death!

Chuck Hao couldn't fight back. He covered his head with his hands and remained silent.

"Jack Zuo, that's enough!" At this moment, Linda Lin's voice rang out. "Don't let things go too far."

Only then did Jack Zuo spit at Chuck Hao and curse, "Fuck you, a country bumpkin trying to climb the social ladder?"

"Do you know how many people in Jiangcheng consider Linda their goddess?"

"You're nothing but a useless blind man. Do you really think you deserve to marry Linda?"

"The next time I meet you in Jiangcheng, I'll kill you!"

Linda Lin approached, calmly looking at Chuck Hao and asked, "Where's the marriage certificate?"

Chuck Hao struggled to sit up, reached into his pocket, and said, "If you simply want to cancel the wedding, just say it. I'll agree to it. There's no need for us to become enemies."

"Enemies? Who do you think you are?" Jack Zuo sneered. "Today, we've schemed against you, we've targeted you. What can you do about it? You're nothing but a worthless village bumpkin."

Seeing Chuck Hao pull out the red piece of paper, Linda Lin's expression brightened, and she snatched it away.

"Sizzle, sizzle, sizzle!"

She instantly tore the marriage certificate into shreds.

Chuck Hao, at this moment, appeared somewhat disheveled. He had been beaten by Jack Zuo, the bandage on his face had loosened, revealing a pair of tightly closed eyes.

"Chuck Hao, don't blame me!" Linda Lin gritted her teeth and said, "We may have been childhood friends, but... you're well aware of the difference in our social status, not to mention the fact that you're blind. I..."

"My eyes will recover in a few days," Chuck Hao interrupted, "but that doesn't matter anymore."

He struggled to get up from the ground, his back seemed to be broken, with bits of flesh and blood, and his face had started to swell due to the beating.

"A blind man can recover?" Jack Zuo chuckled, "Do you really think you're a miracle doctor?"

"You're Jack Zuo, right?" Chuck Hao asked, "I'll remember you!"

"Hmm?"

Upon hearing Chuck Hao's slightly threatening words, Jack Zuo became furious. He grabbed an ashtray from the nearby table and smashed it towards Chuck Hao's head, saying, "What can you do even if I kill you?"

"Bang!"

The ashtray hit Chuck Hao's head.

Intense pain surged through Chuck Hao's body. He felt his mind go black, and he collapsed to the ground with a thud.

Linda Lin was startled and quickly asked, "Jack Zuo, you went too far. What if something goes wrong?"

Jack Zuo, with a fierce expression, shrugged indifferently, "What could go wrong? He's just a blind guy from the countryside! Even if I finish him off, burying him somewhere in the wilderness, who will find him?"

"But... it's a life after all," Linda Lin still showed a timid expression. Although she wanted to get rid of Chuck Hao, it didn't mean she didn't care about human life. After all, Chuck Hao had been her childhood friend, and she still had some feelings for him.

Seeing Linda Lin hesitating again, Jack Zuo softened his tone and said gently, "Linda, don't think too much. Leave the rest to me, okay? I won't cause any loss of life."

Linda Lin looked at Jack Zuo with a mix of discomfort and hesitation, "Don't call me by my nickname. Although you helped me this time, it doesn't mean I approve of you. Don't cause any loss of life!"

A trace of displeasure flashed in Jack Zuo's eyes, but he couldn't reveal his thoughts. He could only console in a soft voice, "Alright, alright! Don't overthink it. There's no need to make our relationship so tense over a poor boy. Leave it to me here, you go out and relax!"

"Butler! Escort Miss Lin outside and put the gift I bought yesterday in the trunk," Jack Zuo ordered.

Linda Lin finally remained silent and turned to leave, looking at Jack Zuo lying on the ground.

Jack Zuo watched Linda Lin's disappearing figure, unable to help licking his lips.

Then he turned his head to look at Chuck Hao, lying on the ground like a dead pig. He couldn't help but show a look of disdain. Normally, such matters didn't require his personal involvement. The subordinates would handle them. Now, blood was everywhere, and it annoyed him.

"Master, Miss Lin has left! The belongings are also taken care of," the butler replied expressionlessly.

"Got it! Clean up this place and arrange for someone to clean up. I have a cleanliness obsession. Get rid of the furniture he touched and replace them with new ones!" Jack Zuo recalled something.

"Lillian, did she go to the old place?" he asked.

"Yes, to the old place, and some things that the master likes have been added!" the butler replied.

"Also, don't use our household staff for this matter. West Street Er Gou and the others receive monthly payments. Let them do the job, but make sure they're discreet!" Jack Zuo waved his hand impatiently and disappeared from the doorstep.

The butler picked up the phone and made a call, "Get to work. Arrive in 20 minutes, four people, and a van. Also, call a team of cleaners."

Before long, several burly men with tattoos walked in, swiftly tidying up the scene while chatting amongst themselves.

"Who's the idiot that messed with the young master again? This bloodbath is worse than the last girl," one of the men muttered.

One of the men, named Er Gou, suddenly turned his head and noticed that the butler hadn't heard their conversation. "San Hei, have you lost your mind? Don't mention the girl's incident. We're here to do the job and get paid. Let's leave right away!"

Er Gou scolded angrily.

The others, realizing their mistake, fell silent immediately. They didn't care whether the person was dead or alive, hastily packed everything into a burlap bag, and left without looking back. Blood dripped along the way, staining the ground as they threw the bag into the van and disappeared into the distance.

The butler instructed the cleaners to clean up the scene and received a message shortly after, saying, "Young master, it's done!"

Meanwhile, in a luxurious room within a grand mansion, familiar sounds could be heard again.

"Yes, just like that, a bit harder!"

A pleasurable moan resounded.

"Jack Zuo, you're really something. My body is falling apart," came a satisfied voice.

"I've done a great service this time, haven't I? Killing two birds with one stone, solving these matters for you. Shouldn't you reward your sister?" said Jack Zuo.

Indeed, the speaker was Lillian Lin, Linda Lin's sister.

At this moment, Jack Zuo was engrossed in his actions, a lascivious smirk on his face. "Reward? Aren't I already rewarding you right now? Hahaha."

Lillian Lin trembled, "You... you're wicked..."

About 30 minutes later, the lascivious sounds finally ceased.

Jack Zuo lit a cigarette and slowly said, "Are you sure this plan will really get us the Lin family's wealth?"

Lillian Lin also lit a cigarette, raising an eyebrow as she replied, "Don't you trust me? This plan is just a side gig after you get my sister. It depends on how you treat me now."

Jack Zuo hurriedly tried to appease her, "I was just kidding, don't overthink it. I love you, I was just playing with your sister."

"Cut the crap. You lecherous devil. You only want to have both of us sisters. I don't care if you love me or not. Money is what matters. Did you transfer 5 million to my account?" Lillian Lin showed no relent.

"I did, I did! Now that this matter is taken care of and that poor blind wretch is gone, let's continue our fun!" Jack Zuo said with a lewd smile.

"Ah, ah, ah..."

The sound echoed through the mansion, and nobody knew about the scheme of this wild pair of lovebirds.

"Sizzle."

On the side of the highway, a van screeched to a halt, followed by a voice saying, "Kid, you're lucky. You went through all that bloodshed and rough ride without dying. You've got some luck."

Immediately, the van's trunk opened, and Chuck Hao was thrown off the van and left by the roadside.

The van then kicked up dust as it drove away.

🔥chapter 2 take off your clothes🔥

After a while, Chuck Hao finally woke up.
Right when he was awake, he felt pain all over his body. His back and head must have all been injured. After lying on the ground for a while, he sat up slowly, and straightened the crooked bandage on his head to cover the area around his eyes, and then he searched around.
He didn't find his guide rod. By touching the surface material of the ground he knew that he was probably on the side of the road, but he didn't know where he exactly was.
Just when Chuck Hao was a little confused.
"Zi!"
A Maybach S80 stopped in front of him. A stunning woman was sitting in the car. When she saw Chuck Hao sitting on the roadside, she held a photo in her hand and frowned slightly.
In the driver's seat, a burly man who looked like a bodyguard frowned and said, "Miss, we...could have found the wrong one. He seems to be blind!"
Susan looked at the photo, and compared it with Chuck Hao, and thought of Grandpa's exhortation.
"Chuck Hao is a medical sage of a generation, and he saved my grandfather's life."
"He has a marriage promise with Linda Lin from the Lin Enterprises in River City, but based on what we know about the Lin Enterprises, they will definitely go back on their word. Only if you found him in the past, you could solve your current troubles!"
She frowned thinking of this.
She knew how much trouble she was in now, but the person in front of her didn’t look like one who could help her.
"We just need to try him to see if he’s the one."Susan said calmly.
She opened the car door, walked up to Chuck Hao, then squatted down and asked, "Excuse me, is this Chuck Hao, Mr. Chu?"
Chuck Hao raised his head, frowned and asked, "Who are you?"
"Hi, my name is Susan. I heard that you have excellent medical skills. I have a close friend who is terminally ill and still sick even after long treatments. Can Mr. Chu please help treat her?" Susan asked quickly.
In the driver's seat, the bodyguard saw this scene and wanted to say something but held himself back.
In order to find Chuck Hao, they spent a lot of energy. First, they went to the mountain village where Chuck Hao used to live, and after inquiring many, they found out that Chuck Hao had no father or mother. He grew up with his grandfather who was a Wandering Doctor using traditional treatment to treat colds and coughs in the village. He even took care of sick poultry and pigs!
They didn't believe a genius doctor would do such a thing.
Moreover, according to the inquired information, Chuck Hao was doing odd jobs with his grandfather. He didn’t receive much of education, and even became blind later.
Looking at Chuck Hao now, his head was covered with blood scabs, and he was dressed in cheap clothes. How could a genius doctor live like this?
"I can lend a hand." Chuck Hao said, "But in exchange, I hope you can drive me back later."
"No problem!" Susan was slightly moved, and she took the initiative to help Chuck Hao into the car not minding his dirty clothes.
"You seem to be injured." After getting into the car, Susan frowned and asked.
"Well, it's okay to be bitten by a dog!" Chuck Hao said, "Take me to the patient!"
Half an hour later, the car stopped in front of a luxurious bungalow villa. Susan helped Chuck Hao get out of the car. The bodyguard sighed and watched the two enter the villa.
...
In a VIP ward of River City No. 1 People's Hospital, Left City and Linda Lin were going in with fruit baskets.
"Grandpa, I'm here to see you!" Linda Lin smiled sweetly.
Inside the ward was Kevin Lin, the chairman of River City Lin Enterprises.
Seeing Linda Lin walking in, he said cheerfully, "You're here, why didn't you bring Little Chuck here to meet me, he seems to have come to River City to fulfil his marriage promise!"
At this time, Left City said: "Grandpa Lin, what are you thinking? That kid is just a countryman and he’s blind. How could you entrust Eileen's happiness to such a person."
When Kevin Lin heard this, his face turned sour and he said, "Eileen, this is..."
Linda Lin promptly said: "Grandpa, this is my high school classmate. His name is Left City, and now he has founded his own e-commerce company in River City, which is worth more than a billion yuan. Recently, the Su Enterprises from Beijing will come to River City for investment. Have your seen the news? Left City is their partner."
Left City also quickly said: "Yes, Grandpa Lin, this cooperation with the Su Enterprises is estimated to make my company the leading enterprise in River City in less than ten years. E-commerce is the future."
He then coughed drily and said, "The truth is I've pursued Eileen for many years, and Eileen has been moved by me recently. Eileen's parents have also agreed. It's just that we haven't talked to you about the marriage promise."
"Eileen will not marry you." Kevin Lin said calmly, "Eileen can only marry Chuck Hao."
"Grandpa, I won't marry that countryman. Before I came to you, I had negotiated with him to break the promise, and I tore up his marriage agreement." Linda Lin said.
When Kevin Lin heard this, his suddenly became short of breath. He raised his hand tremblingly, pointed at Linda Lin and said, "You...you...you..."
But he was unable to say the following words, his whole body froze, and he passed out directly.
...
The huge villa is like a manor. Susan helped Chuck Hao walk and said softly, "Stairs!"
Chuck Hao raised his head and walked into the villa steadily.
"Nian Nian is here!" A middle-aged lady came to welcome her, and said cheerfully, "This is..."
Susan smiled and said, "Aunt Qin, this is the doctor I found for Sister Ran Ran. Where is she?"
The middle-aged woman looked at Chuck Hao and frowned.
Although Chuck Hao had simply wiped his face with paper and water in the car, but his face was still bruised and swollen, and his clothes were also stained with blood and dirts.
But she seemed to believe in Susan. She didn't say much, but smiled and said, "Ran Ran is receiving treatment in the room. We have found a top TCM practitioner."
"Take us over there to have a look." Susan said.
The middle-aged woman nodded, and led the two of them up to the second floor, in front of a huge bedroom.
In the room, a beautiful woman with a haggard face was lying on the bed. Even though it was summer, she was covered with a thick quilt. Her eyes showed tiredness, with a hint of despair.
A middle-aged man and an old man in a long gown sitting beside her were having a communication.
"River CEO, Miss Jiang's ALS condition is already at a relatively advanced stage. I’m afraid I can’t really help."
"Everyone says that you are the best doctor in Donghai Province!" The middle-aged man said quickly, "As long as you can cure my daughter, I will give you anything, including all the property of my entire Jiang family."
"Oh my, this is a terminal illness! I can only give some prescriptions to slow down the onset of the disease, but..."
"Can ALS be cured?" Susan looked at Chuck Hao beside her and asked when he was still talking.
"Yes!" Chuck Hao said calmly.
Their words caught the attention of the two men in the room.
The middle-aged man raised his head, and when he saw Susan, he froze for a moment and said, "Little Susan, when did you come!"
Susan helped Chuck Hao into the room, and guided him to sit on the sofa, then she greeted the middle-aged man and said, "Uncle Jiang, I just got here. This is the miracle doctor I found for Sister Ran Ran."
After finishing her words, she walked to the bed and looked at the woman on the bed. She said with a trace of sadness in her eyes, "Sister Ran Ran."
The Old Man Long Rope looked Chuck Hao up and down, and said with a chuckle, "Miracle doctor? Just now you said this ALS can be cured?"
Chuck Hao nodded and said, "It can be cured!"
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "ALS is a terminal disease, and neither TCM nor Western medicine can cure it. Are you a TCM or Western medicine practitioner?"
"TCM." Chuck Hao said in a steady tone.
"TCM?" The Old Man Long Robe sneered again, "TCM attaches importance to experience, hence most of the great TCM practitioners are old. But I think you are only in your 20s or 30s!"
He added, "And look at you, you seem to be blind. TCM relies on making observations, listening to breathing, asking about symptoms and taking the pulse. You can't even complete the first step of making observations.”
He ended by saying, "River CEO, don't trust some quack doctors. Not only will you not be able to delay your daughter's illness, but will speed up her death!"
Chuck Hao ignored the old man, and said calmly, "Can I have a look?"
Hearing the Old Man Long Robe's words, both Susan and the middle-aged man frowned.
Susan looked at Chuck Hao, and said calmly: "Sister Ran Ran is my closest person, if...you are a quack doctor or a liar, you will end up dying miserably!"
"Erm!"Chuck Hao nodded.
The middle-aged man hesitated.
At this time, Ran Ran who was on the bed said, "Anyway, I’m gonna die, it’s just a matter of time. Let him try!"
The middle-aged man was stunned, a trace of pain flashed in his eyes, he looked at Chuck Hao with a glimmer of hope, he nodded and said, "Then give it a try!"
Susan helped Chuck Hao to the bedside. Chuck Hao took a long breath, and then said calmly, "Take off the patient's clothes, please!"

🔥chapter 3 let you suffer🔥

"Take off your clothes, please!" Chuck Hao said calmly.
"Huh?" Susan was surprised to hear this, "What do you mean!"
"I'm blind, I can't see!" Chuck Hao said calmly.
"Pfft!"The Old Man Long Robe sneered and said, "This is the miracle doctor that Ms. Su found. I have never heard any treatment for ASL requires undressing. I hope he isn’t a freak you found to take advantage of Miss Jiang."
The middle-aged man stared at Chuck Hao, with a cold surge in his eyes.
His name is River Mountain, and in River City, he is truly a man who takes control of the whole city, for his connections and his financial resources.
On the bed, River Ran Ran moved her beautiful eyes, she looked at Chuck Hao and saw his calm expression. Thinking that her time was running out, she said, "Let him try!"
"Ran Ran!" River Mountain's expression changed slightly.
"I want to give it a try." River Ran Ran looked at River Mountain.
River Mountain's face turned sour. Looking at the despair in his daughter's eyes, he gritted his teeth, then looked at Chuck Hao and said, "Boy, if...you don't get her cured, I will end your life!"
As he finished speaking, he looked at the Old Man Long Robe and said, "Please come out with me!"
"Huh, do you really trust this person?" The Old Man Long Robe said, "This person is obviously a liar..."
Seeing River Mountain's expression, he shook his head and walked out.
When the two walked out, a blush appeared on River Ran Ran's face.
Although Chuck Hao couldn't see, but she was stripping herself naked in front of a man after all. She gritted her teeth, lifted the quilt, and said, "Susan, give me a hand!"
Susan took a deep breath and looked at Chuck Hao, then nodded and said, "Okay!"
Not long after, River Ran Ran lay down blushing.
Because of her condition, she spent most of her time lying in bed. Her skin was extremely fair, but she appeared unhealthy.
Her body was a bit slender, but there was still something where it should be.
Chuck Hao said, "Please help me put my hand on her heart."
"You..."Susan hesitated upon hearing this.
She looked at River Ran Ran, who blushed and nodded, "Let him do it!"
Susan frowned, looking at Chuck Hao who had a calm expression, she took Chuck Hao's hand with her hand and slowly placed it on River Ran Ran's heart.
When his five fingers touched River Ran Ran's skin, Chuck Hao was shocked, and he could feel that River Ran Ran's body temperature was indeed lower than ordinary people's. He pondered and said, "Later... you may feel some pain, you have to bear it!"
"Yeah!" River Ran Ran said shyly.
Next to her, Susan frowned and saw that Chuck Hao's five fingers were slowly raised, maintaining a gesture.
"Um!"
Susan made a coquettish groan. She didn't know if it was an illusion. She had a warm feeling coming from where Chuck Hao was in contact with her. This feeling disappeared quickly, and then an extremely cold feeling came from inside her body, quickly spreading to her whole body.
The bone-piercing cold hit her hard, making her tremble ceaselessly.
"Sister Ran Ran!" Susan's expression changed slightly.
Chuck Hao maintained that gesture. After a long while, he opened his mouth, and a gust of cold air slowly came out from his mouth.
After finishing all this, he took a long breath and said, "Done."
"Is this done?" Susan frowned.
"Cold!"
"Cold!"
On the bed, River Ran Ran's lips began to turn black and darker, and her whole body was trembling violently.
Susan quickly covered her with the quilt, and then shouted at Chuck Hao with a gloomy expression, "What's going on!"
"Ah!"
Just as Chuck Hao was about to explain, River Ran Ran uttered a cry of pain.
"Boom!"
Immediately afterwards, River Mountain pushed the door open, and he rushed in. Looking at River Ran Ran who was on the bed with dark lips and trembling body, he grabbed Chuck Hao by the collar and said, "What's going on! "
"Hmph, what else could be going on!" Outside the door, the Old Man Long Robe chuckled and said, "Miss Jiang is suffering from ASL and can't get a little bit of cold during the onset of the disease. This fellow probably wanted to take advantage of her. Miss Jiang took off her clothes, caught the cold, and completely lost control of her illness."
"Fuck you!" River Mountain seemed furious.
"Cold!"
"Cold!"
Right when River Mountain was about to beat Chuck Hao up, River Ran Ran made a trembling voice on the bed again.
"Guards, come in!" River Mountain exclaimed and roared.
Two people who looked like bodyguards rushed in and said, "River CEO!"
"Take this fellow to the basement and lock him up. I'll get even with him for this later. If something happens to Ran Ran, I'll kill him!" River Mountain's face turned sour!
Next to him, Susan looked at Chuck Hao, with disappointment in her eyes.
In her opinion, what the Old Man Long Robe said was right, Chuck Hao... didn't do anything, just touching River Ran Ran's body.
Two bodyguards dragged Chuck Hao away violently. They dragged Chuck Hao to a basement of the villa, and pushed him to the ground.
There was a pain in his back. Obviously, the area where Left City caused him injury before had been hurt again.
The people upstairs didn't give him any chance to explain.
He shook his head, not worried, but calmly crawled to sit up.
"You guard this fellow, I suspect he's just faking his blindness!" A bodyguard said in a gloomy tone, "I'll go up and take a look at Ran Ran's situation."
When that person left, the remaining guy saw that Chuck Hao sat down cross-legged like nothing had happened, he was very angry.
"You pervert!" He gritted his teeth and said, "I watched Ran Ran grow up, and you dared to make her suffer from the illness again. If I didn’t make you suffer today, I’ll write my name upside down! "
Having said that, he walked to the side of the basement and picked up a baseball bat.
...
In River Ran Ran's bedroom, she felt icy cold. After a few minutes, River Ran Ran felt the icy coldness in her body disappearing at a terrifying speed.
The tingling sensation was also slowly disappearing.
Her lips began to regain their colors slowly.
Because it was summer and her room was not air-conditioned, it was a bit hot and stuffy.
"How do you feel?" Looking at River Ran Ran who was slowly regaining her composure, River Mountain quickly asked, "Ran Ran, are you all right?"
The Old Man Long Robe sighed and said, "She’s recovering now. After all, she put on the quilt and her body started to warm up. But..."
At this moment, River Ran Ran said, "Dad... I feel... so hot!"

High-quality novels await you on #Readme. Click to download and enjoy with 2 million readers.🔥